Gebroken bekken bij katten: symptomen, behandeling en kosten

Een gebroken bekken bij katten is een zeer ernstige verwonding die pijn en moeite met beweging van de achterpoten veroorzaakt. Gezamenlijk vormen bekkenfracturen ongeveer 25% van de fracturen die bij huisdieren worden gezien.

Omdat ze meestal voorkomen in combinatie met andere ernstige verwondingen, is het snel zoeken naar veterinaire zorg uiterst belangrijk. In dit artikel leert u oorzaken van bekkenfracturen bij katten, hoe een kat met een bekkenfractuur eruit kan zien, hoe deze verwondingen worden benaderd en behandeld, kosten schatten en enkele veelgestelde vragen.

Lees ook: Wat te doen als je per ongeluk op je kat stapt

Het bekken begrijpen

Het bekken is niet één enkel bot, maar een combinatie van drie afzonderlijke hoofdbotten die elk in twee vergroeide stukken zijn verdeeld. Deze drie botten worden het darmbeen, het ischium en het schaambeen genoemd. Elk bot heeft twee helften die in het midden zijn vergroeid. Het darmbeen is ook vergroeid met het heiligbeen, dat is het uiteinde van het achterste bot vóór het begin van de staartbeenderen.

Het darmbeen is het grootste van de drie en het voorste bot. Als u de heupen van uw kat voelt, is het voorste heupbeen dat u kunt voelen het puntje van het darmbeen. Het ischium is het bot dat het verst naar achteren ligt en is het achterste “punt” van de heupen dat je kunt voelen bij de basis van de staart.

Het schaambeen is het onderste bot. De kruising van deze botten aan elke kant van de heupen vormt het acetabulum, of het “kom” -deel van het kogel- en komgewricht van de heupen. Een klein vierde bot, het acetabulaire bot, maakt de kom compleet.

Samen vormen de drie belangrijkste bekkenbotten een doosachtige structuur. De functies van het bekken omvatten:

• Bescherming van structuren die er doorheen gaan, waaronder de dikke darm en de urethra
• Het centrum van gewichtdragende ondersteuning voor het achterste deel van het lichaam
• Verbinding van de achterpoten met de rest van het lichaam via het “kogel- en kom” -gewricht bij het acetabulum.

Lees ook: Beenmergziekte bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Oorzaken van bekkenfracturen bij katten

De meest voorkomende oorzaak van bekkenfracturen is bijna altijd een impacttrauma. De meest voorkomende is voertuigtrauma (aangereden door auto). Niet-gecastreerde katers die geneigd zijn om ver van hun huis rond te zwerven, lopen het grootste risico. Deze verwonding kan ook het gevolg zijn van een val van een zeer grote hoogte, zoals een boom of balkon, wat vaak het ‘hoogbouwsyndroom’ wordt genoemd.

Andere minder vaak voorkomende oorzaken van bekkenfracturen bij katten zijn voedingsstoornissen en kanker. Meestal zijn andere botten, zoals lange botten, meer aangetast, maar het kan ook in het bekken voorkomen.

Als een kat een dieet krijgt dat zeer rijk is aan fosfor, moet het lichaam calcium mobiliseren om het in evenwicht te brengen, omdat calcium en fosfor in een bepaald evenwicht aanwezig moeten zijn. Als calcium ontbreekt in het dieet in vergelijking met fosforgehaltes, wordt calcium uit het bot getrokken, wat de botten kan verzwakken.

Verzwakte botten kunnen broos worden en gemakkelijker breken. Deze aandoening kan worden gezien bij kittens die niet de juiste mineralenbalans voor botgroei krijgen. Het kan ook voorkomen bij oudere katten die alle vleesdiëten krijgen die van nature rijk zijn aan fosfor, waarbij de juiste calciumsuppletie en mineralenbalans niet is voorzien.

De meest voorkomende vorm van botkanker bij huisdieren wordt osteosarcoom genoemd. Het komt meestal voor in het dijbeen en scheenbeen van de achterpoten, maar kan minder vaak voorkomen in de bekkenbotten.

