Hondenpestvaccin voor katten: Een complete gids (Vet Answer)

Distemper bij katten staat ook bekend als feline infectieuze enteritis, feline parvovirus en feline panleukopenia, en wordt veroorzaakt door een virus met dezelfde naam. Distemper treft meestal katten die nog niet hun volledige vaccinatieserie hebben gehad. Vaak gaat het om kittens jonger dan zes maanden, maar ook volwassen katten of oudere katten met een slechte vaccinatiegeschiedenis kunnen risico lopen.

Preventie gebeurt voornamelijk door vaccinatie, en de behandeling is meestal ondersteunend – hoewel veel katten die de ziekte krijgen, ondanks verzorging aan de ziekte zullen bezwijken. In veel landen komt kattenziekte veel minder voor, dankzij vaccinatiecampagnes.

Distemper, of parvovirus, kan voor langere tijd in de omgeving leven (maanden, of langer), en kan zich verplaatsen op voorwerpen, zoals schoenen en kleding, terwijl het besmettelijk blijft. Initiële infecties richten zich meestal op snel delende cellen, en komen binnen wanneer virale deeltjes worden ingeslikt. Daarom zijn de eerste klinische symptomen meestal gastro-intestinaal en omvatten ze braken, diarree en bloed in de ontlasting.

Naarmate het virus zich verder verspreidt in het lichaam, kan het het vermogen van het beenmerg om cellen te produceren aantasten, wat leidt tot secundaire infecties in een toestand die bekend staat als sepsis. De sterfte bij katten met deze ziekte is over het algemeen zeer hoog. De ziekte is ook zeer overdraagbaar op andere katten die in contact komen met besmette personen. Van katten die de ziekte overleven wordt aangenomen dat ze een goede immuniteit behouden tegen toekomstige infecties.

Lees verder om te weten te komen hoe het parvovirus bij katten kan worden aangepakt.

Wat veroorzaakt hondenziekte bij katten?

Distemper bij katten wordt veroorzaakt door het feline parvovirus. Over het algemeen treedt de klinische ziekte 7-14 dagen na de eerste blootstelling op, en begint in het maag-darmkanaal, omdat het virus zich richt op snel delende cellen. Dit veroorzaakt dood en verlies van de cellen die de maag en darmen bekleden, en leidt tot diarree, braken en bloed in de ontlasting.

Het virus verspreidt zich vervolgens door het hele lichaam en kan het beenmerg infecteren, waardoor het vermogen van het lichaam om rode en witte cellen te produceren wordt aangetast – vandaar de naam “panleukopenie”, een term die betekent dat alle celniveaus laag zijn. Omdat het virus de darmwand beschadigt, kunnen bacteriën uit het darmkanaal het lichaam binnendringen en systemische bacteriële infecties veroorzaken in een proces dat sepsis wordt genoemd en kan leiden tot wijdverbreid orgaanfalen. Deze infectie wordt verergerd door het lage aantal witte bloedcellen, en de prognose is dan ook voorzichtig.

Katten kunnen worden blootgesteld aan distemper via andere katten, of via fomites – levenloze voorwerpen zoals schoenen of kleren die het virus van de ene plaats naar de andere kunnen overbrengen. Aangezien het virus voorkomt in speeksel, braaksel en ontlasting van besmette katten, kan het zich gemakkelijk en snel verspreiden.

Een andere vorm van parvovirus bij katten treedt op wanneer zwangere poezen (vrouwelijke katten) worden besmet. Afhankelijk van waar in hun zwangerschap dit gebeurt, kunnen ze ofwel foetale dood van het nest krijgen, of kittens die geboren worden als “wiebelkatten” of “bobbelkatten”. Bij deze kittens vernietigt het virus permanent het deel van hun hersenen dat helpt bij de coördinatie en het evenwicht. Hoewel ze een normaal leven kunnen leiden, zijn ze vaak ongecoördineerd en hebben ze meer problemen met rennen, springen en spelen dan andere katten.

Wat zijn de symptomen van Distemper bij katten?

Symptomen van distemper beginnen meestal in het darmkanaal, omdat daar de initiële infectie plaatsvindt. Naarmate de immuunrespons zwakker wordt, en de kat zieker wordt, verspreidt het virus zich, en kunnen de symptomen zich uitbreiden.

Omdat kattenziekte dodelijk kan zijn en de neiging heeft zich snel te verspreiden, is het het beste om uw kat zo snel mogelijk naar een dierenarts te brengen als u zich zorgen maakt bij het zien van een van de bovenstaande symptomen. Het is ook nuttig om hen van tevoren te laten weten dat u uw kat binnenbrengt voor mogelijke kattenziekte, omdat ze misschien extra voorzorgsmaatregelen willen nemen wanneer uw kat de kliniek bezoekt.

