Fading Kitten Syndroom: Oorzaken, Symptomen, &Behandeling

Fading Kitten Syndrome (FKS) is een aandoening waarvan iedereen die kittens heeft gefokt zich bewust zal zijn. Het is echter geen specifieke ziekte in de gebruikelijke zin: er zijn eerder een aantal verschillende aandoeningen die elk kunnen resulteren in een vergelijkbaar patroon van tekenen van ziekte bij kittens. Het is dit patroon van tekenen dat bekend staat als Fading Kitten Syndrome.

Snel overzicht: Vervagend kittensyndroom

Veel voorkomende symptomen: Constant janken of huilen, lethargie, gebrek aan eetlust/borstvoeding/voeding, slechte zuigreflex, slechte gewichtstoename, braken, diarree, oog- en neusafscheiding.

Diagnose: Bloedonderzoek, urineonderzoek, fecaal monster. Vervagend kittensyndroom kan verschillende oorzaken hebben, waardoor de diagnose moeilijk wordt. Soms kan necopsie van een overleden kitten helpen bij de diagnose om andere kittens in het nest te helpen.

Gediagnosticeerd bij katten:Soms

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Behandeling van het vervagende kittensyndroom kan moeilijk zijn omdat het vele oorzaken kan hebben. Behandeling kan ondersteunend zijn voor symptomen, tenzij een specifieke oorzaak kan worden gevonden. Dit kan voedingsondersteuning, antibiotica, vloeistoffen, ontwormingsmiddelen en anderen omvatten.

Huismiddeltjes: Ondersteunende zorg om een kitten warm, gehydrateerd en nutritioneel ondersteund te houden.

Wat is fading kitten syndroom?

Er is geen specifieke definitie van fading kittensyndroom: in het algemeen beschrijft dit elke situatie waarin een of meer kittens in een nest, oud tussen de geboorte en drie maanden oud, ziek worden en soms sterven. De eerste levensweek is de belangrijkste periode van zorg, met de periode tot het spenen (rond de leeftijd van 3 – 4 weken) de op één na meest kritieke tijd.

Een heel nest kittens kan worden aangetast. Als één kitten wordt getroffen, moeten alle nestgenoten bijzonder nauwlettend worden gecontroleerd. Het “vervagende” proces kan urenlang gebeuren, of soms over dagen, soms beginnend met één kitten en zich vervolgens verspreiden om de rest van het nest te beïnvloeden.

Ongeacht de primaire onderliggende oorzaak, heeft het algemene proces van vervagen gemeenschappelijke kenmerken, waaronder een dalende lichaamstemperatuur, dalende bloedglucose als gevolg van gebrek aan voeding en algemene zwakte. Dit leidt tot een gebrek aan bewustzijn. Tenzij succesvolle interventie plaatsvindt, eindigt het vervagingsproces in de dood van de kittens.

Het identificeren van de vroege tekenen dat dit syndroom zich ontwikkelt, is belangrijk, zodat er snel actie kan worden ondernomen.

Wat zijn de oorzaken van het vervagende kittensyndroom?

Vervagend kittensyndroom heeft veel mogelijke oorzaken, waaronder:

• Moederlijke problemen. Van dystocie (moeilijkheden tijdens het kittenen) tot slechte melkproductie tot slecht moederschapsvermogen en direct trauma door een moeder aan haar kittens, er zijn een aantal manieren waarop de moeder kan bijdragen aan het “vervagen” van een kitten.

• Aangeboren afwijkingen. Sommige kittens worden geboren met anatomische afwijkingen die onverenigbaar zijn met het normale leven. Van gespleten gehemelte tot interne hernia’s tot hartafwijkingen tot interne metabole stoornissen of afwijkingen van het immuunsysteem, er is een lange lijst met mogelijke problemen. Vaak lijkt een kitten normaal bij vluchtig onderzoek, maar naarmate de tijd verstrijkt, wordt het duidelijk dat ze niet gedijen. Een nader onderzoek kan een afwijking met het lichaam van het kitten identificeren die verklaart wat er gebeurt. Elk kitten met een ongewoon laag geboortegewicht moet bijzonder zorgvuldig worden gecontroleerd.

• Milieukwesties. Als de omgevingsomstandigheden van jonge kittens niet ideaal zijn, kan dit leiden tot een slechte gezondheid die resulteert in vervaging. Temperatuur (te hoog of te laag), te hoge luchtvochtigheid, te veel stress (bijv. overmatig omgaan met kittens door eigenaren of bezoekers, of te veel lawaai), zijn allemaal mogelijke omgevingsfactoren.

• Voedingsproblemen. Als kittens niet correct worden gevoed, kan ondervoeding leiden tot een lage bloedglucose, zwakte, onderkoeling en uiteindelijk vervaging.

• Virale infecties. Jonge kittens worden vaak beschermd tegen veel voorkomende virale infecties door antilichamen van hun moedermelk. Naarmate de kittens ouder worden en worden gespeend (meestal op de leeftijd van 3 – 4 weken), nemen de maternale antilichaamniveaus in hun bloedbaan af. Zonder deze antilichamen kunnen ze onbeschermd raken totdat ze zijn gevaccineerd. Een groot aantal virale infecties kan een nest kittens beïnvloeden, waardoor ze rond dezelfde tijd “vervagen”.  Voorbeelden zijn kattengriep (herpesvirus en calicivirus), feline panleukopenie, feline coronavirus en feline leukemievirus.

