Kattenbloedonderzoek (verschillende soorten tests, gezondheidstoestanden en kosten)

Wanneer u het kantoor van uw lokale DVM-dierenarts bezoekt, zijn er veel momenten waarop u bloedonderzoek voor uw kat kunt worden aangeboden.

Het doel van dit artikel is om uit te leggen waarom bloedonderzoek kan worden aanbevolen, wat voor soort kosten ermee gemoeid kunnen zijn en wat voor soort niveaus van verschillende bloedparameters normaal zijn. Urineonderzoek wordt vaak tegelijkertijd met bloedonderzoek uitgevoerd, maar dat is een onderwerp voor een ander artikel.

Waarom is bloedonderzoek aanbevolen voor mijn kat?

Kattenbloedonderzoek mag nooit door een leek worden geïnstigeerd: dit moet altijd worden aangevraagd door een dierenarts na een zorgvuldige professionele analyse van de gezondheid van een kat. Er moet altijd een geldige klinische reden zijn achter de beslissing om bloedonderzoek uit te voeren.

Redenen waarom een kat bloedonderzoek nodig kan hebben

Het eerste bezoek van een gezonde kat aan de dierenarts. Soms kan het nuttig zijn om een eenmalig basisscherm uit te voeren om een gedetailleerde analyse van het interne metabolisme van een kat uit te voeren.

Hierdoor kunnen verborgen onderliggende problemen worden geïdentificeerd (bijvoorbeeld aangeboren afwijkingen zoals lever- of nieraandoeningen), kan screening plaatsvinden op infectieziekten (zoals FIV of FeLV) en wordt een basislijn vastgesteld die kan worden gebruikt om bloedtestresultaten later in het leven van een kat te vergelijken.

• Regelmatige wellnesscontroles. Veel dierenartsen bevelen routinematige gezondheidscontroles aan, om de zes of twaalf maanden. Naast het zorgvuldig onderzoeken van uw kat, kunnen bloedonderzoeken worden voorgesteld als een manier om te bevestigen dat er zich geen verborgen problemen ontwikkelen. Urinetests kunnen ook worden aanbevolen. Routine wellness-examens zijn vooral belangrijk voor oudere katten. Vroege detectie van afwijkingen in de orgaanfunctie kan de sleutel zijn tot het identificeren van gezondheidsproblemen in een vroeg stadium, zodat een snelle, effectievere behandeling kan worden gegeven.
• Pre-operatieve bezoeken. Wanneer een ingreep met anesthesie of een operatie is gepland, is het logisch om er dubbel zeker van te zijn dat een kat zo gezond is als hij lijkt te zijn. Om deze reden worden pre-operatieve bloedonderzoeken vaak aanbevolen om het interne metabolisme van een kat te screenen op eventuele afwijkingen. Als er abnormale parameters zijn, kan een procedure soms worden uitgesteld.
• Zieke katten. Wanneer een kat om welke reden dan ook ziek wordt, wordt bloedonderzoek vaak aanbevolen als een belangrijke manier om te zoeken naar tekenen van ziekte van de verschillende interne systemen. Dit is wanneer het nuttig kan zijn om basiswaarden voor een kat te hebben, zodat eventuele afwijkingen als nieuw kunnen worden herkend en daarom waarschijnlijk significanter zijn. Onderzoek naar levensbedreigende ziekten omvat bijna altijd gedetailleerd bloedonderzoek.

Hoe vaak hebben katten bloedonderzoek nodig?

Het antwoord op deze vraag hangt af van de kat: een gezonde jonge kat hoeft mogelijk meerdere jaren geen bloedonderzoek te laten herhalen, terwijl een zieke oudere kat mogelijk elke maand een bloedtest moet ondergaan. Uw dierenarts zal u begeleiden bij het nemen van de beslissing over hoe vaak bloedonderzoek moet worden uitgevoerd.

Hoeveel kosten bloedonderzoeken?

