Het eosinofiele granuloomcomplex (EGC) bij katten is, nou ja, complex. In plaats van een ziekte op zich te zijn, is de EGC een verzameling huidlaesies die katten treffen. In dit artikel vertellen we je wat je moet weten over het eosinofiele granuloomcomplex bij katten.
Snel overzicht: Eosinofiel granuloomcomplex bij katten
Basisdefinities
Voordat we het hebben over EGC-laesies, laten we eerst wat terminologie bespreken. Een eosinofiel is een ontstekingscel die vreemde indringers, zoals parasieten, bestrijdt en een rol kan spelen bij allergische reacties. Deze cellen zitten vol met korrels die chemische stoffen bevatten die vrijkomen om de indringer te vernietigen.
Een granuloom is een cluster van ontstekingscellen die zich vormen als reactie op ontstekingen.
Wat veroorzaakt het EGC?
Er is geen definitieve oorzaak van het EGC. De meest plausibele oorzaak is allergieën, in die zin dat de laesies een overdreven reactie zijn op een allergie, zoals een voedsel- of vlooienallergie.
Genetica kan een andere oorzaak zijn.
Het is onbekend hoe vaak de EGC voorkomt bij katten. Maar de laesies van het complex komen vaker voor bij vrouwelijke katten dan bij mannelijke katten.
Wat zijn EGC-symptomen?
Het eosinofiele granuloomcomplex omvat een verscheidenheid aan soorten huidlaesies bij katten, waaronder zweren, plaques en granulomen. De symptomen zijn gevarieerd en afhankelijk van de soorten laesies die erbij betrokken zijn.
Drie laesies vormen de EGC: indolente zweren, eosinofiele plaques en eosinofiele granulomen. Katten kunnen een of een combinatie van deze laesies hebben, die hieronder worden beschreven.
Indolente zweer
Indolente zweren zijn ook bekend als eosinofiele ulcera. Hun andere naam – knaagdierzweren – is een verkeerde benaming. Ze vormen zich op de bovenlipranden, meestal naar de voorkant van de bovenlip.
De zweren zijn stevig, hebben duidelijke randen en zijn oranjegeel. Ze variëren van klein tot vrij groot en ontsierend. De bovenlip kan opzwellen vanwege de zweer.
Indolente zweren kunnen bloeden, maar zijn niet bijzonder pijnlijk of jeukend.
Eosinofiele plaque
Eosinofiele plaques zijn te vinden in verschillende delen van het lichaam, meestal op de buik en binnenkant van de dijen. Andere locaties zijn het anale gebied, keelgebied, borst en onder de voorpoten.
De plaques zijn dik en erg jeukend, wat veel ongemak voor katten veroorzaakt. Ze hebben duidelijke randen en zijn cirkelvormig, verhoogd en rood. Haaruitval komt vaak voor in de buurt van de plaques.
De plaquettes kunnen groot worden. Katten hebben de neiging om aan de plaques te likken en te bijten, waardoor het risico op bacteriële infectie toeneemt.
Eosinofiel Granuloom
Eosinofiele granulomen zijn ook bekend als lineaire granulomen en collagenolytische (collageenvernietigende) granulomen. Net als de plaques kunnen deze granulomen op veel plaatsen op het lichaam verschijnen, meestal op de onderlip, kin, achterkant van de dij en in de mond. Granulomen op de lip of kin geven katten een ‘poezelige’ uitstraling.
Granulomen zijn ook te vinden op de voetzolen, waardoor pijnlijke zwelling en moeite met lopen ontstaat.
Granulomen zijn verhoogd, rozegeel en zijn nodulair of lineair. Vaak is er haaruitval in het gebied. De huid rond het granuloom is meestal verdikt en kan zweren.
Het klassieke eosinofiele granuloom uiterlijk is een lineaire laesie die langs de dij loopt.
Granulomen jeuken af en toe.
Hoe wordt de EGC gediagnosticeerd?
Om een diagnose te stellen, zal uw dierenarts een klein weefselmonster gebruiken om andere huidziekten zoals bacteriële infecties of kanker uit te sluiten.
