Leververvetting bij katten: oorzaken, symptomen en behandeling

Over leververvetting bij katten

Leververvetting, ook bekend als Feline Hepatic Lipidosis (FHL) of Fatty Liver Syndrome, is een van de meest voorkomende leverziekten bij katten.

Het is een complex type kattenleverfalen dat nog steeds niet volledig wordt begrepen. Het kan gebeuren als een primaire aandoening (d.w.z. als het enige probleem, op zichzelf).

Vaker heeft het de neiging om secundair te zijn aan een andere primaire aandoening (bijv. diabetes mellitus, pancreatitis, inflammatoire darmziekte, nierziekte, hyperthyreoïdie, een ander type leverziekte).

De aandoening wordt meestal gezien bij katten van middelbare leeftijd, obesitas of overgewicht die een paar dagen of langer zijn gestopt met eten. Lipiden (vetten) hopen zich op in de levercellen van de aangetaste kat en het daaruit voortvloeiende ziekteproces verergert vervolgens het oorspronkelijke probleem waardoor de kat in de eerste plaats stopte met eten.

Snel overzicht: Leververvetting bij katten

Andere namen: Feline hepatische lipidose (FHL), leververvetting syndroom

Veel voorkomende symptomen: Anorexia (afwezige eetlust), gewichtsverlies, geelzucht /icterus (geelverkleuring van ogen, tandvlees en huid), braken, diarree, constipatie, hoofd op de grond geduwd (nekventroflexie)

Diagnose: Voorgeschiedenis van afwezige eetlust gedurende ten minste 24-48 uur of langer, bloedonderzoek, röntgenfoto’s, echografie, fijn naaldaspiraat voor cytologie of biopsie van leverweefsel.

Gediagnosticeerd bij katten: Matig vaak

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Focus ligt op het weer te eten krijgen van een kat. Eetlustopwekkende middelen en ondersteunende zorg kunnen helpen, maar in veel gevallen is een voedingssonde vereist. Omdat hepatische lipidose verschillende onderliggende oorzaken kan hebben, moet de onderliggende oorzaak ook worden aangepakt om hepatische lipidose volledig op te lossen.

Huismiddeltjes: Preventie door te zorgen voor een goede toegang tot voedsel en een systeem te hebben om te herkennen of uw kat is gestopt met eten.

Oorzaken van leververvetting bij katten

Het belangrijkste precipiterende probleem is het feit dat de kat in de eerste plaats extra lichaamsgewicht draagt. Wanneer de kat vervolgens om welke reden dan ook stopt met eten, wordt dit extra vet in het lichaam van de kat gemobiliseerd en wordt de lever overspoeld met overmatige vetten die zich ophopen in levercellen. Dit veroorzaakt vervolgens secundaire problemen in het metabolisme van de kat, wat leidt tot de tekenen van leververvetting.

Er zijn veel mogelijke oorzaken van dit aanvankelijke verlies van eetlust, variërend van een primaire ziekte (zoals hierboven vermeld) tot een significante verandering in de levensstijl van de kat (bijvoorbeeld plotselinge verandering van dieet of sociale verandering in het huishouden zoals een nieuw huisdier, enz.).

Het probleem is dat het gebrek aan voedsel dat in de bloedbaan wordt opgenomen, het lichaam dwingt om de vetvoorraden van het lichaam aan te boren voor zijn behoeften, en bij een kat die te veel lichaamsvet draagt, leidt dit tot de massale afgifte van vetten in de bloedbaan op een groter niveau dan de lever kan verdragen.

Symptomen van leververvetting bij katten

Het eerste probleem is dat de kat stopt met eten, om een van de hierboven genoemde redenen. Dit kan een schijnbaar eenvoudige reden zijn (bijv. veranderingen in het dieet) of het kan ernstiger zijn (bijv. diabetes mellitus).

Echter, na een paar dagen van onaantrekkelijk zijn, beginnen de tekenen van leververvetting zelf te vertonen.

Er kan duidelijk, snel gewichtsverlies zijn met spierafbraak, de kat kan dof worden en niet bereid zijn om te bewegen, en meer ernstige tekenen zijn braken, diarree (of soms constipatie), geelzucht (geelverkleuring van het tandvlees), kwijlen (hypersalivatie) en ventroflexie van de nek (het hoofd naar de grond duwen, alsof het een tuimeling begint te doen).

Diagnose van leververvetting

Deze aandoening wordt door uw dierenarts vermoed als de hierboven genoemde geschiedenis en tekenen worden geïdentificeerd.

Lichamelijk onderzoekop

Bij lichamelijk onderzoek kan de lever worden gevoeld als vergroot en meer dan 70% van de gevallen vertoont geelzucht (icterus of geel tandvlees).

Bloedonderzoek

Bloedonderzoek voor de leverfunctie zal duidelijke verhogingen van leverenzymen (zoals ALT, GGT, ALKP en ASAT) laten zien, evenals hoge niveaus van bilirubine (vandaar de geelzucht). Echografie zal een diffuus vergrote lever laten zien en als computertomografie (een CT-scan) wordt uitgevoerd, zal het CT-nummer van de lever worden verhoogd.