Lees ook: 10 manieren om te zien of je kat pijn heeft

Symptomen van een gebroken bekken bij katten

De tekenen van een gebroken bekken bij een kat zijn afhankelijk van de aard en ernst van de verwonding. Omdat het bekken een doosachtige structuur vormt, veroorzaakt een traumatische impact meestal breuken op meer dan één locatie. Hierdoor kan verplaatsing van het bekken waar de gebroken delen van hun plaats verschuiven gebruikelijk zijn.

Alle katten met bekkenfracturen zullen erg pijnlijk zijn, wat kan verschijnen als abnormaal vocaliseren, gevoeligheid of prikkelbaarheid bij het hanteren of verbergen. Kreupelheid en moeite met lopen komen ook veel voor. Sommige katten kunnen een of beide achterpoten slepen, vooral een zenuwletsel of rugletsel is ook opgetreden.

Als er een significante verplaatsing van het bekken is die een vernauwing van het bekkenkanaal waardoor de dikke darm en de urethra reizen, kunnen tekenen zoals moeite met urineren en poepen optreden. Zwelling treedt meestal op, maar kan hard te waarderen in het bekkengebied in vergelijking met een ledemaat of voet. Blauwe plekken op de huid kunnen optreden, maar kunnen moeilijk te zien zijn onder de vacht.

Lees ook: 11 tekenen dat je je kat naar de eerste hulp moet brengen

Diagnose van bekkenfracturen bij katten

Het bepalen van de omvang van bekkenfractuurletsels begint altijd met een lichamelijk onderzoek bij een dierenarts. Dit omvat observaties van hoe een kat beweegt en zich gedraagt, buigt en strekt de achterpoten en een rectaal onderzoek om ervoor te zorgen dat het bekkenkanaal vrij is van letsel en effecten van verplaatsing van bekkenbotten.

Hoe nauwkeurig het onderzoek zal zijn, kan sterk afhangen van hoe pijnlijk de kat is wanneer deze wordt gepresenteerd. Veel katten kunnen genoeg pijn hebben dat sedatie nodig kan zijn naast pijnmedicatie voor de meest nauwkeurige bevindingen.

Omdat bekkenfracturen meestal gepaard gaan met een impacttype trauma van een auto of van grote hoogte vallen, kunnen katten pijnlijk zijn, in shock zijn en andere levensbedreigende verwondingen hebben die snelle en efficiënte zorg vereisen. Het stabiliseren van een kat vereist in eerste instantie behandeling voor pijn, het verstrekken van intraveneuze vloeistoffen om de bloeddruk te stabiliseren en het aanpakken van eventuele open wonden.

Zodra een kat in stabielere toestand is, kunnen röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) worden uitgevoerd om de omvang van eventuele gebroken botten of andere effecten van trauma te bepalen. Echografie kan ook worden gebruikt om te zoeken naar interne schade en bloedingen.

Röntgenfoto’s zijn de belangrijkste diagnostische test om bekkenfracturen te beoordelen. Het bekken zal bijna altijd op meer dan één locatie worden gebroken en röntgenfoto’s maken het mogelijk om deze gebieden te identificeren. Röntgenfoto’s helpen uw dierenarts ook om te bepalen of verplaatsing van bekkenbotten is opgetreden en in welke mate, omdat dit cruciaal is om te beslissen welke behandeling nodig is.

Een CT-scan, die röntgenstralen gebruikt om een heel deel van het lichaam in meerdere lagen te scannen, kan helpen met een grotere nauwkeurigheid, maar wordt meestal alleen aangeboden op speciale of verwijzingslocaties. Omdat CT-scans anesthesie vereisen, zijn het geen initiële tests, maar kunnen ze worden overwogen nadat een kat is gestabiliseerd om verwondingen verder te beoordelen of voor chirurgische planningsdoeleinden.