EGC-laesies lijken op die van andere huidziekten, zoals bacteriële infecties of huidkanker. Daarom zou een dierenarts deze andere ziekten moeten uitsluiten voordat hij een EGC-diagnose bevestigt.
Lees meer: Schurft bij katten: symptomen, diagnose, & Behandeling
Om deze ziekten uit te sluiten, zal een dierenarts een klein weefselmonster onder een microscoop analyseren. Om een monster te verkrijgen, zuigt een dierenarts cellen uit de laesies (‘fijne naaldaspiraat’) of neemt een klein stukje weefsel via een biopsie.
Met behulp van de microscoop zal de dierenarts zoeken naar eosinofielen en andere indicaties van ontsteking. Ze zullen ook op zoek gaan naar microscopisch bewijs van ulceratie. De microscopische kenmerken van een EGC-laesie zullen helpen om het te onderscheiden van andere huidziekten.
Een dierenarts zal ook proberen te bepalen of er een allergische oorzaak van de EGC-laesies.
Strikte vlooienbestrijding zou helpen om een vlooienallergie te identificeren. Een voedselverwijderingsproef, waarbij een dieet met beperkte ingrediënten gedurende maximaal enkele maanden wordt gevoerd, zou een voedselallergie identificeren. Een milieuallergie zou worden geïdentificeerd met behulp van injecties onder de huid van kleine hoeveelheden potentiële allergenen, zoals pollen.
Hoe wordt het EGC behandeld?
Terwijl sommige gevallen van eosinofiele granuloom complexe laesies vanzelf verdwijnen, zullen andere katten steroïde injecties of tabletten nodig hebben.
Idealiter wordt de onderliggende oorzaak van de EGC-laesie geïdentificeerd en behandeld. In de meeste gevallen kan echter geen onderliggende oorzaak worden geïdentificeerd; in deze gevallen is de behandeling symptomatisch.
Soms verdwijnen kleine of milde EGC-laesies spontaan. De meeste laesies hebben een medische behandeling nodig.
Steroïden zijn de meest voorkomende behandeling voor EGC bij katten. Ze onderdrukken het immuunsysteem en kunnen worden gegeven als langwerkende injecties of tabletten. Omdat EGC-laesies gedurende het hele leven van een kat kunnen terugkeren, kan steroïde behandeling met tussenpozen nodig zijn voor het leven.
Steroïden doen fantastisch werk bij het behandelen van de laesies. Ze hebben echter nadelen. Langdurig gebruik van steroïden heeft ernstige bijwerkingen, zoals urineweginfecties en dunner wordende huid. Om deze bijwerkingen te minimaliseren, zullen andere ontstekingsremmende medicijnen, zoals ciclosporine, worden gegeven naast steroïden (om de vereiste steroïde dosering te verminderen) of in plaats van steroïden.
Antibiotica worden gegeven om secundaire bacteriële infecties te behandelen.
Vlooienbestrijding is vaak een onderdeel van egc-behandeling omdat vlooienbeten intense allergische reacties kunnen veroorzaken. Een vlooienallergie kan EGC-symptomen verergeren, dus een geschikte vlooienbestrijding is nodig om het risico op een nog grotere allergische reactie te verminderen.
Als de EGC-laesies ernstig zijn en niet reageren op de behandeling, is een geavanceerde behandeling door een veterinaire dermatoloog gerechtvaardigd.
Houd er rekening mee dat huidbeschadiging permanent kan zijn, zelfs als de laesies met succes worden behandeld. Deze huidbeschadiging wordt veroorzaakt door de chemicaliën die vrijkomen bij de eosinofielen.
Samenbrengen
De EGC bij katten is een complexe en soms verwarrende medische aandoening. Breng uw kat naar uw dierenarts als u huidlaesies opmerkt die lijken op de laesies die in dit artikel worden beschreven. Een snelle diagnose en behandeling zal helpen om de laesies te beheersen en uw kat te helpen zich comfortabeler te voelen.
Table of Contents