‘Mad Itch’ Pseudorabies Virus Infectie bij Katten

Snel overzicht: ‘Mad Itch’ Pseudorabies Virus Infectie bij Katten

Andere namen: Gekke jeuk, ziekte van Aujeszky

Veel voorkomende symptomen: Gedragsverandering (doffe mentatie, vocalisatie, agressie), Intense jeuk vooral rond het hoofd, neurologische verandering (lopen in cirkels, hoofd kantelt, verlies van evenwicht), gastro-intestinale overstuur, ademhalingsmoeilijkheden, hese stem, plotselinge dood.

Diagnose: Geschiedenis van blootstelling aan geïnfecteerde varkens of varkensvleesproducten, bevindingen die consistent zijn met de ziekte bij lichamelijk onderzoek, antilichaamtests, polymerasekettingreactie (PCR) -testen, immunohistochemische tests, virale isolatie (meestal postmortem).

Gediagnosticeerd bij katten:Zelden

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Er is geen specifieke behandeling beschikbaar. Katten worden ondersteunend behandeld voor de tekenen die ze vertonen in de hoop dat ze de virale infectie zullen overleven.

Huismiddeltjes:Nee

Wat is Feline Pseudorabies?

Feline pseudorabies is een zeldzame ziekte veroorzaakt door pseudorabies virus (PRV, ook bekend als suid herpesvirus-1), dat is een herpes virus. Pseudorabies-virusinfectie treft voornamelijk landbouwhuisdieren (voornamelijk varkens), maar het is een ongewoon herpesvirus omdat het niet soortspecifiek is (d.w.z. verschillende diersoorten, waaronder honden, en zeldzamer, katten, kunnen worden geïnfecteerd).

De infectie is ook bekend als de ziekte van Aujeszky of gekke jeuk.

Hoe vaak komt katachtige pseudorabies voor?

Pseudorabies-virus is aanwezig in veel landen van de wereld, behalve Canada, Australië en enkele anderen. Het is uitgeroeid uit veel Europese landen, evenals uit binnenlandse varkensstapels in de Verenigde Staten.

Pseudorabies-virus is echter aanwezig in wilde varkenskuddes in de Verenigde Staten, waardoor subklinische ziekte wordt veroorzaakt (d.w.z. geïnfecteerde dieren lijken uiterlijk normaal). Er is een voortdurend risico dat het virus zich weer verspreidt naar binnenlandse varkenspopulaties.

Kleine dieren zoals huisdieren worden slechts zelden getroffen. Katten die in contact komen met varkens of varkensvleesproducten (bijvoorbeeld boerderijkatten of verwilderde katten die mogelijk jagen op knaagdierplagen op varkensbedrijven) lopen meer risico.

Hoewel honden steevast sterven aan deze ziekte, kunnen katten resistenter zijn, met een paar meldingen van sommige katten die overleven. Andere wezens, waaronder wasberen, kunnen ook zelden worden geïnfecteerd.

Waarom wordt de ziekte “Pseudorabies” genoemd?

De naam van de ziekte is afgeleid van de Griekse taal. ‘Pseudo’ betekent ‘nep’. Dit komt omdat pseudorabies (of “nep-hondsdolheid”) in sommige opzichten op hondsdolheid lijkt.

De pathogenese van het pseudorabies-virus lijkt in sommige opzichten op het echte rabiësvirus, dat de zenuwuiteinden binnendringt op het punt van infectie en de neuronen naar het ruggenmerg en de hersenen reist, waar het encefalitis veroorzaakt.

Het echte rabiësvirus gedraagt zich op dezelfde manier, maar met veel meer agressie, ernstiger ziekte en een hoger sterftecijfer, en treft een breder scala aan soorten, met een snellere overdracht van infecties.

Naast het beïnvloeden van de hersenen, komt het pseudorabies-virus ook de borstholte binnen, waardoor ontsteking van de hartspier (myocarditis) en bloeding en oedeem in de longen en thymus ontstaan, met bijbehorende tekenen van ziekte.

Hoe krijgen katten Pseudorabies?

Katten raken meestal besmet na direct contact met weefsels van geïnfecteerde varkens. Dit betekent meestal het eten van rauw of onvoldoende verhit varkensvlees. Katten kunnen de infectie ook oppikken door geïnfecteerde ratten of muizen te eten.

