Kattenachterpoten die instorten: oorzaken, symptomen, & Behandeling

Alle katten moeten gemakkelijk kunnen lopen, rennen en zelfs springen, met sterke, goed uitgebalanceerde achterpoten. Er zijn een aantal aandoeningen die de achterpoten kunnen beïnvloeden, waardoor kreupelheid, zwakte, gebrek aan stabiliteit, slecht evenwicht en zelfs volledige ineenstorting kunnen ontstaan.

Dit artikel is bedoeld om de verschillende redenen uit te leggen waarom de achterpoten zwak kunnen worden en kunnen instorten, samen met de onderzoeken die nodig zijn om de oorzaak van het probleem te diagnosticeren, en de mogelijke behandelingsopties die kunnen volgen.

Wat betekent het als de achterpoten van een kat instorten?

Katten hebben krachtige achterpoten, gebruikt om een kat te helpen sluipen, rennen, klimmen en springen als onderdeel van hun normale activiteiten, zoals jagen. De functie van de achterpoten wordt ondersteund door een combinatie van sterke spieren, met een rijke bloedtoevoer en een ingewikkelde zenuwtoevoer.

De spieren, bloedtoevoer en zenuwen kunnen om een aantal verschillende redenen niet meer normaal functioneren, en wanneer dit gebeurt, kunnen de achterpoten zwakker worden, niet in staat om het gewicht van de kat goed te ondersteunen.

Dit zorgt ervoor dat de achterhand van de kat naar beneden flopt, ofwel lager dan normaal gedragen, of zelfs volledig instortend, zodat ze achter de kat worden gesleept. Het probleem kan beginnen met de kat die gewoon mank loopt en vervolgens overgaan tot ernstigere tekenen met moeite met lopen.

Eigenaren kunnen de tekenen opmerken wanneer de kat bepaald specifiek gedrag vertoont, zoals naar boven gaan of de kattenbak gebruiken.

• Paraparese is de technische term die zwakte van beide achterpoten betekent
• Paraplegie is de technische term die volledige verlamming van beide achterpoten betekent

Bij sommige oorzaken kunnen ook de voorpoten worden aangetast: als alle vier de benen zwak zijn, staat dit bekend als quadriparese en als alle vier de benen verlamd zijn, staat dit bekend als quadriplegie.

Hoe vaak komt het voor dat de achterpoten instorten?

Paraparese (zwakte van de achterpoten) komt vaak voor, terwijl de ernstigere situatie van paraplegie (verlamming) minder vaak voorkomt. Beide aandoeningen worden regelmatig gezien in drukke dierenklinieken.

Wat zorgt ervoor dat de achterpoten instorten?

Elke aandoening die de spier- of zenuwfunctie of de bloedtoevoer van de achterbenen verstoort, kan ervoor zorgen dat ze instorten.

De belangrijkste veelvoorkomende oorzaken staan hieronder vermeld.

• Spinale ziekte, van trauma tot uitgegleden schijven tot tumoren, kan de normale werking van het ruggenmerg stoppen en de zenuwtoevoer naar de achterbenen leveren, wat leidt tot zwakte en instorting. In zeldzame gevallen kunnen sommige ziekten die het centrale zenuwstelsel (hersenen) aantasten, betrokken zijn.
• Vaatziekten, zoals bloedstolsels (bijv. trombo-embolie die bloedvaten aantast, zoals de aorta, bekend als een zadeltrombus) kan de bloedtoevoer naar de achterbenen verstoren, waardoor ernstige zwakte en instorting ontstaat. Hartziekten zoals cardiomyopathie kunnen predisponeren voor dit probleem.
• Stofwisselingsziekten, zoals kattendiabetes mellitus, kan ongewone tekenen veroorzaken (zoals een neuropathie die een plantigrade-houding van de achterpoten veroorzaakt) die zich kunnen presenteren als de ineenstorting van de achterpoten. Andere stofwisselingsziekten (zoals nierziekte) kunnen zwakte veroorzaken die zich kan presenteren als zwakte van het achterbeen. Oudere katten kunnen meer vatbaar zijn voor dit soort problemen. Soms kunnen gegeneraliseerde ziekten, zoals feline infectieuze peritonitis, er ook voor zorgen dat de achterpoten instorten.
• Trauma van welke aard dan ook kan schade toebrengen de fysieke structuur van de achterpoten, van de voeten tot aan het bekken, waardoor instorting ontstaat. Dit kan de zachte weefsels (bijv. verstuikingen van spieren en pezen) en de botten aantasten. Zenuwbeschadiging is ook mogelijk.
• Veranderingen in ouderdom, inclusief artrose (bijvoorbeeld als gevolg van heupdysplasie) kan leiden tot kreupelheid, zwakte en instorting van het achterste uiteinde van de kat.

Symptomen van instorting van de achterpoten

De achterpoten moeten sterk zijn, de achterhand in een normale positie houden en de benen moeten op een normale manier bewegen, goed coördineren, waardoor de kat normaal kan bewegen.

