Veel voorkomende huidproblemen bij katten: oorzaken en behandelingen

Dit artikel is bedoeld om u duidelijke feiten te geven over de veelvoorkomende oorzaken van huidproblemen bij katten en wat er kan worden gedaan om getroffen dieren te helpen.

Waarom ontstaan huidproblemen?

Er zijn er veel verschillende redenen voor huidaandoeningen van katten, maar de meest voorkomende gang van zaken is dat iets irriteert de huid en veroorzaakt ontsteking van de huid van de kat (zogenaamde “dermatitis”).

Ontsteking wordt gedefinieerd als roodheid, pijn (jeuk), warmte, zwelling en verlies van normale functie: al deze kenmerken worden gezien bij dermatitis.

Ongeacht de initiërende oorzaak, heeft deze jeuk de neiging om te leiden tot zelftrauma (de kat krabt, likt en bijt aangetaste gebieden) en dit maakt de huid dan vaak nog meer ontstoken, waardoor het probleem verergert.

Wat kan worden gedaan om huidproblemen te helpen?

Om huidproblemen aan te pakken, is vaak een tweeledige aanpak nodig:

• Geven medicatie om in eerste instantie de ontsteking te stoppen, zodat zelftrauma stopt, waardoor de huid een kans krijgt om te genezen.
• Identificeer en verwijder de onderliggende oorzaak van de ontsteking zodat het probleem niet terugkeert.

Wat zijn de oorzaken kattenhuidproblemen?

Er zijn zeven veel voorkomende oorzaken van kattenhuidziekte (en er zijn ook andere, minder vaak voorkomende oorzaken).

1. Vlooienbeten: vlooienbesmettingen zijn de meest voorkomende oorzaak van huidziekte, zelfs als u geen vlooien op de kat kunt zien. Rondom 70% van de jeukende katten die naar huidspecialisten worden verwezen, worden volledig genezen door simpelweg een grondig vlooienbestrijdingsprogramma in gang te zetten, zelfs als er geen vlooien zijn gezien, wat aangeeft dat vlooienallergie de onderliggende oorzaak is.
2. Voedselallergie of -intolerantie.
3. Atopie (milieuallergieën waaronder huisstofmijt en pollenallergie)
4. Insectenbeten (zoals oogstmijten)
5. Oormijt en andere mijten
6. Bacteriële infecties inclusief kattenacne en abcessen
7. Schimmelinfecties (ringworm)

Wat zijn de tekenen van huidziekte?

De vijf belangrijkste tekenen die eigenaren kunnen opmerken wanneer een kat een huidprobleem heeft, zijn:

1. In omstandigheden die jeukende huid veroorzaken, is het meest voor de hand liggende teken de kat krabt of likt zichzelf als gevolg van jeuk. Dit kan in het begin gewoon overmatige verzorging of over-grooming lijken. Dit gedrag maakt een milde aandoening vaak veel erger, omdat overmatig krabben en likken vaak verdere schade aan de huid veroorzaken. Toegankelijkheid van bepaalde gebieden maakt ze meer kans om te worden beïnvloed (bijvoorbeeld de onderkant van de buik, wat gemakkelijk is voor een kat om te likken).
2. Een rood, pijnlijk uitziend gebied.
3. Een kalend gebied van bont, met duidelijk haarverlies (zogenaamde alopecia) die kale plekken veroorzaakt.
4. Korsten, of hobbelige delen van de huid (zogenaamde miliaire dermatitis).
5. Roos, met een droge huid en overmatige schilfering van de huid.

Lees ook: Roos van de kat: oorzaken, symptomen, behandeling en remedies

Hoe pakt een dierenarts een huidprobleem bij katten aan?

Lichamelijk onderzoek

Elk onderzoek naar een probleem bij een kat begint met een zorgvuldig, grondig lichamelijk onderzoek van uw huisdier. Een kat met een huidaandoening kan andere tekenen van slechte gezondheid hebben en het is belangrijk om andere onderliggende ziekten uit te sluiten.

Het is ook belangrijk om de precieze locatie van eventuele aangetaste delen van de huid op te merken en om het precieze type veranderingen in de huid en de vacht te onderzoeken. Soms is het mogelijk om visueel identificeren de oorzaak van het huidprobleem (bijv. vlooien of oogstmijten).

Uw dierenarts kan een otoscoop om de binnenkant van de gehoorgangen van uw kat te onderzoeken om te controleren op oormijt.

Woods Lamp Onderzoek

Een Woods lamp (ultraviolet licht) kan worden gebruikt om te controleren op de aanwezigheid van fluorescentie die kan wijzen op de aanwezigheid van ringworm.

Huid schrapen en haar plukken

Een haarpluk kan worden verzameld en huidschrapen kan worden genomen (met behulp van de rand van een scalpelblad). Deze zullen in de la worden onderzocht.boratory (intern of naar een extern laboratorium gestuurd) om te controleren op oorzaken van het huidprobleem (bijv. sommige parasieten, ringworm enz.).

Dieetproef

Er is geen bloedtest die effectief is voor huidaandoeningen veroorzaakt door een voedselallergie: het enige effectieve diagnostische hulpmiddel is om zet de kat op een dieetproef.

Het voedsel van de kat moet niets anders zijn dan een dieet dat ze nog nooit eerder hebben gehad, zodat ze er op geen enkele manier allergisch voor kunnen zijn. Soms wordt een zelfbereid dieet gebruikt, of u geeft de voorkeur aan een speciaal ‘hypoallergeen’ dieet van uw dierenarts.

Lees ook: Eliminatiediëten voor katten: wat moet je weten?

Je moet ervoor zorgen dat je kat deze periode niets anders eet, wat lastig kan zijn als je een huishouden met meerdere katten hebt, of als je buurman je kat soms voedt.