Omdat bekkenfracturen meestal worden veroorzaakt door een aanzienlijk impacttrauma, kunnen andere tests nodig zijn als er andere verwondingen aanwezig zijn. Dit kan het controleren van de bloeddruk en het uitvoeren van bloedonderzoek omvatten.

Lees ook: Hoe vaak moet je kat naar de dierenarts?

Behandeling van bekkenfracturen bij katten

Of een gebroken bekken een chirurgische behandeling vereist of niet, kan afhangen van de locatie van fracturen en de mate van verplaatsing die is opgetreden. Over het algemeen omvatten de soorten fracturen waarbij een operatie nodig kan zijn fracturen van het heiligbeen, fracturen van het darmbeen dicht bij het heupgewricht en fracturen van het acetabulum / socketgewricht. Een letsel dat een sacro-iliacale luxatie wordt genoemd, waarbij de verbinding tussen het bekken en de ruggengraat van het heiligbeen (sacro-iliacale gewricht) is verschoven of gescheiden, kan ook een operatie vereisen.

In een artikel over bekkenfracturen bij huisdieren, gepubliceerd in Canadian Vet Journal, legt Dr. Greg Harasen uit dat de meeste dieren met bekkenfracturen kunnen herstellen zonder operatie. Hij noemt enkele van de volgende als meer specifieke criteria voor wanneer een operatie nodig zou zijn:

• Verplaatste acetabulaire fracturen waarbij de achterpoot verbinding maakt met het bekken
• Als het bekkenkanaal met meer dan een derde is vernauwd door fractuurfragmenten
• Neurologisch trauma, inclusief onhandelbare zenuwgerelateerde pijn
• Meerdere fracturen aan slechts één kant van het bekken die leiden tot een instabiel heupgewricht
• Andere botletsels die te veel gewicht op het gebroken bekken zouden vereisen

Dr. Harasen vermeldt ook dat eventuele verwondingen die zeven tot 10 dagen eerder zijn opgetreden, het beste kunnen worden behandeld met conservatief beheer met rust- en inspanningsbeperking, omdat de botgenezing al is begonnen.

Bekkenfracturen worden chirurgisch gerepareerd met een combinatie van platen, draden en schroeven, afhankelijk van de locatie en het aantal verwondingen. Hoewel het over het algemeen acht tot 12 weken kan duren voor volledige botgenezing, kan herstel van bekkenfracturen minder tijd in beslag nemen omdat de bekkenbotten kleiner en dunner zijn.

Lees ook: Botkanker bij katten (osteosarcoom): oorzaken, symptomen en behandeling

Herstel en langetermijneffecten

Veel katten zullen bereid zijn om te staan en proberen binnen een week of minder te bewegen. Vier weken inspanningsbeperking is het beste om een goede fractuurgenezing te garanderen en opnieuw letsel te voorkomen. Indien mogelijk moet dit kooirust omvatten: de kat wordt beperkt tot een grote krat die te veel beweging voorkomt, maar toch comfort en ruimte biedt voor voedsel, water en een kattenbak.

Gedurende deze tijd kunnen zachte bewegingsoefeningen en massage worden gebruikt om de omliggende spieren los te maken en stijfheid te voorkomen die de terugkeer naar de normale functie kan vertragen.

Na vier weken moeten katten geleidelijk (gedurende drie tot vier weken) worden geïntroduceerd in grotere ruimtes om in huis rond te zwerven, waardoor springen zoveel mogelijk wordt voorkomen. Dit kan betekenen dat u van een krat naar een kleine kamer gaat en vervolgens toegang geeft tot één verdieping van het huis voordat u volledige toegang tot het huis krijgt.

Röntgenfoto’s moeten meestal na vier tot zes weken opnieuw worden gecontroleerd en vervolgens opnieuw rond acht tot 12 weken om ervoor te zorgen dat de bekkenfracturen volledig zijn genezen.

Letsel van de bovenliggende huid kan een veel voorkomende complicatie zijn van bekkenletsel bij katten als gevolg van het impacttrauma dat optreedt. Dit kan leiden tot verlies van een gezonde huid in ernstig gekneusde gebieden en de noodzaak om huidwonden te beheersen en infecties te voorkomen. Dit kan een paar weken duren voor volledige genezing van de huid, afhankelijk van de ernst van het letsel.

