Paddenstoelvergiftiging bij katten: symptomen, diagnose & behandeling

Het doel van dit artikel is om een goede kwaliteit, nauwkeurige, gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over paddenstoelvergiftiging bij katten.

Snel overzicht: Paddenstoelvergiftiging bij katten

Andere namen: Mycotoxicose, tremorgenische toxicose

Veel voorkomende symptomen: Braken en diarree, lethargie, slechte eetlust; sommige zullen neurologische veranderingen veroorzaken zoals tremoren, epileptische aanvallen, gedragsveranderingen en hallucinaties.

Diagnose: Ondersteunende symptomen in combinatie met vermoeden van inname; identificatie van specifieke paddenstoelen met behulp van online bronnen en afbeeldingen van gifbestrijdingswebsites en andere toxicologische bronnen; testen beschikbaar voor amanita en psilocine.

Gediagnosticeerd bij katten:Zelden

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Symptomatische behandeling voor GI-tekenen, neurologische symptomen, enz., Afhankelijk van de ingenomen paddenstoel; inductie van braken, actieve kool en klysma’s om stoffen uit het maagdarmkanaal te verwijderen; ziekenhuisopname met intraveneuze vloeistoftherapie en andere behandelingen kan nodig zijn.

Huismiddeltjes:Nee

Over paddenstoelvergiftiging bij katten

De verspreiding van verschillende soorten paddenstoelen in verschillende delen van de wereld, met sterk uiteenlopende klimaten en ecologieën, betekent dat het onmogelijk is om een artikel te schrijven met gedetailleerde informatie over giftige paddenstoelen voor elk land. De algemene principes zijn echter overal hetzelfde.

Het eerste punt is dat meer dan 90% van de paddenstoelen niet giftig zijn: van de duizenden soorten paddenstoelen die in Noord-Amerika worden aangetroffen, zijn er bijvoorbeeld minder dan honderd giftig. Soorten paddenstoelen in het geslacht Amanita zijn de oorzaak van de meeste paddenstoelvergiftigingen.

Amanita-vergiftiging kan inderdaad dodelijk zijn, terwijl inname van andere giftige paddenstoelen meestal niet levensbedreigend is. Bovendien is het waarschijnlijk dat veel milde gevallen niet gediagnosticeerd blijven. Paddenstoelintoxicatie is in de meeste gevallen zeer moeilijk nauwkeurig te diagnosticeren, omdat specifieke tests alleen beschikbaar zijn voor amanitines en psilocine.

Behandeling van de meeste soorten paddenstoelvergiftiging is meestal gewoon algemene ondersteunende zorg, hoewel specifieke behandelingen beschikbaar zijn voor amanitine- en psilocine-incidenten. In alle gevallen van vergiftiging kan snelle veterinaire interventie het leven van vergiftigde katten redden.

Paddenstoelvergiftiging komt veel vaker voor bij honden dan bij katten, vanwege hun natuurlijke eetgewoonten: honden zijn aaseters, veel meer geneigd om willekeurige items te eten die ze tegenkomen (inclusief inname van paddenstoelen), terwijl katten de neiging hebben om kieskeurig en voorzichtig te zijn met wat ze binnenkrijgen. Als kleine dieren kunnen katten echter kwetsbaarder zijn na het innemen van zelfs kleine hoeveelheden giftige paddenstoelen.

Wat zijn de verschillende soorten giftige paddenstoelen?

Er zijn duizenden paddenstoelen in het wild, waarvan er slechts enkele giftig kunnen zijn voor uw kat. Over het algemeen kunnen de verschillende soorten giftige paddenstoelen als volgt worden gegroepeerd op basis van de giftige chemicaliën die ze bevatten:

