Schimmelinfecties bij katten: oorzaken, symptomen, &behandeling

Het doel van dit artikel is om een eenvoudige, duidelijke uitleg te geven om katteneigenaren te helpen alles te begrijpen over schimmelinfecties bij katten.

Snel overzicht: Schimmelinfecties bij katten

Andere namen: Cryptococcosis, Cryptococcus neoformans var. gatti

Veel voorkomende symptomen: Nasale afscheiding, nodulair weefsel rond de neusgaten, toevallen, desoriëntatie, verlies van evenwicht, zweren korstige huidlaesies, vergrote lymfeklieren, oogafwijkingen

DiagnoseNaaldaspiraatmonsters van lymfeklieren, monsters van neusdrainage, biopsie van aangetaste weefsels, bloedantigeentests voor Cryptococcus, bloed- en urineculturen bij ernstig getroffen patiënten.

Gediagnosticeerd bij katten:Soms

Vereist voortdurende medicatie: Antischimmelmedicatie kan nodig zijn voor enkele maanden of langer.

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Orale antischimmelmedicatie is vaak enkele maanden of langer nodig. Sommige aangetaste weefsels die veranderen in granuloom weefselmassa’s kunnen operatief worden verwijderd.

Huismiddeltjes:Geen

Wat zijn schimmelinfecties?

Een aantal verschillende ziekteverwekkers (ziekteveroorzakende stoffen) kunnen infectieziekten bij katten veroorzaken:

• Parasieten
• Virussen
• Bacteriën
• Schimmels (het meervoud van “schimmel”)

Dit artikel richt zich op schimmels, die schimmelinfecties veroorzaken.

Wanneer een kat wordt getroffen door een schimmelinfectie, koloniseert de schimmel een deel van het lichaam van de kat, waardoor het immuunsysteem van de kat wordt aangetast en tekenen van ziekte worden veroorzaakt. De details zijn afhankelijk van welke specifieke schimmel en welk deel van het lichaam van de kat.

Welk type schimmelinfecties kunnen katten beïnvloeden?

Een breed scala aan schimmelinfecties is mogelijk: hier is een uitgebreide lijst van degenen die huiskatten kunnen treffen.

• Ringworm, of dermatofytose (wat schimmelinfectie van de huid, het haar en de nagels betekent). Deze huidinfecties kunnen worden veroorzaakt door een aantal verschillende soorten schimmels, waaronder microsporum canis. Zie ons specifieke artikel over ringworm bij katten voor meer informatie over deze specifieke aandoening.
• Candidiasis, een schimmelinfectie die de maagdarmkanalen (GI), luchtwegen of urogenitale kanalen kan beïnvloeden
• Blastomycose, een systemische ziekte veroorzaakt door Blastomyces schimmelsoorten
• Sporotrichose is een schimmelhuid of systemische ziekte veroorzaakt door Sporothrix schimmelsoorten
• Cryptococcosis is een schimmelinfectie van het ademhalingssysteem veroorzaakt door Cryptococcus neoformans of andere soorten van deze schimmel. Deze schimmelsporen worden meestal aangetroffen in vogelpoep, vooral duivenuitwerpselen, maar kunnen ook worden gevonden in rottende vegetatie.
• Nasale aspergillose, een schimmelinfectie van de neusholtes, veroorzaakt door de Aspergillus-schimmel
• Phaeohyphomycose, een specifieke schimmelinfectie die huid-, onderhuidse en/of ziekte van het centrale zenuwstelsel (CZS) veroorzaakt
• Hyalohyphomycose, wat voornamelijk een zeldzame schimmelinfectie van de huid en een aantal andere delen van het lichaam is
• Histoplasmose , een zeldzame systemische schimmelinfectie
• Coccidioidomycose, een zeldzame systemische schimmelinfectie
• Keratotomose, of schimmelkeratitis, is een schimmelinfectie van het oppervlak van het oog
• Schimmelcysteitis
• Schimmelmeningitis

Hoe vaak komen schimmelinfecties bij katten voor?

