Ringworm bij katten: oorzaken, symptomen, &behandeling

Het doel van dit artikel is om een eenvoudige, duidelijke uitleg te geven over ringworm voor katteneigenaren. Dit is een veel voorkomende huidziekte bij katten, met een bijzondere betekenis omdat het een zoönotische ziekte is (mensen kunnen de infectie oppikken).

Snel overzicht: Ringworm bij katten

Wat is Ringworm?

Ringworm (ook bekend als dermatofytose) is de naam die wordt gegeven aan een schimmelinfectie van de huid, het haar en de nagels, die klassiek cirkelvormige gebieden van kaalheid en andere veranderingen in de huid, het haar en de nagels veroorzaakt. Er komt geen “worm” aan te pas: het wordt veroorzaakt door een schimmel.

Ringworminfectie kan worden veroorzaakt door een aantal verschillende schimmelorganismen, bekend als dermatofyten.

De meest voorkomende dermatofyten bij katten zijn:

• Microsporum canis: Meestal na contact met een andere geïnfecteerde kat
• Trichophyton mentagrophytes: Meestal na contact met knaagdieren
• Microsporum persicolor: Zeldzamer gezien, meestal na contact met woelmuizen
• Trichophyton erinacei: Ook zelden gezien, na contact met egels

Hoe vaak komt Ringworm voor?

Ringworminfectie is een veel voorkomend probleem, vooral bij kittens en jongere katten. Oudere katten hebben de neiging om immuun te zijn na blootstelling eerder in het leven, dus ze worden minder vaak getroffen. Oudere katten met problemen met het immuunsysteem hebben mogelijk meer kans om ringworm op te pikken.

Hoe krijgen katten ringworm?

Katten nemen ringworm op na direct contact met ringworm (schimmel) sporen, hetzij door fysiek contact met een besmet dier, hetzij door fysiek contact met een levenloos voorwerp, zoals meubels, beddengoed, voerbakken, borstels en kammen.

Nadat de sporen zich in de huid hebben gevestigd, ontkiemen ze, produceren schimmeldraden (zoals stengels van een klimopachtige plant) die naar buiten en naar binnen groeien, huid- en nageloppervlakken binnendringen (keratine) en de infectie vaststellen.

Hoe krijgen mensen ringworm?

Eigenaren van gezelschapsdieren moeten zich ervan bewust zijn dat ringworm een zoönose is – mensen kunnen ringworm van hun huisdieren oppikken. Ringwormlaesies bij mensen zijn over het algemeen cirkelvormige, rode delen van de huid, vooral gezien in gebieden waar de persoon fysiek in contact kan zijn geweest met de kat (bijvoorbeeld de onderarmen, handen en nek).

Kinderen en jongeren zijn meer vatbaar voor het oppikken van ringworm; eerdere blootstelling heeft de neiging om te leiden tot een zekere mate van immuniteit bij oudere mensen. Als een mens wordt getroffen, moeten ze contact opnemen met hun arts.

Om menselijke infecties van ringworm te voorkomen, moet u voorzichtig zijn bij het hanteren van een kat die ringworm kan hebben. Getroffen katten moeten worden gescheiden van kinderen in het bijzonder.

Symptomen van ringworm bij katten

Klinische symptomen geassocieerd met ringworm zijn gebieden van haaruitval (alopecia), evenals korstige, schurftige gebieden, verhoogde huidschubben (zoals roos) en een variabel niveau van ontsteking (een vorm van dermatitis, met roodheid, pijn en jeuk).

Soms worden duidelijke focale vlekken van alopecia gezien (het klassieke kale gebied met een diameter van 1 tot 2 centimeter). Andere keren kan de kat een groot gebied van alopecia (bijvoorbeeld een kale kop) of fragmentarische alopecia overal hebben (een door motten opgegeten uiterlijk).

Diagnose van ringworm

Als uw dierenarts vermoedt dat uw kat ringworm kan hebben, de volgende stappen kunnen worden genomen.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van het leven en de gezondheidszorg van uw kat bespreken. Er zijn andere oorzaken van dezelfde soorten tekenen als ringworm, en deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, fysieke tekenen van ziekte opmerken en andere oorzaken van de symptomen die worden vertoond uitsluiten (bijv. Vlooien, luizen, andere parasieten).

3. Hout’s Lamp Screening

Uw dierenarts kan een ultraviolet licht (een Wood’s lamp genoemd) gebruiken om de huid van uw kat en de getroffen gebieden te bekijken. Sommige soorten van Microsporum canis metabole bijproducten produceren die een appelgroene kleur fluoresceren (gloeien). Een negatief resultaat met deze test sluit ringworm niet uit, omdat niet alle gevallen positief zijn.

4. Microscopisch onderzoek van haren en huidresten

Uw dierenarts kan monsters van haar en puin verzamelen van rond geïnfecteerde delen van de huid en deze onder de microscoop onderzoeken om te controleren op schimmelsporen of schimmeldraden.

Als fluorescentie wordt gezien met het ultraviolette licht, kan de dierenarts enkele van de geïnfecteerde haren of ander huidafval verzamelen dat oplicht omdat ze waarschijnlijk positief zijn onder de microscoop.

