Loodvergiftiging bij katten: symptomen, diagnose & behandeling

Het doel van dit artikel is om een goede kwaliteit, nauwkeurige, gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over loodvergiftiging, met een bijzondere focus op het risico voor katten.

Snel overzicht: Loodvergiftiging bij katten

Andere namen: Plumbisme, toxiciteit voor zware metalen

Veel voorkomende symptomen: Buikpijn, braken, slechte eetlust, toevallen, moeite met lopen, gedragsveranderingen, blindheid

Diagnose: Een voorgeschiedenis van potentiële blootstelling aan lood, volledig bloedonderzoek en controle op loodspiegels in de bloedbaan, urineonderzoek

Gediagnosticeerd bij katten:Zelden

Vereist voortdurende medicatie:Nee

Vaccin beschikbaar:Nee

Behandelingsopties: Inductie van braken, symptomatische zorg afhankelijk van de waargenomen tekenen, laxeermiddelen en klysma’s om lood uit het spijsverteringskanaal te verwijderen; chelatietherapie om lood uit de bloedbaan te verwijderen

Huismiddeltjes: Als er nog geen tekenen worden gezien en een kat loodstof of vlokken op de vacht heeft, baden en verwijderen van loodresten om verdere inname te voorkomen.

Over loodvergiftiging bij katten

Loodvergiftiging is zeldzaam bij katten (het komt tien tot dertig keer vaker voor bij honden), deels omdat katten de neiging hebben kieskeurige eters te zijn, dus ze hebben minder kans om lood in te nemen in vergelijking met honden. In maximaal 90% van de gevallen, wanneer loodvergiftiging wordt gediagnosticeerd, blijft de bron van het lood een mysterie.

Dat gezegd hebbende, zijn er specifieke situaties waarin bronnen van lood kunnen worden geïdentificeerd.

• Inname van loodhoudende verfschilfers of loodverfstof (bijvoorbeeld tijdens de renovatie van oude huizen: loodhoudende verf werd op de meeste plaatsen in de jaren 1970 verboden).
• Inname van kleine loden voorwerpen in prooien (bijv. zoals hengelzinkers in vissen, of lood geschoten in prooidieren zoals konijnen)
• Gebieden met een hoog loodgehalte in het milieu, inclusief de bodem en het water (bijvoorbeeld in de buurt van industriële complexen zoals smelterijen)#
• Andere mogelijke bronnen van lood zijn loodsoldeer, autobatterijen, loden raamverf, oude golfballen en sommige soorten oud linoleum. Blootstelling hieraan kan op de een of andere manier worden gekoppeld aan loodtoxiciteit.

Symptomen van loodvergiftiging bij katten

Niet-specifieke klinische symptomen zoals buikpijn, dofheid en inappetentie / anorexia, evenals gastro-intestinale symptomen (bijv. braken of constipatie) en gewichtsverlies, worden het meest gezien.

Andere symptomen zijn tekenen die verband houden met het zenuwstelsel (aanvallen, ataxie en gedragsveranderingen zoals prikkelbaarheid en agressie, evenals blindheid, hoofddrukken en cirkelen). Zeldzamere tekenen zijn megaesofag, gekoppeld aan regurgitatie.

Diagnose van loodvergiftiging bij katten

Soms kan er een geschiedenis zijn van bekende blootstelling aan lood (bijvoorbeeld renovatie van een oud huis) waarbij het gevaar is geïdentificeerd. Vaker zullen de tekenen niet-specifiek zijn en zal de dierenarts een onderzoek uitvoeren om de diagnose te stellen.

Gedetailleerde geschiedenis

Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan een bron van lood kunnen omvatten. Jonge dieren en kleine dieren kunnen meer vatbaar zijn voor loodvergiftiging dan oudere, grotere katten.

Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de tekenen die worden vertoond uitsluiten. Een gedetailleerd neurologisch onderzoek zal worden uitgevoerd.

Routine bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk

Uw dierenarts kan bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende ziekte is die uw kat treft.

Afwijkingen veroorzaakt door loodvergiftiging omvatten bloedarmoede, abnormale rode bloedcellen en soms andere veranderingen in de hematologie. Verhoogde leverenzymen worden soms gezien en er kan een patroon zijn van andere biochemische veranderingen, zoals verhogingen van ureum, creatinine, glucose en cholesterol.

Urineonderzoek kan ook worden uitgevoerd, waarbij sommige katten urine hebben die meer verdund is dan normaal (hyposthenurie).

Radiografie

Als een kat lood heeft ingenomen (bijvoorbeeld bij een prooi), kan bewijs worden gezien in de vorm van lood in het maagdarmkanaal op röntgenfoto’s.

Specifieke tests om loodniveaus te meten

Een definitieve diagnose van loodvergiftiging vereist de meting van de loodspiegels in een bloedmonster, waarbij de bloedloodconcentraties in delen per miljoen (ppm) worden gemeten. Loodurinespiegels kunnen ook verhoogd blijken te zijn en in zeldzame gevallen kunnen de niveaus van lood in de weefsels worden herzien.

Behandeling van loodvergiftiging bij katten

De prioriteit is in eerste instantie het stabiliseren van tekenen van loodvergiftiging (bijv. anti-epileptische medicatie inclusief diazepam voor een kat die epileptische aanvallen heeft). Anti-emetische behandeling moet worden gegeven om braken te stoppen, en intraveneuze vloeistoffen kunnen worden toegediend als algemene ondersteuning.

Specifieke behandeling om lood uit het lichaam te verwijderen wordt vaak ook uitgevoerd, waarbij de details afhankelijk zijn van de vermoedelijke oorzaak.

• Als er loodstof of vlokken in de vacht van de kat zitten, kan de kat worden gewassen om deze te verwijderen en verdere inname door zelfverzorging te voorkomen.
• Als er lood in het spijsverteringskanaal is, kan dit worden verwijderd door methoden die braken, maagspoeling, laxeermiddelen of door klysma’s veroorzaken.
• Als er lood in de weefsels zit (bijv. loodstraallets) kunnen deze operatief worden verwijderd.

Chelatietherapie

Als de bron van het lood wordt verwijderd en de bloedspiegels niet dalen, kan zogenaamde chelatietherapie worden geprobeerd. Dit is een chemisch proces wanneer een chelaatvormer oraal, rectaal of door injectie wordt ingebracht met als doel metalen uit het lichaam te verwijderen.

Er worden verschillende producten gebruikt:

• Calcium EDTA – door subcutane of intraveneuze injectie
• Succimeer of penicillamine – oraal toegediend

Prognose

De prognose hangt af van de ernst van de symptomen en het niveau van blootstelling aan lood.

Regelmatige controle van de loodspiegels in het bloed kan worden aanbevolen en chelatietherapie moet mogelijk met tussenpozen gedurende weken of zelfs maanden worden herhaald.

Preventie van loodvergiftiging bij katten

Als katten in een oud huis wonen (vóór de jaren 1970), moeten ze worden uitgesloten van gebieden die worden gerenoveerd. Katten mogen niet bewust worden blootgesteld aan loodbronnen (laat kittens bijvoorbeeld niet spelen met loden visgewichten).

Conclusie

Loodvergiftiging is een specifieke diagnose die verband houdt met blootstelling aan lood. Een toxicologische work-up is nodig om deze diagnose te stellen en zodra het probleem is geïdentificeerd, kan een specifieke behandeling worden gegeven.