Lelievergiftiging bij katten: symptomen, diagnose en behandeling

Het doel van dit artikel is om een goede kwaliteit, nauwkeurige, gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over lelievergiftiging bij katten, een veel voorkomend risico dat vaak niet wordt gewaardeerd door katteneigenaren, noch door algemene leden van het publiek, en belangrijk, vaak niet door bloemisten die lelies zowel afzonderlijk als in bloemstukken verkopen.

Snel overzicht: Lelievergiftiging bij katten

Veel voorkomende symptomen: Tekenen van nierfalen en pancreatitis: braken, slechte eetlust, lethargie; kan zonder behandeling verergerende tekenen vertonen, waaronder ernstige mentale saaiheid, trillen, gecoördineerde bewegingen en epileptische aanvallen.

Diagnose: Geschiedenis van inname van een lilly of tekens in combinatie met een bekende lilly aanwezigheid in het huis; volledig bloedonderzoek evalueren op tekenen van acuut nierletsel

Gediagnosticeerd bij katten:Vaak

Vereist voortdurende medicatie: Als een zekere mate van nierfalen permanent is, kan langdurige behandeling voor chronische nierziekte nodig zijn.

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Inductie van braken, actieve kool en klysma’s om elke plant uit het maagdarmkanaal te verwijderen; ziekenhuisopname op intraveneuze vloeistoffen gedurende 48-72 uur binnen een paar uur na blootstelling om de impact van nierfalen te voorkomen of te verminderen.

HuismiddeltjesBaden met vloeibare dishsoap om stuifmeel op de vacht te verwijderen, kan verdere blootstelling verminderen, maar verder is onmiddellijke veterinaire zorg nodig, zelfs voordat tekenen van ziekte worden gezien, als inname wordt vermoed.

Over lelievergiftiging bij katten

Lelies zijn mooie, zoet ruikende planten die als kamerplant kunnen worden bewaard, als snijbloemen kunnen worden gekocht om in huis te worden tentoongesteld of als een geschenk voor anderen kunnen worden gekocht. Ze hebben vaak overvloedig, weelderig, groen blad, met grote, stuifmeelrijke, exotische bloemen.

Ze moeten echter alleen met grote zorg worden gehouden in huizen waar katten leven, omdat lelies zeer giftig zijn voor katten en snel en vaak dodelijk nierfalen veroorzaken. Mensen, honden en andere dieren worden niet beïnvloed door de toxische effecten van lelies en het gevaar voor katten is niet zo algemeen bekend als het zou moeten zijn.

Snelle veterinaire interventie kan het leven redden van katten die lijden aan lelietoxiciteit.

Wat zijn de verschillende soorten lelie?

Niet alle planten die het woord “lelie” in hun naam bevatten, zijn echte lelies en niet alle lelies zijn giftig voor katten. Het is belangrijk om de terminologie precies te begrijpen.

In de biologische classificatie bevat een familie een aantal verschillende geslachten (meervoud van geslacht), en een geslacht bevat een aantal verschillende soorten, en ten slotte kunnen er ondersoorten of variëteiten van een soort zijn.

Er is een familie van bloemen bekend als de Liliaceae familie, en dit omvat meer dan 160 geslachten van planten: alleen geslacht Lilium (echte lelies) en geslacht Hemerocallis (daglelies) zijn giftig voor katten. Dit betekent dat 158 van de geslachten in de Liliaceae-familie niet-toxisch zijn, en het is de reden waarom het erg belangrijk is om precies te weten welke plant of bloem wordt overwogen.

Giftige lelies

De Lilium (echte lelie) soorten omvatten L. lancifolium (tijgerlelie), L. orientalis (sterrenkijkerlelie), L. longiflorum (paaslelie), L. asiatic (Aziatische lelie of oosterse lelie), L. elegans (Aziatische hybride lelie), L. speciosum rubrum (rubrumlelie) en L. umbellatum (houtlelie, rode lelie, westelijke lelie).

De Hemorcallis (daglelie) soorten omvatten H. dumortierei / H. fulva (daglelie), H. sieboldii (vroege daglelie) en H. graminea (oranje daglelie).

Lees ook: Planten giftig voor katten: giftige planten om te vermijden

Niet-giftige lelies

Sommige planten die het woord “lelie” in hun naam bevatten, zijn in feite geen echte lelies en ze hebben niet hetzelfde zeer giftige effect als echte lelies.