Wanneer moet mijn kitten een vaccin tegen hondenziekte krijgen?

Kittens krijgen hun eerste distempervaccins in wat een “primaire vaccinatiecursus” wordt genoemd. Dit zijn vaccins die over het algemeen rond de leeftijd van 8 weken beginnen, en elke 3-4 weken doorgaan tot ze 16 weken of ouder zijn. De reden hiervoor is dat rond de leeftijd van 16 weken de antilichamen die hun moeder (de poes) had tegen verschillende ziekteverwekkers over het algemeen dalen tot niveaus die laag genoeg zijn om de vaccins niet te verstoren. Anders kunnen vaccins die vóór die tijd worden gegeven, onwerkzaam zijn als ze antilichamen van hun moeder hebben die reageren voordat hun eigen immuunsysteem zijn eigen antilichamen kan aanmaken.

Dit betekent meestal dat de meeste kittens een eerste vaccin krijgen, en daarna 1-2 boosters, tot ze 16 weken of ouder zijn. Na 16 weken hebben de meeste kittens dan pas een jaar later hun volgende vaccin nodig. De meeste vaccins tegen distemper bevatten ten minste 1-2 andere virussen in hetzelfde vaccin.

Wat is het schema voor volwassen kattenvaccinaties?

Volwassen katten vallen in twee categorieën voor hoe hun vaccins worden gepland.

Volwassen katten die nog nooit gevaccineerd zijn, of waarvan niet bekend is dat ze ooit gevaccineerd zijn (bijv. katten die als volwassen zwerfkatten buiten zijn gevonden), krijgen over het algemeen een primair vaccin tegen distemper, en een enkele booster 3-4 weken later.

Volwassen katten die als kitten hun eerste vaccinatie kregen, krijgen over het algemeen een jaarlijkse of driejaarlijkse boosters, afhankelijk van het soort vaccin, de tijd die zij buiten doorbrengen (of met andere katten in pension), en hun leeftijd.

Vaak gestelde vragen (FAQ’s)

Wat zijn mogelijke bijwerkingen van het distemper vaccin?

De meest voorkomende bijwerking van vaccins bij katten is meestal lethargie, gevolgd door braken, of diarree. Katten ontwikkelen zelden anafylaxie, of levensbedreigende allergische reacties op vaccins, gezichtszwelling of netelroos als gevolg, zoals bij veel andere diersoorten het geval is. Als uw kat een reactie op een vaccin vertoont, meld dit dan aan uw dierenarts, omdat dit de manier waarop ze in de toekomst worden gevaccineerd kan veranderen.

Sommige distemper-vaccins kunnen ook een minder ernstige vorm van het virus uitscheiden, wat gedurende 7-14 dagen na de vaccinatie een vals-positieve uitslag bij de ontlastingtest op de ziekte kan veroorzaken.

Wat moet ik doen als ik vermoed dat mijn kat distemper heeft?

Als u vermoedt dat uw kat misschien distemper heeft, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts. Neem een monster van de ontlasting mee naar het bezoek als uw kat diarree heeft, vooral als deze bloederig of donker is. Het testen van dit monster kan cruciaal zijn om een diagnose te stellen.

Is kattenziekte besmettelijk?

Ja, het is zeer besmettelijk. Neem contact op met uw dierenarts voor aanbevelingen als u denkt dat uw kat distemper heeft, of eraan is blootgesteld. Afhankelijk van uw huishouden kan uw dierenarts u aanraden de kat in kwestie voor een bepaalde tijd te isoleren.

Wat kan lijken op distemper bij katten?

Alles wat maagdarmklachten kan veroorzaken, kan lijken op kattenziekte. Dit kunnen virale of bacteriële infecties zijn die het maagdarmkanaal aantasten, parasieten (zoals spoelwormen, lintwormen of protozoaire infecties door Giardia), en vele andere aandoeningen. De meeste katten met distemper zijn niet gevaccineerd, minder dan zes maanden oud en vaak erg ziek.

Kan kattenziekte worden voorkomen?

Preventie van distemper gebeurt door vaccinatie, zoals eerder beschreven.

Conclusie

Distemper bij katten is een ziekte die steeds minder vaak voorkomt, grotendeels dankzij zeer effectieve routinematige vaccinatie tegen de ziekte. Het kan echter nog steeds ernstige ziekte veroorzaken bij niet-gevaccineerde katten, en vaak zelfs de dood tot gevolg hebben. Gelukkig zullen de meeste mensen deze ziekte nooit bij een kat zien. De behandeling is ondersteunend, maar erg moeilijk en vaak niet succesvol. Als u denkt dat uw kat eraan is blootgesteld, ook al vertoont hij geen tekenen van de ziekte, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts om de volgende stappen te bepalen.

Uitgelichte afbeelding: Tom Wang, Shutterstock