Katten misselijkheid: oorzaken, symptomen, &behandeling

De meeste mensen zijn bekend met het gevoel van misselijkheid bij verschillende gelegenheden, variërend van zeeziekte, tot virale infecties, tot katers. Katten kunnen ook last hebben van misselijkheid, en het doel van dit artikel is om kattenverzorgers uit te leggen waarom katten dit kunnen ontwikkelen, hoe het te identificeren en wat te doen om katten te helpen die lijden aan misselijkheid.

Wat betekent het als een kat last heeft van misselijkheid

Misselijkheid wordt gedefinieerd als “een gevoel van ziekte met een neiging tot braken“. De uitdaging voor eigenaren van gezelschapsdieren is dat katten niet kunnen praten, dus ze kunnen ons niet vertellen wanneer ze misselijkheid hebben.

Door katten echter zorgvuldig te observeren, kunnen we leren hoe ze zich gedragen wanneer ze binnenkort gaan braken, en we kunnen dan raden dat wanneer ze op andere momenten hetzelfde soort gedrag moeten vertonen, het kan zijn dat ze zich misselijk voelen.

We weten ook dat er bepaalde situaties zijn (zoals katten die chemotherapie krijgen of katten die in auto’s reizen) waarin ze meer kans hebben op misselijkheid.

Hoe vaak komt misselijkheid bij katten voor?

Misselijkheid is waarschijnlijk ondergediagnosticeerd bij katten omdat ze ons niet kunnen uitleggen dat ze zich misselijk voelen. Het is waarschijnlijk een veel voorkomend gevoel voor zieke katten om aan te lijden, en we moeten ons allemaal bewust zijn van de tekenen, zodat we ze kunnen helpen.

Wat zijn de oorzaken misselijkheid bij katten?

Misselijkheid is waarschijnlijk in elke aandoening of situatie waarin onderliggende gezondheidsproblemen regurgitatie of braken bij katten veroorzaken. Regurgitatie betekent het naar boven brengen van onverteerd voedsel, terwijl braken betekent dat de kat verteerd of halfverteerbaar voedsel naar boven brengt.

Voordat een kat braakt of oprispt, is het zeer waarschijnlijk dat ze last hebben van een gevoel van misselijkheid (d.w.z. het gevoel dat ze gaan braken).

De belangrijkste veel voorkomende oorzaken van regurgitatie en braken bij katten worden hieronder vermeld.

• Gastro-intestinale hartziekte, van inflammatoire darmaandoeningen (IBD, bijvoorbeeld veroorzaakt door voedselallergieën), tot haarballen, constipatie, maagzweren, virale infecties, tot het eten van irriterende stoffen, tot maag- of darmvreemde lichamen die een verstopping veroorzaken, tot parasieten (waaronder giardia), tot neoplasie (kanker)
• Buikaandoeningen, waaronder pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier), leverziekte, nierziekte, baarmoederinfectie (pyometra) en peritonitis.
• Stofwisselingsstoornissen waaronder diabetes mellitus, hyperthyreoïdie, en anderen
• Toxische reacties, op ingenomen stoffen en ook op voorgeschreven medicijnen
• Reisziekte
• Ziekte van het centrale zenuwstelsel zoals vestibulaire ziekte, hersentumoren

In alle bovenstaande situaties hebben katten waarschijnlijk last van misselijkheid voordat ze fysiek braken.

Symptomen van misselijkheid

De klinische symptomen van misselijkheid zijn waarschijnlijk het gemakkelijkst achteraf te interpreteren: met andere woorden, nadat een kat heeft overgegeven, is het redelijk om te zeggen dat hun gedrag tot aan het daadwerkelijke braken waarschijnlijk verband hield met het gevoel van misselijkheid.

Met dit in gedachten vertonen katten die last hebben van misselijkheid de volgende tekenen:

• Verlies van eetlust
• Speekselvloed of kwijlen
• Saaiheid, gebogen blijven op één plek
• Gebrek aan interesse in de omgeving, niet spelen of omgaan met verzorger
• Vocaliseren op een aparte manier (bijv. joggen)
• Kokhalzen

Misselijkheid onderzoeken

Milde gevallen van misselijkheid of braken (bijvoorbeeld een enkele episode) kunnen slechts een eenvoudige aanpak nodig hebben, zoals een korte vasten gevolgd door flauw, zeer verteerbaar voedsel voor huisdieren gedurende 48 uur.

Echter, als onderdeel van verantwoorde huisdierverzorging, als uw kat herhaaldelijk braken ontwikkelt, moet u ze onmiddellijk naar uw DVM-dierenarts brengen, zodat het onderliggende probleem kan worden geïdentificeerd en zodat de behandeling kan worden gegeven. Uw dierenarts kan de volgende stappen ondernemen.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat bespreken en de algehele gezondheid van de kat beoordelen. Er zijn een aantal verschillende mogelijke oorzaken van misselijkheid en chronisch braken, en deze zorgvuldige geschiedenisbijeenkomst zal helpen om de oorzaak te achterhalen.

Veel factoren zijn belangrijk in deze geschiedenis, bijvoorbeeld oudere katten zijn vatbaarder voor bepaalde problemen dan jongere katten, katten die vrij rondlopen zijn, zijn meer vatbaar voor sommige problemen dan katten die alleen binnenshuis zijn, enz. Een dieet zijntory is belangrijk: wat voor kattenvoer eet je kat?

