Hepatische lipidose bij katten: symptomen, diagnose en behandeling

Dit artikel is bedoeld om de details van hepatische lipidose bij katten uit te leggen, een veel voorkomend en ernstig probleem dat ook bekend staat als leververvetting. Het doel van dit artikel is om een eenvoudige, duidelijke uitleg te geven over hepatische lipidose voor katteneigenaren. De aandoening is uniek voor katten: het wordt niet gezien bij andere kleine dieren.

Wat is hepatische lipidose?

Hepatische lipidose is een type leverziekte waar het leverweefsel wordt overspoeld met vet (lipide) dat snel uit de vetopslag is gemobiliseerd. Het vet, samen met metabole bijproducten van de verwerking ervan, voorkomen dat de lever normaal functioneert, wat leidt tot leverfalen.

Het is een ziekte die meestal zwaarlijvige katten treft die onlangs zijn afgevallen: als dergelijke katten zichtbaar onwel worden, moet deze aandoening hoog op de lijst met mogelijkheden staan.

Hoe vaak komt hepatische lipidose voor?

Hepatische lipidose is waarschijnlijk het meest voorkomende type leverziekte gezien door dierenartsen. Katten van middelbare leeftijd worden meestal getroffen, maar het kan op elke leeftijd bij katten voorkomen. Alle katten kunnen worden beïnvloed: er is geen raspredispositie.

Symptomen van hepatische lipidose bij katten

Deze ziekte wordt meestal gezien bij katten met overgewicht of obesitas die zijn gestopt met eten (of aanzienlijk minder eten dan voorheen) en die plotseling zijn afgevallen.

De meest voorkomende klinische symptomen die door eigenaren worden opgemerkt, zijn onder meer:

• inappetentie of anorexia
• gewichtsverlies met spierafbraak
• lethargie en saaiheid
• zwakte, niet in staat om te oefenen en te springen zoals gewoonlijk
• braken en diarree
• Kwijlen
• geelzucht, met geelverkleuring van het tandvlees en het wit van de ogen
• gedragsveranderingen: katten zijn gewoon “niet zichzelf”.

Wat zijn de oorzaken Hepatische Lipidose?

Het precieze mechanisme achter hepatische lipidose is onduidelijk: soms lijkt het idiopathisch te zijn (d.w.z. de oorzaak kan niet worden vastgesteld), terwijl het in andere gevallen gebeurt secundair aan een andere primaire ziekte.

De meest voorkomende opeenvolging van gebeurtenissen lijkt te zijn dat een kat met aanzienlijke vetreserves (d.w.z. overgewicht of obesitas) lijdt aan een onderliggende ziekte die ervoor zorgt dat ze stoppen met eten. Hun lichaam mobiliseert dan grote hoeveelheden vet (triglyceriden) uit lichaamsreserves en de lever wordt overspoeld met meer vet dan het aankan, wat leidt tot hepatische lipidose.

Typische voorbeelden van primaire oorzaken die bijdragen aan het begin van het probleem zijn:

• Obesitas, gevolgd door gewichtsverlies
• Anorexia om welke reden dan ook
• Stress
• Plotselinge veranderingen in het dieet
• Voedingstekorten
• Hormonale ziekten, waaronder diabetes mellitus en hyperthyreoïdie
• Andere gelijktijdige ziekten zoals nierziekte, pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier), inflammatoire darmziekte en / of cholangiohepatitis (galblaasziekte)
• Elke aandoening of situatie die ertoe leidt dat de kat zijn eetlust verliest en stopt met eten

Diagnose van hepatische lipidose

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat hepatische lipidose heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg bespreken. Een dieetgeschiedenis is belangrijk: wat voor soort voedsel eet je kat? Is er onlangs een nieuw voedingsmiddel gestart? Krijgen ze supplementen?

Zijn er andere factoren die hun eetlust kunnen beïnvloeden? Plast en poept de kat normaal?

