Protozoale infecties bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Protozoale infecties worden veroorzaakt wanneer een kat besmet raakt met protozoa – microscopische eencellige organismen. De term “protozoale infectie” wordt op dezelfde manier gebruikt als bacteriële infectie (veroorzaakt door bacteriën) en virale infectie (veroorzaakt door virussen). Protozoa worden beschouwd als parasitaire infecties en hun levenscycli worden beschreven in parasitologische handboeken. Protozoa hebben een kern met een membraan, terwijl bacteriën en virussen dit niet hebben.

Snel overzicht: Protozoaire infecties bij katten

UrgentieProtozoaire infecties hebben de neiging om op langere termijn meer chronische ziekten te veroorzaken die meestal geen plotselinge noodsituaties zijn.

HuismiddeltjesHoewel een kwalitatief goed, goed verteerbaar dieet een belangrijk onderdeel is van de behandeling van sommige protozoaire infecties, is veterinaire interventie nodig om een definitieve behandeling voor te schrijven.

Vaccin beschikbaarEr is geen vaccin beschikbaar voor protozoaire infecties.

Behandelingsopties: Behandelingsopties omvatten specifieke medicijnen, afhankelijk van de precieze soort protozoa, evenals goede algemene verpleging en een goed verteerbaar dieet.

Diagnose: De diagnose moet worden gesteld door een dierenarts, meestal van tests op fecesmonsters of bloedonderzoek, afhankelijk van het type protozoa.

Vereist doorlopende medicatie: Meestal wordt een eenmalige behandelingskuur gegeven in plaats van doorlopende medicatie.

Veel voorkomende symptomen: Symptomen zijn afhankelijk van het type protozoa dat betrokken is. Vaak worden gastro-intestinale symptomen gezien (bijv. Chronische diarree), maar in sommige gevallen worden systemische symptomen gezien (bijv. Neurologische of spierverschijnselen) en in andere gevallen kunnen symptomen veroorzaakt door bloedcelvernietiging worden gezien (bijv. Babesiose).

Lees ook: Bacteriële infecties bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Wat zijn protozoa?

Protozoaire infecties bij katten worden regelmatig gediagnosticeerd door dierenartsen over de hele wereld, waarbij de incidentie grotendeels varieert afhankelijk van de geografische locatie. Sommige (zoals Giardia) komen vaak voor, terwijl andere zeer zeldzaam zijn. Er zijn ongeveer 35 phyla (brede groepen protozoa) en een zeer groot aantal verschillende soorten. Slechts een klein aantal protozoale soorten infecteert echter katten.

Protozoa hebben een aantal verschillende kenmerken die verschillen van bacteriën, virussen, gisten en andere parasieten waardoor ze een uitdaging vormen voor organismen om mee om te gaan bij katten:

• Ze kunnen resistente levensfasen vormen
• Ze gebruiken soms vectoren (andere dieren) als een manier om katten te infecteren
• Ze kunnen genetisch materiaal uitwisselen door seksuele vereniging, waardoor ze een soort “vormverandering” kunnen uitvoeren, zodat ze moeilijker te doden zijn

Een aantal protozoa kan katten infecteren, waarbij elk verschillende soorten tekenen van ziekte veroorzaakt. De meest voorkomende protozoa zijn:

• Giardia spp inclusief Giardia Felis en Giardia duodenalis
• Tritrichomonas foetus
• Cryptosporidium parvum en C. Felis, Oorzaak van cryptosporidiose
• Cystoisospora (voorheen bekend als Isospora) het veroorzaken van coccidiose
• Hammondia heydorni
• Toxoplasma gondii (T. gondii)
• Leishmania veroorzaakt Leishmaniasis, overgedragen door zandvliegen
• Trypanosoma
• Cytauxzoan felis (C. felis)
• Babesia
• Sarcocystis
• Neosporum canis |

Lees ook: Darmparasieten van katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Oorzaken van protozoale infecties bij katten

Protozoa worden op een van de volgende vier manieren doorgegeven aan katten:

1. Direct kat-tot-kat contact. In deze vorm van overdracht is het infectieuze stadium van de parasiet niet bestand tegen extreme omgevingsfactoren en zal het snel sterven als het het lichaam van de kat verlaat (bijvoorbeeld in een voerbak, waterbak of beddengoed). Het kan zich alleen verspreiden door een kat die het rechtstreeks aan een andere kat doorgeeft. Een voorbeeld is Trichomonas felistomae, dat is parasiet van de mond van de kat.

