Kat die haar uittrekt: oorzaken en behandeling

Een van de onderscheidende kenmerken van katten is hun natuurlijke neiging om zichzelf grondig te verzorgen, waardoor hun vachten klittenvrij, glad en glanzend blijven door hun eigen vacht te likken en te knabbelen.

Soms kan deze natuurlijke zelfverzorging echter te ver gaan, waarbij katten zichzelf beginnen te beschadigen door overmatige verzorging, hun haar uittrekken en gebieden met haaruitval veroorzaken.

Er zijn een aantal mogelijke redenen waarom dit kan gebeuren. Naast het zich zorgen maken over de gebieden van kaalheid, maken eigenaren zich vaak zorgen over de mogelijke toename van het risico op haarballen als gevolg van het inslikken van meer haar wanneer de kat te veel verzorgt.

Dit artikel is bedoeld om de verschillende mogelijke oorzaken uit te leggen en om de stappen voor te stellen die kattenverzorgers kunnen nemen om ervoor te zorgen dat hun huisdier stopt met dit schadelijke gedrag.

Waarom trekt mijn kat haar haren uit?

De meest voorkomende reden voor katten om te beginnen met haartrekken is jeuk van de huid van de kat, ingegeven door een van de verschillende mogelijke onderliggende oorzaken.

De meest voorkomende redenen hiervoor staan hieronder vermeld.

Als deze veel voorkomende oorzaken zijn uitgesloten, is de meest waarschijnlijke oorzaak over het algemeen een aandoening die bekend staat als Feline Psychogenic Alopecia, een soort repetitief, dwangmatig gedrag dat verband houdt met stress.

Hoe zorg je ervoor dat je kat stopt met het uittrekken van haar haren?

Het is belangrijk om contact op te nemen met uw lokale DVM-dierenarts om een nauwkeurige diagnose te stellen van de reden waarom uw kat haar vacht uittrekt. Het diagnostische proces kan de volgende stappen omvatten.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal antwoorden willen weten op vragen over de achtergrond en geschiedenis van uw kat met haartrekken.

Vragen kunnen zijn:

• Hoe lang trekt je kat al haar haren uit?
• Heeft je kat zichtbaar meer tijd besteed aan het verzorgen van zichzelf?
• Welke delen van haar lichaam worden het meest getroffen?
• Hoe oud is ze?
• Wat is haar levensstijl: alleen binnen, of binnen en buiten? Deelt ze haar huis met andere dieren, zoals andere katten of honden? Zo ja, jeuken ze überhaupt?
• Heeft ze contact gehad met andere katten van buiten uw huis (zoals een opvangcentrum, pension cattery, etc)?
• Zijn er mensen in huis die last hebben van jeuk of huiduitslag? Zijn er veranderingen in haar huis, zoals nieuw beddengoed, tapijten, meubels, schoonmaakmiddelen, spuitbussen (zoals kamerverdampers) of sigarettenrook?
• Is ze onlangs begonnen met een nieuw dieet?
• Is ze ooit getest op FIV en FeLV?
• Is ze onlangs behandeld met antiparasietmedicatie?
• Heeft iemand iets zien bewegen in haar jas?
• Zijn er andere tekenen van ziekte bij uw kat (zoals gastro-intestinale problemen, niezen, hoesten, verhoogde dorst, urinewegongevallen binnenshuis, enz.)?
• Zijn er nog andere gedragsveranderingen (zoals saaiheid, verhoogde agitatie, agressie, angst, enz.)?

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, precies noteren waar het haar vandaan is getrokken, op zoek gaan naar fysieke tekenen van parasieten zoals vlooien of mijten, en controleren op andere tekenen van huidziekte zoals vlooienbeten, huiduitslag, papels, gebroken haar, enz.

