Nierziekte bij katten: wat u moet weten

Nierziekte bij katten komt veel voor. Als uw kat net is gediagnosticeerd met nier- of “nierziekte”, lees dan verder!

De nieren zijn normaal gesproken van vitaal belang bij het elimineren van afvalstoffen uit het lichaam, het concentreren van urine en het balanceren van de hoeveelheid water en elektrolyten (zoals zout) in het lichaam. Als de nieren niet goed functioneren, kan dit leiden tot twee soorten ziekten: acuut of chronisch. Acuut nierletsel (AKI) resulteert in ernstig letsel aan de nieren en kan leiden tot plotselinge ondergang, waarbij de nieren worden afgesloten. Agressieve behandeling in een 24/7 veterinaire faciliteit is meestal vereist om het risico op overlijden te minimaliseren. Chronisch nierfalen (vaak genoemd chronisch nierfalen of CRF) gebeurt langzaam, en katten kunnen dit mogelijk maanden tot jaren compenseren. De tekenen kunnen milder en progressiever zijn. Met de juiste diagnose, voeding, monitoring en behandeling kunnen katten mogelijk jarenlang leven met chronische nierziekte.

Ik zou het moeten weten: Mijn eigen 19-jarige furbaby leefde er ongeveer 6 jaar mee voordat hij bezweek aan een niet-gerelateerde ziekte (mondkanker / plaveiselcelcarcinoom).

Dat gezegd hebbende, moeten katteneigenaren zich bewust zijn van chronische nierziekte, omdat het een van de belangrijkste oorzaken van sterfte is.

Wat zijn tekenen van nierziekte bij katten?

Klinische symptomen van chronisch nierfalen bij katten zijn onder meer:

  • Overmatig drinken
  • Overmatig urineren (bijv. Grotere klonten in de kattenbak, groter dan de grootte van mijn vuist – ja, de vuist van een tenger vrouwtje)
  • Spierverlies (vooral over de rug)
  • Gewichtsverlies
  • Slechte adem (als gevolg van niervergiften die zich ophopen in het bloed en zweren in de mond, slokdarm en maag veroorzaken)
  • Zweren in de mond
  • Plotselinge blindheid of verwijde pupillen
  • Ongewoon uiterlijk voor de ogen (als gevolg van hoge bloeddruk en netvliesletsel)
  • Kwijlen
  • Lethargie
  • Warmte zoeken (door lage lichaamstemperatuur)
  • Uitdroging (gezien als overmatige huidtenting)
  • Bleek tandvlees (secundair aan bloedarmoede)
  • Verminderde eetlust
  • Verbergen
  • Zwakheid
  • Spiertrekkingen (in ernstige, niet-gediagnosticeerde gevallen)
  • Epileptische aanvallen (in ernstige, niet-gediagnosticeerde gevallen)

Hoe diagnosticeer je nierziekte bij katten?

De diagnose crf is gebaseerd op lichamelijk onderzoek en bloed/urineonderzoek. Naar mijn mening moet elke kat ouder dan 10 jaar bloedonderzoek laten doen bij een bezoek aan uw dierenarts. En ja, dat is elk jaar (zie waarom hieronder).

Dit moet de volgende tests omvatten:

  • Volledig bloedbeeld (CBC), waarbij wordt gekeken naar de rode en witte bloedcellen (op zoek naar bloedarmoede), het aantal bloedplaatjes, enz.
  • Chemiepaneel, dat kijkt naar de nier- en leverfunctie, zoutbalans, bloedsuikerspiegel en eiwit
  • Urineonderzoek (verkregen door steriele techniek of cystocentese), waarbij wordt gezocht naar rode en witte bloedcellen, eiwitten of de aanwezigheid van bacteriën in de urine
  • T4 (een schildkliertest), die kijkt of uw kat een overactieve schildklier heeft
  • Urinekweek (de meest nauwkeurige manier om te detecteren of er een bacteriële urineweginfectie of “UTI”) is
  • Urine-eiwit: creatininetest (om te kijken naar het niveau van eiwitverlies in de nieren)
  • Bloeddrukmonitoring (waarbij normaal vergelijkbaar is met mensen bij 120 mm Hg)
  • Nierbiopten (minder vaak gedaan)

BUN, creatinine en urine soortelijk gewicht

Het belangrijkste is dat ik kijk naar drie hoofdtests: BUN, creatinine en het soortelijk gewicht van de urine (het vermogen van het lichaam om urine te concentreren, waarbij normaal wordt > 1.050). Wanneer de BUN en creatinine bloedonderzoek verhoogd zijn, betekent dit dat nierbeschadiging is opgetreden; meestal functioneert 75% van beide nieren niet langer goed, vandaar de verhoging in deze twee niertests. (Meer recent bleek uit een test van Idexx dat Sdma, een nieuweer niertest, pikt nierbeschadiging eerder op en wordt verondersteld te detecteren wanneer 25% van de nierfunctie is verdwenen). Houd er rekening mee dat BUN-, creatinine-, urineconcentratie- en SDMA-tests soms abnormaal kunnen zijn van andere ziekten zoals uitdroging, hyperthyreoïdie, diabetes mellitus, feline urethrale obstructie, bepaalde medicijnen, of zelfs de toediening van vloeistoffen onder de huid.

