Wij als mensen houden van uniek uitziende dieren, van de haarloze Sphynx katten tot Schotse Vouwen tot de extra-teen Maine Coon.
Hebben Maine Coons extra tenen? Nou, ja en nee. Het is geen vereiste voor een kat om meerdere tenen te hebben om als een Maine Coon te worden beschouwd. Ook zijn extra tenen niet een eigenschap die alleen aan Maine Coon katten wordt toegeschreven, vooral als je op het westelijk halfrond woont.
Het komt echter wel voor in een hoger percentage bij Maine Coons dan bij de algemene kattenpopulatie. Lees verder om te begrijpen wat het is, waarom in sommige landen het fokken met Maine Coons verboden is, en hoe je er een kunt vinden.
NIET ALLE MAINE COONS HEBBEN EXTRA TENEN.
Het is een veel voorkomende mythe dat alle Maine Coons extra tenen hebben, een zeer hoog percentage van hen heeft dat, maar niet allemaal. Om als Maine Coon te worden beschouwd moet de kat groot zijn met een rechthoekig lichaam, een dikke vacht met lynxachtige oren, en een vriendelijke persoonlijkheid.
Een paar jaar geleden probeerden fokkers, net als de Maine Coon zelf, de extra-teen Maine Coon uit te fokken. Maar nu omarmen sommige fokkers deze ongewone eigenaardigheid.
Samen met de neiging voor de reusachtige Maine Coon om extra tenen te hebben, kan dit idee ook worden toegeschreven aan de grootte van de poot van een gewone Maine Coon. Hun enorme omvang, gemiddeld 20 pond, is toe te schrijven aan de forse omvang van hun poten.
Hun poten zijn al zo groot dat het logisch zou zijn dat mensen veronderstelden dat dit al inherent was aan het ras.
Hoewel de Maine Coon meer gevallen van polydactylie heeft, fokken de meeste fokkers nog steeds alleen katten met een gewone getande voet. Vanwege voorschriften van organisaties en de angst om een kat te creëren die niet in staat is te functioneren.
Als een kat wordt geboren met extra tenen in een cattery, dan wordt ze meestal verzorgd en gesteriliseerd. Verschillende cattery’s over de hele wereld proberen het verbod op het fokken van polydactyle katten op te heffen. De regels voor het fokken verschillen per land en organisatie.
Wanneer een Maine Coon extra tenen heeft, wordt hij een polydactyle Maine coon genoemd. De extra tenen zijn niet uniek voor de Maine Coon, het kan bij veel verschillende rassen voorkomen. Hoewel de Maine Coon een van de meest bekende van de zes-tenen katten is.
Ongeveer 40% van de Maine Coon populatie heeft extra tenen. Hoewel sommigen deze katten als hun eigen ras beschouwen, wordt de polydactyle Maine Coon niet erkend door gevestigde fokconventies en -instellingen.
Hoewel het misschien vreemd klinkt, komt polydactyl relatief veel voor in de kattenwereld. De eigenschap komt eerder voor bij katachtigen uit de VS, Wales en Engeland dan bij katachtigen uit andere delen van de wereld.
De meest geaccepteerde reden hiervoor is te wijten aan de geschiedenis van de gedomesticeerde kat zelf.
De gemeenschappelijke voorouder van de gedomesticeerde kat stamt uit Egypte. Elke gedomesticeerde kat die zich in de V.S., Wales, en Engeland heeft gewaagd, is daar waarschijnlijk over zee heen gereisd.
Misschien kwamen zeelieden naar Egypte en hoorden verhalen over hoe deze wezens hen hielpen om aan boord van hun schepen voedsel te redden van die vervelende ratten. Na eeuwen van deze praktijk, zouden de katten zich aanpassen aan de omgeving waarin zij leven.
IN SOMMIGE LANDEN MOETEN MANNETJESBEREN MET EXTRA TENEN WORDEN GECASTREERD, ZODAT ZIJ ZICH NIET KUNNEN VOORTPLANTEN
De omarming van de polydactylie Maine Coon is niet over de hele wereld. Regelgeving over fokken en de mogelijkheid voor de genoemde polykat om nationaal te showen varieert per land.