Voorbeelden hiervan zijn:

• Vredeslelie (Spathiphyllum-soorten) (NB: deze kunnen oxalaatkristallen bevatten die een andere, veel minder ernstige toxiciteit kunnen veroorzaken)
• Lelietje-van-dalen (Convallaria majalis)
• Calla Lelies (Zantedeschia soorten)
• Peruaanse lelie (Alstroemeria spp.)

Nauwkeurige plantenidentificatie is essentieel bij het overwegen van de mogelijke impact van planten of bloemen in uw huis op katten.

Toxische effecten van lelies

Het precieze giftige middel in lelies is nog niet geïdentificeerd, maar er wordt gedacht dat het een mix is van zogenaamde “steroïde glycoalkaloïden” die zijn geweest.geïsoleerd van alle delen van de plant, inclusief de bladeren en stuifmeel, maar met de hoogste concentraties in de bloemen zelf.

De toxische stoffen in lelies veroorzaken schade aan de mitochondriën in de cellen van de nieren en de alvleesklier, met als belangrijkste impact proximale tubulaire celdegeneratie in de nieren, met alle daaruit voortvloeiende tekenen van nierfalen.

Inname van zelfs kleine hoeveelheden lelieplanten of bloemen kan binnen 24 uur leiden tot nierfalen, gevolgd door de dood een paar dagen later als het niet wordt behandeld. Als een kat meerdere bloemen consumeert, kan de dood binnen een paar uur volgen. Als een kat zelfs een deel van een lelie inneemt, moeten ze naar hun dierenarts worden gebracht voor een spoedbehandeling.

Sommige katten lijken zich aangetrokken te voelen tot lelies, met een verlangen om ze op te eten, en eigenaren moeten zich ervan bewust zijn dat ze lelies mogelijk volledig uit huis moeten houden, in plaats van alleen maar te proberen ze buiten bereik te houden. Katten kunnen bedreven zijn in het klimmen op, rond, onder en over obstakels om objecten te zoeken die hen intrigeren.

Symptomen van lelievergiftiging bij katten

De symptomen van katten die lijden aan lelievergiftiging weerspiegelen het acute nierfalen veroorzaakt door de schade aan de nieren en de alvleesklier door de giftige componenten van lelies. De tekenen die een eigenaar ziet, zijn onder meer verlies van eetlust, saaiheid en braken, vaak binnen een paar uur na blootstelling aan lelies.

Het is van groot belang dat getroffen katten in dit vroege stadium naar de dierenarts worden gebracht, zodat vroege, levensreddende, veterinaire zorg wordt gegeven.

Zelfs als er geen actie wordt ondernomen, kunnen deze vroege tekenen verbeteren, waardoor een eigenaar de illusie krijgt dat het ergste voorbij is. Onder de oppervlakte is er echter een aanzienlijke nierbeschadiging en binnen de volgende dag zullen de tekenen van ziekte terugkeren, met verhoogde ernst, waaronder ernstige saaiheid en collaps, herhaald braken, kwijlen, luide vocalisatie en neurologische symptomen zoals trillen, incoördinatie en soms aanvallen.

Deze tekenen worden over het algemeen toegeschreven aan nierfalen, maar de voortdurende schade aan de alvleesklier kan ook bijdragen aan de waargenomen problemen.

Lees ook: Vergiftiging bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Diagnose van lelievergiftiging bij katten

Vaak zal er een geschiedenis zijn van bekende lelieblootstelling, gevolgd door uw kat die onwel wordt, dus een vermoedelijke diagnose van lelievergiftiging kan onmiddellijk worden gesteld. In andere gevallen kan een kat tekenen vertonen die verdacht zijn en moet de dierenarts mogelijk een proces doorlopen om een nauwkeurige diagnose te stellen.

Contact met websites voor plantenidentificatie, een hulplijn voor huisdiergif, het antistituut voor dieren of de ASPCA-gifadviesbibliotheek kan nuttig zijn.

Gedetailleerde geschiedenis

Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan mogelijke gifstoffen, waaronder lelies, kunnen omvatten. Er kunnen vragen worden gesteld over de eetlust van uw kat, het urineren en andere klinische symptomen die u mogelijk hebt opgemerkt.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de tekenen die worden vertoond uitsluiten. Een gedetailleerd neurologisch onderzoek zal worden uitgevoerd als uw kat tekenen vertoont zoals trillen, coördinatie of epileptische aanvallen.

Routine bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk

Uw dierenarts zal waarschijnlijk bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen.

