Kattenziekte AKA Feline Panleukopenia Virus bij Katten

Wat is kattenziekte of panleukopenie?

Feline Panleukopenia (of Panleucopaenia, om de Britse Engelse spelling te gebruiken), ook bekend als Feline Distemper, is een zeer besmettelijke virale ziekte (d.w.z. het verspreidt zich heel gemakkelijk). Het oorzakelijke virus heet Feline Parvo Virus (FPV) of Feline Panleukopenia Virus.

Snel overzicht: Feline Panleukopenia Virus bij katten

Deze infectie is een van de belangrijkste ziekten die zijn opgenomen in de routinematige vaccinaties die aan kittens en katten worden gegeven. In feite is het enige goede aan deze ziekte dat het gemakkelijk te voorkomen is met vaccinaties.

Opmerking: Feline Panleukopenia / Feline Distemper is compleet anders dan verschillende andere katten- en hondenziekten die namen hebben die kunnen lijken op een onervaren oor.

Feline Panleukopenia / Feline Hondenziekte moet niet worden verward met de volgende ziekten:

• Feline Leukemie Virus (FeLV): de “katachtige” en “leuke” delen van de ziektenaam verwarren mensen soms.
• Feline Immunodeficiency Virus (FIV): nogmaals, de “Feline” en “Virus” delen van de naam zijn de enige overeenkomsten tussen deze ziekten.
• Hondenziekte: deze hondenziekte wordt veroorzaakt door een heel ander type virus en is op geen enkele manier gerelateerd aan Kattenziekte.

Waarom wordt de ziekte “Panleukopenia” genoemd?

De naam van de ziekte is afgeleid van de Griekse taal: “Pan” betekent “alles”, “leuko” betekent “wit” en “penia” betekent “tekort” of “armoede”.

Als je dat in medische termen samenvoegt, betekent “Panleukopenie” “tekort aan alle soorten witte bloedcellen”.

In het echte leven heeft de ziekte deze naam gekregen omdat een belangrijk kenmerk van de aandoening de significante afname van het aantal witte bloedcellen is. De reden hiervoor is dat FPV het immuunsysteem en het beenmerg van de kat aanvalt.

Het meest zichtbare effect is de onderdrukking van het aantal witte bloedcellen van de kat. Een laag aantal witte bloedcellen maakt geïnfecteerde katten kwetsbaar voor secundaire infectie door andere ziekteverwekkende stoffen waar hun immuunsysteem normaal gesproken mee te maken zou hebben.

Hoe vangen katten kattenziekte?

Het virus tast het darmkanaal aan en veroorzaakt braken en diarree. Deze lichamelijke uitscheidingen zullen worden geladen met virusdeeltjes.

De ziekte wordt verspreid via de orale weg, d.w.z. als een kat virusdeeltjes likt of inslikt, zullen ze zelf geïnfecteerd raken.

Zogenaamde “fomites” verspreiden het virus gemakkelijk. Als een fysiek item besmet is met het virus, wordt het onmiddellijk zeer besmettelijk voor andere katten. Katten kunnen het virus oplopen van items in de omgeving, waaronder voedselschalen, waterbakken, kattenbakken en dozen, beddengoed en mensenhanden of kleding.

Het is gemakkelijk om te zien hoe niet-gevaccineerde katten in een huishouden, kennels of asielomgeving gemakkelijk kunnen worden geïnfecteerd wanneer één kat de ziekte heeft.

Om het nog erger te maken, is FPV een taai virus dat een jaar of langer in het milieu kan overleven. Het virus is resistent tegen veel ontsmettingsmiddelen, maar het wordt geïnactiveerd door bepaalde specifieke producten, waaronder bleekmiddel, 4% formaldehyde, 1% glutaaraldehyde en andere specifieke ontsmettingsmiddelen die door dierenartsen worden gebruikt.

De zeer besmettelijke aard van het virus in combinatie met het vermogen om te overleven in de omgeving voor prolonged periodes maakt de ziekte een bijzondere uitdaging voor dierenasielen.

Wat zijn de tekenen en symptomen van katachtige panleukopenie?

In sommige gevallen kan een kitten of kat dood worden gevonden: zogenaamde “peracute” gevallen. De diagnose kan dan worden gesteld na een postmortemonderzoek.

Vaker wordt een zogenaamde “acute” ziekte gezien.

Getroffen dieren zijn depressief en onaantrekkelijk, met braken en diarree. Bloederige diarree wordt soms gezien en er kan een nasale afscheiding zijn. Vanuit het perspectief van een eigenaar is het feit dat hun huisdier saai is en niet eet vaak het eerste dat wordt opgemerkt, met de andere tekenen die volgen.

Na onderzoek door de dierenarts hebben ze vaak pyrexie of hoge koorts (lichaamstemperatuur boven 39,7 ° C of 103,5 ° F), hoewel in gevorderde gevallen van ziekte de temperatuur kan dalen tot subnormale niveaus. Sommige katten hebben buikpijn, kreunen wanneer hun buik wordt gepalpeerd en soms zijn verdikking van de darmen en vergrote lymfeklieren voelbaar.

