In een van de meest memorabele commercials van de afgelopen tijd liet Chevrolet ons kennismaken met een charmante kat genaamd Walter. In de commercial is een echtpaar te zien dat over de weg rijdt met Walter de kat op de achterbank. Terwijl ze de kenmerken van hun nieuwe auto bespreken, komt Walter met zijn eigen miauwen en meningen en steelt hij de show met zijn schattige capriolen. Maar wat voor kattenras is Walter uit de Chevy-commercial? Als gokkeuze kunnen we zeggen Walter is misschien een kortharige kat.
Walter’s Ras
Uit zijn uiterlijk is duidelijk dat Walter een kortharige kat is met een oranje en witte vacht. Hij heeft felgroene ogen, een rond gezicht en een speelse persoonlijkheid die hem vertedert bij kijkers. Sommigen hebben gesuggereerd dat hij een tabbykat of een binnenlandse korthaar kan zijn, terwijl anderen hebben gewezen op zijn gelijkenis met een Amerikaanse korthaar.
Walter’s effect op kattenadopties
Ongeacht zijn ras heeft de populariteit van Walter geleid tot een toename van de interesse in adopteerbare katten. Dierenasielen en reddingsorganisaties in het hele land hebben een toename van adoptievragen gemeld na het debuut van de commercial. Veel kijkers zijn geïnspireerd door Walters charme en hebben zelfs besloten om een kat te adopteren.
De geschiedenis van katachtige vertegenwoordiging in Amerikaanse media
Katten zijn al eeuwenlang een integraal onderdeel van de menselijke samenleving. Ze werden oorspronkelijk door mensen gedomesticeerd om de knaagdierpopulatie onder controle te houden. Hun vertegenwoordiging in Amerikaanse media is in de loop der jaren echter aanzienlijk geëvolueerd. De vroegste afbeelding van katten in Amerikaanse media is terug te voeren tot de begindagen van animatie.
In de jaren 1920 werd Felix de Kat de eerste katachtige stripfiguur die aan populariteit won. Felix was een lieve en ondeugende kat die speelde in een reeks korte animatiefilms. Hij stond bekend om zijn zwarte lichaam, witte ogen en brede grijns. Felix’ populariteit maakte de weg vrij voor andere katachtige stripfiguren, zoals Tom en Jerry, Garfield en Marie uit De Aristokatten.
Tom en Jerry
Tom en Jerry, dat in 1940 in première ging, bevatte een kat-en-muisduo. Tom was een ondeugende kat die altijd jerry, de muis, probeerde te vangen. De show was immens populair en liep enkele jaren. De invloed van Tom en Jerry op de vertegenwoordiging van katten in Amerikaanse media kan niet worden overschat. De show portretteerde katten als sluwe, behendige en intelligente wezens die altijd een beetje op jacht waren. Deze representatie van katten als roofdieren werd voortgezet in andere media, zoals horrorfilms en andere genres.
Garfield de beminnelijke dikke kat
In de late jaren 1970 werd een nieuw katachtig personage geïntroduceerd in de Amerikaanse media, Garfield. Garfield, gemaakt door Jim Davis, was een luie en te dikke (maar super schattige) kat die graag lasagne at en een hekel had aan maandagen. Garfields populariteit steeg en hij werd zelfs een cultureel icoon. Het personage was zo populair dat hij werd aangepast in een tv-show, films en videogames. Garfields afbeelding van katten als luie en voedselminnende dieren was een afwijking van de traditionele voorstelling van katten als jagers. De populariteit van Garfield maakte ook de weg vrij voor andere katachtige personages, zoals Heathcliff en Sylvester.
Heathcliff & Sylvester
Heathcliff, die in 1980 in première ging, was een tekenfilmserie met een straatslimme kat die altijd in de problemen kwam. Het personage was populair bij zowel kinderen als volwassenen en liep ook enkele jaren.
Sylvester daarentegen was een personage uit de Looney Tunes reeks. Hij was een soort stuntelende kat die altijd tweety bird probeerde te vangen, maar zijn plannen werkten altijd averechts – en het was altijd grinnikwaardig. Sylvesters voorstelling van katten als beminnelijke maar niet altijd succesvolle jagers was een soort afwijking van de traditionele voorstelling van katten als sluwe en meedogenloze roofdieren.
