Ouder wordende katten ervaren een verscheidenheid aan gezondheidsuitdagingen. Een van die uitdagingen is artrose die leidt tot stijve en pijnlijke gewrichten, verminderde mobiliteit, minder activiteit en minder tijd om dingen te doen die de kat normaal gesproken leuk zou vinden. Artrose (OA) is een term die ook bekend staat als artritis of degeneratieve gewrichtsziekte (DJD).
Snel overzicht: Artrose bij katten
Veel voorkomende symptomen: Moeite met op/van hogere oppervlakken springen, moeite om in/uit de kattenbak te komen. Verminderd verzorgingsgedrag, stijf tijdens het lopen, verminderd verzorgingsgedrag.
Diagnose: Een klinische geschiedenis consistent met artritis, bevindingen op lichamelijk onderzoek, bewijs van artritische gewrichten op röntgenfoto.
Gediagnosticeerd bij katten:Vaak
Vereist voortdurende medicatie:Ja
Vaccin beschikbaar:Nee
Behandelingsopties: Ontstekingsremmende medicatie, pijnmedicatie, fysiotherapie, therapeutische laserbehandelingen, acupunctuur. In sommige gevallen kunnen chirurgische opties zoals artroscopie of gewrichtsvervanging beschikbaar zijn.
Huismiddeltjes: Warme en koele kompressen, regelmatige lichaamsbeweging, gewichtsverlies om de stress op gewrichten te verminderen.
Artrose bij katten
Artrose, of artritis, is een chronische aandoening die de degeneratie, afbraak en verdunning van kraakbeen in gewrichten, vorming van botsporen, opbouw van gewrichtsvloeistof (effusie), verdikking en littekenvorming van bindweefsel geassocieerd met het gewricht en andere veranderingen in het bot rond het gewricht met zich meebrengt.
Artritis is een progressieve, degeneratieve en onomkeerbare ziekte van de gewrichten die verminderde mobiliteit en chronische pijn veroorzaakt. Kortom, wat er gebeurt, is dat de normale demping van het gewricht wegslijt en pijn en ontsteking veroorzaakt.
Artritis kan worden veroorzaakt door normale slijtage aan de gewrichten bij het ouder worden, maar kan ook secundair zijn aan verwondingen of trauma, overmatige kracht, slijtage of scheur op de gewrichten, slechte gewrichtsuitlijning of aangeboren orthopedische aandoeningen.
Hoewel artrose vaker wordt gehoord bij honden, is het een aandoening die ook kan worden gezien in alle leeftijden, rassen en geslachten van katten. Het wordt meestal gezien bij oudere katten, overgewicht of katten van grote rassen. Volgens International Cat Care (ICC) had 90% van de katten ouder dan 12 jaar bewijs van artritis.
De gewrichten die het vaakst worden aangetast, zijn de ellebogen, heupen en de onderste wervelkolom. De knieën (verstikkingen), enkels (tarsi) en schouders van katten kunnen echter ook artritis hebben. Veel katten hebben meer dan één gewricht met artritis en hebben vaak hetzelfde gewricht op beide benen aangetast.
Symptomen van artrose
De tekenen van artritis bij katten kunnen minder dramatisch zijn dan bij honden. Katten zijn kleiner en behendiger dan honden, dus ze kunnen pijn en verwondingen subtieler compenseren.
Katten zijn erg goed in het verbergen van hun pijn en ongemak, dus een katteneigenaar is zich er misschien niet van bewust dat hun kat zelfs enige tijd artritis heeft voordat het wordt gerealiseerd. De meest voorkomende symptomen zijn kreupelheid en verminderde mobiliteit.
Je kunt dit zien als dat je kat niet op meubels of in het raam wil of kan springen, minder rent en speelt, meer rondloopt en verandert in de gang van de kat, zoals hinken of langzaam en stijf lopen.
Andere tekenen zijn verlies van spieren en kracht, gezwollen gewrichten, moeite om in een kattenbak te komen, verhoogde kruipen (als gevolg van pijn), moeite met verzorgen (als gevolg van verminderde mobiliteit) of klikken en slijpen van de gewrichten.
Katten die eerdere verwondingen hebben gehad of die zijn gediagnosticeerd met andere orthopedische aandoeningen zoals heupdysplasie, zullen vaker artritis ontwikkelen.
Hoe wordt artrose gediagnosticeerd?
