Vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten: oorzaken, symptomen, behandeling

Het doel van dit artikel is om een goede kwaliteit, nauwkeurige, gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over vlooien- en tekenmedicatievergiftiging, met een bijzondere focus op het risico op toxiciteit bij katten.

Snel overzicht: vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Over vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Eigenaren van gezelschapsdieren kiezen er vaak voor om vlooien en teken bij katten en honden te voorkomen met behulp van reguliere medicatie, wat logisch is, maar het is belangrijk om te onthouden dat de actieve ingrediënten van deze producten in bepaalde omstandigheden een toxisch effect op katten kunnen hebben. Deze producten zijn vaak vrij verkrijgbaar zonder veterinair toezicht, dus het is aan eigenaren van gezelschapsdieren om het etiket zorgvuldig te lezen om ervoor te zorgen dat ze actuele vlooien- en tekenbehandelingen veilig gebruiken.

Hoewel het onwaarschijnlijk is dat vergiftiging optreedt als vlooien- en tekenproducten worden gebruikt volgens de aanbevelingen van fabrikanten, kunnen ongelukken gebeuren en het komt vaak voor dat katten ziek worden en zelfs sterven na blootstelling aan vlooien- en tekenmedicatie wanneer het verkeerd wordt gebruikt.

Blootstelling kan plaatsvinden via inname (bijv. likken van gemorste vloeistoffen of zelfverzorgende chemicaliën uit hun eigen vacht) of via absorptie (bijvoorbeeld als een hondenvlo spot-on product op een kat wordt aangebracht). Het is belangrijk om te onthouden dat “katten geen kleine honden zijn”: hun metabolisme werkt op een heel andere manier, waardoor ze kwetsbaarder zijn voor bepaalde toxiciteiten in vergelijking met honden.

Toxische reacties worden soms bijwerkingen genoemd, maar als de producten correct worden gebruikt, is het risico op bijwerkingen minimaal.

Wat zijn de verschillende soorten vlooien- en tekenmedicatie?

Vlooien- en tekenmedicatie werkt op verschillende manieren, waarvoor verschillende specifieke benaderingen van toxiciteit nodig zijn. De meest voorkomende producten zijn:

• Anticholinesterase Insecticiden (organofosfaten (OP’s) en de carbamaten)
• Pyrethrinen
• Amitraz
• Isooxazoline antiparasitaire middelen

De producten zijn verkrijgbaar in verschillende formuleringen, waaronder spot-on actuele druppels, sprays, poeders en orale medicatie zoals tabletten.

Symptomen van vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

De symptomen die katten vertonen, zijn afhankelijk van het type vlooien- en tekenmedicatie waaraan ze zijn blootgesteld, en ze zijn een gevolg van het specifieke werkingsmechanisme van het specifieke type insecticide in het gebruikte product.

Anticholinesterase Insecticiden

Deze stoffen (bijv. organofosfaten en carbamaten) binden aan en remmen cholinesterase, een enzym dat aanwezig is in synapsen (de verbindingspunten tussen zenuwen).

Ze “verwijderen” acetylcholinesterase, wat leidt tot een ophoping van acetylcholine (een neurotransmitter) op de kruising tussen de zenuwverbinding, wat op zijn beurt leidt tot overstimulatie van het doelwit dat wordt gestimuleerd door de zenuw (bijvoorbeeld een spier).

Organofosfaten hebben een sterker en permanenter effect dan carbamaten, maar de tekenen van vergiftigde dieren zijn hetzelfde.

Voorbeelden van bekende organofosfaten (OP’s) zijn:

• Diazinon dat in gebouwen kan worden gebruikt om plagen van kakkerlakken, zilvervisjes, mieren en vlooien te bestrijden.
• Tetrachloorfos die in het verleden is gebruikt om vlooien en teken te bestrijden

Klinische symptomen van vergiftiging omvatten anorexie, Speekselvloed (kwijlend), tranenvloed (overmatige traanproductie), diarree, buikkrampen en ongemak, bradycardie (een langzame hartslag), miosis (vernauwde pupillen), frequent urineren, ademhalingssymptomen (ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt door vernauwing van de luchtwegen en overmatige respiratoire afscheidingen), evenals spiertrillingen en epileptische aanvallen. Indien onbehandeld, kan de dood volgen, veroorzaakt door overmatige respiratoire afscheidingen en / of epileptische aanvallen.