De rol van katten in horrorfilms
Katten zijn ook afgeschilderd als kwaadaardige wezens in horrorfilms. Deze voorstelling is terug te voeren op de oude Egyptische mythologie, waar katten werden vereerd als heilige dieren. In het horrorgenre werden katten vaak afgeschilderd als kwaadaardige wezens die erop uit waren om mensen te pakken te krijgen. Het bekendste voorbeeld hiervan is de film uit 1963, De Zwarte Kat, die opmerkelijk succes had. De film was based op een kort verhaal van Edgar Allan Poe en werd een commercieel succes, waardoor de representatie van katten als kwaadaardige wezens in horrorfilms werd versterkt. Dit is de reden waarom het zo gewoon is om zwarte katten te zien in films en in decoraties (vaak samen met heksen in zwarte kleding) rond Halloween-tijd
In de afgelopen jaren zijn katten een populair onderwerp geworden van internetmemes en virale video’s. De opkomst van het internet heeft katten in staat gesteld om culturele iconen te worden op een manier die voorheen niet mogelijk was. Katachtige personages zoals Grumpy Cat en Lil Bub zijn internetsensaties geworden – en met miljoenen volgers op sociale media.
De opkomst van Internet Cat Video’s
De opkomst van het internet (en “cuteness overload” video’s) heeft katten ook in staat gesteld om culturele iconen te worden op een manier die voorheen niet echt mogelijk was. De eerste internetkattenvideo werd gepost in de vroege jaren 2000 en sindsdien zijn katten een superpopulair onderwerp van online inhoud geworden. De populariteit van internetkattenvideo’s is eigenlijk terug te voeren op de begindagen van YouTube, waar gebruikers video’s plaatsten van hun katten die grappige dingen deden. Deze video’s werden snel populair en al snel werden katten een hoofdbestanddeel van de internetcultuur.
Een van de bekendste internetkatten is Grumpy Cat (ook bekend als Tardar Sauce). Grumpy Cat werd rond 2013 een internet-megaster. De permanent chagrijnige gezichtsuitdrukking van de kat was eigenlijk te wijten aan een aandoening die katachtige dwerggroei wordt genoemd – dus nee, hij was niet echt chagrijnig. De populariteit van Grumpy Cat leidde tot de creatie van merchandise, films en zelfs boeken. Het succes van Grumpy Cat toonde aan dat katten net zo populair konden zijn op het internet als in traditionele media.
Katten in de popcultuur
De representatie van katten in Amerikaanse media heeft een aanzienlijke impact gehad op de popcultuur en de samenleving. Katten zijn culturele iconen geworden en verschijnen in boeken, films, tv-programma’s en zelfs sociale media. De voorstelling van katten als beminnelijke en schijnbaar ondeugende wezens heeft ertoe bijgedragen dat ze een van de meest populaire en geliefde dieren ter wereld zijn.
De representatie van katten in Amerikaanse media heeft ook invloed gehad op hoe ze in de samenleving worden gezien. Katten werden ooit gezien als louter knaagdierjagers (iets waar ze in eerdere eeuwen voor werden gebruikt), maar hun vertegenwoordiging in Amerikaanse media heeft daadwerkelijk geholpen om hun status te verhogen. Tegenwoordig kunnen we geen genoeg krijgen van deze kleine harige wezens – ook al kunnen ze humeurig lijken en ons krabben wanneer we ze genegenheid tonen. Ze worden door Amerikanen gezien als geliefde huisdieren en worden vaak behandeld als leden van het gezin – met opname in hilarisch schattige vakantiefoto’s en gezinsactiviteiten.
Dingen inpakken
Dus, zoals je kunt zien, hebben katten de afgelopen 50 jaar hun plaats in de harten van Amerika geëtst en dat doen ze vandaag de dag nog steeds. Vanaf de begindagen van animatie tot de huidige internetsensatie zijn katten een deel van onze cultuur geworden. De toekomst van de vertegenwoordiging van katten in Amerikaanse media ziet er rooskleurig uit, met nieuwe katachtige personages die de hele tijd worden geïntroduceerd. Of ze nu worden afgeschilderd als lieve en ondeugende wezens of kwaadaardige en sluwe roofdieren, katten zoals Walter zullen altijd een speciale plaats innemen in de Amerikaanse media en samenleving.
Uitgelichte afbeelding: Sydneymills, Shutterstock
Inhoudsopgave