3. Huid- en vachttesten

Een aantal huid- en vachttests kunnen door uw dierenarts worden uitgevoerd om onderliggende problemen uit te sluiten die jeuk kunnen veroorzaken waardoor de kat haar haar eruit kan trekken, waaronder:

• Vachtborstels om te controleren op tekenen van vlooien, luizen of cheyletiella
• Huidschrapen om te controleren op mijten onder de microscoop
• Acetaat tape strips om te controleren op mogelijke oorzaken, waaronder eieren, gisten en schimmelinfecties, bacteriële infecties en andere microbiologische aspecten
• Onderzoek van de kat onder een ultraviolette “Woods” -lamp om te controleren op fluorescentie die ringworm (dermatofytose) zou kunnen suggereren.
• Haarplukkingen bekend als “trichoscopie” (het onderzoeken van haren onder de microscoop). Dit wordt gebruikt om haren te identificeren die zijn beschadigd door de kat die eraan trekt, en het wordt gebruikt om oorzaken van alopecia uit te sluiten waarbij haar uitvalt zonder eruit te worden getrokken (in dergelijke gevallen zullen er geen beschadigde haren worden gezien).

4. Bloed- en urinemonsters

Routinematige biochemische en hematologische profielen en een urineonderzoek kunnen worden uitgevoerd om uit te sluiten datliggende algemene medische problemen, waaronder lever- en nieraandoeningen, hyperadrenocorticisme (ziekte van Cushing) en diabetes mellitus.

Extra tests, zoals Total T4-metingen, kunnen worden uitgevoerd om te controleren op hyperthyreoïdie, en screening op virussen zoals Feline Leukemia Virus (FeLV) en Feline Immunodeficiency Virus (FIV) kan worden aanbevolen.

5. Routinematige vlooienbehandeling

Vlooienallergie komt heel vaak voor, met studies die hebben aangetoond dat tot 70% van de katten die worden doorverwezen naar veterinaire dermatologen voor jeuk een volledig herstel maken nadat een grondige vlooienbehandeling is toegepast, zelfs als er geen fysiek bewijs is voor de aanwezigheid van vlooien.

Om deze reden wordt vaak een grondige vlooienbehandeling aanbevolen, inclusief behandeling van alle dieren in het huis met een effectief parasiticide (spot on, spray of oraal) en behandeling van het huis met een effectieve omgevingsspray om te voorkomen dat vlooieneieren zich ontwikkelen tot jonge vlooien.

6. Proef met voedsel

Jeukende huid kan bij katten worden gezien als een allergische reactie op een eiwit in het voedsel. De enige manier waarop dit effectief kan worden uitgesloten, is door een kat gedurende 6 – 8 weken op een specifieke voedselproef te plaatsen en hen alleen een hypoallergeen dieet van het veterinaire type aan te bieden dat geen eiwitten bevat die allergische jeuk kunnen veroorzaken.

Als deze proef is voltooid en de kat nog steeds haar haren uittrekt, is het zeer onwaarschijnlijk dat de oorzaak verband houdt met iets in het dieet.

Lees meer: Beste hypoallergeen kattenvoer

7. Biopsie van de huid

Zodra parasieten, voedselallergie en andere onderliggende ziekten grondig zijn uitgesloten, is de volgende fase vaak het uitvoeren van een huidbiopsie, waarbij kleine huidmonsters worden verzameld uit gebieden waar de kat haar heeft uitgetrokken.

Als de biopsieën veranderingen zoals ontsteking vertonen, kan dit suggereren dat er nog steeds een onderliggende oorzaak van irritatie is, terwijl als er geen dergelijke veranderingen zijn, de oorzaak eerder gedragsmatig is, zoals bij Feline Psychogene Alopecia.

8. Allergie testen

Als atopische dermatitis (allergische reactie op omgevingsallergenen zoals pollen of huisstofmijt) wordt vermoed, kan allergieonderzoek worden aanbevolen.

9. Proefbehandeling met ontstekingsremmende medicatie

Soms kunnen dierenartsen een proef ontstekingsremmende behandeling voorstellen (bijvoorbeeld met behulp van corticosteroïden) gedurende een paar weken. Als er een onderliggende oorzaak van jeuk is, zoals een allergische reactie zoals atopie (allergieën voor omgevingsallergenen zoals pollen of huisstofmijt), zal de kat verbeteren, terwijl als de oorzaak Feline Psychogene Alopecia is, de behandeling waarschijnlijk geen significant verschil zal maken.

