Mestceltumoren bij katten: symptomen, diagnose en behandeling

Dit artikel is bedoeld om de details van mestceltumoren (MCT’s) bij katten uit te leggen, met een eenvoudige, duidelijke uitleg voor katteneigenaren, zodat als ze deze diagnose voor hun huisdier krijgen, ze zullen worden geholpen om de volledige details van deze uitdagende diagnose te begrijpen.

Wat zijn mestceltumoren?

Tumoren zijn een andere naam voor kanker, die wordt gedefinieerd als een ziekte veroorzaakt door ongecontroleerde deling van abnormale cellen in een deel van het lichaam. De naam van de tumor geeft het type lichaamscel aan dat abnormaal en kankerachtig is geworden.

Mestceltumoren zijn daarom een vorm van kanker, waarbij de primaire cel de mestcel is, die normaal gesproken deel uitmaakt van het immuunsysteem.

Mestcellen zijn een speciaal type witte bloedcellen die meestal worden aangetroffen in weefsels die zich in de buitenwereld presenteren, zoals huid, luchtwegen en darmkanaal: ze circuleren niet in de bloedbaan. Ze maken deel uit van het immuunsysteem: hun functie is om deel uit te maken van de afweer van het lichaam tegen parasieten.

Normale mestcellen bevatten kleine korrels die felroze kleuren: deze bevatten zeer reactieve biochemische stoffen zoals histamine, die een van de hulpmiddelen zijn die worden gebruikt als onderdeel van de afweer van het lichaam tegen parasieten.

Een mestcel wordt geactiveerd door het contact van zijn receptoren met een IgE-antilichaam, dat een ander deel van het immuunsysteem produceert als reactie op antigenen op parasieten zoals wormen. Wanneer de mestcel wordt geactiveerd door het IgE-antilichaam, komen grote hoeveelheden histamine en andere biochemische stoffen vrij uit de cel, en in de ideale wereld zullen deze chemicaliën de binnendringende parasiet afstoten.

Wanneer een mestceltumor ontstaat, betekent dit dat er sprake is van ongecontroleerde proliferatie van mestcellen.

Deze kankerachtige mestcellen gedragen zich op dezelfde type reactieve manier als normale mestcellen, behalve dat ze zijn verzameld in één onvoorspelbare massa weefsel, en ze reageren op verschillende stimuli, niet alleen op IgE geproduceerd als reactie op parasieten.

Dit is de reden waarom mestcellen notoir onvoorspelbaar zijn, soms zeer snel groeien en soms rustig blijven.

Voorzichtigheid is geboden bij het hanteren van mestceltumoren, omdat het proces van het hanteren ervan ze kan stimuleren, waardoor hun giftige biochemische stoffen massaal vrijkomen, wat vervolgens een reactie bij het dier kan veroorzaken.

Hoe vaak komen mestceltumoren voor?

Mestceltumoren zijn een van de meest voorkomende kankers bij katten. Signalering heeft meestal betrekking op oudere katten, met een gemiddelde leeftijd van 10 jaar op het moment van diagnose. Siamese katten kunnen meer vatbaar zijn voor mestceltumoren dan andere rassen.

Er zijn twee soorten

• Huid (in de huid) Dit is het meest voorkomende type mestceltumor en het is de op één na meest voorkomende huidtumor bij katten, die ongeveer 20% van alle huidtumoren uitmaakt.
• Visceraal (in buikorganen, zoals de milt of darmen). Deze komen minder vaak voor, maar ongeveer 20% van de mestceltumoren bij katten bevinden zich in de milt (ze zijn het meest voorkomende type milttumor) en mestceltumoren zijn de derde meest voorkomende vorm van darmkanker.

Wat zijn de oorzaken mestceltumoren bij katten?

Het is niet precies bekend waarom katten mestceltumoren krijgen, en er wordt gedacht dat het een mix is van genetische factoren en omgevingsinvloeden. Een theorie is dat er niet genoeg externe “normale” uitdagingen zijn voor normale mestcellen (omdat moderne parasietbestrijding zo effectief is) en dus zijn mestcellen minder “druk” dan ze bedoeld zijn, en dat dit hen op de een of andere manier vatbaar maakt om te transformeren in een kankertoestand.

Hondenmastceltumoren lijken beter te worden begrepen dan katten: een genetische mutatie in een eiwit dat betrokken is bij celdeling (KIT genaamd) maakt honden vatbaar voor deze, en ongeveer tweederde van de mestceltumoren bij katten heeft ook deze mutatie.

Symptomen van mestceltumor bij katten

De klinische symptomen van katachtige mestceltumoren zijn afhankelijk van de locatie van de tumor.

• Cutane mestceltumoren presenteren als knobbels, zwellingen of laesies in de huid of onder de huid, meestal rond het hoofd en de nek, maar soms elders. Meestal zijn het glanzend roze haarloze knobbeltjes op de huid, maar er zijn veel variaties hierop: het kunnen brede plaques zijn, of knobbels onder de huid die normaal lijken. De meeste zijn solitaire knobbels, maar bij 20% van de katten kunnen er meerdere tumoren zijn, in verschillende sites. Een zeldzamer type mestceltumor, bekend als een “atypische cutane mestceltumor”, vooral gebruikelijk bij Siamese katten, wordt soms gezien bij jongere katten. Dit type kan soms spontaan achteruitgaan gedurende vele maanden, maar chirurgische verwijdering is nog steeds de aanbevolen manier van handelen.
• Viscerale mestcellen tumoren zijn ernstiger en veroorzaken tekenen van ziekte geassocieerd met hun aanwezigheid in de milt, lever of in de darmen. Milttumoren hebben de neiging om vage tekenen van onwelheid te veroorzaken, met saaiheid, inappetentie die steeds erger wordt, terwijl darmtumoren de neiging hebben om tekenen te veroorzaken die verband houden met darmstoornissen, waaronder gewichtsverlies, verlies van eetlust, braken en diarree. Deze interne mestceltumoren hebben meer kans om te metastaseren (verspreiden) naar elders in het lichaam, inclusief het beenmerg.

