Calicivirus bij katten: oorzaken, symptomen, &behandeling

Feline calicivirus (FCV) is een veel voorkomende virale infectie van huiskatten. Het virus veroorzaakt aandoeningen van de bovenste luchtwegen die vaak sterk lijken op Feline Viral Rhinotracheitis (FVR), en beide virussen kunnen het syndroom veroorzaken dat bekend staat als “Kattengriep”, met gegeneraliseerde ontsteking van de bovenste luchtwegen en ogen, wat leidt tot niezen, bilaterale oculaire afscheiding, een hoge temperatuur, saaiheid en inappetentie.

Hoewel de meeste katten uiteindelijk herstellen, komen er dodelijke slachtoffers voor en veel herstelde katten worden chronische dragers van het virus. Vaccins die aan kittens worden gegeven, met boostervaccinaties op latere leeftijd indien nodig, zorgen ervoor dat FCV meestal effectief wordt gecontroleerd bij huiskatten. Kolonies van verwilderde katten kunnen ernstige problemen ondervinden van het virus. Er zijn bijna vijftig stammen van Feline Calicivirus, die een ziekte van variabele virulentie en ernst veroorzaken.

Snel overzicht: Calicivirus bij katten

Feline Calicivirus Transmissie

Feline Calicivirus wordt afgeworpen van geïnfecteerde katten, voornamelijk in afscheidingen uit de ogen, neus en mond, en het kan ook worden gevonden in bloed, urine en uitwerpselen. Katten kunnen besmet raken door direct kat-op-kat contact (druppeltjes kunnen het virus tot 1,5 m lang dragen) en ook via fomites (bijv. voerbakken, waterbakken, kattenbakken etc).

Zorgvuldige reiniging en desinfectie is belangrijk bij de behandeling van geïnfecteerde katten om onbedoelde overdracht van het virus te voorkomen.

Calicivirus Symptomen

De klinische symptomen van Feline Calicivirus-infectie variëren van kat tot kat, van asymptomatische dragers tot verschillende gradaties van aandoeningen van de bovenste luchtwegen (van mild tot ernstig). Zelden kan de ziekte zelfs dodelijk zijn.

De acute vorm van de ziekte veroorzaakt meestal typische bovenste ademhalingssymptomen, waaronder nasale afscheiding en niezen, samen met conjunctivitis en oculaire afscheiding. Veel katten ontwikkelen kenmerkende ulceraties op de tong, het tandvlees, het harde gehemelte (dak van de mond) en de lippen. Pyrexie, saaiheid en onaantastbaarheid worden vaak gezien.

In sommige gevallen kan longontsteking zich ontwikkelen, met hoesten en ademhalingsmoeilijkheden. Minder vaak kan kreupelheid optreden als gevolg van betrokkenheid van de gewrichten. Meer virulente stammen van FCV kunnen andere ernstige symptomen veroorzaken, waaronder geelzucht, oedeem van het hoofd en de ledematen en ulceraties elders op het lichaam.

Sommige katten ontwikkelen de chronische (lange termijn) tekenen van ziekte, waaronder gingivitis en nasofaryngeale poliepen, evenals het afstoten van het virus op de lange termijn. Ongeveer 80% van de katten die herstellen van FCV worden chronische dragers van het virus.

Calicivirus Behandeling

In theorie kan antivirale therapie (zoals interferon- of immunoglobulinetherapie) worden gegeven, maar in de praktijk wordt dit zelden gebruikt.

In plaats daarvan ligt de focus op ondersteunende therapie, getroffen katten comfortabel houden terwijl het eigen immuunsysteem van de kat met het virus omgaat.

• Deze ondersteunende behandeling kan algemene verpleging omvatten, antibiotica om secundaire bacteriële infectie onder controle te houden, fenylefrine neusdruppels als een decongestivum, intra-veneuze vloeistoffen om uitdroging te bestrijden en voedingsondersteuning.
• Aangetaste katten verliezen vaak hun reukvermogen, wat resulteert in gelijktijdig verlies van smaak, dus het is nuttig om zeer smakelijk voedsel aan te bieden met een sterke, aantrekkelijke geur, verwarmend voedsel in de magnetron om het aantrekkelijker te maken.
• Het reinigen van afscheidingen uit de ogen en neusgaten meerdere keren per dag is belangrijk, met behulp van watten bevochtigd met warm water. Het kan helpen om 1 theelepel zout toe te voegen aan 1 pint water.

De meeste (maar niet alle) katten herstellen geleidelijk van de acute, actieve fase van de ziekte gedurende een periode van 7 – 10 dagen.

Calicivirus Vaccin

Effectieve vaccinatie tegen FCV is beschikbaar: dit maakt deel uit van het routinematige FVRCP-vaccin dat aan kittens wordt gegeven, waarbij volwassen katten regelmatig boostervaccinaties krijgen met tussenpozen die passen bij hun levensstijl. Over het algemeen moet de primaire reeks vaccinaties tegen FVRCP aan alle kittens en katten worden gegeven.

Volwassen binnenkatten kunnen om de drie jaar boostervaccinaties krijgen om een minimale immuniteit te behouden. Katten die naar buiten gaan, zich mengen met andere katten, of katten die naar het pension gaan catteries of shows, kunnen een jaarlijkse boostervaccinatie krijgen, maar dit is een onderwerp voor discussie met uw eigen dierenarts. Vaccinaties moeten met tussenpozen worden gegeven op basis van een individuele risicobeoordeling voor elke patiënt.

Het huidige advies van het American Association of Feline Practitioners (AAFP) Panel beveelt aan dat de eerste dosis vaccin moet worden gegeven op de leeftijd van 9 weken, een tweede dosis op de leeftijd van 12 weken en een derde dosis op de leeftijd van 16 weken. Een boostervaccinatie moet dan een jaar later worden gegeven, gevolgd door verdere boosters om de drie jaar.

Deze aanbevelingen zijn gebaseerd op een “gemiddelde” kat en het is altijd de moeite waard om de behoeften van uw eigen kat met uw eigen dierenarts te bespreken.

Conclusie

Samen met Feline Viral Rhinotracheitis (FVR) is Feline Calicivirus (FCV) een van de meest voorkomende virale infecties van katten, waarbij een of beide virussen het syndroom veroorzaken dat bekend staat als “kattengriep”. De ziekte kan worden voorkomen door vaccinaties die aan alle kittens moeten worden gegeven en aan volwassen katten als dat nodig is, afhankelijk van hun individuele risico.