Kattenbraken: oorzaken, symptomen, &behandeling

Het is altijd verontrustend als je merkt dat je kat moet braken, laat staan de rommel die moet worden opgeruimd. Maar hoe weet je of het braken van je kat onschadelijk is of iets om je zorgen over te maken?

Braken, ook wel overgeven genoemd, is het legen van de maaginhoud van een kat. Katten braken om veel verschillende redenen. Sommige oorzaken van braken zijn uiterst ernstig en andere zijn minder zorgwekkend. Het loont om een beetje te weten over braken bij katten, zodat je weet wat je moet doen als je kat ooit overgeeft.

Snel overzicht: Kattenbraken

Urgentie: Matig afhankelijk van frequentie en andere symptomen.

Vereist dierenartsbezoek: Ja, als meer dan een of twee keer per maand.

Gezien in Cats:Vaak

Kan worden gekoppeld aan: Inflammatoire darmziekte, herhaalde indiscretie via de voeding, haarballen, dieetintolerantie, vreemd materiaal, parasieten, chronische constipatie, maagontsteking of ulceratie, kanker.

Vereist voortdurende medicatie: De behandeling is afhankelijk van de gevonden onderliggende oorzaak. Voorgeschreven diëten, medicatie voor misselijkheid /braken, antacida medicatie, steroïde medicatie, ontworming medicatie, laxeermiddelen.

Braken versus regurgitatie

Hoewel de twee voorkomens op elkaar lijken, is braken anders dan regurgitatie. Braken leegt de maag, terwijl regurgitatie de slokdarm leegt (de lange buis die voedsel aan de maag levert).

Regurgitatie gebeurt onmiddellijk nadat de kat voedsel heeft ingeslikt. In plaats van de deinende en maagcontracties die je net voorafgaand aan een braakperiode zult zien, gebeurt regurgitatie snel en ziet er bijna moeiteloos uit.

Braaksel kan al dan niet stukjes gedeeltelijk verteerd voedsel of zelfs onverteerde voedsel bevatten. Bij regurgitatie daarentegen zie je altijd voedsel, dat vaak in één lange buisvorm uitkomt die overeenkomt met de vorm van de slokdarm van de kat. Regurgitatie kan worden veroorzaakt door aangeboren factoren (iets waarmee de kat wordt geboren) of het kan zich ontwikkelen als reactie op een ziekte. Als u vermoedt dat uw kat oprispt, is het belangrijk om veterinaire zorg te zoeken.

Braken versus haarballen

Elke keer dat je kat een haarbal ophoest, moet ze overgeven. Zodra de haarbal echter uit is, moet het braken stoppen. Dit wil niet zeggen dat haarballen nooit een serieuze zaak zijn.

Soms kan een kat herhaaldelijk braken in een poging om een grote haarbal in de maag te elimineren. Als het braken niet productief is en de haarbal niet wordt verdreven, kan de haarbal zich in het spijsverteringskanaal nestelen, wat mogelijk levensbedreigende problemen veroorzaakt.

Oorzaken van kattenbraken

Waarom geven katten over? Braken is een teken dat iets het spijsverteringsstelsel van uw kat verstoort. Sommige oorzaken van braken bij katten, zoals haarballen, zijn minder ernstig.

Maar anderen, zoals vergiftiging en pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier), kunnen dodelijk zijn. Bepaalde gezondheidsproblemen kunnen ook braken en andere symptomen veroorzaken.

Enkele van de meest voorkomende oorzaken van braken bij katten zijn:

Vergiftiging is altijd een ernstige zorg wanneer uw kat braakt.

Als uw kat overgeeft en u vermoedt dat ze misschien iets heeft gegeten dat ze niet had moeten hebben, zoek dan dringend hulp.

Enkele veel voorkomende oorzaken van vergiftiging bij katten zijn:

Wat te doen als uw kat ziek is

Naast het vinden van braaksel op de vloer, zijn enkele andere tekenen dat uw kat zich misselijk voelt kwijlen, kokhalzen, kokhalzen, haar lippen likken, herhaaldelijk slikken en zich ongemakkelijk of rusteloos gedragen.

Uw kat kan voedsel overgeven of ze kan vloeistof of gal braken. Het braaksel kan dik of schuimig zijn. Als je haar, plantaardig materiaal of iets anders in het braaksel ziet, noteer het en vertel het uw dierenarts – het kan een aanwijzing zijn voor wat het braken veroorzaakt.

Als uw kat slechts één keer braakt en zich anders normaal lijkt te gedragen, is het mogelijk dat het een geïsoleerd optreden van maagklachten of misschien een haarbal was (vooral als u een klomp haar in het braaksel vindt).

U kunt een afwachtende houding aannemen, uitkijken naar meer braken en nota nemen van de houding van uw kat. Als het braken vanzelf afneemt en uw kat zich goed gedraagt, kan het braken vanzelf zijn verdwenen.

Aan de andere kant, als uw kat herhaaldelijk braken ervaart, als u bloed in het braaksel ziet of als uw kat zich erg ziek gedraagt, moet ze zo snel mogelijk door uw dierenarts worden gezien.

