Chloorambucil voor katten: Overzicht, Dosering &bijwerkingen

Chloorambucil is een chemotherapeutisch en immunosuppressief middel dat bij katten kan worden gebruikt als een add-on medicatie voor de behandeling van inflammatoire darmaandoeningen en bepaalde soorten kanker.

In dit artikel leert u meer over waar chloorambucil voor kan worden gebruikt bij katten, mogelijke bijwerkingen om op te letten, een algemeen begrip van dosering en enkele veelgestelde vragen.

Over Chlorambucil voor katten

Chloorambucil is de generieke naam voor de antineoplastisch (antitumor/kanker) en immunosuppressief geneesmiddel met de merknaam Leukeran, vervaardigd door Aspen Global. Hoewel het vaak wordt geïndiceerd bij katten met bepaalde medische aandoeningen, is het niet door de FDA specifiek goedgekeurd voor katten.

Hoewel de term Leukeran en chloorambucil door elkaar kunnen worden gebruikt wanneer naar dit medicijn wordt verwezen, is het mogelijk dat de tabletgrootte van 2 mg leukeran bij de meeste katten niet de meest nauwkeurige dosering mogelijk maakt. Om deze reden wordt chloorambucil vaak voorgeschreven voor katten via een samengestelde apotheek.

Chloorambucil wordt beschouwd als een chemotherapeutisch middel en heeft aangetoond dat het teratogene effecten heeft op het ontwikkelen van foetussen en kan irriterend zijn voor huid, ogen en de luchtwegen.

Daarom moeten handschoenen altijd worden gedragen bij het toedienen ervan en bij het afvoeren van afval van een kat die ermee wordt behandeld. Tabletten mogen meestal niet worden gesplitst of geplet.

Wat doet chloorambucil voor katten?

Chloorambucil is geclassificeerd als een stikstofmosterdderivaat antineoplastisch (antitumor / kanker) en immunosuppressivum.

Stikstofmosterds werden voor het eerst ontdekt rond de tijd van de Eerste Wereldoorlog. Hoewel ze voor het eerst werden onderzocht als een potentieel middel voor chemische oorlogsvoering, werden ze in plaats daarvan toegepast als een potentiële behandeling voor lymfoom, vanwege hun effecten op witte bloedcellen en het beenmerg.

Hun succes op dit gebied heeft hun gebruik uitgebreid voor de behandeling van vele soorten kanker, zowel bij mensen als bij huisdieren.

Lees ook: Kanker bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Stikstofmosterds oefenen hun effecten uit op kankercellen door middel van een proces dat alkylering wordt genoemd. Alkylering beschadigt de DNA-strengen in cellen, waardoor ze zich niet kunnen delen / vermenigvuldigen, wat leidt tot celdood.

Over het algemeen delen kankercellen zich veel sneller dan gewone cellen, waardoor ze vatbaarder zijn voor een medicijn dat zich richt op en snel delende cellen doodt.

Chloorambucil wordt meestal gebruikt in de diergeneeskunde voor de behandeling van katten met bepaalde soorten lymfoom of lymfosarcoom, vooral van het gastro-intestinale systeem. Lymfoom is over het algemeen een kanker waarbij lymfocyten betrokken zijn, die een soort witte bloedcellen zijn en in bijna elk weefsel van het lichaam kunnen worden gevonden.

Chloorambucil kan ook worden gebruikt voor zijn immunosuppressieve eigenschappen als een aanvullende of add-on medicatie voor de behandeling van bepaalde gevorderde gevallen van inflammatoire darmaandoeningen bij katten. Het kan vaak worden gebruikt in combinatie met een steroïde zoals prednisolon.

Bijwerkingen van chloorambucil voor katten

Geneesmiddelen zoals chloorambucil richten zich op snel delende cellen, zoals kankercellen. Er zijn echter normale cellen in het lichaam die zich sneller delen en transformeren dan andere. Dit kunnen cellen van het maagdarmkanaal zijn. Bij mensen en bepaalde hondenrassen kan dit ook haar omvatten.

Vaak zichtbare bijwerkingen van chloorambucil bij katten kunnen daarom spijsverteringsproblemen zoals braken en diarree omvatten.

Bij katten, haaruitval door het gebruik van chemotherapie medicijnen komt meestal niet voor. Dit komt omdat katten geen continu groeiend haar hebben zoals mensen dat doen.

Chloorambucil beïnvloedt het beenmerg (wat belangrijk kan zijn voor sommige kankers die het beenmerg aantasten). Als zodanig kunnen effecten zoals een laag aantal rode bloedcellen (bloedarmoede) en lage witte bloed leukopenie) celtellingen optreden, evenals lage niveaus van bloedplaatjes die door het lichaam worden gebruikt voor bloedstolling.

Ernstige symptomen bij een kat veroorzaakt door deze effecten kunnen zwakte, lethargie, bleek tandvlees, slechte eetlust en blauwe plekken zijn. Katten met een laag aantal witte bloedcellen kunnen ook meer vatbaar zijn voor het ontwikkelen van secundaire virale of bacteriële infecties, waardoor koorts ontstaat.