2. Contact met resistente stadia in de omgeving. Zo worden katten besmet with een aantal veel voorkomende protozoa, waaronder Giardia, Cryptosporidium, Isospora, en in sommige gevallen van Toxoplasma gondii. Deze protozoa hebben een resistent stadium (een gesporuleerde oöcyst), waarbij het organisme is ingesloten in een dikke beschermende wand waardoor ze maanden of jaren in ongunstige omgevingen kunnen overleven.

3. Inname van dieren die resistente stadia bevatten. Het proces begint met een andere geïnfecteerde kat die een resistent stadium (oöcysten) van de protozoa in de omgeving in kattenuitwerpselen afwerpt. De protozoa wordt dan gegeten door een andere dierlijke gastheer (zoals een muis) en het lichaam van de gastheer beschermt de protozoa vervolgens tegen de omgeving, waardoor ze maanden of jaren als cysten in de weefsels van de muis kunnen overleven, totdat de muis wordt gegeten door een kat, die vervolgens geïnfecteerd raakt. Zo pikken katten op Sarcocystis, Hammondia heydorni, Toxoplasma gondii, en soms Isospora.

4. Overdracht door een geleedpotige vector die zich voedt met kattenbloed. Dit is hoe katten meestal besmet raken met Leishmania, Trypanosoma, Cytauxzoa, en Babesia. De geleedpotige (een teek, vlo of mug) zuigt bloed van de ene kat en geeft dit vervolgens door aan de volgende kat waar ze zich mee voeden.

Lees ook: 10 subtiele tekenen dat je kat ziek kan zijn

Symptomen van protozoale infecties bij katten

Elke verschillende protozoa veroorzaakt een ander type ziekte, hoewel sommige vergelijkbare soorten problemen veroorzaken. Het is daarom onmogelijk om te generaliseren over de symptomen van alle protozoale infecties.

• Giardia felis, Cryptosporidium parvum, en Tritrichomonas foetus zijn darmparasieten, die de dunne darm van honden en katten in het bijzonder aantasten. Veel katten vertonen helemaal geen tekenen van infectie, maar bij katten waar er problemen zijn, zijn gastro-intestinale symptomen en in het bijzonder chronische diarree het belangrijkste teken. Jongere katten hebben meer kans om besmet te raken en meer kans om tekenen van ziekte te vertonen. Volwassen katten hebben meer kans om de infectie op natuurlijke wijze onder controle te houden via hun immuunrespons. Giardiasis komt vaker voor in populaties met een hoge dichtheid (schuilplaatsen, catteries of huishoudens met meerdere katten zijn risicofactoren).

• Cystoisospora (voorheen bekend als Isospora) veroorzaakt coccidiose, wat diarree, bloed in de ontlasting, uitdroging, lethargie, gewichtsverlies, braken, buikpijn, bleek tandvlees en ongeappetijtelijkheid kan veroorzaken.

• Toxoplasma gondii | veroorzaakt toxoplasmose, met een breed scala aan symptomen, waaronder koorts, depressie, lethargie, ademhalingsmoeilijkheden, spierpijn, stijfheid, abnormale gang, ataxie (gebrek aan coördinatie), parese (zwakte), struikelen, buikpijn, toevallen, blindheid, lymfadenopathie (vergrote lymfeklieren) en huidlaesies (knobbeltjes of zweren).

• Babesia organismen worden voornamelijk doorgegeven door tekenbeten, waarbij het organisme rode bloedcellen en bloedplaatjes vernietigt, tekenen van bloedarmoede veroorzaakt, en soms een systemische ontstekingsreactie op het organisme veroorzaakt, wat leidt tot multi-orgaanfalen en gegeneraliseerde ziekte.