Er zijn andere oorzaken van dezelfde soorten tekenen als hepatische lipidose, en deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden. Leverfalen kan leiden tot een aandoening die bekend staat als hepatische encefalopathie, met gedragsveranderingen die verband houden met de opeenhoping van gifstoffen die de hersenen beïnvloeden, dus de rapporten van een eigenaar over hoe een kat zich gedraagt, kunnen erg belangrijk zijn.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en controleren op de tekenen van hepatische lipidose die hierboven zijn vermeld. Het onderzoek zal normaal gesproken include het nemen van de temperatuur van de kat, luisteren naar hun borst met een stethoscoop, het zorgvuldig palperen van de buik en het wegen van de kat, in vergelijking met eerder geregistreerde lichaamsgewichten.

3. Routinematig bloedonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen. Typische afwijkingen die worden gezien zijn onder meer:

• sommige verhoogde leverenzymen (ALT en ALKP) terwijl een ander leverenzym (GGT) normaal of zelfs laag kan zijn.
• Bilirubine niveaus zijn vaak verhoogd.
• Bloedarmoede kan worden geïdentificeerd.
• Elektrolyten kunnen veranderde niveaus hebben, waaronder verlaagde kaliumconcentraties, wat het gebrek aan eetlust en saaiheid kan verergeren.

Eenvoudige urinetests zullen ook worden uitgevoerd.

Dit type work-up staat bekend als de minimumdatabase en wordt uitgevoerd om de meeste zieke katten te beoordelen, ongeacht de tekenen van ziekte.

4. Gespecialiseerd bloedonderzoek

Uw dierenarts kan specifieke bloedtesten aanbevelen voor sommige virale infecties zoals FeLV en FIV, omdat er aanzienlijke implicaties zijn als uw kat positief is voor een van deze.

5. Diagnostische beeldvorming

Röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) kan worden ingenomen, en een echografie zal waarschijnlijk nodig zijn. Op echografie lijkt de lever hyperechoïsch (dichter) in vergelijking met de nieren (een normale lever heeft dezelfde echogeniciteit als de nieren). Deze bevinding wordt beschreven als diffuse hyperechoïsche hepatopathie en samen met de geschiedenis en klinische symptomen is het voldoende om een voorlopige diagnose van hepatische lipidose te stellen.

Lees ook: Hoeveel kost een kattenfoto?

6. Biopten

Om een definitieve diagnose te stellen, is een leverbiopsie nodig.

• Fijne naaldaspiratie van de lever (FNA) is de meest gebruikte methode: dit kan vaak worden gedaan bij een bewuste kat in de spreekkamer. Hierdoor kan een klein aantal levercellen (hepatocyten) worden verzameld, op een microscoopglaasje worden geplaatst en naar het laboratorium worden gestuurd.
• Als een kat dit niet verdraagt, kan sedatie of anesthesie worden gebruikt en kan een volledige biopsie uit de lever worden genomen, geleid door echografie. Er kunnen zorgen zijn over het bloedstollingsvermogen van een kat als deze methode wordt overwogen, omdat stollingsproblemen vaak gepaard gaan met leverziekte, en het grotere monster dat nodig is in vergelijking met FNA betekent dat er een hoger risico op bloedingen is.

Biopsiemonsters, hoe ze ook worden verzameld, worden naar een extern laboratorium gestuurd en de diagnose wordt meestal gesteld op basis van het rapport van de patholoog. Bevindingen omvatten meestal vacuul geïsoleerd cytoplasma in hepatocyten die wijzen op lipideaccumulatie, wat resulteert in zogenaamde “vacuolaire hepatopathie”.

Meestal wordt lipidose beoordeeld als mild, matig, gemarkeerd of ernstig, en dit is een nuttige gids voor de prognose voor een individuele kat.

Behandeling van hepatische lipidose

Hepatische lipidose is een ernstig, levensbedreigend probleem dat een intensieve behandeling vereist en een verblijf in uw plaatselijke dierenkliniek is altijd nodig.

Behandeling heeft twee belangrijke aspecten

Therapie voor de behandeling van leverfalen

Aanvankelijk zijn intraveneuze vloeistoffen nodig om katten te hydrateren die uitgedroogd zijn geraakt door het gebrek aan voedsel en drank, gecombineerd met de metabole veranderingen veroorzaakt door het ziekteproces.

