Coronavirus bij katten (Covid-19): oorzaken, symptomen, &behandeling

Het Coronavirus (een RNA-virus) dat mensen treft in de COVID19-pandemie heeft de volledige naam SARS-CoV-2. Veel katteneigenaren hebben vragen over hoe dit al dan niet van invloed kan zijn op hun eigen katten- en huiskattenpopulaties.

Dit artikel is een uitleg van de wetenschap achter wat we weten over katachtige coronavirusinfecties in het algemeen, evenals COVID-19 bij katten in het bijzonder, tot nu toe.

Kort overzicht: Coronavirus bij katten

Andere namen: Feline enterisch coronavirus, FeCV, feline infectieuze peritonitis, FIP; Sars-cov-2, COVID-19.

Veel voorkomende symptomen: FeCV/FIP: opgeblazen, gezwollen buik, lethargie, neurologische symptomen zoals slecht evenwicht (vestibulair) en epileptische aanvallen. COVID-19: milde symptomen van de bovenste luchtwegen zoals niezen, hoesten en oogafscheiding; milde spijsverteringsverschijnselen zoals braken en afname van de eetlust.

Diagnose: Antilichaamtesten voor FeCV (test alleen blootstelling, wat gebruikelijk is bij katten, maar niet bevestigend voor FIP); Monsters van buikvocht kunnen fip ondersteunen. Real-time PCR en serologische testen op COVID-19 coronavirus.

Gediagnosticeerd bij katten: FeCV/FIP: soms; COVID-19: zelden

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar: Niet voor COVID-19 voor katten; voor FeCV is er een vaccin, maar het wordt niet aanbevolen door de American Association of Feline Practitioners (AAFP) omdat tegen de tijd dat de meeste katten de leeftijd bereiken om in aanmerking te komen voor het vaccin na 16 weken, ze waarschijnlijk al zijn blootgesteld aan FeCV. Het FeCV-vaccin biedt geen kruisbescherming voor COVID-19.

Behandelingsopties: FIP die het gevolg is van feCV-infectie is over het algemeen dodelijk zonder goedgekeurde behandeling. Een nieuwer medicijn dat niet beschikbaar is in de VS toont enige belofte, maar bewijs voor gebruik is nog steeds niet goed onderbouwd. Alle aanwijzingen tonen aan dat katten die COVID-19 oplopen milde, voorbijgaande tekenen hebben die na enkele dagen vanzelf verdwijnen.

Huismiddeltjes:Geen.

De geschiedenis van katten en coronavirusinfectie

De situatie rond katten en Coronavirussen was complex vóór de wereldwijde pandemie, en nu is het nog ingewikkelder. Het meest bekende aspect hiervan is de achtergrond van feline infectieuze peritonitis, die wordt veroorzaakt door een Feline Coronavirus (FCov). Dit is een van de meest voorkomende ernstige infectieziekten die katten als huisdier treffen.

Het probleem begint met een enterisch (intestinaal) feline coronavirus dat bekend staat als Feline Enteric Coronavirus (FeCV) dat wordt aangetroffen in 80-90% van de katten die in huishoudens met meerdere katten en catteries leven. Virale replicatie en virulentie zijn op een hoog niveau en treffen katten vanaf slechts een paar weken oud tot enkele jaren oud. Bijna al deze infecties zijn onschadelijk, zonder tekenen van ziekte, of gewoon milde tekenen van diarree.

Het virus wordt in de ontlasting uitgeworpen, zich gemakkelijk verspreiden tussen katten, meestal via kattenbakken, overleven in de omgeving gedurende maximaal zeven weken. Een nieuwe jonge kat in een huishouden zal oraal besmet raken, meestal via contact met kattenbakken of dozen. Directe verspreiding van deze virale infectie van kat naar kat gebeurt zelden.

Na FeCV-infectie kan het virus gedurende een korte periode in het maagdarmkanaal en het bloed worden gevonden en vervolgens weken, maanden of in sommige gevallen levenslang in de ontlasting worden vergoten. Bij een zeer klein deel van de feCV-geïnfecteerde katten muteert het relatief goedaardige virus echter om het virulente biotype feline infectious peritonitis virus (FIPV) te worden, dat feline infectieuze peritonitis (FIP) veroorzaakt.