Als uw kat stopt met jeuk wanneer hij het speciale dieet volgt, suggereert dit sterk dat de kat allergisch moet zijn geweest voor iets dat hij eerder at.

De kat moet dan op de lange termijn op het speciale hypoallergene dieet worden gehouden, of verschillende diëten met beperkte ingrediënten kunnen worden getest, probeer te verfijnen welk ingrediënt het huidprobleem veroorzaakt.

Beoordeling van mogelijke milieuallergieën of irriterende stoffen

Uw dierenarts kan voorstellen om de omgeving van uw kat te bekijken om duidelijke irriterende stoffen of allergenen te identificeren die de huidziekte kunnen veroorzaken (zoals huishoudelijke schoonmaakmiddelen, sprays of nieuwe tapijten, enz.).

Atopie – een allergische reactie op stofvlekken en pollen – wordt minder goed begrepen bij katten in vergelijking met mensen en honden. Het is moeilijk om definitief een diagnose te stellen. Katten reageren niet zo voorspelbaar op het type huid of bloedonderzoek dat bij andere soorten wordt gebruikt.

Vaak is atopie een diagnose van uitsluiting: als elke andere oorzaak is uitgesloten en als het reageert op ontstekingsremmende medicatie, kan worden aangenomen dat het atopie is.

Huidbiopsie

In sommige gevallen kan een huidbiopsie worden aanbevolen: dit omvat het operatief verwijderen van een klein deel van de huid, meestal onder algemene anesthesie, om naar een extern laboratorium te worden gestuurd voor gedetailleerd onderzoek door een patholoog onder de microscoop.

Directe bemonstering van huidlaesies op deze manier maakt volledig onderzoek van de verschillende structuren van de huid mogelijk, inclusief haarzakjes, zweren, granulomen, puistjes en andere afwijkingen.

Proefbehandeling

Zelfs als een diagnose niet volledig wordt bevestigd, zullen dierenartsen soms een proefbehandeling geven en de reactie hierop kan helpen om een vermoedelijke diagnose te stellen.

Als een kat bijvoorbeeld in de zomermaanden een bepaald patroon van huidziekte ontwikkelt, kan een dierenarts atopie (allergieën voor pollen) als oorzaak vermoeden en kan een proefbehandeling worden gegeven (bijvoorbeeld een depotinjectie van corticosteroïden die drie tot vier weken duurt).

Als dit effectief is, kan dit worden opgevat als een sterke suggestie van bevestiging van deze diagnose, en toekomstige behandelingen kunnen met dit in gedachten worden geregeld.

Verwijzing naar een specialist

In zeldzame gevallen kan uw lokale dierenarts een verwijzing naar een veterinaire dermatoloog aanbevelen, die een speciale interesse heeft in huidziekten. Dit wordt over het algemeen aanbevolen voor uitzonderlijk ongebruikelijke gevallen.

Behandelingsopties voor huidziekte bij katten

Behandeling voor kattenhuidziekte hangt af van de oorzaak van het probleem:

• Vlooien: de kat moet worden behandeld voor vlooien, eventuele contactdieren moeten worden behandeld voor vlooien en de omgeving van de kat moet worden behandeld voor vlooien en vlooieneieren met een speciale spray.
• Voedselallergie of -intolerantie. De kat moet op een speciaal dieet worden gehouden dat geen allergische reactie veroorzaakt.
• Atopie (huisstofmijt en pollenallergieën). Langdurige ontstekingsremmende medicatie is vaak nodig om deze gevallen van overgevoeligheid voor allergenen aan te pakken (zie hieronder). Dit kan nodig zijn om alleen voor een bepaalde tijd van het jaar te worden gegeven (in seizoensgebonden gevallen met betrekking tot pollen) of het hele jaar door (in gevallen waarin er een voortdurende aanwezigheid van allergenen is, zoals huisstofmijt).
• Insectenbeten (zoals oogstmijten). Naast het voorkomen van contact met insecten, is eennti-inflammatoire medicatie is vaak nodig.
• Oormijt en andere mijten. Behandeling van de specifieke parasiet moet worden gegeven; nogmaals, ontstekingsremmende medicatie moet mogelijk worden gegeven totdat de jeuk volledig is gesetteld.
• Bacteriële huidinfecties (zoals kattenacne) kan antibioticakuren en plaatselijke behandelingen nodig hebben.
• Schimmelinfecties (ringworm). Topische (op de huid) en systemische (in het voedsel) antischimmelmedicatie kan worden aanbevolen.

Medicatie voor huidziekte bij katten

Zoals hierboven vermeld, kunnen verschillende oorzaken van huidziekte bij katten (vooral huidallergieën) het gebruik van medicatie vereisen. De meest voorkomende behandelingen zijn:

• Ontstekingsremmende medicatie. Dit kan worden gegeven als tabletten (bijv. prednisolon), orale vloeistoffen (bijv. ciclosporines) of depotinjecties (die 3 – 4 weken duren). Dit zijn receptplichtige medicijnen, dus ze moeten worden gebruikt onder zorgvuldig toezicht van uw dierenarts.
• Antischimmel- en/of antibacteriële medicatie, topisch en/of systemisch
  Antihistaminica kunnen soms worden voorgesteld.
• Shampoos kunnen worden aanbevolen als actuele behandelingen voor een aantal verschillende huidziekten.
• Voedingssupplementen zoals omega 3 en 6 essentiële vetzuren worden vaak aanbevolen om over het algemeen de gezondheid van de huid te verbeteren en de huidbarrière te verbeteren.

Conclusie

Huidproblemen komen vaak voor bij katten. Het is belangrijk om samen te werken met uw DVM-dierenarts om de oorzaak van de huidziekte te identificeren, zodat de juiste behandeling kan worden gegeven.