Artrose wordt gediagnosticeerd door een dierenarts door een combinatie van geschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvorming zoals röntgenfoto’s (röntgenfoto’s). Soms worden radiografische veranderingen gevonden die consistent zijn met artritis, maar de kat is mogelijk niet klinisch voor problemen of vertoont tekenen van pijn.
Volgens het American College of Veterinary Surgeons (ACVS) worden veranderingen op röntgenfoto’s die artritis vertonen bij maximaal 90% van de patiënten gezien, terwijl slechts ongeveer 50% van de patiënten tekenen van ongemak vertoont als gevolg van gewrichtspijn.
Behandeling Of Artrose
Artritis is een aandoening die meer wordt beheerd dan behandeld. Zodra er schade is aangericht in de gewrichten, is het bijna onmogelijk om de normale structuur en functie te herstellen.
Het doel is om de kat comfortabel te houden door pijn en ontsteking onder controle te houden, de mobiliteit en functie te verbeteren en verdere schade te verminderen. De aanpak voor het beheer van artritis moet een multimodale benadering zijn, met behulp van verschillende therapieën.
Er is geen enkele eenvoudige methode om deze aandoening te behandelen of te voorkomen.
Pijnbestrijding
De meest gebruikte pijnstillers voor het beheer van artritis bij katten zijn niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s). Deze medicijnen mogen alleen worden voorgeschreven door een dierenarts en vrij verkrijgbare medicijnen mogen niet worden gebruikt omdat ze giftig kunnen zijn voor katten.
Het doel is om de laagste effectieve dosis te gebruiken, wat vaak betekent dat andere methoden van pijnverlichting moeten worden toegevoegd om de frequentie van het doseren van NSAID’s te verminderen en hun bijwerkingen onder controle te houden.
Andere pijnstillers die kunnen worden gebruikt om pijn als gevolg van artritis onder controle te houden, zijn pijnstillers zoals Buprenorfine, Gabapentine en Tramadol. Deze mogen ook alleen worden gebruikt onder leiding van een dierenarts.
Gewrichtssupplementen
Gewrichtssupplementen zijn een belangrijke aanvulling op het behandelingsregime van een artritische kat. Enkele belangrijke om op te nemen zijn glucosaminehydrochloride, een bouwsteen van het kraakbeen en helpt kraakbeencellen groeien, chondroïtinesulfaat dat helpt enzymen te blokkeren die kraakbeen vernietigen, en visolie die een belangrijke bron van omega-3-vetzuren biedt om ontstekingen te verminderen.
Enkele geweldige glucosamine chondroïtine supplementen voor katten zijn Cosequin en Dasuquin Advanced. Adequan is een polysulfated glycosaminoglycaan dat helpt om kraakbeenverlies onder controle te houden, te smeren en ontstekingen in gewrichten te verminderen.
Alternatieve therapieën
Er zijn verschillende therapieën die als alternatief, holistisch of complementair worden beschouwd. Deze alternatieve therapieën werken goed samen met andere behandelingsmethoden voor artritis.
Acupunctuur is een behandeling waarbij speciale naalden worden ingebracht op specifieke punten op het lichaam om pijnverlichting en genezing te stimuleren.
Koude lasertherapie is een niet-invasieve manier om genezing aan te moedigen, pijnverlichting te bieden en ontstekingen in aangetaste gewrichten te verminderen.
Chiropractische aanpassingen kunnen helpen de normale functie van de wervelkolom en het lichaam als geheel te herstellen.
Massage kan helpen pijnlijke en stijve spieren te ontspannen en de bloedstroom te verhogen.
Hydrotherapie omvat een zwembad of loopband onder water om de mobiliteit van gewrichten, gewichtsverlies en lichaamsbeweging aan te moedigen terwijl het gewicht van pijnlijke gewrichten wordt afgenomen.
Stamceltherapie is een vorm van regeneratieve geneeskunde om het lichaam te laten herstellen en genezen.
Veranderingen in milieu en levensstijl
Het maken van een aantal eenvoudige veranderingen in de omgeving voor een artritische kat zal helpen met zijn algehele kwaliteit van leven en het vermogen om zich gemakkelijk en comfortabel te verplaatsen.
Beddengoed moet zacht, gezellig en gemakkelijk toegankelijk zijn. Er moeten comfortabele plaatsen binnen handbereik zijn voor een artritische kat om toegang te krijgen. Idealiter hebben beddengoed op warme, donkere, rustige plaatsen, weg van lawaai en activiteit.
Zorg voor hellingen of trappen naar favoriete zitstokken zoals meubels, bedden, ramen, kattenbomen of andere plaatsen waar je kat graag zit en tijd doorbrengt met observeren.