Meestal wijzen verhogingen in de BUN/creatinine en SDMA op nierziekte en moeten ze acuut worden geëvalueerd door uw dierenarts. Met veelbetekenend verhogingen, ziekenhuisopname kan nodig zijn om uw kat op IV-vloeistoffen te zetten om de niertests zo laag mogelijk te krijgen. Nogmaals, houd er rekening mee dat deze bloedtesten verhoogd kunnen zijn door niervergiften (zoals paaslelies en andere soorten lelies), tijdelijk door het hebben van een urinewegobstructie of zelfs door onderliggende nierinfecties (die mogelijk zijn begonnen als een blaasontsteking die naar de nieren migreerde, genaamd “pyelonefritis”).

Oorzaken voor nierziekte bij katten

Verhoogde bloedonderzoeken of abnormale resultaten kunnen aanvullend onderzoek rechtvaardigen. Deze kunnen röntgenfoto’s van de buik omvatten (om nier- of blaasstenen uit te sluiten), of zelfs een abdominale echografie (om naar de architectuur of “binnenkant” van de organen te kijken). Een veterinaire specialist kan nodig zijn om deze extra work-up te doen. Dat komt omdat er andere onderliggende oorzaken van CRF bij katten kunnen zijn, waaronder:

  • Pyelonefritis (een infectie in de nieren)
  • Glomerulonefritis (ziekte van de filtereenheid van de nieren)
  • Kanker

Minder vaak voorkomende oorzaken zijn:

  • Polycysteuze nierziekte (een erfelijke ziekte die nierweefsel aantast, meer gezien bij Perzische katten)
  • Feline infectieuze peritonitis (FIP)
  • Amyloïdose (een erfelijke ziekte bij oosterse kattenrassen)
  • Ureterale obstructie (stenen in de buis van de nieren naar de blaas)

Behandeling voor nierziekte bij katten

Gelukkig kunnen katten met het juiste beheer jarenlang met CRF leven (in tegenstelling tot honden, die een slechtere reactie op therapie hebben). Afhankelijk van hoe verhoogd de nierbloedtesten zijn, hoe hoog de bloeddruk van uw kat kan zijn en hoeveel eiwit uw kat in zijn nieren verliest, kunnen we een fosforarm, eiwitarm dieet starten, samen met bepaalde medicijnen om eiwitverlies in de nieren te minimaliseren (bijv. Benazepril) en om de bloeddruk te helpen verlagen (bijv. amlodipine). Over het algemeen moet de therapie gebaseerd zijn op de nieuwste Richtlijnen van de International Renal Interest Society (IRIS), die zijn gemaakt door de toonaangevende veterinaire nefrologen die er zijn.

Andere chronische behandeling kan frequent bloedonderzoek omvatten, het verhogen van de waterinname (zoals met een waterfontein of door het voeren van een papachtig ingeblikt voedsel) en zelfs vloeistoffen onder de huid (wat veel eigenaren van gezelschapsdieren thuis doen, eenmaal goed getraind).

Houd er rekening mee dat hoe eerder wij dierenartsen nierziekte diagnosticeren, hoe eerder we CRF bij uw kat kunnen behandelen en hoe beter de prognose op lange termijn. Met de juiste zorg en behandeling kunnen katten met CRF een lang, gezond leven leiden. Met ondersteunende zorg is de prognose voor CRF redelijk. Het vereist echter wel één of twee keer per jaar bloedonderzoek voor de rest van het leven van uw kat.

Preventie

Dus, is er iets dat u kunt doen om chronisch nierfalen bij katten te voorkomen? Eerlijk gezegd niet echt. Met uitzondering van een paar nuttige tips hieronder, is CRF vaak te wijten aan littekens, letsel of mogelijk zelfs erfelijke oorzaken. Er zijn een paar dingen die u kunt doen om CRF bij katten te voorkomen, waaronder:

  • Het bewaren van gifstoffen zoals paaslelies (bijv. Hemerocallis of Lillium spp.) buiten bereik
  • Zorg ervoor dat uw kat te allen tijde vers water beschikbaar heeft (of zelfs flessenwater als u bronwater of mogelijk waterbronnen met een hoog mineraalgehalte gebruikt)
  • Uw kat spenen op ingeblikt voedsel, vooral naarmate ze ouder worden, zodat u hun waterinname geleidelijk kunt verhogen door meer warm water in hun ingeblikt voedsel te slopen
  • Ervoor zorgen dat uw kat jaarlijks wordt onderzocht bij uw dierenarts, vooral als hij ouder wordt dan 10 jaar
  • Jaarlijks bloedonderzoek laten doen bij uw dierenarts (inclusief een jaarlijkse bloeddruk)

Een van de redenen waarom jaarlijkse dierenartsbezoeken een must zijn, vooral omdat uw kat eenges, is om problemen eerder te helpen detecteren. Hoe eerder CRF wordt gediagnosticeerd, hoe eerder het kan worden behandeld. Het belangrijkste is dat als u een van de tekenen van CRF opmerkt (bijv. Overmatige dorst, overmatig urineren), breng uw kat dan zo snel mogelijk naar uw dierenarts.

Belangrijkste definities/afkortingen:

CKF: chronisch nierfalen

CRF: chronisch nierfalen

IRIS: Internationale Renal Interest Society