Waarom krijgt mijn kat steeds UTI’s? 7 veel voorkomende redenen

Hoewel kattenurinaire infecties (UTI’s) niet erg vaak voorkomen bij katten, kan het angstaanjagend zijn als je je katachtige metgezel raakt. Hoewel UTI’s technisch worden veroorzaakt door bacteriën die de urinewegen binnendringen, zijn bacteriële UTI’s vrij zeldzaam. De meeste katten met moeite met plassen lijden aan een ander soort urinewegaandoening, zoals struvietkristalophoping of cystitis.

Katten die te maken hebben met urinewegproblemen gaan vaak herhaaldelijk naar de kattenbak en belasten terwijl ze weinig urine produceren. Anderen vermijden het zwerfvuil volledig en proberen zichzelf te ontlasten op koele, koude oppervlakken zoals badkamertegels of badkuipen. Dierenartsen gebruiken bloedonderzoek, urineonderzoek en echografie om te diagnosticeren wat de symptomen veroorzaakt. Lees verder om de meest voorkomende redenen te ontdekken waarom uw kat UTI’s blijft krijgen.

De 7 meest voorkomende redenen waarom uw kat UTI’s blijft krijgen

1. Leeftijd en geslacht

Zowel mannelijke als vrouwelijke katten kunnen bacteriële UTI’s krijgen, maar er lijkt een verband te zijn tussen geslacht, leeftijd en een verhoogd risico op dit type katachtige urinewegaandoening.

Oudere vrouwelijke katten hebben meer kans om te worden gediagnosticeerd met de aandoening dan andere huisdieren. Vrouwelijke katten hebben een bredere, kortere urethras dan mannelijke katten, waardoor ze vatbaar zijn voor bacteriële UTI’s. En het immuunsysteem van katten heeft de neiging om minder robuust te worden met de leeftijd, dus het is logisch dat oudere vrouwelijke katten uiteindelijk meer UTI’s hebben.

Oudere vrouwelijke katten kunnen infecties niet langer zo efficiënt bestrijden en hun korte urethras betekenen dat hun blaas regelmatig wordt blootgesteld aan potentieel besmettelijke agentia.

2. Suikerziekte

De meeste katten met Suikerziekte hebben de Type 2-variant van de ziekte, wat betekent dat de aandoening niet genetisch is, het werd later in het leven verworven vanwege hun dieet en sedentaire levensstijl. Het lichaam van diabetische katten kan glucose niet goed reguleren of gebruiken. Mannelijke binnenkatten met overgewicht lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van de aandoening. Alle katten met diabetes hebben meer kans om UTI’s te ontwikkelen. Gebrek aan lichaamsbeweging en langdurig gebruik van steroïden lijken katten ook vatbaar te maken om de ziekte te ontwikkelen.

Katten met diabetes drinken vaak een hoop water, gaan vaak naar de badkamer en verliezen gewicht zonder duidelijke reden. Diabetes wordt gediagnosticeerd met behulp van bloedonderzoek en urineonderzoek. Het beheer ervan omvat meestal insuline-injecties en naleving van een koolhydraatarm dieet. Veel katten bereiken remissie als deze ziekte in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd en tijdige managementprotocollen worden gevolgd.

3. Blaasstenen

Katten met de neiging om blaasstenen te ontwikkelen lopen een verhoogd risico met betrekking tot urinewegproblemen. Deze stenen zijn gemaakt van calciumoxalaat of struvietkristallen, die vaak worden aangetroffen in de urine van gezonde katten.

Problemen ontstaan wanneer deze kristallen aan elkaar kleven en zich ontwikkelen tot gruis en stenen die blokkades creëren. De aandoening wordt soms veroorzaakt door uitdroging en onvoldoende waterinname. Katten met blaasstenen zijn gevoelig voor het ontwikkelen van UTI’s, omdat de scherpe randen van de stenen de delicate weefsels van de blaas en urethra irriteren, waardoor ontsteking en pijn ontstaan.

Katten met blaasstenen lopen ook een groot risico op het ontwikkelen van urinewegverstoppingen. Deze gebeuren wanneer de stenen de urethra van een kat binnendringen en de urinestroom belemmeren. Blokkades komen het meest voor bij mannelijke katten en kunnen dodelijk zijn als ze niet onmiddellijk worden behandeld.

4. Niet genoeg water drinken

Uitdroging die resulteert in sterk geconcentreerde urine is een belangrijke oorzaak van veel aandoeningen die resulteren in urinewegproblemen. Katten die niet genoeg water drinken, hebben ook een hoger risico op het ontwikkelen van een nierziekte. Het verhogen van de waterinname van uw kat kan een van de belangrijkste dingen zijn die u doet om de gezondheid van uw huisdier op de lange termijn te ondersteunen.

Een kattenwaterfontein is een eenvoudige manier om de waterinname van je kat te verhogen. Omdat katten de voorkeur geven aan bewegend water, moedigen kattenwaterfonteinen katten vaak aan om meer te drinken. Een andere optie is om de hoeveelheid natvoer die u uw kat geeft te verhogen. Het meeste natvoer bevat meer water per volume, waardoor het een relatief plezierige manier is voor uw kat om gehydrateerd te blijven.

5. Obesitas

Terwijl katten met een paar extra kilo’s vaak schattig zijn, kattenobesitasy is een enorm probleem dat herhaaldelijk in verband is gebracht met enkele levensveranderende kattenziekten zoals artritis, diabetes en hoge bloeddruk. Obesitas verhoogt het risico op het ontwikkelen van katachtige lagere urinewegaandoeningen. Diabetes en hoge bloeddruk verhogen de kansen van een kat op het ontwikkelen van een nierziekte.

