Uitdroging bij katten: symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

Dit artikel is bedoeld om alles uit te leggen over uitdroging bij katten, inclusief oorzaken van uitdroging bij katten, tekenen van uitdroging en hoe uitdroging bij katten te behandelen.

Wat is uitdroging bij katten?

Uitdroging beschrijft de toestand van een kat wanneer er overmatig vocht uit het lichaam van een kat is verloren, dat vervolgens niet is vervangen door voldoende water van het drinken. Naast het verlies van vocht is er meestal ook het verlies van essentiële mineralen, zoals natrium, kalium en chloride.
Uitdroging is een ernstig probleem, vaak veroorzaakt door onderliggende gezondheidsproblemen, en het is een complicatie die kan leiden tot nog ernstiger gevolgen voor de kat. Om deze reden is het erg belangrijk dat uitdroging wordt geïdentificeerd en gecorrigeerd door rehydratatie, meestal met behulp van vloeistoftherapie, onder toezicht van een dierenarts.

Waarom is uitdroging zo belangrijk?

Water is essentieel voor de gezondheid van uw kat. Katten moeten voortdurend de vloeistoffen vervangen die ze verliezen via hun urine en uitwerpselen. Water is essentieel voor de algemene bloedsomloop, spijsvertering en afvalverwijdering van uw kat. Als uitdroging onbehandeld blijft bij een kat, kan de aandoening leiden tot andere ernstige medische problemen.

Oorzaken van uitdroging bij katten

In grote lijnen treedt uitdroging op wanneer een kat overmatig vocht/ water verliest en / of niet genoeg water drinkt.

De meest voorkomende onderliggende oorzaken van uitdroging zijn:

Hoe vaak komt uitdroging voor?

Uitdroging is een veel voorkomende complicatie van een aantal ernstige ziekten, zoals hierboven vermeld.

Wat zijn de tekenen van uitdroging?

Symptomen van uitdroging zijn onder meer:

• Saaiheid en zwakte
• Instorting
• Gebrek aan eetlust
• Ingevallen ogen
• Het tandvlees van een kat zal droog en plakkerig aanvoelen om aan te raken
• De kat kan de kattenbak minder vaak bezoeken en slechts kleine hoeveelheden urine produceren

De duidelijkste manier om te bepalen of een kat ernstig uitgedroogd is, is door een huidtent te houden. Wanneer de huid boven de zijkant of schouders van de kat zachtjes wordt geknepen, zou deze normaal gesproken onmiddellijk weer moeten afvlakken vanwege de natuurlijke elasticiteit van de huid.

Als een kat lijdt aan ernstige uitdroging (meer dan 10% uitgedroogd), is de huid minder elastisch en blijft de geknepen huid in een verhoogde, tentachtige vorm. Dit is een basistest van uitdroging en als de huid van uw kat “tenten” heeft, is dringende rehydratatie door een dierenarts nodig.

Wat moet er gebeuren om een kat te helpen die lijdt aan uitdroging

Als u vermoedt dat uw kat uitgedroogd is, heeft u dringend professionele hulp van uw dierenarts nodig. Uw dierenarts zal een proces van besluitvorming en tests doorlopen om te bepalen hoe uitgedroogd de kat is. Hierdoor kan een beslissing worden genomen of ze al dan niet moeten worden gerehydrateerd met behulp van vloeistoftherapie.

Het volgende proces wordt meestal gevolgd.

Gedetailleerde geschiedenis

Wanneer u met uw kat de dierenarts bezoekt, zal de dierenarts elk aspect van het leven en de gezondheidszorg van uw kat bespreken en een volledige achtergrond krijgen van het huidige probleem van uw kat. Dit omvat vragen die betrekking hebben op de vochtbalans van uw kat, zoals hoeveel uw kat drinkt, en eventuele tekenen die kunnen leiden tot vochtverlies (zoals braken of diarree), evenals het patroon van urineproductie.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, fysieke tekenen van ziekte opmerken en bijzondere aandacht besteden aan de hydratatiestatus van uw kat. Als een kat ernstig uitgedroogd is (meer dan 10%), zal de huid “tenten” wanneer een huidplooi zachtjes wordt geknepen (d.w.z. de huid blijft in een tentachtige positie in plaats van onmiddellijk af te vlakken zoals het zou moeten doen bij een normaal gehydrateerde kat).

