Kat die schuim opgooit: wat u moet weten

Wanneer je merkt dat je midden in de nacht wakker wordt door het geluid van een kokhalzende of kotsende kat, kan het moeilijk zijn om helder te denken. Je kunt door het huis struikelen, op zoek naar tekenen van braaksel en alleen een plas helder schuim vinden waar je kat is overgegooid.

Er zijn veel mogelijke redenen waarom katten schuim kunnen overgeven en elk van deze aandoeningen vereist zijn eigen unieke diagnostische work-up en behandeling.

Waarom geven katten over?

Katten kunnen om verschillende redenen overgeven of braken. In veel gevallen is de eerste gedachte van een katteneigenaar wanneer zijn kat braakt, dat de kat haarballen moet hebben.

Hoewel dat zeker het geval kan zijn, zijn er veel andere factoren die ervoor kunnen zorgen dat een kat moet overgeven. In de meeste gevallen zijn deze andere oorzaken van braken veel waarschijnlijker dan haarballen, omdat zelfs haarballen meestal secundair aan een andere onderliggende aandoening voorkomen.

Een van de belangrijkste oorzaken van overgeven bij katten is een ziekte die het spijsverteringskanaal aantast.

Er zijn veel verschillende mogelijke oorzaken van gastro-intestinale (GI) overstuur bij katten, waaronder parasieten, bacteriële infecties, voedselintolerantie, indigestie, gastritis (maagontsteking), pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier) of constipatie.

Sommige katten kunnen braken omdat ze een vreemd voorwerp hebben ingenomen, zoals touw of een insect. Andere katten kunnen braken als gevolg van een meer ernstige onderliggende darmziekte, zoals kanker of een auto-immuun ontstekingsaandoening.

Katten kunnen ook braken als gevolg van systemische ziekten of aandoeningen die buiten het maagdarmkanaal optreden. Een aantal systemische ziekten kunnen braken als een klinisch teken omvatten, zoals diabetes, hyperthyreoïdie, chronische nierziekte, leverziekte en anderen. Toxine-inname kan ook braken veroorzaken, evenals sommige neurologische aandoeningen.

Bij het overwegen van de mogelijke oorzaken van braken bij katten, kan het nuttig zijn om onderscheid te maken tussen acuut en chronisch braken. Acuut braken is braken dat zich recent en plotseling heeft ontwikkeld.

Een kat zonder voorgeschiedenis van braken die meerdere keren op één dag braakt, ervaart bijvoorbeeld acuut braken. Chronisch braken daarentegen is braken dat gedurende een langere periode optreedt.

Hoewel het soms een uitdaging kan zijn om onderscheid te maken tussen acuut en chronisch braken, kan het karakteriseren van het braken van uw kat helpen bij het beperken van mogelijke oorzaken van het braken. Acuut braken wordt vaker veroorzaakt door parasieten, infecties of een vreemd lichaam, terwijl chronisch braken eerder wordt geassocieerd met langdurige ziekten zoals inflammatoire darmaandoeningen, kanker of systemische ziekten.

Hoe schuim verschilt van braaksel?

Wanneer je denkt aan “normaal” kattenbraken, stel je je waarschijnlijk iets voor dat min of meer op onverteerd voedsel lijkt. Dit kan het verrassend of zorgwekkend maken wanneer uw kat schuimig wit schuim of een andere heldere vloeistof braakt.

Een kat zal schuim braken wanneer de maag en de bovenste darmen leeg zijn. Dit schuim is een combinatie van gal en slijm, waardoor het een karakteristiek schuimig uiterlijk krijgt. De aanwezigheid van schuim in het braaksel van uw kat, in plaats van verteerd voedsel, suggereert dat uw kat waarschijnlijk niet heeft gegeten in de uren direct voorafgaand aan het braken.

Waarom gooit mijn kat schuim op?

Uw kat kan om verschillende redenen schuim braken, waaronder zowel gastro-intestinale aandoeningen als aandoeningen die zich buiten het darmkanaal voordoen.

Veel voorkomende oorzaken van braken bij katten zijn:

