Hyperthyreoïdie bij katten: symptomen, behandeling en oorzaken

Hyperthyreoïdie is een veel voorkomende aandoening bij katten, vooral ouder dan tien jaar.

Snel overzicht: Hyperthyreoïdie bij katten

Wat en waar zijn de schildklieren?

De schildklieren zijn kleine structuren, halverwege de nek bij katten, aan weerszijden van de luchtpijp, een aan de linkerkant en een aan de rechterkant.

Ze produceren schildklierhormonen, die fungeren als het gaspedaal in een auto, waardoor dieren energie en enthousiasme voor het leven krijgen.

Wat kan er misgaan met de schildklier?

Te veel schildklierhormoon zorgt ervoor dat een dier zich gedraagt alsof zijn gaspedaal permanent op de grond wordt geduwd, terwijl als er niet genoeg schildklierhormoon is, het dier slaperig wordt, energie mist en traag en lusteloos wordt.

Beide afwijkingen kunnen optreden bij huisdieren, met overproductie van hormoon bekend als “hyperthyreoïdie”, en onderproductie genoemd “hypothyreoïdie”.

Er is een interessant verschil tussen honden en katten: honden hebben de neiging om te lijden aan Hypothyreoïdie terwijl katten lijden aan de tegenovergestelde ziekte: Hyperthyreoïdie, of een overactieve schildklier.

Wat is hyperthyreoïdie bij katten?

Hyperthyreoïdie treedt op wanneer er een verhoogd niveau van schildklierhormoon wordt geproduceerd door een of beide schildklieren bij een kat.

Het is een verbazingwekkend veel voorkomend probleem bij katten: het wordt meer gezien dan enig ander kattenhormoonprobleem, en in een recente studie van katten ouder dan tien jaar die bloedmonsters kregen, had 21% verhoogde schildklierhormonen. De gemiddelde leeftijd op het moment van diagnose is 13 jaar.

Wat veroorzaakt hyperthyreoïdie bij katten?

Niemand weet wat hyperthyreoïdie veroorzaakt, maar de volgende factoren zijn opgemerkt als mogelijke risicofactoren:

• Gebruik van kattenbakvulling.
• Het eten van een dieet dat voor meer dan 50% uit blik bestaat.
• Het eten van een op vis gebaseerd, ingeblikt voedseldieet.

* Vlooienbehandelingen zijn uitgesloten als een bijdragende factor

Het overmatige schildklierhormoon wordt geproduceerd door abnormaal schildklierweefsel: technisch wordt het beschreven als “functionele adenomateuze schildklierhyperplasie” of “schildklieradenomen”.

In lekentermen wordt dit vaak omschreven als een “goedaardige tumor”: het is niet kwaadaardig of kankerachtig en het zal zich niet verspreiden naar elders in het lichaam.

In ongeveer 70% van de gevallen worden beide schildklieren aangetast, waarbij 30% slechts één klier treft. Kwaadaardige kanker van de schildklier is zeldzaam bij katten; het staat bekend als schildkliercarcinoom en het veroorzaakt slechts 1-2% van de gevallen van hyperthyreoïdie.

Wat zijn de symptomen (tekenen) van hyperthyreoïdie bij katten?

Meestal ontwikkelen de tekenen van hyperthyreoïdie zich geleidelijk, gedurende een paar maanden. Vaak merkt de kattenverzorger dat zich een aantal symptomen ontwikkelen bij hun huisdier.

• Veranderingen in het gedrag en de gewoonten van de kat.
• Een voorheen rustige, gemakkelijke kat kan geagiteerder en prikkelbaarder worden.
• De eetlust wordt vaak beïnvloed, met veranderingen in favoriete voedingsmiddelen, evenals een aanzienlijk verhoogde eetlust.
• Verhoogde dorst.
• Verhoogd urineren, soms met ongelukken in huis.
• Verhoogde vocalisatie, met katten die meer huilen en joggen dan voorheen.
• Intermitterend braken.
• Het meest veelbetekenende teken is gewichtsverlies ondanks een verhoogde eetlust.

Als uw kat een combinatie van enkele van de hierboven genoemde tekens vertoont, is het belangrijk om ze te nemen snel naar de dierenarts.

Diagnose van hyperthyreoïdie is onmogelijk zonder een bloedtest te doen, en hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe eerder de behandeling zal worden gegeven en hoe eerder uw huisdier op weg zal zijn om weer volledig gezond te zijn. Dit is geen ziekte die vanzelf zal verdwijnen, noch zal het reageren op huismiddeltjes van welke aard dan ook.

Het klassieke beeld van een hyperthyroïde kat dat dierenartsen in gedachten hebben, is een oude, heldere, dunne kat die veel eet, meer drinkt dan normaal en af en toe braakt.

Dat gezegd hebbende, er zijn enkele gevallen die niet in dit plaatje passen, en er zijn enkele katten die deze tekenen vertonen, maar een normale schildklier hebben. Daarom is het zo belangrijk om uw kat door uw dierenarts te laten controleren als u zich op enigerlei wijze zorgen maakt over zijn gezondheid.