• Leishmania veroorzaakt Leishmaniasis, die zich op verschillende manieren kan presenteren, waaronder huidlaesies en gegeneraliseerde ziekten.

• Trypanosoma veroorzaakt trypanosomose, verspreid door insecten, een aandoening die uitzonderlijk zeldzaam is bij katten en alleen wordt gezien met een significante prevalentie in specifieke regio’s (bijv. Zuid-Amerika en zuidelijk Afrika). Infectie kan asymptomatisch zijn bij katten, maar de ziekte is zoönotisch en katten kunnen in sommige gevallen drager zijn.

• Cytauxzoa, Doorgegeven door teken, kan koorts, icterus (geelzucht) en pancytopenie veroorzaken, vooral in het tekenseizoen (lente- en zomermaanden). Dit is uitzonderlijk zeldzaam en komt alleen voor in bepaalde specifieke regio’s.

• Sarcocystis is ook uitzonderlijk zeldzaam, maar het kan lethargie, doffe mentatie, koorts, kortademigheid, hoesten, toevallen, cirkelen, ataxie, spinale pijn, spierpijn en anisocorie (pupillen van verschillende grootte in het oog) veroorzaken.

Lees ook: 11 tekenen dat je je kat naar de eerste hulp moet brengen

Diagnose van protozoale infecties

Uw dierenarts zal uw kat overal fysiek zorgvuldig controleren. Dit is een centraal onderdeel van goede diergeneeskunde. Het examen omvat een inspectie van de mond en tanden, zorgvuldige palpatie van de buik, luisteren naar de borst en buik met de stethoscoop en een inspectie van het anale gebied.

Af en toe kan de aard van het spoor van uitwerpselen op de thermometer worden geïnspecteerd nadat de temperatuur van de kat is genomen (bij sommige protozoaire infecties kunnen slijm, gelei en sporen van bloed worden gezien). Karakterisering van het type diarree is een belangrijk onderdeel van het begrijpen van het type ziekte.

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg bespreken, op zoek naar aanwijzingen over waarom uw huisdier onwel is, en in het bijzonder, als diarree het probleem is, meer te weten komen over alles wat het spijsverteringsstelsel kan beïnvloeden. Dit omvat het vragen naar de vaccinatiestatus van uw huisdier, voedingsgeschiedenis (inclusief eventuele supplementen), parasietcontroleprogramma, contact met andere katten en toiletgewoonten.

Als uw dierenarts vermoedt dat uw kat een protozoale infectie heeft, kan hij aanbevelen de volgende stappen te nemen:

Bloedonderzoek, urineonderzoek en fecale analyse

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld met beoordeling van bloedcellen inclusief rode bloedcellen en witte bloedcellen) en biochemische profielen. Bij protozoale infecties zijn er meestal niet veel afwijkingen, hoewel elektrolytenonevenwichtigheden kunnen worden geïdentificeerd.

Belangrijk is dat andere oorzaken van dezelfde soorten ziekteverschijnselen worden uitgesloten (zoals leverziekte, nierziekte, pancreatitis, infectieuze peritonitis bij katten, enz.) omdat de bloedparameters die deze delen van het lichaam weerspiegelen meestal normaal zijn, wat aangeeft dat de gezondheid van uw kat over het algemeen goed is.

• Bloedonderzoek zijn ook nuttig om het hydratatieniveau van uw kat te beoordelen, wat belangrijk is omdat uitdroging vaak voorkomt in gevallen van diarree.
• Sommige specifieke tests kunnen worden uitgevoerd (bijv. Foliumzuur en vitamine B12 of cobalamine) als afwijkingen in deze factoren kunnen de spijsvertering beïnvloeden.
• De schildklierhormoonspiegel kan worden beoordeeld, omdat hyperthyreoïdie tekenen van diarree kan veroorzaken die sommige protozoaire infecties nabootsen.
• Urineonderzoek zal worden uitgevoerd zoals bij veel andere zieke katten, als onderdeel van een algemeen onderzoek.
• Fecale monsters kan worden ingediend voor standaard fecale flotatie en onderzoek, en gekleurde cytologie voor protozoa, andere parasieten (zoals rondwormen) en bacteriën, evenals controle op abnormale bloedcellen. Isolaten van sommige protozoa kunnen op deze manier duidelijk worden geïdentificeerd.
• Analyse van uitwerpselen met behulp van PCR-assay, IFA of ELISA-tests Het detecteren van antigenen of antilichamen is vaak de manier waarop een definitieve diagnose van een protozoale infectie kan worden gesteld.

