Feline Gingivitis: Oorzaken, Symptomen, &Behandeling

Wat is gingivitis bij katten?

Gingivitis bij katten wordt gedefinieerd als “ontsteking van het tandvlees van de kat”. De term “gingiva” betekent “tandvlees” dat zijn de roze slijmvliezen die de botten van de boven- en onderkaak bedekken en de tanden van de kat omringen.

Snel overzicht: Feline Gingivitis

Het postfix “het is” betekent “ontsteking”, dat is de roodheid, pijn, zwelling, warmte en functieverlies die de reactie van het lichaam is op een belediging van welke aard dan ook. Dus met gingivitis wordt tandvlees rood, pijnlijk, gezwollen, verwarmd en verliezen ze hun normale functie.

Andere terminologie wordt soms gebruikt om ontsteking van het slijmvlies van de mond van een kat te beschrijven.

• Tandvleesontsteking is een zeer brede term, wat simpelweg betekent dat het tandvlees niet gezond is.
• Faucitis betekent ontsteking van het mondslijmvlies achter de tanden aan de achterkant van de mondholte.
• Stomatitis betekent ontsteking van het slijmvlies van de mond en lippen.
• Gingivo-stomatitis betekent ontsteking van het tandvlees en het slijmvlies van de mond en lippen.
• Faryngitis betekent ontsteking van de keelholte, het gebied aan de achterkant van de mond.

Deze termen verwijzen allemaal naar hetzelfde brede concept: ontsteking van sommige of alle slijmvliezen die de mondholte bekleden en de tanden omringen, waardoor de kat ongemak krijgt.

Er zijn nog twee andere belangrijke, verwante termen:

• Parodontitis of parodontitis is de algemene term voor ziekte van de structuren rond de tanden.
• Tandheelkundige ziekte is de term die wordt gebruikt om de ziekte van de tanden te beschrijven, die vaak gepaard gaat met gingivitis

Oorzaken van gingivitis bij katten

De bekleding van de mondholte stuit op een breed scala aan uitdagingen, waaronder irriterende stoffen en potentiële allergenen (bijvoorbeeld in het voedsel), bacteriën en fysiek schurende stoffen wanneer een kat eet.

Normaal gesproken is het immuunsysteem in staat om dergelijke uitdagingen tegen te gaan, door het tandvlees en de bekleding van de mondholte in een gezonde toestand te houden. Soms kan echter om verschillende redenen een van de twee uitkomsten gebeuren.

• Een ontoereikende immuunrespons kan ervoor zorgen dat een pathogeen zich vermenigvuldigt, waardoor ontstekingen ontstaan
• Een overactieve immuunrespons kan ervoor zorgen dat ontstekingen zich ontwikkelen als reactie op een anders onschadelijke uitdaging.

De onderliggende oorzaak van feline gingivitis is vaak niet precies vastgesteld, maar veel voorkomende oorzaken zijn de volgende.

• Bacteriële infecties. Pathogene bacteriën worden vaak aangetroffen in de mond van katten met gingivitis: deze kunnen een primaire oorzaak zijn, of de bacteriën kunnen een secundaire complicatie zijn, waardoor een mildere vorm van gingivitis wordt verergerd die wordt geïnitieerd door een andere primaire oorzaak.
• Virale infecties. Feline Calici Virus (FCV) is een veel voorkomende oorzaak van gingivitis bij katten, en Feline Herpes Virus (FHV)) is soms ook betrokken. Twee andere virussen, feline leukemievirus (FeLV) en feline immunodeficiëntievirus (FIV) kunnen ook betrokken zijn, maar hun rol is niet duidelijk en hun impact kan meer verband houden met het feit dat ze het immuunsysteem van de kat beïnvloeden in plaats van direct betrokken te zijn bij het veroorzaken van ontsteking van de tandvleesweefsels.
• Immuunziekte. Ontsteking van het slijmvlies van de mondholte kan soms een soort immuungemedieerde of auto-immuunziekte zijn, d.w.z. een overreactie van het immuunsysteem op normale uitdagingen zoals de bacteriën en toxines die worden aangetroffen bij de opbouw van plaque op de tanden (plaque is de kleverige semi-vloeibare film van opgelost voedsel en slijm die zich na het eten op tanden verzamelt). Als de plaque op zijn plaats blijft, het wordt gemineraliseerd, wat leidt tot tandsteen- of calculusvorming. Dit is een vaste, bruine substantie die zich ophoopt en fungeert als een groter oppervlak voor meer plaque om zich op te verzamelen, waardoor nog meer bacteriën en toxines zich kunnen ophopen, waardoor het probleem verergert. Slechte mondhygiëne is een belangrijke predisponerende oorzaak van gingivitis.
• Andere specifieke oorzaken. Ontsteking van het mondslijmvlies kan worden veroorzaakt door een aantal andere problemen, waaronder directe fysieke irritatie (het eten van irriterende materialen of sommige planten), metabole problemen die leiden tot systemische ziekten (bijv. Nierfalen, met azotemie) en falen van het immuunsysteem (bijv. veroorzaakt door erfelijke ziekten bij sommige rasrassen van katten zoals Perzen en Abessijnen), of veroorzaakt door systemische problemen zoals diabetes, kanker of chemotherapie).