Kunnen jonge katten hyperthyreoïdie krijgen?

Hoewel hyperthyreoïdie vaker voorkomt bij het ouder worden, kan het van tijd tot tijd worden gezien bij jongere katten, met gevallen in de literatuur die zelfs zeldzame gevallen beschrijven van katten jonger dan een jaar met hyperthyreoïdie.

Is hyperthyreoïdie pijnlijk?

Hoewel hyperthyreoïdie geen pijn veroorzaakt bij aangetaste katten, moet er een zekere mate van ongemak zijn geassocieerd met de tekenen van een racend hart, prikkelbare aard en verhoogde honger die moeilijk te bevredigen is.

Als hyperthyreoïdie niet wordt behandeld, zullen de tekenen van ziekte steeds ernstiger worden, waarbij aangetaste katten uiteindelijk uitgemergeld en verzwakt raken. Dit hoeft niet te gebeuren: de behandeling is zeer effectief.

Het heeft geen zin om te proberen een kat met hyperthyreoïdie te helpen door ze meer te voeren, zelfs als ze voortdurend honger lijken te hebben. De extra schildklierhormonen in hun bloedbaan zullen voorkomen dat dit extra voedsel op de juiste manier wordt gebruikt en ze zullen blijven afvallen, ongeacht hoeveel je ze voedt.

Wat vinden dierenartsen wanneer ze een kat met hyperthyreoïdie fysiek onderzoeken?

Naast het opmerken dat hun patiënt een oudere, heldere, dunne kat is, zijn er drie specifieke tekenen waar dierenartsen op letten bij het onderzoeken van een verdacht geval.

1. De hartslag wordt meestal verhoogd: meestal kan het meer dan 200 per minuut zijn, wat veel sneller is dan de normale snelheid van ongeveer 150 tot 160 slagen per minuut.
2. Wanneer de dierenarts naar het hart luistert, evenals de snelle snelheid, kunnen ze een hartgeruis horen, een onregelmatige hartslag, veroorzaakt door het effect van overmatige schildklierhormonen op het hart en op het zenuwstelsel. In ongeveer 20% van de gevallen hebben getroffen katten ook een hoge bloeddruk.
3. De ademhalingsfrequentie kan ook sneller zijn dan normaal, met meer dan 30 per minuut. De ademhalingsfrequentie ligt normaal gesproken tussen de 10 – 25 ademhalingen per minuut)
4. Een kleine harde bult kan vaak worden gevoeld, aan de onderkant van de nek, als een bevroren erwt onder de huid, op de plaats van de schildklier. Dit is de vergrote schildklier en kan aan één of beide zijden worden gevoeld. Wanneer dit aanwezig is, bevestigt het vrijwel de diagnose, maar het is nog steeds belangrijk om dit op te volgen met laboratoriumtests om 100% zeker te zijn.

Welke laboratoriumtests worden gebruikt om hyperthyreoïdie bij katten te bevestigen?

Een bloedmonster is een belangrijk onderdeel van het bevestigen van de diagnose hyperthyreoïdie. Dierenartsen beginnen vaak met het uitvoeren van een zogenaamde “minimale database”, wat hematologie betekent (het controleren van de rode en witte bloedcellen) en een biochemisch panel (het meten van een reeks enzymen en chemicaliën in de bloedbaan),

Veel getroffen katten hebben karakteristieke bloedcelveranderingen, terwijl 90% verhogingen van leverenzymen heeft, evenals andere biochemische veranderingen. Urinemonsters kunnen ook worden aanbevolen om de nierfunctie in meer detail te beoordelen.

Om definitief te zijn over de diagnose, is het noodzakelijk om de schildklierhormonen direct te meten: het serum T4-niveau is bijna altijd verhoogd, wat bevestigt dat de kat hyperthyroid is. Om complexe redenen heeft ongeveer 10% van de hyperthyreoïde katten normale T4-niveaus: deze personen moeten complexere laboratoriumtests laten uitvoeren (bijv. “Serumvrije T4-concentratie”).

Het eindresultaat van de laboratoriumtestfase van deze patiënten is dat uw kat nu een bevestigd geval van hyperthyreoïdie kan zijn.

Hoe wordt hyperthyreoïdie bij katten behandeld?

Zodra de diagnose van hyperthyreoïdie is bevestigd, zijn er hier vier hoofdvormen van behandeling, met de beste keuze afhankelijk van de individuele situatie van de kat.

Elke verschillende behandelingskeuze heeft een ander prijskaartje, en dit zal van gebied tot gebied verschillen: u moet uw dierenarts aan het begin om een volledige schatting van de behandeling vragen, zodat u weet hoeveel u moet budgetteren.

Orale medicatie

Het eenvoudigste antwoord is een dagelijkse tablet om h te onderdrukkenormone productie. Als een eigenaar zich gelukkig voelt met het geven van zijn kattentabletten, dan kan dit de gemakkelijkste manier zijn. Het betekent echter wel dagelijks tabletteren gedurende het hele leven van de kat, en er is een klein risico dat de schildkliertumor uiteindelijk kwaadaardig kan worden, dus het is de moeite waard om de andere behandelingsopties te overwegen.

