Dit artikel gaat over kattenacne (ook bekend als kattenacne, kinacne, folliculitis of furunculose). Het doel van dit artikel is om een eenvoudige, duidelijke uitleg te geven over kattenacne voor katteneigenaren.
Kort overzicht: Kattenacne
Wat is kattenacne?
Kattenacne is in sommige opzichten niet anders dan menselijke acne, maar er zijn ook verschillen.
Bij katten, net als bij mensen, is acne een huidaandoening die ontstaat wanneer de haarzakjes verstopt raken met olie en dode huidcellen. Bij beide soorten worden deze verstopte poriën gezien als mee-eters en puistjes, en voortdurende infectie van de geblokkeerde follikels leidt tot het volledige beeld van acne.
Bij mensen komt acne het meest voor bij tieners, beïnvloed door veranderende hormonen, en in het bijzonder verhoogde androgenen (mannelijke hormonen).
Bij katten is de aandoening op elke leeftijd te zien: adolescente katten zijn hier niet meer vatbaar voor dan volwassenen.
Hoe vaak komt kattenacne voor?
Milde gevallen van kattenacne komen veel voor, met laagwaardige tekenen die misschien niet eens door eigenaren worden opgemerkt (de huid is verborgen onder de vacht). Gevorderde, ernstige kattenacne komt minder vaak voor en kan moeilijk op te lossen zijn.
Hoe krijgen katten kattenacne?
Katten ontwikkelen meestal acne rond hun grote talgklieren, gelegen op de kin, lippen en aan de basis van de staart.
Kattenacne is gekoppeld aan een bepaald type klier in de huid, bekend als de talgklier. De meeste talgklieren zijn bevestigd aan haarzakjes en produceren een olieachtige afscheiding (bekend als talg) die de haren bedekt, waardoor ze glanzend, waterdicht en flexibel zijn.
Naast deze op haar gebaseerde talgklieren, zijn er afzonderlijke grotere talgklieren op de kin, de lippen en de basis van de staart, evenals enkele andere plaatsen. Deze grotere klieren hebben specifieke namen en een bepaalde functie: ze spelen een belangrijke rol bij geurmarkering, wat een belangrijk sociaal gedrag van katten is.
Dit is de reden waarom katten tegen mensen en objecten in hun huis wrijven en op hun kin, lippen, hoofd- en staartbasis drukken om deze gebieden te markeren met geurdragende afscheidingen.
- De talgklieren onder de kin staan bekend als het ‘submentale orgaan’. Dit is het gebied dat meestal wordt beïnvloed door kattenacne.
- De talgklieren aan de basis van de staart staan bekend als het ‘supracahorische orgaan’. Wanneer dit gebied wordt beïnvloed door acne-achtige veranderingen, staat de resulterende huidaandoening bekend als “stud tail”. Deze voorwaarde zal in een later artikel worden besproken.
Kattenacne begint wanneer de kin talgklieren en de omliggende haargebonden talgklieren overactief worden, waardoor overmatige afscheiding ontstaat die verschijnt als gele of bruine ophopingen op de vacht van dit gebied.
De openingen van de klieren worden geblokkeerd door deze dikke afscheiding, gecombineerd met overmatige keratine, waardoor comedonen (ook bekend als ‘mee-eters’) ontstaan. Bacteriële infectie van de geblokkeerde klieren volgt, wat leidt tot puisten en abcessen, samen met algemene ontsteking van de haarzakjes (folliculitis) en de omliggende huid (pyodermie).
Symptomen van kattenacne bij katten
Vroege tekenen van kattenacne zijn overmatige vettigheid en verkleuring van de huid in het gebied van de kin en lippen. Comedonen (mee-eters) en whiteheads kunnen worden gezien. Naarmate de aandoening vordert, leidt bacteriële infectie van de haarzakjes en talgklieren tot folliculitis en pyodermie, met een rode, pijnlijk uitziende, gezwollen huid die pus kan sijpelen.
Aangetaste gebieden zijn pijnlijk en ze kunnen jeuken, waarbij de kat herhaaldelijk aan de kin en lippen krabt. Er is vaak haaruitval, waarbij de getroffen gebieden een haarvrij, glanzend, rood oppervlak hebben. De opeenhoping van afscheidingen kan ervoor zorgen dat gedroogd, korstachtig, korstachtig puin zich ophoopt.
Slechte verzorging kan de aandoening verergeren vanwege de opeenhoping van ontladingen op de vacht.