Algemene leverondersteunende medicatie wordt ook gegeven, waaronder:

• Ursodeoxycholzuur om de samenstelling van gal te veranderen, zodat het minder toxisch of irriterend is.
• S-adenosyl-L-methionine (SAMe) – een specifiek anti-oxidant supplement dat de leverfunctie ondersteunt
• L-Carnitine – een voedingssupplement dat helpt bij vettransport in het lichaam.
• Suppletie met essentiële vetzuren kan worden aanbevolen
• Taurine – dit is een essentieel aminozuur dat meestal een tekort heeft bij anorexia katten. Het is logisch om katten hiervan een supplement te geven totdat ze weer normaal eten.
• Vitamine B-12 (cobalamine) – een vitamine die de leverfunctie ondersteunt
• Vitamine K – veel katten met hepatische lipidose hebben onvoldoende bloedstollingsvermogen vanwege het feit dat de lever niet in staat is om normale niveaus van bloedstollingsfactoren te handhaven
• Antibiotica worden vaak aanbevolen om met secundaire bacteriële infectie om te gaan
• Eetlustopwekkende middelen, om de kat aan te moedigen om weer te beginnen met eten

Voedingstherapie naar Move De Kat Van Voedsel Aversie Terug naar een normaal eetregime

Getroffen katten moeten weer beginnen met het eten van voedzaam voedsel, en dit kan moeilijk zijn, omdat anorexia een van de tekenen van de ziekte is.
Voedingssondes worden meestal geplaatst om dwangvoeding mogelijk te maken.
Typisch, een veterinair hersteldieet wordt toegediend via de voedingssonde gedurende de gehele herstelperiode, die kan oplopen tot 8-16 weken.
Over het algemeen hebben deze katten 7-10 dagen nodig hospitalisatie om dit type hervoeding te starten en om de hoeveelheden voedsel die worden gevoerd geleidelijk te verhogen totdat ze elke dag voldoende worden gevoed om ze goed te onderhouden.
Katten worden dan vaak naar huis gestuurd, waar ze dagelijks een hoeveelheid sondevoeding krijgen die voldoende is om hun gezondheid op lange termijn te behouden.
Eigenaren van gezelschapsdieren beginnen met sondevoeding, maar zullen al snel ook normaal voedsel gaan aanbieden, en een geleidelijk proces van overgang van sondevoeding naar normaal eten kan enkele weken duren en daarna moet zorgvuldige aandacht voor het controleren van de voedselinname nog een periode doorgaan.

Welke soorten voedingssondes worden gebruikt?

Er zijn drie hoofdtypen buizen die kunnen worden gebruikt

• Neusbuizen: ofwel nasogastrische (NG) of naso-oesofageale (NE). Deze zijn veel smaller en hoewel ze nuttig zijn voor ziekenhuisgebruik, kunnen ze niet gemakkelijk door eigenaren thuis worden gebruikt.
• Oesofagostomiebuizen, die via een chirurgische wond aan de zijkant van de keel van de kat rechtstreeks in de slokdarm terechtkomen
• Gastrostomiebuizen, die rechtstreeks in de maag komen via een chirurgische wond aan de kant van de kat.

Naast frequente fysieke hercontroles, kunnen herhaalde bloedmonsters worden genomen om de veranderingen in de leverfunctie te controleren. Ongeveer 90% van de katten herstelt volledig van hepatische lipidose, maar de uitkomst hangt af van de ernst van de hepatische lipidose, de algehele onderliggende gezondheid van de patiënt en de toewijding van de eigenaar aan gedetailleerde follow-up voedingsondersteuning. Dit is een diepgewortelde aandoening die lang duurt voor herstel: twee tot vier maanden zorgvuldige zorg thuis is nodig.

Conclusie

Hepatische lipidose is een ernstige leverziekte die meestal zwaarlijvige katten treft die onlangs een aanzienlijke hoeveelheid gewicht hebben verloren. Als dit wordt vermoed, is dringende en intensieve veterinaire zorg van cruciaal belang.