Chloorambucil wordt gemetaboliseerd door de lever, dus het moet voorzichtig worden gebruikt bij katten met tekenen van leverdisfunctie.

Om deze redenen (inclusief effecten op rode bloedcellen, witte bloedcellen, bloedplaatjes en leverfunctie), is het vaak vereist voor katten op chloorambucil om regelmatig bloedonderzoekspanels uit te laten voeren, voornamelijk inclusief een volledig bloedbeeld (CBC). Meestal treden effecten op rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes vroeg op en zijn ze omkeerbaar met medicatieaanpassingen.

Als uw kat onlangs is begonnen met chloorambucil, zijn deze hercontrole van bloedonderzoeksafspraken uiterst belangrijk om te houden en mogen ze niet worden overgeslagen.

Vanwege het effect op het immuunsysteem kan chloorambucil interfereren met de effectiviteit van vaccins en kunnen nadelige vaccineffecten worden versterkt. Voor sommige huisdieren die chemotherapie ondergaan, kan het aanpassen van de planning voor bepaalde vaccins of het staken van bepaalde vaccins worden besproken, afhankelijk van de risico’s en voordelen.

Van chloorambucil is gedocumenteerd dat het teratogene effecten of mutatie-effecten veroorzaakt op zich ontwikkelende embryo’s / foetussen. Dit medicijn moet worden vermeden bij zwangere of zogende koninginnen, tenzij de voordelen opwegen tegen de mogelijke kosten.

De teratogene effecten, samen met het potentieel voor irritatie van de huid, ogen en de luchtwegen, is de belangrijkste reden dat menselijke zorgverleners altijd handschoenen moeten dragen en chloorambucil voorzichtig moeten behandelen bij toediening aan een kat. Handschoenen moeten ook worden gedragen bij het weggooien van kattenbakvulling of anderszins opruimen na een kat onder behandeling met chloorambucil.

Als u zich zorgen maakt over mogelijke toxiciteit als gevolg van het gebruik van chloorambucil bij uw kat, is het altijd het beste om contact op te nemen met uw primaire dierenarts, veterinaire oncoloog, het ASPCA Animal Poison Control Center (1-888-426-4435) of Pet Poison Helpline (1-855-764-7661) voor verder advies.

Chloorambucil voor katten dosering

Een specifieke dosis voor chloorambucil kan niet worden verstrekt, omdat elke dosering voor een kat zowel op de individuele kat als op bepaalde kanker of andere aandoeningen is afgestemd die worden behandeld.

Het is echter belangrijk om een paar veel voorkomende dingen te begrijpen over het doseren met chloorambucil.

Chlorambucil’s merk Leukeran komt alleen in 2mg tablet formaat. Vanwege de gezondheidsproblemen als een gevaar, indien onjuist behandeld, chloorambucil tabletten mogen nooit worden gebroken of geplet.

Als het enigszins mogelijk is, moet het altijd als een hele tablet worden gegeven. Om deze reden, en omdat de tabletgrootte van 2 mg niet praktisch is voor veel katten, is het gebruikelijk dat dit medicijn via een samengestelde apotheek aan een kat wordt voorgeschreven.

Chloorambucil is een geneesmiddel dat vaak wordt gedoseerd met behulp van wat pulsdosistherapie wordt genoemd en wordt meestal niet gedoseerd als een dagelijks medicijn. Er zijn enkele protocollen die het eens in de twee dagen of om de derde dag gebruiken. Er zijn anderen die oproepen om het een paar dagen achter elkaar te gebruiken, maar alleen op bepaalde wekelijkse intervalcycli.

Dosering voor chloorambucil mag alleen onder begeleiding van een dierenarts zijn. Het is ook gebruikelijk, vooral bij de behandeling van kanker, om behandelingsprotocollen te laten bepalen door de expertise van een gecertificeerde veterinaire oncoloog.

De behandeling van sommige soorten kanker vereist combinaties van geneesmiddelen die samen worden gebruikt en veterinaire oncologen zijn het beste in het begrijpen van de juiste protocollen om te gebruiken en hoe ze deze indien nodig kunnen aanpassen.

Conclusie

Chloorambucil kan een zeer nuttig medicijn zijn om te gebruiken wanneer geïndiceerd voor bepaalde soorten kanker of refractaire inflammatoire darmaandoeningen bij katten.

Het moet echter vaak worden verergerd, vereist dat bepaalde voorzorgsmaatregelen worden genomen bij het geven aan een kat en kan gevaarlijk zijn voor mensen die niet de juiste voorzorgsmaatregelen nemen.

Als u denkt dat uw kat baat kan hebben bij chloorambucil, maak dan altijd sure om grondig te bespreken met uw dierenarts, die u in sommige gevallen ook kan doorverwijzen naar een veterinaire oncoloog voor verdere bespreking.