• Cyclische peptiden, gevonden in soorten zoals Amanita, waaronder Death Cap paddenstoelen (Amanita phalloides), Vliegenzwam (Amanita Muscaria), Destroying Angel (Amanita bisporigera), Panther cap paddenstoelen (Amanita pantherina) evenals Galerina en Lepiota soorten.
• Isoxazolderivaten (zoals iboteninezuur en muscimol), gevonden in sommige Amanita-soorten en Tricholoma-soorten paddenstoelen.
• Orelline/ orellanine komt voor bij Cortinarius soorten paddenstoelen.
• Psilocybine en psilocine worden aangetroffen in een breed scala aan paddenstoelensoorten, algemeen bekend als “paddo’s”, waaronder Psilocybe, Panaeolus, Copelandia, Gymnopilus, Pluteus en Conocybe soorten paddenstoelen.
• Monomethylhydrazine wordt gevonden in gyromitra geslacht van paddenstoelen, ook bekend als “valse morieljes” (omdat ze vergelijkbaar zijn met Morchella-paddenstoelen, of “echte morieljes”, die eetbaar zijn).
• Muscarine komt voor in inocybe en clitocybe soorten paddenstoelen.
• Algemene gastro-intestinale toxines worden aangetroffen in een breed scala aan paddenstoelen, te veel om afzonderlijk op te noemen.

Wilde paddenstoelen zijn niet de enige bron van paddenstoeltoxines die uw huisdieren ziek kunnen maken. Recreatieve drugs of ‘paddo’s’ hebben de neiging hallucinogene te zijn, bevatten verschillende gifstoffen die uw huisdier ziek kunnen maken.

Symptomen van paddenstoelvergiftiging bij katten

De clinical-tekenen die worden getoond door katten die lijden aan paddenstoelvergiftiging zijn afhankelijk van het type paddenstoel dat is ingenomen: de symptomen hebben betrekking op het precieze toxine in de paddenstoel. Elk van de belangrijkste groepen wordt hieronder vermeld, samen met het getroffen hoofdgebied en de verwachte symptomen die worden veroorzaakt.

• Cyclische peptiden. Leversymptomen veroorzaakt door leverfalen.  Tekenen beginnen ongeveer 12 uur na inname, met aanvankelijk buikpijn, braken en diarree, die lijken op te lossen, maar dan 1 – 3 dagen later ontwikkelen zich ernstige leven- en nierproblemen, wat leidt tot instorting, epileptische aanvallen, coma en de dood.
• Isoxazolderivaten. Lever en zenuwstelsel aangetast, met tekenen die binnen enkele minuten of uren na inname beginnen. Braken, diarree, verhoogde hartslag, hallucinaties, epileptische aanvallen en collaps kunnen worden gezien.
• Orelline/ orellanine. Nierfalen. Dofheid, braken en diarree in het begin, wat leidt tot alle gebruikelijke tekenen van nierfalen in de daaropvolgende dagen en weken, met een ernstig risico op overlijden.
• Psilocybine en psilocine. Zenuwstelsel.  Tekenen ontwikkelen zich binnen enkele minuten of uren na inname, met lethargie, desoriëntatie, verwijde pupillen, hallucinaties, vocalisatie, agressie en andere tekenen. Katten kunnen geagiteerd raken en zichzelf meer verzorgen dan normaal. De meeste gevallen herstellen binnen 8 uur, hoewel resterende tekenen zoals saaiheid en verwijde pupillen een dag of langer kunnen duren.
• Monomethylhydrazine. Zenuwstelsel. Tekenen zijn dofheid (of agitatie), braken en diarree, en soms epileptische aanvallen.
• Muscarine. Gastro-intestinale en zenuwstelsels. Zogenaamde muscarine-symptomen beginnen snel, binnen enkele minuten of uren, en omvatten braken, diarree, kwijlen met overvloedige speekselvloed, stromende ogen veroorzaakt door verhoogde traanproductie, verhoogd urineren, nasale afscheiding en ademhalingsmoeilijkheden.
• Algemene gastro-intestinale toxines veroorzaken dofheid, braken en diarree, met tekenen die binnen enkele minuten of uren beginnen. De meeste gevallen lossen binnen een paar dagen op.

Het is van groot belang dat alle getroffen katten in een vroeg stadium naar de dierenarts worden gebracht, zodat een vroege, levensreddende behandeling wordt gegeven.

