Makkelijker wordt het nooit.
Het doet elke keer pijn.
Hoeveel katten ik ook moest loslaten, ongeacht de omstandigheden.
Het verliezen van een familielid doet altijd pijn.
En ze hebben allemaal, allemaal, een speciale plaats in onze huizen en harten.
Eeuwig.
De meest recente kat die we moesten loslaten was Flecki, onze prachtige grijs-witte tom die dol was op kinderen en helaas ook erg nieuwsgierig was. Hij vond het gewoon heerlijk om huizen van buren binnen te lopen en in auto’s te springen.
Zo zijn we hem in februari kwijtgeraakt.
We zochten wanhopig overal naar hem, maar zonder succes. Op een gegeven moment werd gedacht dat hij in de stad rondliep, maar zelfs met rondrijden en constant zijn naam roepen, konden we hem niet vinden.
En dan het vreselijke nieuws.
Een kat met zijn ongewone verbazingwekkende markeringen werd net om de hoek gevonden
van ons huis, aangereden door een auto.
Flecki was bijna thuisgekomen.
Zelfs als onze katten in hun late tienerjaren of zelfs hun twintiger jaren leven, is het nooit lang genoeg. En de prijs die we vroeg of laat moeten betalen, is de pijn van verlies die verwoestend kan zijn. Terwijl anderen de diepte van de pijn misschien niet begrijpen, is ons huisdier voor velen van ons niet “slechts een kat” maar een deel van ons gezin.
We vormen een sterke band met onze kat en de gevoelens die we ervaren wanneer we ze verliezen, kunnen worden vergeleken met het verliezen van een kind, maar worden niet erkend door de samenleving.
Het is belangrijk om te erkennen dat het verliezen van een kat moeilijk is en dat gevoelens van verdriet een natuurlijke zaak zijn.
Er zijn een paar hulpmiddelen die je op weg kunnen helpen en je kunnen begeleiden in je rouwtijd, zodat je gemakkelijker door het proces komt en in staat bent om op tijd verder te gaan.
Negeer je pijn niet
Voor echte genezing is het noodzakelijk om toe te geven aan de pijn en de emoties die opkomen onder ogen te zien. Als je je gevoelens opkropt en de rouwpijn probeert te negeren, zal het je later inhalen. Een pijnlijk hart voor uw huisdier is geen zwakte, maar een zeer natuurlijke reactie voor een medelevend mens.
Probeer het niet te verbergen, maar zoek misschien een uitlaatklep, zodat je ermee om kunt gaan. Erover schrijven, praten met mensen die zich kunnen inleven in je situatie zijn slechts een paar ideeën. Je weet het beste welke aanpak het beste bij je past, maar het is een geweldige manier om je gevoelens te uiten.
Wees niet bang of beschaamd om te rouwen
Onze katten zijn niet alleen huisdieren, maar maken deel uit van het gezin. Ze vermaken ons, ze troosten ons, ze maken ons aan het lachen, ze houden ons warm, ze irriteren ons… yup familielid. Dus laat niemand je vertellen dat het “belachelijk” of “dom” is om diepbedroefd te zijn.
Pijn voelen is normaal, dus het is het beste om uit de buurt te blijven van mensen die niet kunnen begrijpen waar je nu staat. Ze zouden je niet vertellen om “er gewoon overheen te komen” als het een kind of partner zou betreffen.
Sta jezelf toe om toe te geven aan deze emotie van verdriet en verlies. Het is natuurlijk, oordeel niet over jezelf.
Neem de tijd
Rouwen gaat niet van de ene op de andere dag; het kan niet worden gehaast of geforceerd. Het is een individueel proces, het kan dagen, weken of zelfs langer duren; er is geen rouwschema. Toen we onze Hexi verloren, in oktober 2014, hebben we wekenlang tranen gelaten.
Het actieve rouwproces duurde maanden en we missen haar nog steeds vreselijk. Ze was de meest liefdevolle en vriendelijke kat, en het feit dat ze van ons werd afgenomen en een gruwelijke dood moest sterven, maakte het er niet gemakkelijker op. Tot op de dag van vandaag missen we haar nog steeds erg.
Met onze Flecki duurde het korter, misschien omdat we in de loop der jaren nogal wat katten verloren. Maar we missen hem nog steeds heel erg. Vooral mijn dochter, want ze hadden een heel speciale en hechte band.
Dus haast jezelf niet, laat het natuurlijke proces zo lang duren als nodig is, zodat je hart goed kan genezen en je op tijd verder kunt gaan.