De ontwikkeling van FIP is een complexe reeks gebeurtenissen, waarbij de immuunrespons en macrofagen op specifieke manieren interageren met pathogenen. Tekenen van ziekte zijn gewichtsverlies, een gezwollen buik en andere tekenen. Onderzoekers in de diergeneeskunde zoals Niels Pedersen en Diane Addie hebben uitzonderlijk werk verricht om de pathogenese van deze ziekte te begrijpen.

Voor meer informatie over deze aandoening, inclusief het stellen van een definitieve diagnose van FIP (bijv. Biopsie van granulomateuze laesies), evenals discussies over de behandeling van deze vaak dodelijke ziekte, lees het specifieke artikel over Feline Infectious Peritonitis elders op deze website.

Het nieuwe pandemie-gekoppelde Coronavirus (SARS-CoV-2) is weer helemaal anders, en het kan affect katten op een heel andere manier dan Feline Enteric Coronavirus: de rest van dit artikel zal dit onderwerp behandelen.

Voor het gemak wordt coronaviris (SARS-CoV-2) voor de rest van dit artikel simpelweg COVID-19 genoemd.

Hoe krijgen katten coronaviris (Sars-cov-2)?, de oorzaak van Covid-19

Hoewel er geen overdracht van dier op mens is gedocumenteerd, hebben studies aangetoond dat katten kunnen worden geïnfecteerd met het COVID-19-virus en dat geïnfecteerde katten het virus kunnen overdragen op andere katten. Een studie uit Wuhan wees uit dat meerdere katten in een gebied detecteerbaar virus hadden, of antilichamen die wijzen op eerdere infectie met het virus, en dat katten met de hoogste virusbelasting huishoudens deelden met geïnfecteerde mensen.

De suggestie is dat gezonde katten het COVID-10-virus vooral oppikken van besmette mensen, niet van andere katten, al blijft dat laatste wel een mogelijkheid.

De wetenschap hierachter is gebaseerd op hoe het virus cellen binnendringt: SARS-CoV-2 bindt zich aan Angiotensine-Converting Enzyme 2 (ACE2) receptoren als onderdeel van het infectieproces bij mensen. Er wordt gedacht dat het virus zich op dezelfde manier kan binden aan ACE2-receptoren bij katten en vervolgens kattencellen kan binnendringen.

Hoe Covid-19 katten beïnvloedt?

Er zijn slechts een klein aantal katten in de echte wereld geweest (d.w.z. niet in het laboratorium) waarvan bekend is dat ze ziek zijn geworden met COVID-19. In één geval in België ontwikkelde de kat milde gastro-intestinale en respiratoire symptomen, waardoor een volledig herstel binnen tien dagen.

Lees ook: Gastro-enteritis bij katten: oorzaken, symptomen, &behandeling

Bij twee katten uit New York die besmet waren, hadden beiden milde ademhalingssymptomen en maakte een volledig herstel. In andere gevallen, lethargie, milde ademhalings- of spijsverteringsklinische symptomen (niezen, hoesten, oogafscheiding, braken en anorexia) zijn opgemerkt.

Naast de bovenstaande voorbeelden ontwikkelde een kleine groep (minder dan dertig) honden en katten in het VK tekenen van myocarditis 3 – 6 weken nadat hun eigenaren COVID-19-ademhalingssymptomen hadden ontwikkeld en PCR-positief hadden getest op COVID-19.

In de gevallen die experimenteel werden geïnfecteerd in een laboratorium, vertoonden de katten geen tekenen van ziekte.

Het kan zijn dat veel andere katten in stilte zijn besmet, vooral als ze in nauw contact zijn geweest met COVID-positieve mensen, maar er is geen bewijs dat dit is gebeurd. Er is zeker geen bewijs dat als het zou gebeuren, katten mensen zouden kunnen infecteren. Dit wordt niet als een significant risico beschouwd.

Klinische symptomen van Covid-19 bij katten

De klinische symptomen van COVID-19 bij de meeste getroffen katten lijken zeer mild, met gastro-intestinale symptomen (braken en/of diarree) of ademhalingssymptomen (niezen/hoesten, oculaire afscheiding) samen met lethargie en anorexia. Tot op heden hebben alle bekende gevallen volledige terugvorderingen gemaakt.