Dieettherapie

Als een hyperthyreoïde kat een speciaal dieet krijgt (bijv. Hills y / d) met opzettelijk lage niveaus van jodium (een belangrijk onderdeel van schildklierhormonen), zal hun schildklierhormoonniveau binnen 4 weken weer normaal worden. Niet alle katten genieten echter van het eten van dit soort dieet, en als een kat toegang heeft tot andere voedsel- of waterbronnen (bijvoorbeeld katten die naar buiten gaan, uit bronwater drinken, jagen, enz.), Dan zal het gunstige effect niet worden gezien.

Chirurgische verwijdering van de schildklier

Een operatie om de kleine schildkliertumor te verwijderen is een andere mogelijkheid. Dit kan op korte termijn duurder zijn, maar als het eenmaal is gedaan, is er geen behoefte meer aan dagelijkse tabletten, dus het kan zinvol zijn als een kosteneffectief antwoord op de lange termijn. De operatie kan vaak worden uitgevoerd door uw lokale dierenarts zonder dat een verwijzing naar een gespecialiseerd centrum nodig is.

Behandeling van radioactief jodium.

Over het algemeen alleen aangeboden bij geselecteerde gespecialiseerde verwijzingscentra, is de gouden standaard voor de behandeling van hyperthyreoïdie het gebruik van radioactief jodium: dit stoot β deeltjes uit die functioneel schildklierweefsel vernietigen, maar de structuren in het nekgebied niet beschadigen.

De radioactieve isotoop wordt toegediend via intraveneuze of subcutane injectie en behandelde katten moeten enkele weken na de behandeling in speciale isolatieverblijven blijven omdat ze het radioactieve jodium in hun urine uitscheiden, en dit kan een risico vormen voor de menselijke gezondheid.

Meer dan 90% van de katten reageert snel op deze vorm van behandeling. Deze optie is waarschijnlijk de ideale behandeling, maar het is logistiek duurder en ingewikkelder dan andere opties.

Welke behandelingskeuze is het beste voor mijn kat met hyperthyreoïdie?

Elke kat is anders: het is belangrijk om het behandelplan van uw eigen huisdier met uw dierenarts te bespreken voordat u beslist welke u moet kiezen. De meeste katten reageren goed op de behandeling en keren binnen een paar weken terug naar hun gebruikelijke, ontspannen zelf.

Is vervolgbehandeling en monitoring nodig?

De verschillende soorten behandelingen hebben verschillende vervolgbenaderingen nodig.

Dagelijkse medicatie en een jodiumbeperkt dieet bieden geen permanente genezing, dus zonder voortdurende therapie zal hyperthyreoïdie terugkeren. Om deze reden is het zinvol om intermitterende bloedtesten uit te voeren om te bevestigen dat de tabletten of het dieet nog steeds effectief zijn. Uw dierenarts zal u adviseren over de aanbevolen frequentie, maar het kan elke 3 – 6 maanden zijn.

Chirurgische verwijdering van de schildklier en behandeling met radioactief jodium zijn beide curatieve behandelingen, zodat het niet nodig zou moeten zijn om follow-up monitoringtests uit te voeren zodra uit de eerste tests na de procedure is gebleken dat de niveaus weer normaal zijn.

Er is een klein risico dat behandeling voor hyperthyreoïdie nierziekte kan “ontmaskeren” die eerder onder de oppervlakte op de loer lag, dus uw dierenarts kan tests aanbevelen om nierparameters te controleren als dit als een probleem wordt beschouwd.

Hebben katten met hyperthyreoïdie een speciaal dieet nodig?

Anders dan het beperkte jodiumdieet dat wordt gebruikt als een soort behandeling, zijn er geen specifieke diëten voor katten met hyperthyreoïdie. Katten die met de andere modaliteiten worden behandeld, kunnen hun gebruikelijke dieet krijgen, of zoals aanbevolen door uw dierenarts (bijv. Seniorendieet, enz.).

Gerelateerde artikelen:

Wat is de levensverwachting voor een kat met hyperthyreoïdie?

De prognose voor behandelde katten is goed, met een verwachte levensduur van achttien maanden tot twee jaar of meer, waarbij ongeveer een op de drie katten na vier jaar nog in leven is.

De uiteindelijke doodsoorzaak wordt meestal niet geassocieerd met hyperthyreoïdie: kankers en nieraandoeningen zijn de meest voorkomende redenen, en deze komen vaak voor bij alle oudere katten.

Vergeet niet dat als u vermoedt dat uw kat hyperthyreoïdie heeft, het belangrijk is om hem snel naar de dierenarts te brengen, zodat een juiste diagnose kan worden gesteld en een behandelplan kan worden opgesteld. Hyperthyreoïdie wordt niet van nature beter en reageert niet op huismiddeltjes of alternatieve benaderingen. De wetenschap is hier sterk in: omwille van de gezondheid en levensduur van uw kat moet de juiste behandeling worden gegeven, en wanneer dit is gebeurd, zijn de resultaten uitstekend, waarbij aangetaste katten terugkeren naar een volledige, normale gezondheid.