Een patroon dat consistent is met nierschade en nierfalen zal waarschijnlijk worden gezien, inclusief verhogingen van creatinine, ureum en fosfor. Amylase en lipase kunnen verhoogd zijn, als gevolg van schade aan de alvleesklier. Verhoogde kaliumspiegels (hyperkaliëmie) kunnen worden gezien in ernstige gevallen.

Urinetests kunnen ook worden uitgevoerd, met afwijkingen zoals de aanwezigheid van eiwit en glucose op een dipstick, oververdunde urine (isothenurie, met een soortelijk gewicht van 1,008 tot 1,012) en de aanwezigheid van nierepitheelcellen en afgietsels in het urinesediment.

Andere onderzoeken

• Echografisch onderzoek van de buik kan vergrote nieren onthullen.
• Een ECG kan de aanwezigheid van een hartritmestoornis (onregelmatige slag) aantonen.

Behandeling van lelievergiftiging bij katten

Behandeling van lelievergiftiging omvat over het algemeen drie aspecten:

1. Decontaminatie

Een specifieke behandeling om alle elementen van de lelie uit het lichaam te verwijderen, zowel van binnen als van buiten, om verdere opname van toxines te voorkomen.

• Verwijdering van lelies uit het spijsverteringsstelsel kan worden geprobeerd door de inductie van braken, maagspoeling, de orale toediening van actieve kool om absorptie uit de darmen te voorkomen en de toediening van klysma’s om de passage van lelies in de ontlasting te versnellen.
• Als er elementen van lelies aan de buitenkant van het lichaam zijn (bijvoorbeeld stuifmeelstof dat aan de vacht kleeft), kan een kat worden gewassen in shampoo om alle sporen van potentieel giftig materiaal te verwijderen.

2. Onmiddellijke algemene behandeling

De eerste prioriteit is om eventuele tekenen van lelievergiftiging die de kat vertoont te stabiliseren:

• Anti-emetica om herhaald braken te stoppen
• Anti-epileptische medicatie als een kat last heeft van spiertrekkingen of epileptische aanvallen
• Intraveneuze vloeistoftherapie om de impact van de toxines op de nieren en alvleesklier te minimaliseren
  Medicatie indien nodig om elektrolytafwijkingen onder controle te houden (zoals verhoogde kaliumspiegels)
• Andere medicijnen indien nodig om eventuele andere tekenen die de kat vertoont te minimaliseren

3. Behandeling op langere termijn

• Zolang een kat met succes urineert (d.w.z. de nieren zijn niet “gesloten”), moeten iv-vloeistoffen worden gegeven, in eerste instantie om uitdroging te corrigeren, en gedurende 2 – 3 dagen worden voortgezet om een proces uit te voeren dat bekend staat als vloeistofdurese. Dit spoelt de nieren weg, maximaliseert de verwijdering van gifstoffen via de urine en ondersteunt de nierfunctie.
• Peritoneale dialyse (een proces waarbij de buikholte wordt gebruikt als een soort natuurlijke dialysemachine) is soms uitgevoerd.
• Volledige hemodialyse (vergelijkbaar met de dialyse die wordt aangeboden aan menselijke patiënten met nierfalen) is theoretisch mogelijk, net als niertransplantatie op ware grootte als een kat volledig nierfalen krijgt.
• Katten met nierfalen kunnen ontstekingen en ulceratie van de maag en het spijsverteringskanaal ontwikkelen, en maagbeschermers en antacida worden vaak gebruikt om dit probleem te voorkomen en te behandelen.
• Andere behandelingen kunnen speciale nierdiëten omvatten om passende voedingsondersteuning te bieden, evenals medicatie zoals fosfaatbinders als de kat lijdt aan hyperfosfatemie.

Prognose

De prognose hangt af van het niveau van blootstelling aan lelie, de ernst van het nierfalen en de snelheid van veterinaire interventie. Vroege behandeling, binnen enkele uren na inname, maakt een zeer significant verschil, In één onderzoek hielp dit 90% van de vergiftigde katten om te overleven en terug te keren naar een normaal gezond leven zonder langdurig nierfalen.

Preventie van lelievergiftiging bij katten

Lelies moeten te allen tijde buiten het bereik van katten worden gehouden. Lelies mogen waarschijnlijk niet in dezelfde huizen worden toegelaten als katten, om alle mogelijke risico’s weg te nemen.

Conclusie

Lelievergiftiging is een specifieke diagnose die wordt veroorzaakt door inname van delen van de lelieplant door katten. Zodra het probleem is geïdentificeerd, kan een intensieve behandeling levensreddend zijn.