De recente kleine groep katten en honden met de diagnose myocarditis in verband met COVID-19 in het VK, vertoonde tekenen van lethargie, inappetentie, syncopale gebeurtenissen (flauwvallen), tachypnoea / dyspneu (snelle of moeizame ademhaling).

De werkelijke prevalentie van COVID-19 bij katten is onbekend, deels omdat een groot aantal geïnfecteerde dieren mogelijk helemaal geen tekenen vertoont, en omdat er niet wordt gedacht dat er een significant risico voor mensen is, zelfs als de katten positief waren, dus dit heeft geen hoge niveaus van onderzoeksinteresse gegenereerd.

Diagnose van Covid-19 bij katten

Als COVID-19 wordt vermoed bij een kat, is het waarschijnlijk dat de gebruikelijke veterinaire diagnostische routine wordt gevolgd door uw DVM-dierenarts.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheid van uw kat bespreken, inclusief de geschiedenis van COVID-19-gevallen bij mensen in het huishouden.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en controleren op de tekenen van COVID-19 bij katten zoals hierboven vermeld. Uw dierenarts zal de borstkas van uw kat ausculteren (luisteren met een stethoscoop), luisteren naar de longen en de hartslag en geluiden van uw kat beoordelen.

3. Routinematig bloedonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts routinematig bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedcelgetal) en biochemische profielen. Dit is belangrijk om andere oorzaken van de waargenomen tekenen uit te sluiten.

4. Gespecialiseerde virustests

Als COVID-19 wordt vermoed, zijn de twee belangrijkste tests die kunnen worden overwogen:

• RT-PCR: een Polymerase Chain Reaction-test (PCR-test) op een wattenstaafje om te zoeken naar genetisch materiaal (antigeen) dat specifiek is voor het virus (bijvoorbeeld het spike-eiwit): positieve resultaten geven aan dat het virus aanwezig is in het systeem van de kat. Dit kan worden gedaan op een wattenstaafje uit de mondholte of het rectum, afhankelijk van de tekenen die de kat vertoont.
• Serologie: een bloedmonster wordt getest op de aanwezigheid van specifieke FCov-antilichamen tegen het COVID-19-virus: een positieve antilichaamtiter zou aangeven dat het immuunsysteem van de kat heeft gereageerd op blootstelling aan het virus door antilichamen te produceren.

5. Andere tests

Andere onderzoeken, waaronder röntgenfoto’s, echografisch onderzoek, elektrocardiogrammen (EKG’s), urinetests en andere, kunnen worden uitgevoerd als onderdeel van een algemeen onderzoek naar de ziekte van uw kat: deze zijn niet specifiek voor COVID-19.

De recente Britse gevallen die aan myocarditis leden, bleken congestief hartfalen te hebben, wat werd bevestigd op thoracale röntgenfoto’s, en de aanwezigheid van significante ventriculaire aritmieën (onregelmatige hartslagen) werden geïdentificeerd op elektrocardiografische (ECG) opname.

Uw dierenarts zal u adviseren over welke gedetailleerde onderzoeken nodig zijn.

Behandeling van Covid-19 bij katten

COVID-19 bij katten lijkt slechts milde ziekteverschijnselen te veroorzaken die zichzelf beperken, waarbij alle katten volledig herstellen. Er is geen specifieke behandeling nodig: eenvoudige, ondersteunende zorg, met behulp van een algemene aanpak om eventuele tekenen van ziekte te verlichten, is alles wat nodig is. Antivirale behandeling lijkt niet geïndiceerd.

Als behandeling nodig was, konden opties een antiviraal product zoals interferon omvatten (zowel katachtige als menselijke recombinante producten).

In de Britse gevallen die verband hielden met myocarditis, verbeterden alle getroffen dieren met kooirust, zuurstoftherapie, diuretica op korte termijn en, in sommige gevallen, anti-aritmische therapie met sotalol en visoliesuppletie, voordat ze na een paar dagen intensieve zorg werden ontslagen op orale medicijnen.

Prognose van Covid-19 bij katten

De prognose voor katten met COVID-19 is tot op heden zeer goed, waarbij alle getroffen katten volledig herstellen.

Opmerking: We blijven meer te weten komen over COVID-19 naarmate de tijd verstrijkt, en deze pagina zal worden bijgewerkt als er belangrijke nieuwe bevindingen worden onthuld.