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen voor sommige virale infecties zoals feline leukemievirus (FeLV) en feline immunodeficiëntievirus (FIV), omdat deze het immuunsysteem kunnen beïnvloeden, wat leidt tot een verhoogde gevoeligheid voor protozoale infecties. Er zijn aanzienlijke implicaties als uw kat positief is voor een van deze.

Andere tests

• Röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) kan van de buik worden genomen om te controleren op andere oorzaken van de tekenen die uw kat vertoont.
• Ultrageluid kan een nuttige manier zijn om de structuur van buikorganen te beoordelen, opnieuw ervoor te zorgen dat al het andere normaal is.
• Bloeddrukmeting kan worden uitgevoerd om de algemene gezondheid van uw kat te beoordelen.
• Endoscopie Kan worden aanbevolen om de interne structuur van de slijmvliesbekleding van de dikke darm van uw kat te bekijken en in sommige gevallen een biopsie te nemen om een definitieve diagnose te stellen van het type protozoaire infecties door de structuur van de darmwand onder de microscoop te onderzoeken.

Lees ook: Top 10 dingen die je dierenarts wenste dat je wist

Behandeling van protozoale infecties

De precieze behandeling van een protozoale infectie hangt af van de specifieke protozoaire betrokken infectie. Milde gevallen van protozoale infecties kunnen een algemene behandeling voor maagdarmkanaalziekte krijgen zonder volledig onderzoek zoals hierboven vermeld. Dit kan een residuarm, goed verteerbaar dieet omvatten, met instructies om het te voeren totdat de ontlasting van de kat stevig is. Het toevoegen van vezels aan het dieet kan de klinische symptomen verbeteren.

Evenals deze algemene aanpak, voor Giardia infectie, kunnen de volgende medicijnen worden gebruikt:

Routinematige netheid en kattenbakhygiëne is belangrijk om verspreiding van Giardiasis en herinfectie van herstellende patiënten te voorkomen, met behulp van desinfectiemiddelen die door uw dierenarts worden aanbevolen.

In hardnekkige gevallen kunnen fecale transplantaties worden voorgesteld om een normaal microbioom van het spijsverteringskanaal te herstellen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van gezonde ontlasting van een donor die oraal of rectaal wordt toegediend.

Behandelingsopties voor toxoplasmose omvatten voorgeschreven antibiotica, met name clindamycine en trimethoprim-sulfonamide, en / of het antiparasitaire medicijn pyrimethamine.

Behandeling voor babesiose kan specifieke geneesmiddelen op recept omvatten, waaronder primaquinefosfaat, imidocarbdipropionaat of diminazeenaceturaat.

Voor de behandeling van leishmaniasis kan allopurinol of meglumine-antimoniaat (N-methylglucamine antimoniaat, MGA) worden aanbevolen.

Volg voor al deze ziekten het advies van uw dierenarts over welke behandeling het meest geschikt is voor uw kat.

Lees ook: 10 gevaarlijkste ziekten bij katten

Monitoring en prognose

Uw dierenarts zal u adviseren over welke nazorg nodig is, maar over het algemeen is het controleren van uw kat thuis op herhaling van een van de tekenen van ziekte de belangrijkste manier om te bevestigen dat een volledig herstel aan de gang is. Met de juiste behandeling is de prognose voor de meeste gevallen van protozoale infecties goed.

Protozoaire infecties kunnen een reeks verschillende soorten ziekten veroorzaken en als ze worden vermoed, is snelle veterinaire interventie belangrijk.

Lees ook: Systemische schimmelinfecties bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling