Schimmels (of schimmels – beide zijn correct!) zijn een groep organismen die sporen, gisten, schimmels en paddenstoelen omvatten. Net als bacteriën komen ze overal om ons heen voor, maar ze zijn vaak te klein om te zien. Ze komen het meest voor in de bodem.
Snel overzicht: Samenvatting van de ziekte
Veel voorkomende symptomen: Hoesten, congestie, koorts, gezwollen lymfeklieren, slechte eetlust, lethargie, drainerende kanalen in de huid, oogontsteking (uveïtis), mank lopen.
Diagnose: Cytologie (celbemonstering met een naald) van lymfeklieren, drainerende kanalen of open wonden; weefselbiopsie; bloedonderzoek. Röntgenfoto’s van de borst, CT, MRI.
Gediagnosticeerd bij katten:Zelden
Vereist voortdurende medicatie: Antischimmelmedicatie kan gedurende enkele maanden nodig zijn.
Vaccin beschikbaar:Nee
Behandelingsopties: Orale antischimmelmedicatie, vaak gedurende enkele maanden; chirurgische verwijdering van knobbeltjes of abcessen.
Huismiddeltjes:Geen
Veel soorten schimmels zijn onschadelijk, maar er zijn er een paar die infecties kunnen veroorzaken bij zowel mensen als dieren. Net als andere soorten infecties zijn katten die oud, ziek of een slecht immuunsysteem hebben, vatbaarder voor het ontwikkelen van schimmelinfecties. Katten die lijden aan een onderliggende aandoening zoals het feline immunodeficiëntievirus (FIV) of het feline leukemievirus (FeLV) zijn bijzonder kwetsbaar.
De meest voorkomende schimmelziekte die we bij katten zien, is ringworm, die zoals je misschien weet niet wordt veroorzaakt door wormen, maar een schimmel genaamd Microsporum canis. Ringworm veroorzaakt ringachtige laesies op de huid van uw kat. Deze laesies zijn erg jeukend en besmettelijk voor zowel mensen als dieren.
Ringworm is een voorbeeld van een schimmel die meestal alleen gelokaliseerde ziekte veroorzaakt. Dit betekent dat het slechts één deel van het lichaam beïnvloedt. Systemische schimmelinfecties zijn infecties die zich door het hele lichaam verspreiden.
Soorten systemische schimmelinfecties
Systemische schimmelinfecties zijn gelukkig zeldzaam bij katten, maar ze kunnen zeer ernstig zijn wanneer ze zich voordoen en moeilijk te behandelen zijn. Sommige schimmelinfecties komen veel vaker voor in bepaalde regio’s van de wereld, dus het is de moeite waard om te weten wat er in uw omgeving voorkomt. In dit artikel zullen we enkele voorbeelden van de veel voorkomende schimmelinfecties die katten treffen, onderzoeken.
1. Cryptococcosis
Aanvankelijk veroorzaken cyptococcosis-infecties niezen, zwellingen of wonden op de neus en het gezicht, en ademhalingsmoeilijkheden en neuspoliepen.
Cryptococcosis is de meest voorkomende systemische schimmelinfectie bij katten. De soort komt wereldwijd voor, maar meestal in Noord-Amerika (met name de Pacifische kust), evenals delen van Europa en Australië. Het wordt gevonden in de bodem, evenals vogelpoep, vooral duiven. Katten worden besmet door het inademen van de lucht Cryptococcus neoformans Sporen.