Fijne naaldaspiraat (FNA)

Om de diagnose te bevestigen, evenals bloedonderzoek, kan uw DVM-dierenarts een Fijn naaldaspiraat (FNA) aanbevelen dat een zeer klein monster van leverweefsel gebruikt dat is verkregen door een zeer fijne naald door de huid in de lever te laten gaan.

Karakteristieke veranderingen worden vaak gezien in meer dan 80% van de levercellen. Een leverbiopsie kan worden gebruikt om een definitieve diagnose te stellen, maar dit is over het algemeen niet nodig.

Hoe behandel je leververvetting bij katten?

Het primaire doel is om de kat weer te laten eten: het probleem wordt veroorzaakt door metabole veranderingen die optreden wanneer een kat geen voedsel opneemt via zijn spijsverteringsstelsel.

Omdat leververvetting ervoor zorgt dat katten hun eetlust verliezen, is het niet altijd zo gemakkelijk om ze het voedsel te laten opnemen dat ze nodig hebben om ze op weg naar herstel te krijgen.

Dwangvoeding is soms uitgevoerd (de kat in bedwang houden en voedsel in hun mond plaatsen en hun kaken dichtklemmen, of een spuit met vloeibaar voedsel gebruiken). Deze aanpak wordt niet aanbevolen, omdat het stress en angst veroorzaakt en ertoe kan leiden dat katten een hekel hebben aan voedsel, nog meer, wat leidt tot een nog langere periode van inappetentie.

Voor de meeste katten is een voedingssonde (een flexibele, rubberachtige buis) nodig, die onder narcose moet worden geplaatst. Er zijn drie soorten beschikbaar.

1. Een naso-slokdarmbuis wordt geplaatst door een neusgat, naar de achterkant van de neus en vervolgens in de slokdarm. Deze buizen zijn smal, dus ze vereisen het gebruik van vloeibaar voedsel voor voeding.
2. Een oesofagostomiebuis of faryngostomiebuis wordt ingebracht via een incisie in de zijkant van de nek van de kat: deze zijn bredere boringen, dus laat het gebruik van normaal voedsel dat is geliquideerd via een grote spuit worden gegeven.
3. Een gastrotomie buis kan rechtstreeks in de maag van de kat worden geplaatst via de buikwand: deze worden niet zo vaak gebruikt, omdat ze meestal ingewikkelder zijn.

Het doel is om de kat een dagelijkse hoeveelheid van ongeveer 50 kcal / kg van zijn ideale gewicht te geven, met behulp van een uitgebalanceerd, verteerbaar, “herstel” type dieet.

Dit moet worden gegeven in frequente kleine maaltijden (bijv. zes keer per dag), te beginnen met lagere hoeveelheden en geleidelijk op te bouwen naarmate het lichaam van het dier zich aanpast aan de voedselinname.

Andere ondersteunende behandeling is meestal nodig, waaronder:

• Intraveneuze vloeistoftherapie (“een infuus”)
• Vitamine K en vitamine B12 suppletie
• Leverondersteunende medicatie zoals L-carnitine en S-adenosyl-L-methionine (SAMe)
• Waar aangegeven, medicatie om te stoppen met braken

Het is natuurlijk ook belangrijk om tegelijkertijd elke primaire aandoening te behandelen die heeft geleid tot de periode van inappetentie die de voorloper was van leververvetting.

Bloedstollingsproblemen kunnen zich bij deze ziekte ontwikkelen, dus veterinaire zorg kan het controleren van rode bloedcelparameters op bloedonderzoek omvatten.

Zorgvuldige monitoring door het veterinaire team is belangrijk: in het bijzonder is het “refeeding-syndroom” een veel voorkomende complicatie die zich kan ontwikkelen binnen de eerste twee dagen na het hervatten van de voedselinname. Dit is een levensbedreigende metabole crisis veroorzaakt door verstoringen van de elektrolytniveaus in het bloed die kunnen worden veroorzaakt door de plotselinge inname van voedsel na een periode van vasten.

De geleidelijke herintroductie van voedsel, slechts in kleine hoeveelheden, en langzaam toenemend, heeft tot doel het ontstaan van dit probleem te voorkomen.

Naast de behandeling van leververvetting specifiek, is het ook belangrijk dat elke onderliggende aandoening, zoals hierboven vermeld, ook effectief wordt behandeld.

Het primaire doel van alle kattenverzorgers moet zijn om leververvetting te voorkomen door ervoor te zorgen dat hun katten geen overgewicht of obesitas krijgen.

En alle eigenaren van katten met overgewicht of obesitas moeten zich bewust zijn van het feit dat extra lichaamsgewicht een belangrijke risicofactor is voor deze aandoening. Ze moeten zich bewust zijn van de klinische symptomen van deze aandoening en ze moeten klaar zijn om dringende actie te ondernemen als hun kat langer dan een dag stopt met eten.