5. Schimmelcultuur

Schimmelcultuur is de enige definitieve manier om een diagnose van ringworm te bevestigen. Haren kunnen worden geplukt met gehandschoende vingers of tangen, of een monster kan worden verzameld met behulp van een tandenborstelmethode (eerst het getroffen gebied borstelen en vervolgens de tandenborstelharen op het schimmelgroeimedium aanbrengen).

Soms kan uw dierenarts een interne schimmelcultuur gebruiken (sabouraud’s medium genoemd, of een eigen equivalent); andere keren kan uw dierenarts het monster indienen bij een extern laboratorium voor kweek, wat meestal een nauwkeurigere manier is om specifiek de precieze dermatofyt te identificeren die de infectie veroorzaakt.

6. PCR-testen

Polymerasekettingreactie (PCR) testen is de nieuwste methode die kan worden aanbevolen om te controleren op ringworm. Schimmelkweek heeft minstens 14 dagen nodig voor een eindresultaat, vergeleken met één tot drie dagen voor PCR.

7. Huidbiopsie

Als andere tests negatief zijn, is de ultieme manier om de oorzaak van huidlaesies te onderzoeken, een volledige biopsie te nemen voor gedetailleerd onderzoek onder de microscoop door een ervaren professionele patholoog.

Dit is niet altijd nodig, maar in zeldzame gevallen dat negatief test met andere methoden, wordt het soms uitgevoerd. In sommige gevallen kan een biopsie worden genomen om te controleren op andere huidziekten en kan ringwormhuidinfectie onverwacht worden geïdentificeerd.

Behandeling voor ringworm

Ringworm wordt idealiter behandeld met een combinatie van actuele en systemische therapie (orale medicijnen) voor de kat, gecombineerd met behandeling van de omgeving. Als een huishouden met meerdere katten een uitbraak van ringworm heeft, moeten mogelijk alle katten in het huis worden behandeld, zelfs als ze geen tekenen van ringworm hebben.

Topische therapie voor de kat

Topische behandeling betekent directe toepassing van medicatie op de huid en vacht van de kat. Voorbeelden zijn antischimmelshampoos, lotions en zalven, met ingrediënten zoals miconazol, chloorhexidine, terbinafine, clotrimazol of enilconazol.

Soms wordt de vacht van de kat afgeknipt om herhaalde besmetting van de huid te verwijderen van schimmelsporen die aan de haren zijn bevestigd. Dit is waarschijnlijker nodig bij langharige katten.

Systemische therapie voor de kat

Een aantal verschillende orale medicijnen kunnen aan de kat worden gegeven om ringworm systemisch te behandelen (d.w.z. van binnenuit). Voorbeelden hiervan zijn:

• Griseofulvine: Dit was de traditionele behandeling en het was zeer effectief, maar de beschikbaarheid ervan is nu in veel landen zeer beperkt. Bijwerkingen van griseofulvine omvatten nadelige effecten op ongeboren kittens (en menselijke baby’s als zwangere vrouwen worden blootgesteld aan de medicatie), en dit is een van de redenen waarom het product buiten gebruik is geraakt.
• Itraconazol: Dit is nu de enige gelicentieerde antischimmelmedicatie voor ringworm in het Vk en enkele andere landen. Het is geformuleerd als een vloeistof die eenmaal daags gedurende een week wordt gegeven. Het wordt dan een week ingehouden, gevolgd door nog een week behandeling. Dit regime gaat door, zodat de behandeling wordt gegeven op week één, drie en vijf, maar niet op week twee en vier.

Behandeling van het milieu

Behandeling van de omgeving van de kat is ook noodzakelijk door woonruimtes te stofzuigen (daarna de stofzuigerzak verbranden) en bleekmiddel of een ander ontsmettingsmiddel te gebruiken om harde oppervlakken zoals vloeren af te vegen.

Lees ook: De 5 beste tapijtreinigers voor kattenurine

Dit is belangrijk om te voorkomen dat andere dieren of mensen een infectie oplopen en is ook noodzakelijk om herinfectie van de behandelde kat te voorkomen.

Hoeveel kost het om een kat met ringworm te behandelen?

Het is onmogelijk om de kosten van de behandeling van gevallen van ringworm te schatten, omdat er veel mogelijke factoren zijn die zich afspelen op de achtergrond van individuele gevallen. U moet uw dierenarts om een gedetailleerde schatting vragen voordat u akkoord gaat met de behandeling. Als een huishouden met meerdere katten is geïnfecteerd, moeten mogelijk alle katten worden behandeld, wat de behandelingskosten aanzienlijk kan verhogen.

Over het algemeen is topische behandeling goedkoop, terwijl orale systemische medicatie zoals itraconazol duur kan zijn. Orale medicatie is echter erg belangrijk om een tijdige en effectieve genezing te bereiken.

Monitoring en prognose

Herhaalde bemonstering en kweek van de huid en vacht van katten kan worden geadviseerd om ervoor te zorgen dat een volledige genezing is bereikt.

Conclusie

Ringworm is een veel voorkomende huidinfectie van katten, vooral bij kittens, en het kan worden doorgegeven aan mensen, dus het moet bijzonder serieus worden genomen.