Het onder controle houden van het gewicht van uw kat is van vitaal belang om de ontwikkeling van chronische aandoeningen te voorkomen die vaak ten grondslag liggen aan chronische urinewegaandoeningen en ontstekingen bij katten. Regelmatige lichaamsbeweging en portiecontrole kunnen onbedoelde gewichtstoename beperken voordat dingen uit de hand lopen. Gewichtsbeheersingsvoer is een goede optie voor katten die serieus moeten worden over het laten vallen van een paar kilo.

6. Schildklier aandoeningen

Katten met een overactieve schildklier hebben vaak last van urinewegontsteking en pijn. De aandoening wordt hyperthyreoïdie genoemd en wordt meestal aangetroffen bij oudere katten. Een niet-kankerachtige tumor is vaak de oorzaak van deze ziekte waarbij de productie van schildklierhormoon in overdrive gaat.

De tekenen van hyperthyreoïdie omvatten gewichtsverlies, extreme dorst, braken en diarree. Diagnose omvat meestal bloedonderzoek en een lichamelijk onderzoek. Met de juiste behandeling kan hyperthyreoïdie meestal worden behandeld. De behandeling omvat meestal dieetbeheer, medicatie, radioactief jodiumtherapie of een operatie. Het aanpakken van de aandoening met medicatie vereist vaak tweemaal daagse toediening van de pil. Radioactief jodium therapie vereist een injectie en enkele dagen isolatie na de behandeling.

Het radioactieve jodium wordt ingenomen door de schildklier, waardoor de overactieve hormoonproducerende cellen worden gedood. Deze behandeling zorgt ervoor dat de schildklierfunctie weer normaal wordt. Veel katten die ooit erg ziek waren met de aandoening, gaan na de behandeling een lang, gelukkig leven leiden.

7. Chronische nierziekte (CKD)

Katten die lijden aan CKD zijn ook gevoelig voor het ontwikkelen van bacteriële UTI’s. CKD wordt meestal gediagnosticeerd bij oudere katten. Tot 50% van de katten ouder dan 15 jaar vertoont tekenen van de ziekte. De meest voorkomende symptomen zijn verhoogde dorst en urineren, gewichtsverlies en bloedarmoede. In de latere stadia van de ziekte braken katten vaak en worden ze lusteloos.

Er is geen remedie voor CKD, maar wanneer ze vroeg worden gevangen, gaan katten vaak enkele jaren leven. De behandeling varieert op basis van het stadium waarin de ziekte wordt ontdekt. Om de nieren van uw kat zo gezond mogelijk te houden, moet u ervoor zorgen dat uw kat altijd toegang heeft tot vers water en overwegen een fontein aan te schaffen om de hoeveelheid water die uw huisdier drinkt te verhogen.

Niet-infectieuze urinewegproblemen

1. Cystitis

Cystitis treedt op wanneer het slijmvlies van de blaas van een kat ernstig ontstoken raakt. Hoewel het veel van dezelfde symptomen veroorzaakt als een urineweginfectie, wordt het niet veroorzaakt door bacteriën. Katten die lijden aan cystitis belasten zich vaak wanneer ze naar de badkamer gaan, produceren weinig urine en maken frequente uitstapjes naar de kattenbak.

Zonder behandeling kan de ontsteking zo uitgesproken worden dat het een urinewegverstopping veroorzaakt, wat een ernstig noodgeval is. De meeste gevallen van cystitis zijn idiopathisch, wat betekent dat ze gewoon gebeuren; er is geen duidelijke oorzaak of onderliggende aandoening die verantwoordelijk is voor de ontsteking. Mannelijke katten met overgewicht hebben meer kans om met de ziekte te eindigen, en het komt het vaakst voor bij katten jonger dan 10.

2. Stress

Katten ontwikkelen vaak cystitis wanneer ze onder stress staan. Cystitis symptomen bootsen die van een bacteriële urineweginfectie na, met verschillende uitstapjes naar de kattenbak, pijnlijk plassen en bloederige urine. Als uw kat steeds idiopathische cystitis krijgt, kan dit een indicatie zijn dat uw kat extreem gestrest is.

Niemand weet precies waarom, maar stress lijkt de aandoening te veroorzaken. Katten raken vaak gestrest in de aanwezigheid van harde, repetitieve geluiden – de meeste doen het bijvoorbeeld niet goed tijdens renovaties van het huis. Sommigen passen zich niet goed aan nieuwe leden van het huishouden aan. Een nieuwe baby of huisdier in huis kan de stressniveaus van sommige katten door het dak sturen. Anderen reageren niet goed op veranderingen in de schema’s van hun eigenaar.

Als uw kat ander stressgerelateerd gedrag vertoont, zoals overmatige vocalisatie, verminderde eetlust of agressie, heeft u mogelijk een gestreste kat op uw handen.

Laatste gedachten

Verschillende aandoeningen kunnen het pijnlijk maken voor uw kat om te plassen, van bacteriële infecties tot cystitis. De meeste hebben vergelijkbare symptomen, waardoor urinewegproblemen bij katten een van de aandoeningen zijn die het beste door een dierenarts kunnen worden opgelost, omdat de behandeling afhankelijk is van de onderliggende oorzaak van de probleem.

Om de urinewegen van uw kat in goede conditie te houden, moet u ervoor zorgen dat ze voldoende water krijgen en onderschat niet hoe belangrijk het is dat uw kat een gezond gewicht behoudt.

Uitgelichte afbeelding Credit: nanniezwawa, Shutterstock