De kosten van kattenbloedonderzoek variëren enorm, afhankelijk van welke precieze tests worden uitgevoerd. Een eenvoudige test kan $ 20 kosten, terwijl een batterij gedetailleerde, complexe tests $ 400 kan kosten. Het is het beste om de prijs van eventuele voorgestelde tests van tevoren te bespreken, zodat u weet wat u kunt verwachten.

Wat doet bloedonderzoek?

Bloedonderzoek meet de bestanddelen van het bloed van een kat, inclusief cellen, hormonen en chemicaliën, om een beter begrip te krijgen van de gezondheid van de kat.

Hoeveel bloed is er nodig?

Bloedmonstervolumes variëren, maar meestal is een hoeveelheid tussen 0,5 ml en 2,5 ml voldoende om alle noodzakelijke tests uit te voeren. Dit is een kleine spuit vol bloed, of minder dan een halve theelepel.

Hoe worden bloedmonsters genomen?

Er zijn drie veel voorkomende manieren om een bloedmonster van een kat te verzamelen. Over het algemeen wordt de kat gewoon rustig en zachtjes vastgehouden; soms kan een handdoek worden gebruikt om te helpen met terughoudendheid, om te voorkomen dat de kat bijt of zijn klauwen gebruikt om te krabben.

• Cefalische ader. Dit is de meest voorkomende locatie: een kleine hoeveelheid vacht wordt afgeknipt van een van de voorpoten, net onder de elleboog. Een technicus houdt de kat vervolgens voorzichtig in bedwang en plaatst zijn duim en wijsvinger rond het been ter hoogte van de elleboog. Deze actie blokkeert de terugkeer van bloed van de ledemaat naar het hart, causing de cefalische ader opzwelt en zichtbaar wordt. De dierenarts gebruikt vervolgens een spuit en naald om bloed uit de ader te halen.
• Halsader. Soms, vooral als een groter volume bloed nodig is, wordt de halsader in de nek gebruikt. Nogmaals, vacht wordt over de ader geknipt (aan de ene kant van de nek) en een technicus houdt de kat voorzichtig in bedwang, houdt beide voeten in één hand en gebruikt de andere hand om de kin van de kat op te tillen, waardoor de nek wordt blootgesteld. De dierenarts verhoogt vervolgens de ader door één vinger op het onderste deel van de nek te plaatsen voordat hij een spuit en naald gebruikt om het bloedmonster uit de ader te verzamelen.
• Saphenous ader. Soms wordt het achterbeen gebruikt om een bloedmonster te verzamelen. Net als bij het voorbeen wordt de vacht van het onderbeen afgeknipt, een assistent houdt het been vast om de ader op te tillen en de dierenarts verzamelt het monster.

Soorten bloedonderzoek voor katten

Er zijn veel verschillende mogelijke bloedonderzoeken die kunnen worden uitgevoerd, maar de belangrijkste worden hieronder samengevat. Vaak kunnen eenvoudige bloedonderzoeken “intern” worden uitgevoerd in het huislaboratorium van het kantoor van de dierenarts, terwijl andere, complexere tests mogelijk naar een extern laboratorium moeten worden gestuurd.

Virus testen

Twee veel voorkomende virussen, Feline Leukemie (FeLV) en Feline Immunodeficiency Virus (FIV) kunnen ernstige ziekten veroorzaken en kunnen in of uit worden uitgesloten via een eenvoudige bloedtest. Het is minder gebruikelijk om te testen op andere virussen, maar uw dierenarts kan specifieke redenen hebben als dit ooit wordt voorgesteld.

Hematologie of volledig bloedbeeld (CBC)

Deze test omvat het tellen van de verschillende cellen in de bloedbaan, waaronder rode bloedcellen, bloedplaatjes en de verschillende soorten witte bloedcellen.

Veranderingen in het aantal cellen geven nuttige informatie over het immuunsysteem van een kat, met veranderingen die worden gezien als er ontsteking, toxiciteit, bloedstollingsstoornissen of vele andere ziekteprocessen in het lichaam van de kat zijn.