• Ringworm, of dermatofytose, komt veel voor bij een wereldwijde verspreiding.
• De andere soorten schimmelinfecties worden slechts zelden gezien. Ze komen vaker voor in sommige delen van de wereld, maar over het algemeen zijn het zeldzame diagnoses die dierenartsen in gedachten zullen houden bij het onderzoeken van gevallen met ongewone presentaties die niet reageren op eenvoudige behandelingen.

Hoe krijgen katten schimmelinfecties?

Over het algemeen hebben schimmelinfecties de neiging zich te verspreiden via de sporen (zoals kleine eieren) die door de schimmelorganismen worden geproduceerd. Deze sporen hebben de neiging om in de omgeving te blijven en zich te verspreiden door fomites (d.w.z. een kat die de schimmel draagt, zal sporen achterlaten op een object en een andere kat zal de schimmelaantasting oppikkenction na direct contact met dat object).

Symptomen van schimmelinfecties bij katten

De klinische symptomen van schimmelinfecties variëren afhankelijk van het deel van het lichaam dat wordt aangetast.

• Ringworm, of dermatofytose veroorzaakt haaruitval en huidlaesies, soms circulair, soms met schubben, verdikte gebieden, pigmentatie en andere veranderingen.
• Candidiasis, die de gastro-intestinale (GI), galwegen, bovenste luchtwegen of urogenitale kanalen beïnvloedt, heeft de neiging om ontsteking van deze gebieden te veroorzaken en grijze schimmelplaques kunnen worden gezien.
• Systemische blastomycose veroorzaakt algemene tekenen, waaronder saaiheid, gewichtsverlies, lethargie en onaangepastheid.
• Sporotrichose heeft de neiging om huidlaesies te veroorzaken die in eerste instantie kunnen worden verward als kattengevechtswonden. De systemische versie heeft de neiging om ademhalingssymptomen te veroorzaken (niezen, hoesten, ademhalingsmoeilijkheden) of algemene tekenen zoals gewichtsverlies, saaiheid, enz.
• Cryptococcosis kan een reeks tekenen veroorzaken, van huid- en onderhuidse symptomen, tot systemische tekenen van ziekte, tot neurologische symptomen, afhankelijk van de focus van de infectie.
• Nasale aspergillose veroorzaakt niezen, nasale afscheiding, zwellingen rond de neuskamers en sinussen en soms secundaire tekenen zoals oogproblemen of vergrote lymfeklieren.
• Phaeohyphomycose veroorzaakt huidlaesies wanneer dit het getroffen gebied is, of veranderd gedrag, epileptische aanvallen of andere neurologische symptomen wanneer het centrale zenuwstelsel (CZS) betrokken is.
• Hyalohyphomycose, Histoplasmose en Coccidioidomycose ze veroorzaken allemaal een breed scala aan tekenen, afhankelijk van welke delen van het lichaam worden aangetast.
• Keratotomose, of schimmelkeratitis, presenteert zich als een pijnlijk oog, met afscheiding, ongemak en roodheid.
• Schimmelcysteitis heeft de neiging om hetzelfde type tekenen te veroorzaken als bacteriële cystitis, met verhoogde urine-urgentie en frequentie, en soms bloed in de urine.
• Schimmelmeningitis heeft de neiging om tekenen van ontsteking van het centrale zenuwstelsel te veroorzaken, zoals veranderd gedrag, epileptische aanvallen, enz.

Diagnose van schimmelinfecties

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat een schimmelinfectie heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen, volgens de basisprincipes van de diergeneeskunde.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheid van uw kat bespreken. Er zijn andere oorzaken van dezelfde soorten tekenen als schimmelinfecties, en deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.

Deze geschiedenis bevat vragen over contacten die uw kat mogelijk heeft gehad met geïnfecteerde katten of met omgevingen die worden bezocht door geïnfecteerde dieren (bijv. Verwilderde katten buiten). De locatie waar uw kat woont, maakt ook deel uit van deze geschiedenis: er is bijvoorbeeld een hogere prevalentie van sommige schimmelinfecties in sommige delen van Noord-Amerika in vergelijking met andere.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, op zoek naar een van de hierboven genoemde tekenen van schimmelinfecties. De huid wordt in detail gecontroleerd, op zoek naar kale plekken, knobbeltjes of afscheidingen.

