Epilepsie is waarschijnlijk een van de engste ziekten die er zijn. De eerste keer dat het gebeurt, is het altijd traumatisch – voor de kat en de mensen.
Het is goed om te bekijken en te weten wat te doen tijdens een aanval, zelfs als uw kat geen epilepsie heeft, voor het geval het plotseling gebeurt. Vooral omdat je niet veel tijd hebt om te handelen, en toch kan er veel gebeuren in die korte tijd.
Meer weten over epilepsie en epileptische aanvallen kan u helpen kalm te blijven en prioriteit te geven aan de beste dingen om te doen. Kalm blijven voor je krampachtige kat is het beste wat je kunt doen, hoezeer ze ook in paniek raken.
Wat is epilepsie?
Epilepsie is wanneer een kat meerdere aanvallen herhaaldelijk heeft, gedurende een lange periode, het is een chronisch probleem.
Een aanvalis wanneer een persoon een plotselinge abnormale episode van gewelddadig schudden, stuiptrekken of trillen heeft – ze verliezen meestal het bewustzijn en de controle over hun lichaam. Het is wat men ‘a fit’ kan noemen. Tijdens een aanval is er een plotselinge abnormale lading van chemisch-elektrische activiteit in de hersenen, die krampachtige convulsies en verlies van controle over het lichaam veroorzaakt.
Epilepsie is een ziekte waarbij meerdere aanvallen herhaaldelijk voorkomen. Een kat kan één aanval hebben, of ze kunnen clusters van meerdere aanvallen om de paar dagen, weken en maanden herhaaldelijk hebben. Er zijn mogelijk geen identificerende triggers die de aanvallen starten. Ze komen meestal willekeurig en zonder veel waarschuwing voor, waardoor het een zeer eng en onvoorspelbaar probleem is.
Wat zijn de tekenen van epilepsie?
Epilepsie kan variëren, afhankelijk van hoe ernstig de aanvallen zijn. Sommigen kunnen dus erg gewelddadig zijn, terwijl anderen dat minder zijn. Er zijn drie fasen voor een aanval. Elke fase wordt hieronder besproken.
1. Pre-ictale fase
Vlak voor de actieve fase van een aanval is de pre-ictale fase, waarbij een kat zich abnormaal voelt, gestrest en nerveus handelt. Tekenen van de pre-ictale fase zijn onder meer:
Beklemtoond
Abnormale hoofdbewegingen
Rusteloosheid
Kwijlen
Vocaliseren
Verbergen
2. Beslaglegging
Tijdens de aanval zelf verliest de kat de controle over zijn lichaam en beweegt krampachtig zijn ledematen. Epileptische aanvallen kunnen een paar seconden duren of kunnen ook tot 5 minuten aanhouden. Soms stopt een aanval niet en heeft een spoedbehandeling onmiddellijk nodig. Als een aanval niet binnen 1 tot 2 minuten stopt, ga dan naar de dierenarts. De tekenen van een aanval omvatten het volgende:
Spastillende stuiptrekkingen
Peddelen of rukken van hun benen
Gespannen wervelkolom
Hoofd naar achteren getrokken
Kwijlen
Bewustzijnsverlies
Bevend
Verlies van controle over hun blaas en darmen
Vocaliseren
Afbeelding credit: Julia Cherk, Shutterstock
3. Postictaal
Tijdens de postictale fase gedraagt de kat zich fragiel en nog steeds abnormaal. Het kan 1-2 dagen duren nadat de aanvallen zijn gestopt.
Lethargie en depressie
Wankel
Overspanning
Pacing
Verwarring
Vermoeidheid
Tussen de aanvallen door gedragen katten met epilepsie zich normaal. Tussen aanvallen is het moeilijk te zeggen of een kat epilepsie heeft of wanneer de volgende zal gebeuren.
Wat zijn de oorzaken van epilepsie?
De fysiologie van aanvallen
Epileptische aanvallen beginnen in de hersenen. Het is nuttig om te denken aan een triggerpoint in de hersenen, een willekeurige plek in de hersenen, die een trapsgewijze elektrochemische kettingreactie veroorzaakt die uitstraalt naar de rest van de hersenen.
Omdat de hersenen verantwoordelijk zijn voor het coördineren van controle en beweging voor het hele lichaam, zorgt deze abnormale elektrochemische spasme ervoor dat abnormale berichten worden afgevuurd op het lichaam, zodat het stuiptrekkingen en schudt af.
Afbeelding credit: Andi111, Shutterstock
De fysieke oorzaken
Er zijn meerdere oorzaken van aanvallen, die allemaal de delicaat uitgebalanceerde elektrochemische regulatie van de hersenen veranderen.
Veel van de fysieke oorzaken van epilepsie bij katten zijn primaire problemen met de hersenen zelf. Sommige stofwisselingsziekten kunnen er echter ook voor zorgen dat de hersenen abnormaal functioneren omdat ze de chemische samenstelling van het bloed en de hersenvloeistof veranderen.
Hersenletsel
Hersentumoren
Nierziekte
Liver ziekte
Herseninfecties (bacterieel of parasitair)
Toxische vergiftiging (d.w.z. ibuprofen of paracetamol)
Idiopathische epilepsie is berucht bij honden, maar komt niet vaak voor bij katten. Bij idiopathische epilepsie kan de oorzaak van de aanvallen niet worden geïdentificeerd, ook al lijkt er een genetische correlatie te zijn.
Bij katten worden epileptische aanvallen veroorzaakt door ‘dingen’ die ervoor zorgen dat de hersenen niet goed functioneren – bijna altijd. Het is meestal een primair hersen’ding’, iets wat direct mis is met de hersenen, bijvoorbeeld een tumor in de hersenen. Het komt veel minder vaak voor dat het een secundair ‘ding’ is, zoals een nierziekte waardoor elektrolytafwijkingen hersenmisfiring veroorzaken.