Diagnose van mestceltumor

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat een mestceltumor heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen.

1. Gedetailleerde geschiedenis

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg bespreken. Er zijn andere oorzaken van dezelfde soorten tekenen als mestceltumor, en deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.

Als er een knobbel is, wanneer is die dan verschenen? Hoe snel is het gegroeid?

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, overal. Dit omvat het palperen van het lichaam van uw kat, het voelen voor ongewone knobbels of bulten, zowel intern als extern.

De oppervlakkige lymfeklieren van uw kat worden gecontroleerd op eventuele vergroting. Eventuele afwijkingen zullen worden opgemerkt en kunnen nuttig zijn bij het stellen van een diagnose en stadiëring van een mestceltumor.

3. Routinematige bloed- en urinetests

Als onderdeel van een minimale database bij het opwerken van een zieke kat, voeren dierenartsen vaak routinematig bloedonderzoek uit, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen.

Volledige urineonderzoek zal meestal ook worden uitgevoerd. Deze tests zijn een nuttige manier om te controleren op andere onderliggende ziekten en de resultaten fungeren als een nuttige basislijn, zelfs als er geen afwijking wordt gevonden.

4. Gespecialiseerd bloedonderzoek

Uw dierenarts kan specifieke bloedtesten aanbevelen voor sommige virale infecties zoals FeLV en FIV, omdat er aanzienlijke implicaties zijn als uw kat positief is voor een van deze.

5. Diagnostische beeldvorming

Radiografie (röntgenfoto’s) en abdominale echografie kunnen worden uitgevoerd om de inwendige organen van uw kat te onderzoeken op mogelijke verspreiding van mestceltumoren en om uw kat te screenen op andere interne ziekten.

Deze onderzoeken zijn niet alleen belangrijk voor het stellen van de eerste diagnose: ze maken ook deel uit van het stadiëringsproces, op zoek naar enig bewijs van metastasen die zouden helpen bij de besluitvorming rond behandelplannen.

6. Biopten

Als een abnormale massa zich bevindt (in de huid of intern), is een biopsie (monster van levend weefsel) de enige manier waarop een mestceltumor definitief kan worden gediagnosticeerd. Dit omvat meestal een Fine Needle Aspirate (FNA), wat is hoe een diagnose van mestceltumor meestal wordt gesteld.

Cytologie zal worden uitgevoerd deze fijne naaldaspiratiemonsters, waarbij een patholoog de monsters onderzoekt en controleert op hoge niveaus van mestcellen.

Soms kan een eerste monster eenvoudigweg de brede diagnose van “mestceltumor” bevestigen en een tweede, groter biopsiemonster (bijvoorbeeld een kernbiopsie of een excisiebiopsie, door excisie van de hele tumor) kan nodig zijn voor volledige histopathologie, om meer gedetailleerde informatie over de aard van de mestceltumor te ontdekken.

Mestceltumoren worden meestal beoordeeld, van laaggradig tot hooggradig, maar het classificatiesysteem bij katten is veel minder gedetailleerd dan dat voor hondenmastceltumoren.

Behandeling van mestceltumoren

De voorkeursbehandeling voor mestceltumoren is chirurgische verwijdering, met zo breed mogelijke marges van normaal weefsel. Chirurgische excisie kan eenvoudig of complex zijn met cutane mestceltumoren, afhankelijk van de locatie, toegankelijkheid en grootte van de tumor.

Voor viscerale mestceltumoren kan dit gepaard gaan met splenectomie (verwijdering van de milt). Als de darm de focus is van de mestceltumor, kan chirurgische verwijdering veel uitdagender zijn.

Antihistaminica zijn vaak toegediend vóór interventies met mestceltumoren, om te proberen degranulatie van de mestcellen te voorkomen, wat ernstige bijwerkingen kan veroorzaken analoog aan een ernstige systemische allergische reactie. Risico’s omvatten maagzweren als onderdeel van deze reactie.

Andere behandelingsopties kunnen chemotherapie zijn, zoals lomustine, en bestralingstherapie als vervolg op de operatie. Deze kunnen in geselecteerde gevallen door uw dierenarts worden voorgesteld.

Monitoring en prognose

Naast frequente follow-up fysieke hercontroles, kunnen herhaalde röntgenfoto’s en / of echografie worden genomen om de veranderingen op röntgenfoto’s van de borstkas te controleren. De uitkomst hangt af van het type mestceltumor, de locatie en de algehele onderliggende gezondheid van de patiënt.

Conclusie

Mestceltumoren zijn een veel voorkomende vorm van kanker die katten treft, met verschillende presentaties zoals hierboven vermeld. Snelle veterinaire zorg is belangrijk als een kat tekenen ontwikkelt die erop wijzen dat ze een mestceltumor kunnen hebben, hetzij in de huid of intern.