Pyrethrinen

Pyrethrinen zijn een natuurlijke stof afgeleid van chrysantenbloemen, terwijl pyrethroïden kunstmatig geproduceerde synthetische analogen zijn. Ze werken door de natriumkanalen in celmembranen te beïnvloeden, wat leidt tot langdurige depolarisatie (stimulatie) van zenuwweefsel.

De meeste producten die vaak worden gebruikt conbevatten slechts lage niveaus van pyrethroïden, waardoor ze giftig zijn voor insecten, maar veilig voor zoogdieren. Vlekkeloze vlooienproducten, die 45-65% permethrin bevatten, worden echter meestal gebruikt als antivlooienmedicatie bij honden, en hoewel ze duidelijk voor dit doel zijn geëtiketteerd, worden ze vaak door eigenaren op katten toegepast, wat leidt tot ernstige tekenen van vergiftiging.

Er zijn verschillende formuleringen van producten die pyrethrinen kunnen bevatten en het is altijd logisch om het etiket te lezen voordat u een product gebruikt in een huis waar katten zijn. Voorbeelden zijn allethrin, cypermethrin (CP), deltamethrin, etofenprox en anderen.

Tekenen van toxiciteit zijn anorexia, speekselvloed / kwijlen, agitatie en rusteloosheid, hyperthermie, braken, incoördinatie, wankelen bij het proberen te springen, lopen of zelfs gewoon normaal staan, evenals trillen, trillen en tremoren. In ernstige gevallen is er een risico op overlijden.

Amitraz

Amitraz is een alfa-adrenerge agonist die wordt gebruikt in de landbouw, maar ook wordt gebruikt om teken en Demodex-mijten bij honden te bestrijden. Vergiftiging is zeldzaam bij katten, maar nogmaals, het gebruik van een hondspecifiek product bij een kat zal ernstige toxiciteit veroorzaken, of als een kat nauw contact heeft met een hond die is behandeld met amitraz (bijvoorbeeld slapen met een hond die een amitraz vlooienband draagt) kan dit vergiftiging veroorzaken.

Tekenen van vergiftiging zijn anorexia, saaiheid, zwakte, incoördinatie, braken, diarree, trage hartslag, lage lichaamstemperatuur en mogelijk de dood.

Isooxazoline Antiparasitaire Middelen

Deze relatief nieuwe vlooien- en tekenbestrijdingsproducten (bijv. Fluralaner, lotilaner, serolaner, alfoxolaner) hebben een zeer lage toxiciteit, maar neurologische voorvallen (tremoren, epileptische aanvallen) zijn zeer zelden gemeld.

Diagnose van vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Als uw kat ongepast is blootgesteld aan vlooienbestrijding of anti-tekenproducten (bijvoorbeeld een hondenproduct dat op een kat is aangebracht) of als ze tekenen van onwelheid vertonen die verband kunnen houden met blootstelling aan deze producten, u moet onmiddellijk contact opnemen met een dierenarts voor noodgevallen, aangezien dit een potentieel levensbedreigende situatie is. In deze gevallen ligt de diagnose voor de hand, omdat je weet dat de blootstelling heeft plaatsgevonden.

In andere gevallen kan een kat zich bij een dierenarts presenteren met tekenen die verdacht zijn, en de dierenarts moet mogelijk een proces doorlopen om een nauwkeurige diagnose te stellen. Contact met het antistituut voor dieren of de ASPCA-gifadviesbibliotheek kan nodig zijn om bepaalde details te bevestigen.

Gedetailleerde geschiedenis

Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan een bron van vlooien- en tekenmedicatie kunnen omvatten. Jonge dieren en kleine dieren kunnen meer vatbaar zijn voor vlooien- en tekenmedicatievergiftiging dan oudere, grotere katten.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de tekenen die worden vertoond uitsluiten. Een gedetailleerd neurologisch onderzoek zal worden uitgevoerd als uw kat tekenen van een neurologisch probleem vertoont, zoals trillen of instorten.