Sommige andere metingen kunnen worden gedaan, zoals het hemoglobinegehalte in het bloed, wat erg belangrijk kan zijn bij sommige aandoeningen zoals bloedarmoede.

Een bepaalde meting genaamd het Packed Cell Volume (PCV) geeft de totale hoeveelheid vaste cellen aan in vergelijking met vloeistof (serum) in het bloedmonster, en dit is een nuttige gids voor aandoeningen zoals uitdroging of bloedarmoede.

Biochemie inclusief hormoonmetingen

Over het algemeen wordt een breed panel van chemicaliën in het bloed van de kat geanalyseerd. De niveaus van deze chemicaliën worden meestal binnen smalle parameters gehouden in de bloedbaan van een gezonde kat. Verhoogde – of verlaagde – bloedspiegels geven vaak een sterke hint over de aard van het onderliggende ziekteproces.

Van diabetes tot lever- en nierziekte, er is een lange lijst met aandoeningen die kunnen worden gediagnosticeerd door bloedonderzoek. Tests om hormonen te meten zijn ook beschikbaar, hoewel het enige vaak gemeten hormoon routinematig Total T4 of thyroxine is: verhoogde niveaus zijn diagnostisch voor hyperthyreoïdie, een veel voorkomende aandoening die meestal oudere katten treft.

De vaak gemeten bloedtesten gemeten in een typisch screeningsmonster worden hieronder vermeld.

Albumine (ALB): Dit is een van de serumeiwitten (de andere is Globuline), met niveaus die nuttig zijn voor het beoordelen van hydratatie en bloeding, evenals voor het evalueren van de functie van de darmen. lever en nieren.

Alkalische fosfatase (ALKP): Verhogingen van dit enzym zijn suggestief voor leverziekte, galblaasziekte en pancreasziekte. Verhoogde normalen kunnen normaal zijn bij jonge katten, gestimuleerd door actieve botgroei.

Alanineaminotransferase (ALAT): Verhoogde niveaus wijzen op schade aan levercellen, hoewel de precieze oorzaak van de schade niet kan worden vastgesteld: een leverbiopsie kan nodig zijn voor deze evaluatie.

Aspartaataminotransferase (ASAT): Verhoogde niveaus suggereren lever-, hart- of skeletspierbeschadiging.

Bloedureumstikstof (BUN): Verhoogde niveaus zijn suggestief voor nierziekte, maar andere oorzaken zijn mogelijk en verminderde niveaus kunnen wijzen op leverziekte.

Calcium (Ca): Veranderingen in het niveau van dit mineraal kunnen worden veroorzaakt door veel verschillende ziekten, van nierziekte tot hormonale ziekten tot sommige soorten kanker.

Cholesterol: verhoogde niveaus van cholesterol kunnen worden gezien in een reeks hormonale en andere ziekten.

Chloride (Cl): Chloride is een zogenaamde “elektrolyt”( een substance die elektriciteit geleidt wanneer opgelost in water). Niveaus worden verlaagd in omstandigheden zoals braken en verhoogd wanneer een kat uitgedroogd is.

Creatinine (CREA): Verhoogde niveaus zijn suggestief voor nierziekte. Het patroon van BUN en CREA samen wordt gebruikt om een beter begrip van de nierfunctie te krijgen dan beide parameters op zichzelf. Ureum heeft de neiging om een afbraakproduct van eiwitten uit het voedsel te zijn, terwijl Creatinine de neiging heeft om eiwitten afkomstig van de spieren te reflecteren, dus dit kan in sommige gevallen een betrouwbaardere indicator zijn.

Gamma Glutamyl transferase (GGT): Dit is een enzym dat in het bloed wordt vrijgegeven wanneer er schade is aan de lever, galblaas en galwegen.

Globuline (GLOB): Dit is het tweede belangrijkste bloedeiwit (het andere is Albumine). Verhoogde niveaus suggereren chronische ontsteking en een reeks andere mogelijkheden.