Hoe uw kat medisch wordt behandeld, hangt af van wat de aanvallen in de eerste plaats heeft veroorzaakt. Het onder controle krijgen van de oorzaak van aanvallen is de belangrijkste en eerste stap van de behandeling. Zonder dat onder controle te krijgen, zullen de aanvallen niet stoppen.
Bescherm jezelf eerst
Het is heel gemakkelijk voor uw kat om u pijn te doen terwijl ze grijpen. Ze kunnen je per ongeluk bijten of krabben, zelfs als ze dat normaal NOOIT zouden doen. Bovendien, zelfs als ze bij bewustzijn zijn, hebben ze geen controle over hun lichaam en zijn ze erg bang, dus ze kunnen plotseling voor geweld kiezen.
Afbeelding credit: U__Photo, Shutterstock
Bescherm de kat tweede
Er is niet veel te doen tijdens een aanval. Je kunt de abnormale hersenspasmen niet stoppen met aandacht, huisdieren of knuffels. Maar houd ze in de gaten, hoe dan ook, laat ze niet in de steek!
Zorg ervoor dat ze niet kunnen vallen waar ze ook op zitten. En zorg ervoor dat er niets op hen valt. Laat ze zichzelf niet bezeren terwijl ze stuiptrekken op de harde grond.
Langetermijnoverwegingen voor een langetermijnprobleem
Pas op voor gevaarlijke gebieden voor epileptische aanvallen. Mogelijk moet u uw huis beslagvrij maken, zodat uw kat niet ernstig gewond raakt wanneer hij de controle verliest.
Ramen
Hoge kasten
Kleine ruimtes waar ze zich kunnen verstoppen en vast komen te zitten, maar je kunt er niet bij komen
Trappen of balkons
Precair uitgebalanceerde decoraties (vazen of beelden die gemakkelijk omver te werpen zijn)
Afbeelding credit: Karpova, Shutterstock
Neem het op
Het is ook erg handig om de aanvallen van uw kat bij te houden. Noteer de datum, hoe lang elke aanval was, hoe gewelddadig en alle andere informatie die u vermoedt. Dit kan u helpen veranderingen bij te houden en trends op te pikken, vooral als ze slechter worden – of hopelijk beter. Je kunt ook een video opnemen voor je dierenarts als je tijd hebt.
Veelgestelde vragen (FAQ’s)
Wat is de prognose voor mijn kat met epilepsie?
De meeste katten zullen herstellen van een aanval, maar veel katten raken gewond terwijl ze grijpen. Het is dus belangrijk om ze veilig te houden terwijl ze in beslag worden genomen. Ze kunnen zichzelf snijden, botten breken en spieren scheuren. Niets van dat alles is goed.
Het ‘ding’ dat de aanvallen veroorzaakt, is echter de uiteindelijke bepaling van de prognose en hoe goed de kat reageert op de behandeling van dat ‘ding’.
Soms als een aanval niet stopt, is de prognose niet goed. Er is iets misgegaan en ze hebben onmiddellijk veterinair ingrijpen nodig.
Wat kan ik verwachten bij de dierenarts?
Het diagnosticeren van aanvallen kan moeilijk zijn, omdat uw kat meestal, wanneer hij voor de dierenarts zit, niet grijpt. Het kan dus een beetje voelen als blindelings zoeken naar antwoorden.
Geschiedenis. Als uw kat een aanval heeft, breng hem dan naar de dierenarts en verwacht veel vragen te beantwoorden. Deze vragen kunnen soms opdringerig aanvoelen, maar de dierenarts probeert gewoon te achterhalen wat er met uw kat had kunnen gebeuren.
Afbeelding credit: H_Ko, Shutterstock
Ze proberen ook te achterhalen wat voor soort leven je kat heeft. Binnenkatten zullen worden blootgesteld aan dingen die epileptische aanvallen veroorzaken die buitenkatten misschien niet hebben, en vice versa. Door levensstijl- en ondertekenvragen zo gedetailleerd mogelijk te beantwoorden, helpt u een diagnostisch beeld voor uw dierenarts te schetsen.
Diagnostische tests. Ze zullen waarschijnlijk ook diagnostische tests moeten uitvoeren. Bloedonderzoek, röntgenfoto’s, diagnostische beeldvorming, urinemonsters. Ze proberen erachter te komen wat dat ‘ding’ is dat de aanval medisch heeft veroorzaakt.
Bevestiging. Omdat de dierenarts de aanval hoogstwaarschijnlijk niet heeft gezien, zullen ze u vragen om het te beschrijven. Epileptische aanvallen kunnen variërend, maar ze kunnen er ook op veel verschillende dingen uitzien. En mensen gebruiken termen door elkaar. Een ‘fit’ kan bijvoorbeeld een aanval beschrijven, maar het kan ook een kat beschrijven die plotseling instort of ‘flauwvalt’. Beide zijn klinisch zeer verschillend in termen van diagnoses en geneeskunde.
Dus door je beschrijving zorgt de dierenarts er gewoon voor dat je het allemaal over hetzelfde hebt.
Conclusie
Epileptische aanvallen bij katten zijn meestal een teken dat er iets anders aan de hand is en dat er iets moet worden opgelost. Het kan een lange kronkelige weg naar behandeling zijn en het is misschien niet altijd succesvol. Het maken van de juiste accommodatie voor uw epileptische kat kan veel werk zijn. En het kan een chronisch stressvol probleem zijn.