Diagnose van paddenstoelvergiftiging bij katten

Vaak zal er een geschiedenis zijn van bekende blootstelling aan paddenstoelen, gevolgd door uw kat die onwel wordt, dus een vermoedelijke diagnose van paddenstoelvergiftiging kan onmiddellijk worden gesteld. In andere gevallen kan een kat tekenen vertonen die verdacht zijn en moet de dierenarts mogelijk een proces doorlopen om een nauwkeurige diagnose te stellen.

Contact met toxicologische ondersteuningsbronnen, zoals mycologen, paddenstoelidentificatiewebsites (zoals de North American Mycological Association, het dierengifcontrolecentrum of de ASPCA-gifadviesbibliotheek kan nuttig zijn.

Gedetailleerde geschiedenis

Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan mogelijke gifstoffen, waaronder paddenstoelen, kunnen omvatten. Dit kan inhouden dat u wordt gevraagd naar de gebieden waar de kat tijd doorbrengt en de mogelijkheid dat er paddenstoelen in deze gebieden groeien. Als je foto’s hebt van paddenstoelen die je misschien hebt gezien, kan dit het diagnostische proces helpen.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de tekenen die worden vertoond uitsluiten. Een gedetailleerd neurologisch onderzoek zal worden uitgevoerd als uw kat tekenen vertoont zoals verwijde pupillen, trillen, coördinatie of epileptische aanvallen. Uw dierenarts kan braaksel- en uitwerpselenmonsters verzamelen op keukenpapier, dit inspecteren op de aanwezigheid van paddenstoelen en monsters onder de microscoop controleren op paddenstoelsporen.

Routine bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk

Uw dierenarts zal waarschijnlijk bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen.

Urineonderzoek kan ook worden uitgevoerd.

Andere onderzoeken

Echografisch onderzoek van de buik en een ECG kan worden uitgevoerd.

Specifieke tests kunnen worden uitgevoerd als amanitines en psilocinevergiftiging wordt vermoed.

Behandeling van paddenstoelvergiftiging bij katten

Algemene behandeling

De prioriteit is in eerste instantie om eventuele tekenen van ziekte te stabiliserenness die je kat laat zien.

• Anti-emetische behandeling om braken te stoppen
• Anti-epileptische medicatie als een kat last heeft van epileptische aanvallen
• Intraveneuze vloeistoffen om de impact van de paddenstoeltoxines op de lever en nieren te minimaliseren
• Medicatie indien nodig om elektrolytafwijkingen onder controle te houden (zoals verhoogde kaliumspiegels)
• Andere medicijnen die nodig zijn om de tekenen die de kat vertoont te minimaliseren, zoals atropine om muscarine-tekenen van vergiftiging te behandelen.

Ontsmetting

Tegelijkertijd moet een specifieke behandeling worden uitgevoerd om elementen van de paddenstoel uit het lichaam te verwijderen, om verdere absorptie van toxines te voorkomen.

Braken kan worden geïnduceerd, maagspoeling kan worden uitgevoerd, actieve kool kan worden gegeven en klysma’s kunnen worden toegediend.

Prognose

De prognose hangt af van de ernst van de symptomen, het type en de hoeveelheid gegeten paddenstoelen en het individuele vermogen van uw kat om met de gifstoffen om te gaan.

Preventie van paddenstoelvergiftiging bij katten

Controleer regelmatig uw tuin of tuin op paddenstoelen en verwijder alles wat u ziet. Hoewel de meeste onschadelijk zijn, weet je het niet zeker.

Recreatieve paddenstoelen of ‘paddo’s’ moeten buiten het bereik van katten worden gehouden en worden opgesloten.

Conclusie

Paddenstoelvergiftiging is een specifieke diagnose die verband houdt met blootstelling aan bepaalde paddenstoelsoorten. Algemene ondersteunende behandeling van uw dierenarts is de belangrijkste vorm van behandeling, evenals enkele behandelingen die specifiek zijn voor het type paddenstoel dat is ingenomen.