Glucose (GLU): Glucose is de belangrijkste suiker in het bloed, met verhoogde niveaus die voornamelijk wijzen op diabetes mellitus, en verlaagde niveaus veroorzaakt door vele aandoeningen, mogelijk leidend tot ineenstorting, toevallen of bewusteloosheid.

Kalium (K): Dit is een ander elektrolyt. Net als chloride en natrium kan het uit het lichaam worden verloren bij gastro-intestinale stoornissen zoals braken en diarree, wat leidt tot verminderde niveaus.

Verhoogde niveaus kunnen wijzen op nierfalen, uitdroging of obstructie van de urethra en kunnen leiden tot een langzame hartslag (bradycardie) of zelfs een hartstilstand.

Natrium (Na): Natrium is een ander elektrolyt, ook verloren met symptomen na episodes van braken en diarree, dus verminderde niveaus kunnen worden gezien in deze aandoeningen. Het is vaak gekoppeld aan de hydratatiestatus.

Fosfor (PHOS): Verhoogde fosforspiegels kunnen worden gezien bij nierziekte, hyperthyreoïdie, bloedingsstoornissen en andere aandoeningen.

Symmetrisch dimethylarginine (SDMA): dit is een nieuwere test die een gevoeligere beoordeling van de nierfunctie biedt. Ureum en Crea worden alleen verhoogd wanneer 70% van de nierfunctie verloren is gegaan, terwijl SDMA de neiging heeft verhoogd te zijn wanneer slechts 30-50% van de nierfunctie is verstoord.

Totaal bilirubine (TBIL): Bilirubine is een geel pigment dat uit het lichaam wordt uitgescheiden via de galblaas die het in de gal in het spijsverteringskanaal brengt.

Verhoogde niveaus veroorzaken geelzucht, die al dan niet zichtbaar kan zijn tijdens een lichamelijk onderzoek van het dier. De meest waarschijnlijke oorzaken zijn ofwel verhoogde afbraak van rode bloedcellen (hemolytische anemie) of verminderde uitscheiding van pigment in de gal (galblaas of galwegziekte).

Totaal eiwit: Het totale eiwitgehalte is de som van de albumine- en globulineniveaus: dit wordt vaak gebruikt om de hydratatiestatus te beoordelen en is nuttig bij het beoordelen van de levernieren en het verstrekken van informatie die relevant is voor bepaalde infectieziekten.

Thyroxine (T4): Thyroxine is het belangrijkste schildklierhormoon (ook bekend als het totale schildklierniveau), met verhoogde niveaus die wijzen op hyperthyreoïdie bij katten.

Aanvullende tests

Er zijn veel andere specifieke bloedonderzoeken die kunnen worden aanbevolen bij het onderzoeken van een zieke kat. Vaak moeten deze tests worden uitgevoerd door een extern commercieel laboratorium. Het beste antwoord is om dergelijke tests in detail met uw dierenarts te bespreken, zodat u precies begrijpt wat er wordt gedaan.

Het bloedwerk van uw kat begrijpen

De bovenstaande informatie zal u helpen om de resultaten van kattenbloedonderzoek te begrijpen, maar u moet dit in detail met uw dierenarts bespreken om de betekenis van de verschillende resultaten volledig te begrijpen.

Dit is een complexe wetenschap en het is voor de meeste katteneigenaren niet mogelijk om een volledig, gedetailleerd begrip te hebben van de betekenis van gedetailleerde patronen van bloedtestresultaten.

Conclusie

De interpretatie van bloedonderzoek is een complexe wetenschap en advies op dit gebied moet worden geleid door de professionele supervisie van uw dierenarts.

De informatie in dit artikel is een nuttige basisbriefing over het onderwerp, maar voor een dieper begrip van wat er precies gebeurt bij uw eigen huisdier, is een gedetailleerd gesprek met de dierenarts die uw kat behandelt essentieel.