Wanneer de achterpoten instorten, worden de achterhanden lager gehouden dan normaal en bewegen de achterpoten niet normaal, slepen ze achter de kat of struikelen ze, of laten ze de voeten in de verkeerde positie staan (bijvoorbeeld de bovenzijde van de voeten die op de grond wordt gesleept).

Onderzoek naar instorting van de achterpoten

Als onderdeel van verantwoorde huisdierverzorging, als uw kat een instorting van de achterpoten ontwikkelt, moet u ze onmiddellijk naar uw DVM-dierenarts brengen, zodat de oorzaak van het probleem kan worden geïdentificeerd en zodat de behandeling kan worden gegeven. Uw dierenarts kan de volgende stappen ondernemen:

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat bespreken en de algehele gezondheid van de kat beoordelen. Er zijn een aantal verschillende mogelijke oorzaken van de ineenstorting van de achterpoten, en deze geschiedenis zal helpen om onderscheid te maken tussen hen. Oudere katten zijn gevoeliger voor bepaalde problemen dan jongere katten.

2. Lichamelijk onderzoek

Yonze dierenarts zal het lichaam van uw kat overal zorgvuldig controleren, de achterpoten, het bekken en de wervelkolom zorgvuldig te voelen, op zoek naar fysieke afwijkingen zoals instabiliteit, zwellingen of verstoring. Zij zullen ook een neurologisch onderzoek, het controleren van de reflexen van uw kat naar de achterpoten. Ze zullen bijzondere aandacht besteden aan de aangedane ledemaat als slechts één achtervel wordt aangetast.

Een volledig volledig lichamelijk onderzoek van de hele kat wordt ook uitgevoerd, in het geval er andere tekenen van ziekte zijn die kunnen bijdragen aan het probleem van de achterpoten. Dit omvat het opnemen van de temperatuur van de kat en het luisteren naar hun borst met een stethoscoop.

3. Routinematig bloedonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemie profielen (inclusief belangrijke elektrolyten zoals kalium). Dit staat bekend als de minimale database en wordt uitgevoerd om de meeste zieke katten te beoordelen, ongeacht de tekenen van ziekte.

4. Gespecialiseerd bloedonderzoek

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen voor sommige virale infecties zoals FeLV en FIV, omdat er aanzienlijke implicaties zijn als uw kat positief is voor een van deze.

5. Andere tests

Radiografie (röntgenfoto’s) kan worden genomen om de details van de structuur van de wervelkolom, het bekken en de achterpoten te onderzoeken. Afhankelijk van het geval kan ook meer gedetailleerde diagnostische beeldvorming (zoals CT- of MRI-scan) worden aanbevolen.

Bloeddrukmeting kan in sommige gevallen worden aanbevolen.

Hoeveel kost het om een kat met ingeklapte achterpoten te behandelen?

Het is onmogelijk om deze kosten in te schatten, omdat er zoveel mogelijke factoren zijn die zich afspelen op de achtergrond van individuele gevallen. Je moet vraag uw dierenarts om een gedetailleerde schatting voordat u ermee instemt om door te gaan met de behandeling.

De kosten kunnen variëren van € 400 voor een eenvoudig geval tot € 4000 of meer voor een uitzonderlijk complex geval van het instorten van de achterpoten.

Behandeling voor instorting van de achterpoten

Behandeling voor het instorten van de achterpoten is zeer variabel, afhankelijk van de oorzaak.

• Spinale ziekte oorzaken kunnen gewoon strikte rust vereisen, gecombineerd met ontstekingsremmende medicatie, of in ernstige gevallen kan een spinale operatie nodig zijn om het probleem op te lossen.
• Vaatziekten, zoals bloedstolsels (bijv. aortatrombo-embolie) vereisen intensieve veterinaire zorg, waaronder pijnverlichting en ontstekingsremmende medicatie, evenals behandeling van de onderliggende hartaandoening.
• Stofwisselingsziekten, zoals diabetes mellitus, vereisen stabilisatie, met de specifieke behandeling voor het metabole probleem (bijvoorbeeld het herstellen van normale bloedglucosespiegels bij diabetes mellitus).
• Traumatische verwondingen behandeling nodig hebben voor de fysieke schade, van ontstekingsremmende pijnverlichting, ondersteunende supplementen en strikte rust (bijv. houd uw kat binnen, maar uit de buurt van uw hond) in kleine gevallen, tot chirurgische correctie (bijv. Sommige gebroken botten).

Monitoring en prognose

Nogmaals, dit hangt af van het individuele geval, maar over het algemeen moeten katten met ingeklapte achterpoten regelmatig opnieuw worden gecontroleerd door hun DVM-dierenarts totdat ze weer normaal zijn. Naast frequente fysieke hercontroles kunnen herhaalde bloedmonsters en röntgenfoto’s worden genomen om eventuele veranderingen te controleren.

Veel katten herstellen volledig, maar de prognose hangt volledig af van het individuele geval en uw eigen dierenarts kan u het beste antwoord op deze vraag geven.

Conclusie

De ineenstorting van de achterpoten, met zwakte of volledige verlamming van de achterpoten, heeft veel mogelijkhedene oorzaken, en moet altijd zo snel mogelijk worden onderzocht en behandeld door een DVM-dierenarts.