Oorzaken van kattenacne bij katten
We hebben de oorzaken van kattenacne niet duidelijk geïdentificeerd, maar we kennen wel verschillende factoren die kunnen bijdragen. Sommige katten kunnen bijvoorbeeld acne ontwikkelen als ze allergisch zijn voor hun voedsel- of waterschalen.
De oorzaken van kattenacne zijn niet duidelijk geïdentificeerd, maar factoren die een rol kunnen spelen, zijn onder meer:
- Overproductie van afscheidingen uit de talgklieren om onbekende redenen
- Genetica: het probleem komt vaker voor bij sommige kattenrassen zoals Perzen
- Virale oorzaken worden in sommige gevallen vermoed
- Allergieën voor bepaalde items, zoals plastic voedsel- en waterbakken, kunnen betrokken zijn
- Irriterende stoffen in het milieu kunnen een rol spelen
- Eetallergies kunnen soms een rol spelen
- Auto-immuunziekte kan in sommige gevallen betrokken zijn
- Ringworm (een schimmelinfectie) kan ten grondslag liggen aan sommige gevallen
- Huidparasieten (bijv. Demodex veroorzaken schurft) kunnen soms betrokken zijn
Diagnose van kattenacne
Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat kattenacne kan hebben, kunnen de volgende stappen worden genomen.
1. Gedetailleerde geschiedenis
Uw dierenarts zal elk aspect van het leven en de gezondheidszorg van uw kat bespreken. Er zijn andere oorzaken van dezelfde soorten tekenen als kattenacne, en deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.
2. Lichamelijk onderzoek
Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, andere fysieke tekenen van ziekte opmerken, op zoek naar andere aandoeningen die verband kunnen houden met de huidziekte.
3. Huidtesten
- Huidcytologie (het verzamelen van een monster van huidlaesies met plakband) stelt de dierenarts in staat om de cellen op de huid onder de microscoop te onderzoeken. Overmatige aantallen bacteriën (als gevolg van secundaire infectie) of gisten (zoals Malassezia) kunnen worden geïdentificeerd.
- Huidschraapsels (met behulp van de rand van een scalpelmes dat tegen de huid van de kat wordt gedrukt) kunnen worden uitgevoerd om onder de microscoop naar parasieten zoals Demodex te zoeken
- Schimmelkweek kan worden uitgevoerd op een monster van de aangetaste huid om ringworm uit te sluiten
- Bacteriekweek, met antibioticagevoeligheden, kan worden uitgevoerd wanneer een kat specifieke antibiotica nodig heeft om diepe infecties op te lossen
- Een huidbiopsie kan worden genomen zodat de veranderingen in de huid door een histopatholoog onder de microscoop kunnen worden onderzocht: zo wordt een definitieve diagnose gesteld, maar het is niet altijd nodig.
4. Andere tests
- Het is waarschijnlijk dat uw dierenarts ook ander bloedonderzoek kan uitvoeren, waaronder het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende oorzaak van de acne van uw kat is.
- Radiografie (röntgenfoto’s) kan zelden worden uitgevoerd om te controleren op onderliggende bot- of tandziekte die kan leiden tot ontsteking in het kin- en lipgebied. Uw dierenarts zal u adviseren of dergelijke gedetailleerde onderzoeken al dan niet geïndiceerd zijn.
- In zeer ernstige gevallen kan uw dierenarts een verwijzing naar een dierenarts voorstellen met een bijzondere interesse in dermatologie.
Hoeveel kost het om een kat met kattenacne te behandelen?
Het is onmogelijk om de kosten van de behandeling van kattenacne te schatten, omdat er een breed scala aan verschillende ernst van het probleem is. Een mild geval kan minimale interventie vereisen, terwijl een ernstig geval gedurende vele maanden lopende onderzoeken en behandelingen nodig kan hebben. U moet uw dierenarts om een gedetailleerde schatting vragen voordat u akkoord gaat met de behandeling.
Behandeling voor kattenacne
Naast het aanpakken van de onderliggende oorzaak van de acne van uw kat, kan de behandeling bestaan uit het regelmatig reinigen van het getroffen gebied.
Het niveau van de behandeling hangt af van de ernst van het probleem. Grofweg zijn er twee soorten behandelingen.
Topische behandelingen
Nadat je je kat hebt gewassen, droog je hem af met een warme handdoek.