Continu braken op zich kan levensbedreigende uitdroging en onevenwichtigheden van elektrolyten zoals natrium en kalium veroorzaken, dus frequent braken vereist onmiddellijke veterinaire zorg.

Overweeg het volgende wanneer uw kat braakt:

Frequentie van braken: Aanhoudend braken (meer dan een of twee keer in 24 uur) vereist veterinaire aandacht. Braken dat langer dan een dag of twee aanhoudt, zelfs als het slechts één of twee keer in 24 uur is, moet ook worden onderzocht.

De houding van de kat: Als uw kat overgeeft en zich ook erg ziek gedraagt (rondslingeren, niet willen eten of spelen, overmatig vocaliseren, ongelukken buiten de kattenbak hebben), of als uw kat diarree of constipatie ervaart samen met het braken, breng haar dan zo snel mogelijk naar binnen voor een onderzoek.

Uiterlijk van bloed: Brakend bloed wordt hematemesis genoemd. Bloed in kattenbraken kan er felrood uitzien of het kan er donkerbruin of zwart uitzien, zoals koffiedik. Hematemesis geeft aan dat de kat mogelijk interne bloedingen ervaart – een medisch noodgeval. Elke keer dat een kat bloed braakt, moet ze worden onderzocht door een dierenarts.

Er zijn twee soorten braken: acuut braken en chronisch braken. Acuut braken is braken dat ineens optreedt. U kunt acuut braken zien in gevallen van katten die vergiftigd zijn, katten die bedorven voedsel eten (voedselvergiftiging) en plotseling optredende ziekte.

Chronisch braken komt af en toe voor en enigszins regelmatig in de loop van de tijd. Sommige katteneigenaren raken eraan gewend dat hun kat overgeeft, maar frequent braken is niet iets om af te schrijven als iets dat de kat gewoon “doet”.

Hoewel het normaal kan zijn dat een kat af en toe braakt, kan het betekenen dat er iets aan de hand is dat er iets aan de hand is dat interventie vereist als uw kat meer dan een of twee keer per maand overgeeft. Aanhoudend af en toe braken hoeft niet noodzakelijkerwijs te resulteren in gewichtsverlies om problematisch te zijn. Bij chronisch braken is een bezoek aan de dierenarts op zijn plaats.

Wat een kat te geven voor braken

De behandeling van braken hangt af van wat uw kat doet overgeven. Als uw kat bijvoorbeeld iets giftigs heeft ingenomen, is de behandeling gericht op het elimineren van het gif en het bieden van ondersteunende zorg.

Als uw kat een vreemd voorwerp heeft ingeslikt dat zich in zijn darmkanaal bevindt, kan een operatie nodig zijn om de verstopping op te lossen. Als uw kat een medische aandoening heeft zoals diabetes, pancreatitis of IBD, zal de dierenarts een behandeling starten om de onderliggende ziekte en het braken aan te pakken.

Wanneer u uw kat naar uw dierenarts brengt om te worden onderzocht, zal de dierenarts uw kat onderzoeken en u vragen stellen over hoe ze zich heeft gedragen en of ze misschien in zoiets als bedorven voedsel of giftige planten terecht is gekomen.

De dierenarts kan ook enkele tests aanbevelen, zoals bloedonderzoek, urineonderzoek, een fecaal onderzoek om te zoeken naar darmparasieten, of abdominale röntgenfoto’s of echografie. Zodra de onderliggende oorzaak van het braken is vastgesteld, kan de behandeling worden gestart. Soms is er geen oorzaak vast te stellen.

Het is niet ongebruikelijk dat het spijsverteringskanaal van een kat overstuur raakt en een beetje hulp nodig heeft om zich te settelen.

Algemene behandeling voor braken kan een of meer van de volgende omvatten:

Anti-emetische (anti-braken) medicatie: Een anti-emetisch medicijn kalmeert de misselijkheid van uw kat en stopt het braken.

Vloeistoffen: Als uw kat uitgedroogd is door herhaaldelijk braken, wordt er vocht toegediend. Afhankelijk van hoe uitgedroogd uw kat is, kan vloeistoftherapie onder de huid (subcutaan) of intraveneus via een iv-katheter worden toegediend.

Flauw dieet: Na een braakperiode zal het spijsverteringsstelsel van uw kat erg onrustig zijn, dus uw dierenarts kan aanbevelen om een paar dagen een flauw, licht verteerbaar dieet te voeren.

Uw dierenarts kan u naar huis sturen met een receptdieet dat zeer zacht is voor de maag, recaanbevel een ander type kattenvoer, of stel zelfs een huisgemaakt dieet voor om te voeren totdat de maag van uw kat is gesetteld.

Als uw kat slechts af en toe braakt, kan uw dierenarts voorstellen om het voedsel 24 uur achter te houden om het spijsverteringskanaal van uw kat een beetje tijd te geven om te rusten.

Negeer braken nooit

Wanneer uw kat overgeeft, wacht dan niet te lang met het zoeken naar veterinaire zorg. Sommige oorzaken van braken zijn ernstig, zelfs levensbedreigend. Hoe langer u wacht, hoe zieker uw kat zal worden, wat het moeilijker kan maken om de toestand van uw kat te behandelen en tot een duurdere behandeling kan leiden.