Heeft een nieuw voedsel ben je onlangs gestart? Krijgen ze te eten? Supplementen? Zijn er andere factoren die hun spijsverteringsstelsel kunnen beïnvloeden? Speelt de kat met speelgoed? Kon inname van een vreemd voorwerp een rol spelen bij misselijkheid? Urineert de kat normaal? (katteneigenaren moeten het gedrag van hun huisdier in de kattenbak zorgvuldig observeren).

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal het lichaam van uw kat overal zorgvuldig controleren, de kat overal voelen en controleren op eventuele afwijkingen. Dit omvat normaal gesproken het nemen van de de temperatuur van de kat, luisteren naar hun borst met een stethoscoop en de kat wegen (gewichtsverlies wordt geassocieerd met sommige oorzaken van misselijkheid).

3. Routinematige bloed- en urinetests

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief de gebruikelijk panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen (inclusief elektrolyten). Eenvoudige urinetests kunnen ook worden uitgevoerd. Dit type work-up staat bekend als de minimale database en wordt uitgevoerd om de meeste zieke katten te beoordelen, ongeacht de tekenen van ziekte.

4. Gespecialiseerd bloedonderzoek

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen, zoals totaal T4 (om hyperthyreoïdie uit te sluiten), evenals tests voor sommigen virale infecties zoals FeLV en FIV, omdat er aanzienlijke implicaties zijn als uw kat positief is voor een van deze.

5. Andere tests:

Radiografie (röntgenfoto’s) en echografisch onderzoek kan worden genomen om de details van het spijsverteringskanaal en de buik te onderzoeken. Afhankelijk van het geval kan meer gedetailleerde diagnostische beeldvorming (zoals CT- of MRI-scan) zelden worden aanbevolen.

Endoscopie en zelfs biopsie van het maagdarmkanaal (misschien inclusief de slokdarm, de maag van de kat en het darmkanaal) kan worden aanbevolen.

Bloeddrukmeting kan in sommige gevallen worden gedragen als onderdeel van een algemene gezondheidscheck voor katten.

Hoeveel kost het om een kat met misselijkheid te behandelen?

De kosten zijn volledig afhankelijk van de oorzaak van misselijkheid, en het kan minder dan $ 100 zijn als een kat een eenvoudig type misselijkheid heeft dat verband houdt met een eenmalige maagklachten, tot meer dan $ 4000 als een kat misselijkheid heeft veroorzaakt door een complex probleem zoals kanker.

Kan misselijkheid worden behandeld?

De behandeling van misselijkheid is variabel, afhankelijk van de oorzaak.

Het primaire doel is meestal om de oorzaak van misselijkheid te behandelen: zodra de onderliggende ziekte is verdwenen, zal misselijkheid ook verdwijnen. Een kat met een leveraandoening of hyperthyreoïdie zal zich bijvoorbeeld niet meer misselijk voelen zodra de leverziekte is verdwenen, of zodra de hyperthyreoïdie onder controle is.

Specifieke anti-misselijkheidsbehandeling kan worden gegeven om de tekenen van misselijkheid te verlichten terwijl de onderliggende oorzaak wordt behandeld. Dit kan ook nodig zijn voor andere situaties waarin de onderliggende oorzaak onvermijdelijk is, bijvoorbeeld reisziekte of misselijkheid in verband met chemotherapie.

Welke specifieke anti-misselijkheid behandeling is beschikbaar?

Soms kan een eenvoudige aanpak, zoals het voeren van een vetarm, licht verteerbaar flauw dieet, op een niet-specifieke manier helpen.

Over het algemeen wordt anti-braakmiddel (bekend als “anti-braakmiddel”) gebruikt om misselijkheid te behandelen. Anti-misselijkheid behandeling is een receptplichtige medicatie, dus dit is een onderwerp om te bespreken met uw dierenarts.

De belangrijkste producten die dierenartsen kunnen voorstellen, zijn onder meer:

• Maropitant (“Cerenia”) die via injectie of oraal kan worden toegediend
• Ondansetron en dolasetron zijn afkomstig uit een groep geneesmiddelen genaamd 5HT3-blokkers die in sommige gevallen door dierenartsen kunnen worden gebruikt, maar dit kan in sommige rechtsgebieden “off label” zijn.
• Metocopramide (Maxolon) wordt vaak gebruikt bij honden als een anti-misselijkheidsmedicijn, maar vanwege mogelijke neurologische bijwerkingen bij hoge doses bij sommige katten, wordt het minder vaak gebruikt dan maropitant
• Granisetron en dexamethason kan worden gebruikt om het specifieke type misselijkheid te verlichten dat kan worden gezien bij sommige soorten chemotherapie: nogmaals, dit kan “off-label” gebruik zijn.
• Sommige andere producten die kunnen worden gebruikt om misselijkheid in specifieke situaties te verminderen, incl.UDE antizuurmedicijnen en producten die helpen bij maagslijmvliesbescherming (bijv. Sucralfaat).

Monitoring en prognose

De mate van monitoring die nodig is, hangt af van het individuele geval, maar over het algemeen hebben katten met misselijkheid frequente hercontroles door hun DVM-dierenarts nodig totdat ze weer normaal zijn.

De prognose hangt volledig af van het individuele geval en de onderliggende oorzaak van misselijkheid. Uw eigen dierenarts kan u het beste antwoord op deze vraag geven.

Conclusie

Misselijkheid is meestal een opmaat naar braken, dat veel mogelijke oorzaken heeft bij katten, en moet worden onderzocht en behandeld door een DVM-dierenarts. De misselijkheid zal verdwijnen zodra het braken met succes is behandeld, maar in de tussentijd kan uw dierenarts uw kat medicatie geven om de misselijkheid te verlichten waardoor ze zich onwel voelen.