| Andere namen | Schimmelinfectie (gist) bij katten, Cryptococcosis, Cryptococcus neoformans var. gatti |
| Veel voorkomende symptomen | Nasale afscheiding, nodulair weefsel rond de neusgaten, toevallen, desoriëntatie, verlies van evenwicht, zweren korstige huidlaesies, vergrote lymfeklieren, oogafwijkingen |
| Diagnose | Naaldaspiraatmonsters van lymfeklieren, monsters van neusdrainage, biopsie van aangetaste weefsels, bloedantigeentests voor Cryptococcus, bloed- en urineculturen bij ernstig getroffen patiënten. |
| Gediagnosticeerd bij katten | Soms |
| Vereist voortdurende medicatie | Antischimmelmedicatie kan enkele maanden of langer nodig zijn. |
| Vaccin beschikbaar | Nee |
| Behandelingsopties | Orale antischimmelmedicatie is vaak enkele maanden of langer nodig. Sommige aangetaste weefsels die veranderen in granuloom weefselmassa’s kunnen operatief worden verwijderd. |
| Huismiddeltjes | Geen |
Omdat de sporen door de neus worden ingeademd, begint de infectie meestal in de neusholtes. Tekenen zijn nasale afscheiding, niezen, zwellingen of wonden op de neus en het gezicht, ademhalingsmoeilijkheden en neuspoliepen. Als de ziekte zich verspreidt van de neusholte naar het centrale zenuwstelsel, kunt u neurologische symptomen opmerken, zoals veranderingen in het gedrag van uw kat, epileptische aanvallen, blindheid, cirkelen of depressie.
Als de infectie de bloedbaan bereikt, kan deze systemisch worden, wat betekent dat het zich door het lichaam verspreidt. Symptomen zijn zeer gevarieerd in systemische cryptococcosis, afhankelijk van welk gebieds van het lichaam worden beïnvloed, maar anorexia, lethargie en gewichtsverlies komen vaak voor.
Cryptococcosis kan worden gediagnosticeerd uit een weefselmonster. Er is ook een antigeendetectietest genaamd een latexagglutinatietest (LAT), die de infectie kan diagnosticeren met behulp van een bloedtest of uit urine- of ruggenmergvloeistofmonsters.
Als de ziekte vroeg wordt ontdekt, kan de prognose goed zijn, vooral bij katten met alleen huid- of neusklachten. De behandeling wordt echter meestal verlengd, met maanden van antischimmelmiddelen en in sommige gevallen een operatie om huidlaesies te verwijderen. De prognose is slecht bij katten die lijden aan neurologische symptomen of katten met onderliggende immunosuppressieve aandoeningen, zoals FIV of FeLV.
2. Histoplasmose
Vroege symptomen van histoplasmose zijn ademhalingsmoeilijkheden, hoesten en koorts.
Histoplasma capsulatum schimmel wordt ook gevonden in de bodem, evenals in vogel- en vleermuisuitwerpselen. Het komt vooral veel voor in riviervalleien in het Midwesten en het zuiden van de Verenigde Staten, maar wordt wereldwijd gevonden.
| Andere namen | Histoplasma capsulatum |
| Veel voorkomende symptomen | Hoesten, ademhalingsmoeilijkheden, kreupelheid, oogafscheiding, diarree, koorts vergrote lymfeklieren. |
| Diagnose | Cytologie (celbemonstering met een naald) van lymfeklieren, drainerende kanalen of open wonden; weefselbiopsie; bloedonderzoek. Röntgenfoto’s van de borst, CT, MRI. |
| Gediagnosticeerd bij katten | Zelden |
| Vereist voortdurende medicatie | Antischimmelmedicatie kan gedurende enkele maanden nodig zijn. |
| Vaccin beschikbaar | Nee |
| Behandelingsopties | Orale antischimmelmedicatie, vaak gedurende enkele maanden. |
| Huismiddeltjes | Geen |
Katten kunnen de schimmelsporen inademen of inslikken, wat leidt tot infectie in de luchtwegen of het maagdarmkanaal. Van daaruit kan de infectie zich echter in de bloedbaan door het lichaam verspreiden, met name naar het centrale zenuwstelsel en het beenmerg.
Ademhalingsproblemen, zoals ademhalingsmoeilijkheden, hoesten en koorts komen vaak voor. Maar als de infectie zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam, kunnen de klinische symptomen zeer gevarieerd zijn. Gewichtsverlies, bloedarmoede, diarree en depressie komen vaak voor, evenals neurologische symptomen.
Histoplasmose wordt meestal gediagnosticeerd door identificatie van de schimmelorganismen in vloeistof- of weefselmonsters. Katten die lijden aan systemische histoplasmose hebben meestal maanden van antischimmelmedicijnen nodig. Ze kunnen ook ondersteunende zorg nodig hebben, zoals speciale voeding, vloeistoftherapie en antibiotica om secundaire bacteriële infecties te bestrijden.