Uw dierenarts zal ook de borstkas van uw kat ausculteren (luisteren met een stethoscoop), luisteren naar de longen en de hartslag en geluiden van uw kat beoordelen. Ze zullen een zorgvuldige palpatie van de buikholte dragen. Dit gegeneraliseerde klinische onderzoek is een belangrijke manier om uw kat volledig te beoordelen.

3. Routinematig bloedonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts routinematig bloedonderzoek kan uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen. Deze tests zijn niet specifiek bedoeld om schimmelziekten te identificeren, maar ze zijn eerder een algemeen scherm om de algemene gezondheid van uw kat te controleren. Ze kunnen veranderingen vertonen als uw kat bepaalde soorten systemische schimmelinfecties in het bijzonder heeft.

4. Gespecialiseerd bloedonderzoek

Uw dierenarts kan specifieke bloedtesten aanbevelen voor sommige virale infecties zoals FeLV en FIV, omdat er aanzienlijke implicaties kunnen zijn met betrekking tot schimmelinfecties als uw kat positief is voor een van deze, omdat ze een immunosuppressief effect op uw kat kunnen hebben.

5. Diagnostische beeldvorming

• Röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) kunnen worden gemaakt als uw kat ademhalingssymptomen vertoont: bij aspergillose zullen er veranderingen optreden in de schedel en neuskamers.
• Echografie kan worden aanbevolen om de interne structuren te visualiseren als er systemische tekenen zijn.
• CT- of MRI-scans kunnen geïndiceerd zijn voor sommige vermoedelijke interne schimmelinfecties.

6. Andere laboratoriumtests

• Huidafkrabsels en haarplukken zullen worden onderzocht als er tekenen zijn van huidziekte. Deze kunnen worden onderzocht in het laboratorium van de kliniek of ze kunnen naar een extern laboratorium worden gestuurd voor gedetailleerde analyse. Tests omvatten microscopisch onderzoek naar schimmelsporen en schimmelcultuur.
• Andere weefselmonsters of een biopsie kunnen worden verzameld voor onderzoek, kweek en misschien cytologie en histopathologie.
• Urineonderzoek kan worden aanbevolen als er urinewegklachten zijn.
• Uitwerpselen kunnen worden geanalyseerd als bepaalde gastro-intestinale schimmelinfecties worden vermoed.

7. Andere tests

Uw dierenarts kan een ultraviolette lamp (zogenaamde “Woods Lamp”) gebruiken om te zoeken naar een groene fluorescentie op de huid en het haar van uw kat, wat soms kan wijzen op een ringworminfectie.

Uw dierenarts zal u adviseren over welke gedetailleerde onderzoeken nodig zijn.

Behandeling voor schimmelinfecties

De primaire behandeling van schimmelinfecties is antischimmelmedicatie. Er is een breed scala aan antischimmelmiddelen beschikbaar en de juiste keuze hangt af van het type schimmelinfectie en het getroffen deel van het lichaam.

Ringworm, de meest voorkomende schimmelinfectie, wordt als volgt behandeld:

• Huidzalven die antischimmelmedicatie bevatten
• Shampoos die antischimmelmedicatie bevatten
• Orale medicatie zoals itraconazol

Monitoring en prognose

Schimmelinfecties kunnen weken of maanden duren om op te lossen, dus u moet contact blijven houden met uw dierenarts totdat zij ervan overtuigd zijn dat het probleem volledig is opgelost. Recidieven komen vaak voor.

Conclusie

Veel soorten schimmelinfecties kunnen worden gezien bij katten, die verschillende delen van het lichaam beïnvloeden. Huidschimmelinfecties (zogenaamde “ringworm”) komen het meest voor. Nauwe samenwerking met uw dierenarts is de beste manier om elke vermoedelijke schimmelinfectie aan te pakken.