Gebruik antislip vloerkleden of matten over harde vloeren waar je kat graag tijd doorbrengt. Deze zullen het voor de kat gemakkelijker maken om vast te pakken en te lopen in plaats van uit te glijden op harde gladde oppervlakken.
Beperk de toegang tot trappen en andere plaatsen waar uw kat kan proberen op of neer te springen.
Zorg voor kattenbakken in gemakkelijk toegankelijke gebieden en lage zijkanten. Sommige katten met artritis kunnen het moeilijk hebben om over hoge randen te klimmen om een kattenbak in en uit te gaan. Zorg ervoor dat de kat er bij kan zonder dat er een trap of een lange wandeling nodig is.
Zorg ervoor dat voedsel- en waterbakken gemakkelijk toegankelijk zijn.
Help je kat met verzorging als ze het moeilijk hebben om rond te reiken om hun rug of onderkant schoon te maken. Vergeet niet om hun klauwen regelmatig te trimmen om ook te helpen met hun grip.
Gewichtsbeheersing
Het is erg belangrijk om het gewicht van een artritische kat zorgvuldig en nauwlettend te controleren. Obesiteit verhoogt de prevalentie van artritis bij oudere katten. Katten met overgewicht zijn vatbaar voor artritis omdat overgewicht veel druk uitoefent op pijnlijke gewrichten. Als de kat overgewicht of obesitas heeft, laat uw dierenarts u dan helpen met een programma voor gewichtsverlies.
Voor katten met overgewicht of obesitas, beperk calorieën niet alleen in gewone maaltijden, maar ook in traktaties. Zorg ervoor dat diëten rijk zijn aan omega-3-vetzuren, laag in koolhydraten en vetten en rijk aan eiwitten en vezels. Kies een senior kattendieet van een vertrouwd merk dat bedoeld is voor gewichtsverlies.
Het is ook belangrijk dat je oude kat niet te veel gewicht verliest. Oudere katten zijn ook gevoelig voor gewicht en spierverlies, dus het handhaven van een balans is uiterst belangrijk.
Regelmatige gecontroleerde lichaamsbeweging is ook belangrijk om het gewicht en de spierspanning van uw kat te behouden. Oudere artritische katten zijn meestal minder actief. Help uw kat actief te blijven door fysiotherapie, bewegingsoefeningen, gecontroleerde en geassisteerde oefeningen of hydrotherapie te bieden. Een inactieve kat is gevoelig voor stijfheid, pijn en gewichtstoename. Zorg ervoor dat u inspannende oefeningen vermijdt en duw een kat die pijn heeft niet – zorg ervoor dat de pijn voldoende onder controle is voordat u met een trainingsregime begint.
Chirurgie
Chirurgie van pijnlijke gewrichten is soms geïndiceerd om botsporen te verwijderen, bot glad te maken en ziek kraakbeen op te ruimen. Raadpleeg uw dierenarts om te zien of een operatie geschikt is voor uw artritische kat.
Veelgestelde vragen
Hoe wordt artrose behandeld bij katten?
Artrose bij katten wordt behandeld door klinische tekenen en symptomen van pijn te beheersen, de mobiliteit en functie te verbeteren en verdere gewrichtsschade te verminderen. Dit kan worden bereikt door middel van ontstekingsremmende medicijnen, pijnstillers, supplementen, alternatieve therapieën, chirurgie en meer.
Hoe lang kunnen katten leven met artritis?
Elke kat is anders als het gaat om hun prognose en kwaliteit van leven met een diagnose van artrose. Nauw samenwerken met uw dierenarts is belangrijk bij het beheersen van de artritis van uw kat. Hoewel er geen remedie is voor artritis, als de symptomen op de juiste manier worden beheerd, kan een kat vele jaren en een goede kwaliteit van leven met artritis genieten.
Wat kan ik doen voor mijn kat met artritis?
Werk samen met uw dierenarts om een langetermijnbeheersplan voor de artritis van uw kat te ontwikkelen. Breng veranderingen in de omgeving aan, beheer het gewicht van uw kat, zorg voor pijnbestrijding en wees alert op subtiele veranderingen en behoeften van uw artritische kat.
Op welke leeftijd krijgen katten artritis?
Katten kunnen op elke leeftijd artritis krijgen. In de meeste onderzoeken bij katten met artrose is de gemiddelde leeftijd meer dan 10 jaar oud. In een studie gepubliceerd in 2002, had 90% van de katten ouder dan 12 jaar bewijs van artritis.
Table of Contents