• Intestinale parasieten: Er zijn verschillende darmwormen die braken bij katten kunnen veroorzaken, waaronder haakwormen, rondwormen en Ollulanus tricuspis, de kattenmaagworm. Katten ontwikkelen deze wormen meestal nadat ze in contact zijn gekomen met het braaksel of de ontlasting van een geïnfecteerd dier.
• Infectie: Bacteriële infecties, zoals Campylobacter en Salmonella kan braken bij katten veroorzaken. Er zijn ook een aantal virale ziekten die braken bij katten kunnen veroorzaken.
• Voedselintolerantie: Net als mensen kunnen katten allergieën of gevoeligheden voor ingrediënten in hun voedsel ontwikkelen. Hoewel voedselallergieën vaak huidproblemen bij katten veroorzaken, kunnen sommigets kan braken of diarree ontwikkelen als gevolg van een voedselgevoeligheid.
• Immuungemedieerde ziekte: Katten zijn vatbaar voor een aantal ontstekingsaandoeningen van de darmen, die allemaal gewoonlijk worden aangeduid als inflammatoire darmziekte. De oorzaak van deze ontsteking is vaak onbekend, hoewel voedingsgevoeligheid een rol kan spelen. Getroffen katten vertonen vaak braken, diarree en / of gewichtsverlies.
• Kanker: Tumoren in de slokdarm, maag of darmen kunnen ervoor zorgen dat katten overgeven. Deze tumoren kunnen de mechanische stroom van voedsel langs de tumor belemmeren, of ze kunnen ontstekingen veroorzaken die de normale gastro-intestinale functie verstoren.
• Vreemd lichaam: Katten zijn van nature nieuwsgierige wezens. Af en toe eet een nieuwsgierige kat touw, bladeren, insecten of andere niet-voedselproducten. Eenmaal ingenomen, kunnen deze materialen het maagdarmkanaal irriteren of een darmblokkade veroorzaken, die beide braken kunnen veroorzaken.
• Systemische ziekte: In sommige gevallen kan braken een symptoom zijn van een systemische (lichaamsbrede) ziekte. Aandoeningen zoals hyperthyreoïdie, diabetes, chronische nierziekte en leverziekte worden allemaal geassocieerd met braken, naast andere ziekten. Zelfs hartwormen worden geassocieerd met braken bij katten.

Om de oorzaak van het braken van uw kat te bepalen, moet uw dierenarts een grondig lichamelijk onderzoek en diagnostische work-up uitvoeren. Tijdens het lichamelijk onderzoek zal uw dierenarts de buik van uw kat palperen, voelend voor bewijs van darmmassa’s of darmverdikking.

Uw dierenarts zal ook zoeken naar tekenen van systemische ziekte die het braken van uw kat kunnen verklaren. Vervolgens zal uw dierenarts diagnostische tests aanbevelen. Afhankelijk van de leeftijd, geschiedenis en afwijkingen van het lichamelijk onderzoek van uw kat, kunnen aanbevolen tests bloedonderzoek, een urineonderzoek, testen op kattenleukemie en feline immunodeficiëntievirus, schildklierniveautests (bij oudere katten), abdominale röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) en / of abdominale echografie omvatten. Aanvullende tests kunnen ook worden aanbevolen, afhankelijk van de resultaten van deze eerste tests.

Wat te doen als uw kat schuim opgooit?

Als je merkt dat je kat schuim heeft opgegooid, is het belangrijk om een paar observaties te doen. Heeft uw kat rood schuim braakgelegd, wat kan wijzen op bloedingen in de slokdarm? Heeft uw kat geel schuim braakt, wat wijst op de aanwezigheid van gal? Door kennis te nemen van de kenmerken van het braaksel van uw kat, kunt u mogelijk waardevolle informatie aan uw dierenarts verstrekken.

Houd vervolgens uw kat zorgvuldig in de gaten. Een enkele episode van braken (zelfs als uw kat meerdere plassen snel achter elkaar braakt) vereist mogelijk geen onmiddellijke interventie, zolang uw kat zich anders normaal gedraagt. Beperk uw kat in een klein gebied voor het gemak van toezicht (zodat u erop kunt vertrouwen dat uw kat niet braakt in een hoek van het huis waar u het misschien niet vindt) en houd haar in de gaten, maar ze kan de komende uren weer normaal worden.

Als uw kat echter drie of meer episodes van braken op een dag heeft, of als hij of zij zich zeer lusteloos of ziek gedraagt, zelfs na een enkele episode van braken, moet u contact opnemen met uw dierenarts om een afspraak voor uw kat te plannen. Een verlies van eetlust dat langer dan een dag aanhoudt, moet ook een telefoontje naar uw dierenarts veroorzaken.

Veel katten hebben een lange geschiedenis van chronisch, intermitterend braken. Hoewel eigenaren dit vaak aan haarballen wijten, hebben deze katten vaak onderliggende gastro-intestinale problemen die bijdragen aan het braken. Als uw kat een voorgeschiedenis van braken heeft, moet u dit bij uw volgende afspraak aan uw dierenarts melden. Uw dierenarts kan met u praten over mogelijke oorzaken van het braken van uw kat, mogelijke work-up en behandelingsopties met u bespreken. Als het chronische braken van uw kat in frequentie of ernst toeneemt, duidt dit erop dat u uw dierenarts moet bellen en een eerder bezoek moet plannen.

Conclusie

Er zijn een aantal redenen waarom uw kat schuim kan braken, op acute of chronische basis. Als u zich zorgen maakt over het braken van uw kat, is het altijd het beste om contact op te nemen met uw dierenarts voor een grondige evaluatie.