De incubatietijd (de tijd tussen het oplopen van de infectie en het vertonen van tekenen van ziekte) is drie tot zes dagen.

Wat zijn de tekenen van katachtige pseudorabies?

Een gedragsverandering (veroorzaakt door de ontsteking van het centrale zenuwstelsel) is meestal het eerste klinische teken dat wordt opgemerkt, met saaiheid, inappetentie, vocalisatie, doelloos dwalen en soms agressie.

Andere neurologische symptomen zijn ataxie, cirkelen, hoofddrukken en specifieke veranderingen zoals abnormale pupilgrootte in de ogen, hangende bovenste oogleden, overmatige speekselvloed, hoofdkanteling en moeite met eten. Gastro-intestinale problemen (zoals braken en diarree) kunnen worden opgemerkt, en ademhalingsmoeilijkheden (kortademigheid) en een hese stem komen vaak voor.

Aangetaste katten soms show pruritus, en ze zijn erg jeukend rond het hoofd in het bijzonder, met dermatitis, roodheid, zwelling en zelfverminking die leiden tot ernstig pijnlijke huidlaesies rond het gezicht en intens jeukgedrag. De lymfeklieren kunnen worden vergroot.

Deze ziekte is vaak dodelijk, met de dood binnen 48 uur na de eerste tekenen van ziekte. In sommige gevallen kan een kat plotseling sterven en pseudorabies kunnen alleen post-mortem worden gediagnosticeerd.

Diagnose van katachtige pseudorabies

Als uw dierenarts vermoedt dat uw kat katachtige pseudorabies heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen.

Gedetailleerde geschiedenis

Zoals in elk geval van diergeneeskunde, zal uw dierenarts elk aspect van het leven en de gezondheidszorg van uw kat bespreken. Dit omvat het stellen van vragen over mogelijke blootstelling aan besmette varkens of varkensvleesproducten.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, fysieke tekenen van ziekte opmerken en andere oorzaken van de tekenen die worden getoond uitsluiten. Uw dierenarts zal in het kader van dit onderzoek met een stethoscoop naar de borst van uw kat luisteren. Huidlaesies (inclusief open wonden) rond het hoofd zullen van bijzonder belang zijn en tests voor ringworm kunnen worden voorgesteld als onderdeel van een onderzoek.

Routine bloedonderzoek

Uw dierenarts kan bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende oorzaak is die uw kat ziek maakt. Pseudorabies veroorzaakt geen specifieke veranderingen in deze tests.

Andere tests

Hoewel antilichaamtests bij varkens kunnen worden gebruikt, sterven de meeste katten voordat hun immuunsysteem de tijd heeft om antilichamen te genereren, dus deze worden niet gebruikt.

Polymerasekettingreactie (PCR) Assays kunnen worden gebruikt om pseudorabies-virus in monsters van katten te detecteren en immunohistochemie is gebruikt om het virus in weefselmonsters te detecteren.

Virusisolatie kan worden gebruikt om het virus te detecteren is monsters van weefsel uit de longen, milt, hersenen en amandelen. Definitieve diagnose via virologie is mogelijk pas mogelijk mogelijk nadat een postmortemonderzoek is uitgevoerd, waardoor deze monsters kunnen worden verzameld.

Behandeling van katachtige pseudorabies

Er is geen specifieke antivirale medicatie beschikbaar voor katachtige pseudorabies, dus de belangrijkste behandeling is eenvoudige ondersteunende zorg, gericht op het zo comfortabel en gezond mogelijk houden van het getroffen dier totdat, hopelijk, hun immuunsysteem in staat is om het virus te verslaan.

Medicatie wordt gegeven om de tekenen van ziekte tegen te gaan (bijv. Anti-epileptische medicatie, enz.) en om de levenssystemen van de kat te ondersteunen (bijv. Intraveneuze vloeistoffen). Antibiotica kunnen worden gegeven om secundaire bacteriële infecties te behandelen.

Prognose voor katten met katachtige pseudorabies

Het sterftecijfer van katachtige pseudorabies is bijna 100%, waarbij bijna alle getroffen katten aan de ziekte sterven.

Preventie van katachtige pseudorabies

De beste manier om katachtige pseudorabies te voorkomen, is ervoor te zorgen dat katten geen contact hebben met varkens of wilde zwijnen, noch met onvoldoende verhitte varkensvleesproducten.