Routine bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk

Uw dierenarts kan bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende ziekte is die uw kat treft.

Urineonderzoek kan ook worden uitgevoerd.

Gespecialiseerde tests

De meting van acetyl choline esterase (ChE) activiteit in het bloed, de hersenen, of het netvlies kan worden uitgevoerd door een extern laboratorium als een specifiek diagnostisch hulpmiddel dat snel en goedkoop kan zijn.

Behandeling van vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Algemene behandeling

De prioriteit is in eerste instantie om eventuele algemene tekenen van vlooien- en tekenmedicatievergiftiging te stabiliseren:

• Ziekenhuisopname voor intensieve ondersteunende zorg is vaak nodig, omdat katten ernstig onwel kunnen zijn
• Ademhalingsondersteuning voor katten die ademhalingsmoeilijkheden
• Anti-epileptische medicatie voor een kat die epileptische aanvallen heeft
• Anti-emetische behandeling om braken te stoppen
• Intraveneuze vloeistoffen als algemene ondersteuning.

Een specifieke behandeling om vlooien- en tekenmedicatie uit het lichaam te verwijderen, wordt vaak ook uitgevoerd om verdere absorptie te voorkomen, waarbij de details afhankelijk zijn van de vermoedelijke oorzaak.

• Na orale toxiciteit, kan braken worden geïnduceerd, maagspoeling kan worden uitgevoerd, actieve kool kan worden gegeven en klysma’s kunnen worden toegediend.
• Na blootstelling van de huid, kan een kat worden gewassen in wasmiddel of vloeibare afwasmiddel om alle sporen van vlooien- en tekenmedicatie te verwijderen.

Specifieke behandeling

Naast het bovenstaande kan een specifieke behandeling worden gegeven die afhankelijk is van het type vlooien- en tekenmedicatie.

• Anticholinesterase insecticiden (organofosfaten en carbamaten)
• Sommige tekenen van vergiftiging (zogenaamde muscarinetekens) kunnen worden bestreden met atropinesulfaat, maar atropine heeft geen controle over andere symptomen (bijvoorbeeld de nicotine- of centrale zenuwstelseltekens). De ideale therapie is pralidoximechloride (2-PAM), dat acetyl choline-esterase regenereert door het vrijkomen ervan uit het organofosfaat mogelijk te maken. Dit moet echter in een vroeg stadium worden gegeven, alsof de organofosfaatveranderingen zijn “verouderd”, het acetyl choline-esterase permanent is gehecht en niet kan worden vrijgegeven.

Intraveneuze lipide-emulsies (ILE) kunnen worden voorgesteld als een soort behandeling.

Pyrethrinen

De tekenen van pyrethrinetoxiciteit kunnen worden gecontroleerd met behulp van methocarbamol, een spierverslapper die normaal gesproken wordt gebruikt om medische aandoeningen te behandelen die acute, pijnlijke musculoskeletale spasmen veroorzaken. Intraveneuze lipide-emulsies (ILE) zijn met succes gebruikt bij katten met permethrinetoxicose

Amitraz

Een specifiek geneesmiddel genaamd yohimbine kan intraveneus worden gegeven om de tekenen van toxiciteit om te keren. Als alternatief kan atipamezole (een tegengif voor sedatie dat in de meeste dierenklinieken veel wordt gebruikt) worden toegediend.

Prognose

De prognose hangt af van de ernst van de symptomen, het type product en het niveau van blootstelling aan vlooien- en tekenmedicatie.

Preventie van vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Alle insecticiden moeten strikt volgens de instructies van de fabrikant worden gebruikt en ze moeten buiten het bereik van katten worden gehouden. Hondenparasietbestrijdingsproducten mogen nooit op katten worden toegepast.

Conclusie

Vlooien- en tekenmedicatievergiftiging is een specifieke diagnose die verband houdt met blootstelling aan vlooien- en tekenmedicatie. Zodra het probleem is geïdentificeerd, kan een algemene ondersteunende behandeling en een behandeling worden gegeven die specifiek is voor het type vlooien- en tekenmedicatie.