Lees ook: 5 cat cone-alternatieven die echt werken

Kosten van de behandeling

De kosten van de behandeling van een gebroken bekken bij katten kunnen sterk variëren. Dit komt niet alleen door de aard van het gebroken bekken zelf, maar ook door andere verwondingen die zijn opgetreden. Er kunnen meer ernstige verwondingen zijn die meer onmiddellijke aandacht vereisen bij het aanpakken van de bekkenfracturen die later komen.

Op zijn minst kunnen enkele van de volgende kosten worden verwacht voor bekkenfracturen. Afhankelijk van waar u woont, kunnen de kosten lager of hoger zijn dan deze schattingen.

• Veterinair onderzoek: $ 50 tot $ 150
• Röntgenfoto’s: $ 200 tot $ 500
• Pijnmedicatie: $ 50 tot $ 150

In gevallen waarin een gewonde kat noodstabilisatie nodig heeft, kunnen de initiële kosten gemakkelijk meer dan $ 1.000 bedragen voor de eerste zorg, afhankelijk van de ernst van de verwondingen of de toestand van de kat.

Chirurgische reparatie van het bekken zal vaak een board-gecertificeerde veterinaire chirurgische specialist omvatten;  Elke keer dat implantaten zoals platen en schroeven nodig zijn, zijn de kosten hoger. Bekkenfractuurherstel voor een kat kan overal van $ 2.000 tot $ 7.000 kosten, afhankelijk van de verwondingen en complexiteit van reparatie. Houd er rekening mee dat andere verwondingen die chirurgische reparatie vereisen (zoals andere gebroken botten) de kosten kunnen verhogen.

Lees ook: Hoe u kunt voorkomen dat uw kat springt na een operatie

Prognose voor katten met bekkenfracturen

Gelukkig is het bekken omgeven door veel spieren en zacht weefsel die ondersteuning bieden, zelfs als botten van het bekken zijn gebroken. Vooral bij katten kan de kans om terug te keren naar volledige functie zeer goed zijn, vooral in het geval van minder ernstige of minimaal verplaatste fracturen.

Sommige langetermijneffecten van bekkenfracturen kunnen later extra behandeling vereisen. Als het kogel- en komgewricht ernstig is aangetast en chirurgisch herstel niet mogelijk was of als het letsel te lang geleden is opgetreden, kan de pijn worden verlicht door chirurgische verwijdering van de heupkop (de “bal” van het kogel- en komgewricht). Dit wordt beschouwd als een bergingsprocedure, maar kan zeer succesvol zijn voor het verlichten van chronische pijn, vooral voor kleine dieren zoals katten.

Als het bekkenkanaal vernauwd is geraakt door breukfragmenten, kan constipatie en zelfs verstopping met fecaal materiaal optreden. Chronisch kan dit leiden tot een aandoening die megacolon wordt genoemd, waarbij ontlasting niet langer normaal door de dikke darm kan bewegen. Megacolon kan in eerste instantie worden behandeld met medicijnen, maar een operatie kan nodig zijn in meer ernstige gevallen.

Lees ook: Wat kun je een kat geven voor pijn? 6 door dierenartsen aanbevolen opties

Laatste gedachten

Bekkenfracturen bij katten kunnen vaak worden gezien bij trauma, vooral door een botsing met een voertuig of door een zeer hoge val. Katten die aan deze gebeurtenissen lijden, kunnen meerdere verwondingen hebben, waardoor spoedeisende hulp nodig is. Veel katten met bekkenfracturen hebben mogelijk geen operatie nodig, behalve in gevallen waarin de botten worden verplaatst of het heupgewricht ernstig is aangetast. Katten kunnen een goede prognose op lange termijn hebben zolang de urine- en stoelgangfunctie behouden blijft.

Lees ook: Zullen katten een slap gevoel faken voor sympathie?