De hartslag wordt gecontroleerd. Dit kan sneller of langzamer zijn bij een uitgedroogde kat, afhankelijk van een reeks andere factoren.

De slijmvliezen (bijvoorbeeld het tandvlees) worden beoordeeld; deze zijn droog en plakkerig bij een uitgedroogde kat, als gevolg van verminderde perfusie met bloed.

Uw dierenarts zal de capillaire navultijd controleren door zachtjes op het tandvlees van uw kat te drukken. Dit geeft informatie over de bloedtoevoer naar het tandvlees.

Het lichaamsgewicht van uw kat wordt geregistreerd, omdat dit een belangrijk onderdeel is van de berekeningen die moeten worden uitgevoerd bij het berekenen van hoeveel vocht aan een uitgedroogde kat moet worden gegeven.
Al deze factoren zijne herhaaldelijk beoordeeld door een clinicus wanneer een kat in een dierenziekenhuis is en vloeistoffen krijgt als behandeling voor uitdroging.

Routine bloedonderzoek

Het is waarschijnlijk dat uw dierenarts ook bloedonderzoek kan uitvoeren, waaronder hematologie (bloedbeeld, het meten van rode bloedcellen en andere aspecten) en biochemische profielen, om meer te weten te komen over het innerlijke metabolisme van uw kat.

Dit omvat vaak een verpakt celvolume (PCV), wat een handige manier is om de hydratatietoestand van een kat uit te werken. Het wordt vaak gebruikt om het volume vloeistof te berekenen dat nodig is om een kat te rehydrateren. Dit wordt beoordeeld met het totale eiwit in het bloed en het albuminegehalte, als een manier om de nodige berekeningen te maken.

Het natrium- en kaliumgehalte in het bloed kunnen worden gemeten; in sommige gevallen is kaliumsuppletie een belangrijk onderdeel van vloeistoftherapie als de kaliumspiegels in het bloed van een kat te laag zijn wanneer ze kaal uitgedroogd zijn. Andere elektrolyten kunnen ook worden gemeten en de zuur-base balans kan worden beoordeeld.

Al deze informatie is nuttig bij het berekenen van welke behandeling nodig is voor een uitgedroogde kat, inclusief welk type vloeistof moet worden toegediend, in welk tempo en hoeveel.

Andere tests

Uw dierenarts kan de bloeddruk van uw kat meten. Een uitgedroogde kat met lage bloeddruk (hypotensie) heeft een andere hoeveelheid vocht nodig dan een kat met een normale bloeddruk.

Welk type vloeistof wordt gebruikt om een kat te behandelen die lijdt aan uitdroging?

Uitgedroogde katten moeten worden behandeld door gerehydrateerd te worden, wat betekent dat ze extra vocht moeten krijgen. Dit kan worden gedaan door orale vloeistoffen of door injecteerbare steriele vloeistoffen.

Orale vloeistoffen kunnen zo eenvoudig zijn als water voor een licht uitgedroogde kat, of een elektrolytverrijkte oplossing in sommige andere gevallen (bijvoorbeeld een kat met milde gastro-enteritis die heeft geleden aan braken of diarree).

Injecteerbare steriele vloeistoffen worden gebruikt voor vloeistoftherapie om een meer ernstig uitgedroogde kat te behandelen. Deze vloeistoffen worden geleverd in plastic containers, meestal in verzegelde plastic zakken, met 500 milliliter of 1.000 milliliter vloeistof. Soms komen ze in plaats daarvan in zachte plastic flessen.

De zak met vloeistoffen heeft een schrift op de zijkant die beschrijft wat voor soort vloeistoffen er in de zak zitten. Dit is als het etiket op een supermarktartikel, met een beschrijving en vaak een lijst met ingrediënten.

De belangrijkste vloeistoffen staan bekend als kristalloïde vloeistoffen, wat een waterige oplossing van minerale zouten en andere kleine, in water oplosbare moleculen betekent. De verschillende soorten omvatten:

Normale zoutoplossing: Dit is de meest gebruikte intraveneuze vloeistof. Het is een isotone kristalloïde oplossing, die 0,9% natriumchloride bevat, wat het equivalent is van bloed zonder cellen of eiwitten. Dit bevat alleen elektrolyten en vloeistof. Dit wordt gebruikt voor eenvoudige vervanging van standaardvloeistof in situaties waarin een dier zonder andere problemen kan worden uitgedroogd.