Diagnose van feline panleukopenie

De tekenen van het kitten of de kat met parvovirusinfectie zijn vaak voldoende om een vermoedelijke diagnose te stellen; het lage aantal witte bloedcellen op een volledig bloedbeeld (CBC) levert sterk ondersteunend bewijs.

Specifieke tests om het virus te identificeren kunnen indien nodig worden uitgevoerd, hetzij door laboratoriumonderzoek op viraal antigeen in de feces of het bloed of door bloedonderzoek uit te voeren om te zoeken naar stijgende antilichaamniveaus gedurende een periode van dagen of weken.

Behandeling van katachtige panleukopenie

Er is geen specifieke antivirale medicatie beschikbaar voor katachtige panleukopenie, dus de belangrijkste behandeling is eenvoudige ondersteunende zorg, gericht op het zo comfortabel en gezond mogelijk houden van het getroffen dier totdat hun lichaam op natuurlijke wijze het virus verslaat.

• Vloeistoftherapie is de hoeksteen van de behandeling, ter vervanging van vocht verloren door braken en diarree met behulp van intraveneuze of subcutane toediening van vloeistoffen. Om dit informeel te beschrijven, worden aangetaste katten vaak “aan een infuus gelegd”.
• Antibiotica worden meestal toegediend om te voorkomen dat secundaire bacteriële infecties de toestand van de kat verergeren. De door het virus geïnduceerde daling van witte bloedcellen betekent dat getroffen katten bijzonder kwetsbaar zijn voor bacteriële infecties, omdat hun immuunsysteem niet normaal kan functioneren.
• Vitamine B-injecties worden vaak gegeven om thiamine (vitamine B1) tekort te voorkomen.
• Anti-emetische medicatie kan worden gegeven aan zieke katten die herhaaldelijk braken.
• Bloed- of plasmatransfusies kan worden gegeven aan personen die bloedarmoede krijgen of die zeer lage plasma-eiwitspiegels hebben.
• Zelden serum van gevaccineerde katten kan worden gegeven, omdat dit hoge niveaus van anti-FPV-antilichamen bevat. Dit is echter alleen nuttig in het begin van de ziekte; zodra zich ziekteverschijnselen hebben ontwikkeld, is het over het algemeen te laat voor deze behandeling om een significant effect te hebben.

Wat is de prognose voor katten met katachtige panleukopenie?

Het sterftecijfer van Feline Panleukopenia is ongeveer 50%. Als de patiënt de eerste twee of drie dagen overleeft, is zijn of haar overlevingskans op lange termijn veel hoger.

Preventie van kattenziekte

Quarantaine en desinfectie

In het licht van een uitbraak is strikte isolatie van getroffen katten essentieel, samen met de zorgvuldige desinfectie van alle items in de omgeving met een goedgekeurd ontsmettingsmiddel.

Het virus wordt de eerste dagen van de ziekte overvloedig uitgestoten door geïnfecteerde patiënten en kan in sommige gevallen tot zes weken worden afgestoten. Om deze reden moeten aangetaste katten gedurende deze periode in isolatie worden gehouden, ook al lijken ze volledig hersteld te zijn.

Vaccinatie

Vaccinatie tegen FPV is zeer effectief en biedt in bijna alle gevallen volledige bescherming. Zowel gemodificeerde levende als gedode virusvaccins zijn beschikbaar.

De eerste is effectiever en biedt een snellere bescherming, maar levende virusvaccins mogen niet worden gebruikt bij zwangere katten of bij zeer jonge kittens (jonger dan vier weken). Ze kunnen ontwikkelingsproblemen veroorzaken bij kittens in de baarmoeder en bij zeer jonge dieren.

Vaccinatie tegen Feline Panleukopenia maakt deel uit van het standaard vaccinatieprotocol voor kittens: het eerste vaccin wordt meestal gegeven rond de leeftijd van 8 – 9 weken, terwijl het tweede en laatste vaccin op ongeveer 12 weken oud wordt gegeven.

Vaccinatieprotocollen variëren afhankelijk van het specifieke vaccin dat wordt gebruikt, en het is het beste om advies te vragen aan uw lokale dierenarts om ervoor te zorgen dat uw kitten goed beschermd is. Het vaccin tegen deze ziekte wordt vaak gecombineerd met een vaccin tegen de twee soorten kattengriep: katachtig herpesvirus en feline calicivirus.

Eigenaren van gezelschapsdieren moeten hun dierenarts altijd precies vragen welke vaccinatie wordt gegeven, zodat ze duidelijk zijn over waar hun huisdier tegen is gevaccineerd.

Een vaccinatiebooster moet een jaar later worden gegeven (wanneer een kat ongeveer 15 maanden oud is) en vervolgens om de drie jaar voor de rest van het leven van de kat. Nogmaals, het is het beste om de details van het boostervaccinatieplan van uw kat met uw eigen dierenarts te bespreken. De kosten van het kattenziektevaccin kunnen kosten in de bereik van $ 30 tot $ 55.