Rituelen kunnen het genezingsproces helpen
Persoonlijk ben ik een zeer gevoelig persoon en mijn “familie” is mijn alles. Dus wanneer we een van onze zeer lieve katten verliezen, houden we ze altijd levend in onze herinnering. Met Hexi hebben we bijvoorbeeld een klein ‘herinneringsframe’ aan de muur geplaatst, zodat ze nooit vergeten zal worden.
Ik heb zelfs een kleine zilveren hanger gekocht die ik heel lang elke dag droeg. Zelfs vandaag op momenten dat ik haar echt mis, zal ik het dragen. Rouwen is een individuele ervaring en onze open haard is versierd met spinnende foto’s van katten die we in de loop der jaren hebben verloren.
Reik uit naar anderen die hun huisdier zijn kwijtgeraakt
Terwijl ik rouwde, had ik het geluk om door een goede vriend kennis te maken met een Facebook-site die een grote steun voor mij bleek te zijn in die moeilijke tijd.
De Ralph Site. Deze plek gaat over het verbinden van mensen die hun huisdieren hebben verloren. Toen ik me aansloot bij de pagina over Hexi voelde ik me op zoveel manieren getroost en vooral serieus genomen in mijn pijn. Jezelf omringen met mensen die niet alleen begrijpen wat je doormaakt, maar je ook het mededogen en de empathie bieden die je in die tijd nodig hebt, kan wonderen doen voor genezing.
Het internet staat vol met dat soort prachtige sites. Waarom zou je ze niet eens proberen?
Kinderen helpen rouwen
Met al onze eigen pijn is het belangrijk om niet te vergeten dat onze kinderen nog kwetsbaarder en gevoeliger zijn, vooral als het om hun “eigen” huisdier gaat. Hexi was een echte aanhankelijke kat en was ook heel close met mijn dochter. Het was heel pijnlijk voor mijn meisje. In die tijd had ze een geweldige lerares en (gelukkig) ook een kattenliefhebber wat NIET gebruikelijk is waar we wonen. Dus de juf zorgde voor mijn dochter, sprak er met haar over en liet haar die dag rouwen. Na school kwam mijn dochter thuis met een mooie foto die nog steeds op onze keukenmuur hangt.
Toen Flecksi stierf, was het vooral moeilijk voor haar, hij was HAAR kat. Net als voorheen vertelde ik haar dat het oké is om boos te zijn op school en er verdrietig over te zijn en dat niemand het recht heeft om haar te vertellen hoe ze zich moet voelen. Gelukkig troostte haar beste vriendin haar de dag en tekende ze opnieuw een foto voor Flecksi en namen we de tijd om samen te huilen en te rouwen.
Er zijn veel andere manieren om met verlies om te gaan, maar dan is het belangrijkste om te weten dat je verdrietig, eenzaam voelen en je een tijdje onder een dikke deken willen verstoppen een natuurlijke reactie is op het verlies van een geliefd huisdier. Het vertonen van deze gevoelens maakt je NIET zwak, maar een sterk persoon, dus schaam je niet.
Neem de tijd om te rouwen om je geliefde huisdier en rouw om het verlies van je kat. En na een tijdje is er altijd EEN fantastische healing tool, die ik altijd aanbeveel.
Een andere dakloze kat een liefdevol thuis geven. Het kan een tijdje duren en alleen jij weet wanneer je je emotioneel open voelt en klaar bent voor een nieuw huisdier. Met Hexi duurde het een hele tijd voordat we een andere kat konden adopteren, maar toen verscheen Flecksi voor onze deur en voelden we dat we klaar waren om een andere eenzame kat een nieuw thuis te geven.
Vooral omdat mijn dochter ’s nachts het gezelschap van een kat in haar bed miste. Persoonlijk voel ik me erg sterk over katten, vooral in Ierland, waar deze prachtige wezens niet worden gerespecteerd en meestal als ongedierte worden beschouwd.
Sterilisatie/castratie is helaas niet iets wat de meeste mensen zouden overwegen, vooral op het platteland waar we wonen. Dus ik probeer zoveel mogelijk ruimte te maken voor andere liefdesverwanten. Er zit waarheid in het gezegde: De beste remedie voor een gebroken hart is een kitten / kat.
Om deze pijnlijke ervaring van het verliezen van een geliefde kat samen te vatten, wil ik nogmaals benadrukken dat het een natuurlijke zaak is om pijn te voelen voor het verlies van je kat. Rouwen is een proces dat serieus moet worden genomen, omdat kattenliefhebbers de meest gevoelige en medelevende mensen zijn die er zijn. Er bestaat niet zoiets als “gewoon” een kat, of “gewoon een huisdier”, ze maken deel uit van ons gezin en we houden niet minder van ze.
Christine Kleins
Purrfect Cat Tales
Inhoudsopgave