3. Aspergillose
Tekenen van aspergillose zijn nasale afscheiding, zwelling van de sinussen en veranderingen in de ademhaling.
Aspergillose is een schimmelinfectie die voornamelijk de luchtwegen aantast, maar in zeldzame gevallen systemisch kan worden. Het wordt wereldwijd gevonden. Aspergillose wordt veel vaker gezien bij katten met een slecht immuunsysteem, zoals oude katten of katten die lijden aan andere gezondheidsproblemen, met name FIV of FeLV.
| Andere namen | Aspergillus fumigatus, Aspergillus terreus, Aspergillus felis |
| Veel voorkomende symptomen | Met de nasale vorm: nasale afscheiding, zware ademhaling, niezen; Met de verspreide vorm: koorts, lethargie, braken, diarree, sijpelende afvoerkanalen uit de huid, oogontsteking (uveïtis) |
| Diagnose | Schimmelkweek, rhinoscopie (endoscopisch onderzoek van de neus), MRI- of CT-scan, bloedantilichaamonderzoek, weefselbiopsie. |
| Gediagnosticeerd bij katten | Zelden |
| Vereist voortdurende medicatie | Ja, antischimmelmedicatie die maanden tot jaren wordt voortgezet, kan nodig zijn. |
| Vaccin beschikbaar | Nee |
| Behandelingsopties | Nasale aspergillose: onder anesthesie wordt een actuele antischimmeloplossing aangebracht op de neusholtes en sinussen. Orale antischimmeltherapie wordt ook gebruikt. Voor verspreide vorm wordt orale antischimmelbehandeling gebruikt, die soms maanden tot jaren behandeling vereist. |
| Huismiddeltjes | Geen |
Tekenen zijn nasale afscheiding, zwelling van de sinussen en veranderingen in de ademhaling. In zeldzame gevallen kan de infectie zich ook verspreiden naar het centrale zenuwstelsel en neurologische symptomen veroorzaken.
Diagnose van aspergillus kan lastig zijn, vaak vereist beeldvorming zoals röntgenfoto’s of CT-scans, evenals het testen van weefsel- en vloeistofmonsters.
Behandeling van aspergillose bij katten combineert meestal chirurgische en antischimmelbehandelingen. De prognose hangt af van de omvang van de ziekte en de algehele gezondheid van de kat.
4. Coccidiomycose
Vroege symptomen van coccidiomycose include knobbeltjes of huidwonden, koorts, hoesten en gewichtsverlies.
Coccidiomycose (ook bekend als valleikoorts) wordt verspreid in stof. Het wordt meestal alleen gezien in woestijnachtige regio’s zoals gebieden in Zuid-Amerika, Mexico en het zuidwesten van de Verenigde Staten. Katten worden geïnfecteerd door het inademen van de sporen die op de stofvlekken worden gedragen. Uitbraken van de infectie worden soms gezien na stofstormen, maar het is over het algemeen ongewoon.
| Andere namen | Coccidioides immitis
|
| Veel voorkomende symptomen | Gewichtsverlies, drainerende huidlaesies, ademhalingsmoeilijkheden, mank lopen, ontsteking van het oog (uveïtis). |
| Diagnose | Cytologie (celbemonstering met een naald) van lymfeklieren, huidlaesies of open wonden; weefselbiopsie; bloedonderzoek. Röntgenfoto’s van de borst, CT, MRI. |
| Gediagnosticeerd bij katten | Zelden |
| Vereist voortdurende medicatie | Ja, antischimmelmedicatie is vaak minstens een jaar of langer nodig. |
| Vaccin beschikbaar | Nee |
| Behandelingsopties | Orale antischimmelmedicatie, vaak gedurende enkele maanden; chirurgische verwijdering van knobbeltjes of andere laesies indien ernstig aangetast. |
| Huismiddeltjes | Geen. |
Als uw kat is geïnfecteerd met coccidiomycose, kunt u knobbeltjes of huidwonden, koorts, hoesten en gewichtsverlies zien. Als de infectie zich door het lichaam verspreidt, kan dit een breed scala aan symptomen veroorzaken, waaronder neurologische symptomen en kreupelheid. Coccidiomycose wordt gediagnosticeerd bij identificatie van de schimmel in weefsel- of vloeistofmonsters, of met behulp van een antilichaamtest.