Het varieert van regio’s die het fokken en showen van katten met extra tenen ronduit verbieden tot andere die hen toestaan om tentoongesteld te worden naast hun raszuivere broers en zussen.
Sommige landen of zelfs fokkers in de V.S. adviseerden een paar jaar geleden hun Maine Coon met polydactyl te castreren om te voorkomen dat de mutatie zich zou verspreiden. Hoewel de mutatie zelf geen invloed heeft op het leven van de kat, zal het, in feite, sommige van zijn capaciteiten versterken, afhankelijk van het mutatietype.
Ze zijn gewoon op zoek vanuit het oogpunt van voorzichtigheid. Als er iets niet in de haak is, zijn er problemen met ontstekingen en infecties als de tenen niet goed zitten.
Dit is iets dat u met uw dierenarts kunt bespreken om er zeker van te zijn dat u uw kat zo goed mogelijk aanpast. Als uw dierenarts tot de conclusie is gekomen dat de extra tenen in feite het leven van de kat zullen beïnvloeden, dan is de meest geprefereerde methode het verwijderen van de tenen.
Uit zorg voor de dieren hebben sommige landen zich verenigd in de Raad van Europa om het Verdrag inzake de bescherming van huisdieren te ondertekenen, dat beperkingen oplegt (elk land kiest zelf wat het wil volgen) aan het gedrag van het land ten opzichte van huisdieren, inclusief de manier waarop die huisdieren worden gefokt.
Duitsland, in het bijzonder, is ongelooflijk streng met hun beperkingen. Zelfs Rex rassen worden als niet showbaar beschouwd vanwege hun abnormale vacht.
Zij hebben een totaal rasverbod ingesteld voor katten die deze kenmerken vertonen:
- Gevouwen Oor
- Gekruld haar
- Haarloos
- Polydactylie
Samen met beperkingen op:
- Korte staart
- Dominant Wit
- Albinisme
- Munchkin
- Gezichtsafwijkingen
Katten op de beperkingslijst zullen worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat er geen invaliderende aandoeningen worden doorgegeven.
Dit klinkt misschien als extremisme, maar het doel is de waardigheid van het dier te beschermen. Zoals bij raszuivere honden in de Verenigde Staten is gebleken, leidt het overfokken van dieren tot genetische afwijkingen en een verminderde levenskwaliteit voor het dier zelf.
Hoewel sommige van deze eigenschappen niet het gevolg zijn van fokken, maar een natuurlijk en veel regelmatiger voorkomend verschijnsel zijn.
Sommige landen proberen de regels voor het fokken op een mutatie te versoepelen, maar wel op een ethische manier die niet schadelijk is voor het dier.
Nederland en België werken aan het herstel van het polyras, en Nieuw-Zeeland is momenteel het enige land dat toestaat dat polydactyle raskatten worden geshowd samen met de standaardsoort.
WAAROM HEBBEN ZE EXTRA TENEN?
Polydactylie is een dominante eigenschap die niet gerelateerd is aan het geslacht en die dieren met dit gen extra tenen geeft. Slechts één kopie van het gen is nodig bij één van de ouders om het kitten deze genetische factor te laten ontwikkelen.
Echter, alleen omdat je een kat hebt met extra tenen, betekent het niet dat haar kittens hetzelfde zullen zijn. Hoewel het gen dominant is, is het onregelmatig, wat betekent dat alle kittens van een kat met extra tenen een kans van 40% tot 50% hebben om dezelfde aandoening te hebben.
Polydactylie betekent dat ze extra tenen zullen hebben, het zegt niet hoeveel extra tenen en of ze zelfs volledig functioneel zullen zijn. Een doorsnee kat heeft in totaal 18 tenen, vijf elk voor de voorpoten en vier elk voor de achterpoten.
Doorgaans krijgt een kat hooguit twee extra tenen aan één voet. Bij sommige katten is polydactylie onmerkbaar door de stand van de tenen. Het standaardtype is de duimpolydactylie. De kat ziet er letterlijk uit alsof hij een kleine duim heeft.
Het derde type polydactylie is de twisty mutatie, die een duim met drie tenen creëert. Gewoonlijk wordt een kat met de twisty mutatie verzorgd of gesteriliseerd, omdat katten met deze mutatie genen kunnen doorgeven die bij de nakomelingen kunnen leiden tot een onderontwikkeling van de botten of het ontbreken van misvormingen aan de onderarm.