Lees meer: Kattenvaccinatieschema

• Bacteriële infecties. Een groot aantal bacteriële infecties kan nesten van kittens beïnvloeden. Deze omvatten luchtweginfecties, zoals Bordetella Bronchiseptica, Mycoplasma, Pasteurella en Streptococcus. Uw kittens kunnen gastro-intestinale infecties ervaren zoals E Coli, Campylobacter, Enterococcus en Clostridia, samen met een aantal andere systemische infecties die gegeneraliseerde sepsis kunnen veroorzaken. Goede hygiëne in huis, vooral in de kittenruimte en het hol, zijn de beste manier om dergelijke problemen te voorkomen.

• Parasieten. Kittens zijn vaak besmet met rondwormen (Toxocara) bij de geboorte, of kort daarna via hun moedermelk, en deze kunnen zich zowel in de darmen als in de longen verzamelen, waardoor ernstige ziekte ontstaat. Een ernstige vlooienplaag kan genoeg bloed van kittens zuigen om bloedarmoede te veroorzaken, wat zich ook kan presenteren als het vervagende kittensyndroom. Andere parasieten zoals protozoa (bijv. Giardia, Toxoplasmose of coccidia) kunnen ook ernstige ziekte veroorzaken in een nest kittens, opnieuw presenterend als Fading Kitten Syndrome.

• Neonatale isoerythrolyse. Dit is een specifieke kwestie die betrekking heeft op de bloedgroep: net als mensen hebben verschillende katten verschillende bloedgroepen. Deze aandoening kan zich ontwikkelen wanneer een bloedgroep A kater wordt gedekt met een bloedgroep B koningin. De biest van de koningin (eerste melk) zal hoge niveaus van anti-A-antilichamen bevatten en sommige kittens zullen type A-bloed hebben dat via hun vader is geërfd. Wanneer een type A-kitten zuigt, absorbeert het de anti-A-antilichamen uit de melk van de koningin en deze zullen de bloedcellen van het kitten aanvallen, waardoor hemolytische anemie ontstaat. Ongeveer 90 procent van de niet-raskatten kan type A zijn, maar sommige rasrassen (bijv. Perzische, Britse korthaar en Devon Rex) kunnen ongeveer 50% type B-katten hebben. Kattenfokkers moeten op deze aandoening controleren door pasgeboren kittens te stimuleren om op een stuk watten te plassen. Getroffen kittens zullen donkerrode urine hebben, omdat bloedpigment in de urine wordt doorgegeven. Idealiter moeten de koningin en de vader vóór het fokken bloed worden gesust en als dit niet wordt gedaan, moeten kittens bij de geboorte bloedgroepen met bloed uit hun navelstreng. Het probleem kan dan worden voorkomen door een type A kitten de eerste 24 uur te stoppen met het zuigen van een type B-koningin, waarna het meestal veilig is om ze terug te brengen naar hun moeder.

Hoe wordt de oorzaak van het vervagende kittensyndroom geïdentificeerd?

Zoals bij elke ziekte, is het noodzakelijk om een onderzoek uit te voeren om een specifieke diagnose te stellen. Dit kan inhouden dat een DVM-dierenarts een gedetailleerde geschiedenis van de kattenverzorger verzamelt, zorgvuldig lichamelijk onderzoek van aangetaste kittens uitvoert om veelvoorkomende oorzaken te identificeren, monsters neemt voor laboratoriumanalyse (bijv. Bloed, urine, ontlasting) en uiteindelijk misschien autopsies uitvoert van kittens die zijn overleden.

Behandelingsopties

Als de specifieke oorzaak van het Fading Kitten Syndroom kan worden geïdentificeerd, kan een specifieke behandeling worden gegeven (bijv. Antibiotica voor een bacteriële infectie, antiparasietmedicatie voor wormen of vlooien, enz.). Daarnaast zijn er echter algemene ondersteunende behandelingen die waarschijnlijk nodig zijn voor alle gevallen van Fading Kitten Syndrome.

• Voeding. Pasgeboren kittens hebben zeer lage lichaamsreserves om hen te voorzien van de energie die ze nodig hebben, dus voortdurende voeding is essentieel om hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) te voorkomen. Kattenverzorgers moeten ervoor zorgen dat koninginnen een overvloedige melkvoorraad hebben en dat kittens met succes vastzetten en zogen, wat resulteert in mollige, volle buiken. Als er problemen zijn op dit gebied, moet aanvullende voeding worden gegeven met behulp van kittenmelkformules of voedingsoplossingen die dextrose bevatten. Vervagende kittens moeten op deze manier worden aangevuld als er een vermoeden is dat slechte voeding een probleem is. Het aanbrengen van karosiroop op het tandvlees is een eenvoudige manier om de bloedsuikerspiegel snel te verhogen bij een vervagend kitten.

• Hydratatie. Uitdroging leidt tot zwakte en saaiheid en kan bijdragen aan het Fading Kitten Syndrome, dus er moeten inspanningen worden geleverd om ezorg ervoor dat alle aangetaste kittens goed gehydrateerd zijn. Naast ervoor te zorgen dat ze veel melk drinken, kunnen aanvullende rehydraterende vloeistoffen worden aangeboden via een fles of onder veterinair toezicht door sondevoeding.

• Warmte. Een lage lichaamstemperatuur is een belangrijk onderdeel van het Fading Kitten Syndroom. Het is van cruciaal belang om neonatale kittens warm te houden, dus extra warmte (bijvoorbeeld door verwarmingspads en infraroodlampen te gebruiken) is essentieel in het kittengebied, evenals in de eerste paar weken van het leven. Dit is zelfs belangrijk voor gezonde kittens: wanneer het Fading Kitten Syndroom is geïdentificeerd, is het nog belangrijker om de overlevingskans van de kittens te vergroten.