De behandeling omvat lange kuren met antischimmelmedicijnen (meestal minstens een jaar) en de prognose kan slecht zijn, behalve bij katten met alleen huidsymptomen.
Als u in een risicogebied voor coccidiomycose woont, probeer dan de blootstelling van uw kat aan stof en aarde zoveel mogelijk te verminderen, vooral tijdens stofstormen.
Veelgestelde vragen
Hoe behandel je schimmelinfecties bij katten?
Schimmelinfecties bij katten worden behandeld met antischimmelmedicijnen, zoals itraconazol van fluconazol. Voor lokale schimmelinfecties die de huid aantasten, kan uw dierenarts een actuele antischimmelbehandeling voorschrijven, zoals een zalf. Als de infectie zich in het lichaam bevindt, zijn orale antischimmeltabletten meestal nodig.
Schimmelinfecties vereisen vaak zeer lange kuren van antischimmeltherapie, die maanden tot jaren duren. In zeldzame gevallen kan een levenslange behandeling nodig zijn.
Naast antischimmelmedicijnen kunnen zeer zieke katten extra ondersteunende zorg nodig hebben, zoals speciale voeding, vloeistoftherapie en andere medicijnen zoals antibiotica om secundaire bacteriële infecties te behandelen.
Kan een schimmelinfectie systemisch worden?
De meeste infecties beginnen met het infecteren van een deel van het lichaam, zoals de huid (zoals in het geval van de huidinfectie ringworm) of de neusholte. We noemen dit een lokale infectie. Soms kunnen infecties zich echter in de bloedbaan door het lichaam verspreiden en meer dan één deel van het lichaam beïnvloeden. Wanneer dit gebeurt, noemen we het een systemische infectie.
Systemische schimmelinfecties kunnen zeer ernstig zijn en vereisen een intensieve en langdurige behandeling. Helaas is de prognose voor katten met systemische schimmelinfecties slechter dan voor katten met lokale infecties.
Wat zijn de symptomen van een systemische schimmelinfectie?
De symptomen van een systemische schimmelinfectie bij katten variëren afhankelijk van het type schimmel en de delen van het lichaam die worden aangetast. Over het algemeen zijn katten met systemische schimmelinfecties meestal erg onwel en lijden ze vaak aan gewichtsverlies, lethargie, koorts en slechte eetlust. Deze symptomen zijn echter niet specifiek voor schimmelinfecties.
Omdat veel schimmelinfecties eerst het lichaam binnenkomen, ingeademd via de neus, komen symptomen die de luchtwegen beïnvloeden (zoals nasale afscheiding, ademhalingsmoeilijkheden en zwellingen op de brug van de neus) vaak voor. Vanaf hier verspreiden sommige schimmels zich naar de hersenen en het centrale zenuwstelsel en veroorzaken neurologische symptomen (deze kunnen blindheid, toevallen, depressie en cirkelen omvatten).
Schimmelinfecties kunnen zich echter verspreiden naar bijna elk deel van het lichaam, en dus is het scala aan mogelijke symptomen erg breed.
Hoe ziet een schimmelinfectie bij een kat eruit?
Er zijn veel soorten schimmelinfecties bij katten en ze kunnen verschillende delen van het lichaam beïnvloeden. Als gevolg hiervan zijn de symptomen zeer gevarieerd.
De meest voorkomende schimmelinfectie bij katten is ringworm, die ringvormige jeukende laesies op hun huid veroorzaakt. Andere soorten schimmelinfecties kunnen ook vervelende huidlaesies veroorzaken, zoals abcessen, zwellingen en niet-genezende open wonden.
Veel van de schimmels die s kunnen veroorzakenystemische infecties komen het lichaam binnen door te worden ingeademd via de neus. Daarom kunt u afscheiding uit de neus of zwelling rond de neus en het gezicht zien.
Over het algemeen zien schimmelinfecties er heel anders uit, afhankelijk van welk deel van het lichaam van uw kat is aangetast. Als u zich zorgen maakt dat uw kat een schimmelinfectie heeft, is het belangrijk om hem mee te nemen naar uw dierenarts.
Table of Contents