- Milde gevallen kunnen reageren op eenvoudige topische behandelingen, vergelijkbaar met menselijke acnebehandelingen, waaronder antibacteriële en reinigende shampoos, wasbeurten of doekjes die chloorhexidine, benzoylperoxide, salicylzuur en/of ethyllactaat kunnen bevatten. Een specifieke antibacteriële zalf, mupirocine 2%, wordt soms tweemaal daags aangebracht. Andere antibiotische zalven kunnen ook worden aanbevolen door uw dierenarts.
- Als er een opeenhoping van ontladingen is, kan dit helpen om bad getroffen gebieden met een wad van watten of een schoon washandje, met behulp van een warme oplossing van mild zout warm water (1 theelepel in een pint) of Epsom zouten (magnesiumsulfaat) oplossing op , anderhalve theelepel per pint). Verzachtende producten zoals aloë vera kunnen nuttig zijn en andere producten zoals toverhazelaar zijn voorgesteld, maar er moet voor worden gezorgd dat ze irritatie niet verergeren (bijvoorbeeld als ze zich in een alcoholbasis bevinden).
- Het is logisch om verandering van een plastic kom naar keramische of roestvrije steel voedsel en water gerechten.
Lees meer: Beste kattenwaterfonteinen
Systemische behandelingen
- Als huidtests ernstige bacteriële infecties suggereren, kunnen systemische antibiotica worden aanbevolen, idealiter op basis van de resultaten van antibioticagevoeligheidstests. In gevallen met aanzienlijke roodheid en ontsteking kan een corticosteroïde zoals prednisolon door uw dierenarts worden aanbevolen om een overreac te dempentive immuunsysteem.
- Voedingssupplementen zoals essentiële vetzuren zijn nuttig, zoals ze zijn voor veel huidproblemen, om de algemene gezondheid van de huid te optimaliseren.
- Isotretinoïne, ook bekend als 13-cis-retinoïnezuur en verkocht onder de merknaam Accutane, is gebruikt voor menselijke gevallen van acne, en is soms aanbevolen voor zeer ernstige gevallen van kattenacne die niet reageren op standaardbehandelingen. Dit is echter een krachtig medicijn met mogelijk zeer ernstige bijwerkingen, dus dit kan alleen worden overwogen onder direct veterinair toezicht. Het product is niet gelicentieerd en de positieve impact op deze ziekte is niet bewezen.
Monitoring en prognose
Visueel onderzoek van de aangetaste delen van de huid maakt het gemakkelijk om de voortgang van kinacne te beoordelen. De prognose is over het algemeen goed, waarbij de meeste gevallen goed reageren op de behandeling. Een laaggradig, aanhoudend probleem komt vaak voor en onderhoudstherapie (misschien alleen actuele behandelingen) is vaak nodig.
Conclusie
Kattenacne is een veel voorkomende huidaandoening die de kin en lippen van katten aantast. Het probleem lijkt op menselijke acne, en hoewel er enkele parallellen zijn in oorzaken en behandelingen, zijn er ook veel verschillen. Een eenvoudig thuisbehandelingsregime, met shampoos en reiniging, kan soms voldoende zijn om deze ziekte onder controle te houden, maar veterinaire betrokkenheid is belangrijk in ernstige gevallen.
Veelgestelde vragen
Hoe behandel je kattenacne?
Topische behandeling, met behulp van shampoos of zalven, is de eerste benadering, met meer geavanceerde gevallen die systemische receptplichtige medicatie nodig hebben, zoals antibiotica en ontstekingsremmers.
Hoe kan ik de kinacne van mijn kat thuis behandelen?
De eenvoudigste vorm van behandeling is regelmatig baden (bijvoorbeeld mild zout water) en het gebruik van antibacteriële shampoos om aangetaste delen van de huid schoon te maken.
Gaat kattenacne weg?
De meeste gevallen van kattenacne verdwijnen met behandeling, maar vaak kan een lager niveau van topische onderhoudstherapie (bijv. Tweemaal per week reinigen) nodig zijn om herhaling te voorkomen. Puistjes van dit type folliculaire dermatitis kunnen af en toe voorkomen, wat leidt tot de noodzaak om het niveau van de behandeling met tussenpozen te verhogen.
Wat zijn de oorzaken kattenacne?
De oorzaak is deels genetisch (sommige katten zijn hier meer vatbaar voor) misschien als gevolg van een neiging tot allergieën of auto-immuunziekte. Externe factoren kunnen ook een rol spelen, waaronder allergie voor kunststoffen of voedingsmiddelen, evenals parasiet-, bacteriële, virale of schimmelinfecties en zelfs irriterende stoffen in het milieu.