Behandeling voor kat die haar uittrekt

Na voltooiing van het hierboven beschreven onderzoeksproces, zal uw dierenarts een van de twee mogelijke uitkomsten bereiken, die elk een andere behandelingsaanpak vereisen.

1. Er kan een diagnose zijn gesteld van een onderliggende oorzaak van jeuk waardoor de kat haar eigen haar eruit trekt. In dergelijke gevallen is de behandeling gericht op het aanpakken van die onderliggende oorzaak, bijvoorbeeld antiparasietbehandeling, antibacteriële behandeling, antischimmelbehandeling en/of ontstekingsremmende behandeling.
2. Als alle mogelijke onderliggende oorzaken van jeuk zijn uitgesloten, is de resterende waarschijnlijke diagnose Feline Psychogene Dermatitis, die een andere behandelingsaanpak vereist.

Wat is Feline Psychogene Alopecia?

Feline Psychogenic Alopecia beschrijft een aandoening waarbij een kat haar eigen haar begint uit te trekken wanneer er geen identificeerbare onderliggende oorzaak is. Simpel gezegd, de kat is overmatig aan het verzorgen en trekt haar eigen haar uit, gewoon omdat ze het wil doen.

Bij gezonde katten is verzorging een normale reactie op een stressvol incident (als een kat op welke manier dan ook wordt gestoord, zullen ze vaak weggaan, een vredige plek vinden en dan beginnen met zichzelf te verzorgen).

Er wordt getheoretiseerd dat verzorging in dergelijke gevallen kan leiden tot het vrijkomen van natuurlijke endorfines, waardoor katten een gevoel van rust krijgen. Als een kat overspannen is, kan dit leiden tot overbezorgdheid, bijna als een soort verslavend gedrag voor een herhaalde endorfine-rush, en dit kan op zijn beurt leiden tot het uittrekken van haar en kale plekken.

Feline Psychogene Alopecia wordt vaker gezien in huishoudens met meerdere katten en in binnen cats, en het komt vaker voor bij sommige rassen zoals Siamezen en andere oosterse rassen. Meestal wordt het haar verwijderd van de onderkant van de buik, de liesstreek en de bovenkant van de kat voor het staartgebied. Andere delen van het lichaam, waaronder de voorpoten, kunnen ook betrokken zijn.

Behandeling van feline psychogene alopecia

Deze aandoening is gekoppeld aan katten die zich gestrest voelen en zichzelf overmatig verzorgen als een manier om te proberen met deze stress om te gaan. De behandeling is dus gericht op het vinden van manieren om stress te verminderen en het voor getroffen katten gemakkelijker te maken om met stress om te gaan.

1. Verminder stress

• Voer een beoordeling uit van de omgeving van de kat, identificeer en los eventuele stressgebieden op (bijv. Te veel katten in één gebied, conflicten tussen katten, een nieuw huisdier, een nieuwe baby, verveling, enz.)
• Verrijk de omgeving (bijv. meer interacties met verzorger, meer en ander speelgoed, kattenbomen, enz.)
• Raadpleeg een kattengedragsdeskundige voor een volledig overzicht van het leven en de omgeving van de kat

2. Help de kat om met stress om te gaan

• Feromoonproducten (bijv. Feliway diffusers) kunnen helpen om angst te verminderen.
• Clomipramine en fluoxetine zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) die door uw dierenarts kunnen worden aanbevolen om het gedrag van katten te beïnvloeden door hun reactie op stress te veranderen. Amitriptyline is een tricyclisch antidepressivum en antihistaminicum dat soms kan worden gesuggereerd. Al deze producten moeten met zorg worden gebruikt, alleen onder nauwlettend veterinair toezicht, omdat ongepast gebruik gevaarlijk kan zijn.

Conclusie

Overmatige verzorging kan ertoe leiden dat een kat haar haar uittrekt, waardoor gebieden van haaruitval en kaalheid ontstaan. Het is in dergelijke gevallen belangrijk om een dierenarts te raadplegen, zodat de oorzaak van de overmatige verzorging kan worden geïdentificeerd en op de juiste manier kan worden behandeld.