Enkele ideeën over hoe deze mutatie is ontstaan zijn dat de katten deze eigenschap ontwikkelden toen ze op schepen voeren, de zes tenen gaven hen stabiliteit terwijl ze ronddartelden en jaagden. Kijkend naar de poot van de extra-teen Maine Coon kan je zien waarom dit het geval zou zijn.
De extra tenen maakten hen tot een machtiger jager en gaven hen houvast op een kantelend schip. Het helpt de Maine Coon ook beter te klimmen.
Zodra de schepen de kusten van Maine bereiken, fokken ze met zowel de wilde als de tamme katten in het gebied. Als dit katje had gereisd of afkomstig was van een plaats iets zuidelijker, zou het misschien niet bekend staan om die extra cijfers.
Als de schepen waren geland in bijvoorbeeld Florida, zou de mutatie misschien zijn uitgefaseerd, omdat er geen huidige behoefte aan zou zijn. Zij vestigden zich echter in Maine, waar de poten die hun pas op een boot ondersteunden, ook dienst deden als sneeuwschoenen op enorme driften.
Grappig genoeg, als de Maine Coon in westelijke woestijnen was geland, zou hij misschien de poot hebben behouden, maar zich hebben ontdaan van de dichte vacht.
Ze pasten in de omgeving waarin ze terechtkwamen, dus floreerden ze.
Net zoals de voorouder die mutatie aannam als een pluspunt voor hun gegeven omgeving, profiteerde ook de Maine Coon van wat het leven hem gaf door zijn grote brede tenen te gebruiken om over de sneeuwverstuivingen in de koude Maine sneeuw te springen.
WAAROM SPECIALISEREN SOMMIGE FOKKERS ZICH IN HET FOKKEN VAN MAINE COONS MET EXTRA TENEN?
Hoewel de extra tenen sommige mensen misschien afschrikken, vinden anderen ze prachtig. Eén zo’n fan werd een eponiem voor hen, Hemingway.
Hoewel de polydactylie bij Maine Coons een natuurlijk voorkomende mutatie is, wordt de vraag gesteld of het moreel aanvaardbaar is om dieren te fokken op hun variatie.
De tegenstanders van dit soort fokken vragen zich af wanneer de modificaties bij het dier zullen ophouden en hoe dit fokken het dagelijkse leven van het dier beïnvloedt.
Men kan in de hondenwereld zien waar de inspanning om dieren in de ogen van de mens te modelleren, raszuivere honden heeft uitgeput met talrijke aandoeningen en onvermogen om te functioneren.
Mensen willen er gewoon voor zorgen dat de katten zelf een waardig leven kunnen leiden, in plaats van iets dat niet een paar stappen kan lopen zonder hulp.
Voor een polydactyle kat hangt het van het type mutatie af om te bepalen of het fokken schade zal aanrichten – ook de fokpraktijken van wie u koopt. Als u op zoek bent naar een kat met extra tenen, onderzoek dan de fokker van wie u koopt.
GERELATEERDE VRAGEN
Waardoor krijgt een kat extra tenen? Het is een onregelmatig dominant gen bij katachtigen dat polydactyl wordt genoemd. Als één van de ouders extra tenen heeft, dan hebben de kittens een kans van 40% tot 50% dat ze polydactyl zijn. De precieze oorsprong is niet bekend, maar men denkt dat ze deze eigenschap hebben ontwikkeld toen ze hun brood verdienden als scheepsmusea.
Houden Maine Coons van knuffelen? Typisch kattenachtig wel, maar alleen als ze dat willen. De Maine Coon is een beminnelijke kat, maar verwacht van hem dat hij bij u op de bank of aan uw voeten ligt in plaats van op uw schoot. Laat ze naar u toe komen in plaats van iets te forceren.
Hoe duur zijn Maine Coon katten? Ze zijn vrij duur, het gemiddelde tarief voor een Maine Coon is €1000. Kijk rond bij catteries om de prijs in uw omgeving te bepalen. Als die prijs te hoog is voor u, ga dan naar uw plaatselijke dierenasiels of mensen die een dier willen herplaatsen.
Table of Contents