Katten hebben een relatief klein brein dat slechts ongeveer een ons weegt. Maar we weten allemaal hoe intelligent katten zijn, en inderdaad hebben hun hersenen alle bedrading die nodig is om talloze vitale functies uit te voeren, zoals het geval is met onze eigen hersenen.
Bij katten kunnen een aantal verschillende neurologische problemen ontstaan. Neurologische problemen verwijzen naar problemen die zich voordoen in de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen, die gezamenlijk het “zenuwstelsel” worden genoemd. Zowel jonge als oude katten kunnen worden getroffen en deze neurologische problemen kunnen zeer ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van de kat.
Dit artikel bespreekt op welke tekenen u moet letten, evenals zeven veel voorkomende neurologische problemen bij katten.
Veelvoorkomende tekenen om in gedachten te houden
Neurologische problemen kunnen zich manifesteren in een breed scala aan tekenen. Sommige zijn vrij duidelijk, zelfs voor katteneigenaren, zoals epileptische aanvallen, wiebeligheid, kantelen van het hoofd en trillen. Minder opvallende tekenen zijn terughoudendheid om de kattenbak te gebruiken, gedragsveranderingen, saaiheid en de neiging om in cirkels te lopen. Hoewel af en toe een val of andere traumatische gebeurtenis door een eigenaar kan worden waargenomen, is dit niet altijd het geval, vooral bij katten die voor zichzelf houden of buiten het huis rondzwerven.
De 7 neurologische problemen bij katten
1. Virale ziekten
Hier hebben we het in het bijzonder over drie virale ziekten:
- Feline infectieuze peritonitis (FIP)
- Feline immunodeficiëntievirus (FIV)
- Feline leukemie virus (FeLV)
Katten hebben de neiging om op jonge leeftijd besmet te raken met deze virussen. FIP wordt veroorzaakt door een abnormale immuunrespons op een veel voorkomend darmvirus (feline coronavirus, dat niet hetzelfde is als Covid-19). FIV en FeLV worden overgedragen door gevechten met andere katten. Hoewel katten meestal op jonge leeftijd worden geïnfecteerd, vertonen ze mogelijk geen tekenen van ziekte totdat ze ouder zijn. Deze virussen vinden soms hun weg naar de hersenen en het ruggenmerg, waar ze ontstekingen veroorzaken.
Dit kan leiden tot epileptische aanvallen, oogproblemen, spinale pijn en gedeeltelijke verlamming van twee of vier benen. Hoewel FIV en FeLV niet behandelbaar zijn, zijn nieuwe behandelingsopties voor FIP veelbelovend.
2. Schimmel- en protozoale ziekte
De meest voorkomende schimmel die neurologische problemen bij katten veroorzaakt, is Cryptococcus neoformans. Infectie met Cryptococcus kan ook andere orgaansystemen beïnvloeden, waaronder de huid, longen en ogen. Tekenen dat de hersenen of het ruggenmerg van een kat betrokken zijn, zijn epileptische aanvallen, plotselinge blindheid, gedragsveranderingen en rugpijn; Af en toe zal wiebeligheid van de benen aanwezig zijn. Behandeling voor Cryptococcosis Het gebruik van een lange kuur met antischimmelmedicatie is mogelijk.
De meest voorkomende protozoale infectie bij katten is Toxoplasmose, veroorzaakt door Toxoplasma gondii. Katten hebben de neiging om te worden beïnvloed door Toxoplasmose wanneer ze kittens zijn en vertonen vaak ook andere tekenen van ziekte. Een diagnose kan meestal worden bereikt door bloed- en weefselmonsters te testen en de behandeling kan worden geprobeerd als deze wordt geleid door uw dierenarts.
3. Tumoren
Verreweg de meest voorkomende tumor bij katten is lymfoom (voorheen “lymfosarcoom” genoemd). Dit is een tumor die bestaat uit abnormale, kankerachtige Lymfocyten, die een van de belangrijkste cellen van het immuunsysteem zijn. Lymfoom kan niet alleen de hersenen en het ruggenmerg beïnvloeden, maar ook de darmen, nieren, lymfeklieren en huid van katten. Hoewel het vaker voorkomt bij oudere katten, worden jonge katten ook beïnvloed door lymfoom. Als lymfoom de hersenen of het ruggenmerg samendrukt, kunnen katten epileptische aanvallen, gedragsveranderingen, rugpijn en wiebeligheid ontwikkelen.
Deze tekenen kunnen plotseling zijn in hun begin, maar vaker vorderen ze langzaam in de loop van de tijd. Helaas is de prognose voor katten met neurologisch lymfoom op de lange termijn slecht, hoewel chemotherapieprotocollen kunnen worden uitgevoerd.