Een uitgebalanceerde elektrolytoplossing: Bekend als lactated Ringer’s oplossing of Hartmann’s oplossing, dit bevat een combinatie van elektrolyten ontworpen om enkele van de metabole veranderingen tegen te gaan die worden gezien bij katten die uitgedroogd zijn als gevolg van problemen zoals braken, bepaalde ziekten, enz.

Dextrose of glucose is soms opgenomen in vloeistoffen, voor situaties waarin een kat lage bloedsuikers kan hebben, evenals uitdroging.

Bloedtransfusie: Volbloed wordt soms gebruikt als een soort vloeistoftherapie in bepaalde kritieke situaties waarin een kat volbloed heeft verloren naast uitgedroogd.

Hoe dienen dierenartsen vloeistoftherapie toe om uitdroging in veterinaire ziekenhuizen te behandelen?

Ten eerste wordt de benodigde hoeveelheid vloeistof berekend door uw veterinaire professionals, en dit is gebaseerd op een aantal verschillende factoren:

• De ziekte of situatie
• De aanwezigheid van hypovolemie en uitdroging (verminderd bloedvolume, bijvoorbeeld na een episode van bloeding)
• De mate van uitdroging
• Voortdurend vochtverlies (bijvoorbeeld als een kat bloedt, overgeeft of diarree heeft)
• Urineproductie

De dierenarts berekent twee belangrijke hoeveelheden vloeistof. De eerste is de initiële bolus van vloeistof die moet worden gegeven om het vochttekort van de kat te corrigeren. Dit is een relatief groot volume, dat sneller wordt gegeven.

Ten tweede, het volume dat nodig is om te voorzien in onderhoudsvloeistoffen op basis van het normale verlies van vloeistoffen en de behoefte aan vervangende vloeistoffen voor een kat.

Het is belangrijk om de juiste hoeveelheid vocht te geven. Als er te veel vloeistof wordt gegeven, als tijd progresses, er is een ernstig risico op gevaarlijke vloeistofoverbelasting, waarbij vloeistof uit de bloedbaan in de longen lekt, wat leidt tot longoedeem, wat een levensbedreigende complicatie is.

Soms kunnen injecteerbare vloeistoffen subcutaan worden toegediend in plaats van intraveneus, en dit kan thuis worden gedaan door kattenverzorgers. De vloeistoffen worden meestal toegediend tussen de schouderbladen langs de rug van de kat, na begeleiding van uw dierenarts. Dit is niet zo effectief als intraveneuze vloeistoftoediening en is over het algemeen gereserveerd voor specifieke gevallen (zoals thuisbehandeling van geselecteerde gevallen van chronisch nierfalen).

Hoeveel kost het om een kat met uitdroging te behandelen?

De kosten van vloeistoftherapie omvatten de wegwerpbenodigdheden (naalden, intraveneuze canules, verbanden, plastic slangen, zakken steriele vloeistoffen) evenals het gebruik van de apparatuur (vloeistofpompen en standaards) en de professionele tijd die nodig is om de toediening van vloeistoftherapie in te stellen en te controleren. Bij het geven van subcutane vloeistoftherapie thuis, moeten de kosten van de disposables worden gedekt.

Het is onmogelijk om de precieze kosten in te schatten, omdat er zoveel mogelijke factoren zijn die zich afspelen op de achtergrond van individuele gevallen. U moet uw dierenarts om een gedetailleerde schatting vragen voordat u akkoord gaat met de behandeling.

Als een brede indicatie kan vloeistoftherapie in een ziekenhuisomgeving echter kosten $100 tot $200 op te zetten, met een vergelijkbaar dagelijks bedrag voor onderhoud zolang het nodig is. Thuis sub-cutane vloeistoftherapie kan kosten $50 tot $150 voor de benodigde apparatuur en training.

Conclusie

Uitdroging van de kat treedt op wanneer er overmatig vochtverlies uit het lichaam van de kat is zonder voldoende water te drinken om te compenseren. Dit wordt vaak geassocieerd met onderliggende ernstige ziekten die het vochtverlies veroorzaken, en dringende aandacht van een dierenarts is meestal nodig om ervoor te zorgen dat de kat volledig en snel uitgedroogd is.