4. Thiamine deficiëntie
Thiamine is ook bekend als vitamine B1. Deze vitamine is nodig voor koolhydraatmetabolisme, spiercontractie en zenuwgeleiding. Katten ontlenen hun thiamine in de voeding voornamelijk aan vlees. Als katten een dieet krijgen met een tekort aan thiamine, zullen ze na 2-4 weken tekenen van neurologische disfunctie beginnen te vertonen. Vegetarische diëten, rauwe visdiëten of kattenvoer geconserveerd met Zwaveldioxide kan er allemaal voor zorgen dat een kat thiamine-tekort krijgt.
Thiamine-deficiëntie veroorzaakt aanvankelijk speekselvloed, verlies van eetlust en braken, maar vordert tot verlies van coördinatie, stijfheid van het hoofd en de nek, spiertrekkingen, epileptische aanvallen en coma.
5. Letsel en trauma
Trauma is een woord dat dierenartsen vaak gebruiken om een ongeval of letsel te beschrijven. Bij katten zijn de twee meest voorkomende oorzaken van trauma vallen van een hoogte en verkeersongevallen. Bijtwonden van andere katten en schotwonden komen af en toe voor. Traumatische incidenten kunnen de hersenen, het ruggenmerg, zenuwen of alle drie beïnvloeden. Ruggenmergletsels zijn het meest waarschijnlijk – deze zijn vaak acuut in het begin en vrij drastisch. Functieverlies in twee of vier benen is het belangrijkste teken, vaak met pijn en vocaliseren. Hoewel fracturen en dislocaties van de wervels (de botten die het ruggenmerg huisvesten) op röntgenfoto’s te zien zijn, zijn CT-scans vaak nodig om de omvang van de verwonding aan het ruggenmerg zelf te beoordelen.
Milde verwondingen kunnen beter worden met rust, pijnverlichting en tijd. Ernstige verwondingen kunnen een operatie vereisen. Helaas, als de pijnsensatie verloren gaat door de dwarslaesie, zijn de kansen op herstel extreem laag.
6. Aaien
Beroerte treedt op wanneer de bloedtoevoer naar de hersenen en het ruggenmerg wordt “onderbroken”. Bij katten is dit meestal te wijten aan een “infarct” of stolsel dat zich heeft vastgezet in een van de belangrijkste slagaders, waardoor de bloedtoevoer naar het centrale zenuwstelsel wordt geblokkeerd. Dit komt vaker voor bij katten met onderliggende hartaandoeningen, zoals hypertrofische cardiomyopathie (HCM), omdat de verminderde bloedstroom een stolsel mogelijk maakt. Een ander neurologisch probleem dat vergelijkbaar is met een beroerte is “fibrocartilakineuze embolie” (FCE). Dit verwijst naar een stuk kraakbeen dat afbreekt van de schijf die tussen ruggenwervels zit en de bloedtoevoer naar het ruggenmerg blokkeert.
Een MRI-scan is vaak nodig om een diagnose van beroerte en FCE te stellen, en de prognose voor getroffen katten is zeer variabel.
7. Syndroom van Horner
Het syndroom van Horner beïnvloedt de ogen en gezichtsspieren en het is een vrij veel voorkomende neurologische aandoening bij katten. Het sympathische zenuwstelsel is het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor dagelijkse functies die zonder enige gedachte bij katten plaatsvinden – knipperen, pupilverwijding, spiertonus en nog veel meer. De tekenen van het syndroom van Horner bij katten zijn onder meer hangend gezicht naar één kant, een vernauwde pupil in één oog, een gekrompen uiterlijk voor het oog en uitsteeksel van het derde ooglid (vlezig roze weefsel). Er zijn een aantal oorzaken van het syndroom van Horner bij katten: verwondingen, abcessen, tumoren en infecties van het middenoor.
Hoewel het syndroom zelf relatief eenvoudig te diagnosticeren is, kan de onderliggende oorzaak lastiger te identificeren zijn.
Conclusie
Hoewel sommige neurologische problemen bij katten duidelijk zijn, waaronder epileptische aanvallen en wiebeligheid, zijn andere subtieler. Evenzo, terwijl sommige problemen een eenvoudige “oplossing” hebben, zoals rust of dieetveranderingen, kunnen andere problemen een operatie of kuren met voorgeschreven medicijnen vereisen. Neurologische problemen bij mensen worden zeer serieus genomen, en dat zouden ze ook bij katten moeten zijn. Vroegtijdige interventie is erg belangrijk, dus aarzel niet om contact op te nemen met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over de gezondheid van uw kat.
Uitgelichte afbeelding: brodtcast, Shutterstock
Table of Contents