Symptomen van gingivitis bij katten

Klinische symptomen van gingivitis zijn halitose (slechte adem), moeite met eten (dysfagie), poten in de mond, verminderde eetlust, kwijlen, bloeden uit de mond, orale pijn (bijv. wanneer de mond wordt onderzocht), gewichtsverlies en een over het algemeen verward uiterlijk (een kat met gingivitis kan ongemak ondervinden bij het verzorgen van zichzelf, wat leidt tot een onverzorgde, slecht onderhouden vacht). De submandibulaire lymfeklieren kunnen worden vergroot (lymfadenopathie).

Het probleem wordt meestal gezien bij volwassen of middelbare katten, maar bij sommige rassen (zoals Maine Coon, Siamese, Perzische en Abessijnse katten) kan katachtige juveniele gingivitis worden gezien bij katten jonger dan drie jaar.

Hoe gingivitis bij katten te behandelen

Een dvm-dierenarts moet altijd worden geraadpleegd als een kat gingivitis heeft. Er moeten inspanningen worden geleverd om de oorzaak van het probleem van de individuele kat te diagnosticeren. Pas als dit is vastgesteld, kan een passende behandeling worden georganiseerd.

Diagnostische tests kunnen röntgenfoto’s omvatten om de gezondheid van de tanden te evalueren, en in het bijzonder om tandwortels te beoordelen en om resorptieve laesies op tanden te identificeren die erop wijzen dat ze moeten worden geëxtraheerd. Gebitsproblemen zoals deze zijn vaak gekoppeld aan gingivitis.

• Een professionele tandheelkundige ingreep onder algemene anesthesie is vaak nodig, waardoor tandsteen en tandplak kunnen worden verwijderd en gebitsreiniging, inclusief het polijsten van de tandoppervlakken. Follow-up thuis tandheelkundige zorg is essentieel.
• Extractie van de permanente tanden, en soms zelfs volledige mondextracties, zelfs inclusief de hoektanden. kan de enige manier zijn om ernstige gevallen op te lossen. Dit lijkt vaak overdreven radicaal voor kattenverzorgers, maar de ontsteking van het tandvlees is vaak gericht op de tandvleeslijn, de overgang tussen de tanden en het tandvlees, gerelateerd aan de plaque die zich op het oppervlak van de tanden opbouwt. Als de tanden worden verwijderd, wordt de plaque permanent verwijderd en verdwijnt de gingivitis vaak volledig.
• Antibiotica kan worden geïndiceerd om elke actieve pathologische bacteriële component van het probleem op te lossen: veel voorkomende keuzes zijn clindamycine, amoxycilline, doxycycline of metronidazol, maar uw dierenarts zal de meest geschikte keuze voor uw kat selecteren, en deze zijn niet voor elk geval geïndiceerd.
• Corticosteroïden worden soms gebruikt om de ontsteking te verlichten: nogmaals, ze zijn niet altijd geïndiceerd, en dit is een beslissing voor uw dierenarts.
• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) worden soms gebruikt voor hun ontstekingsremmende, pijnstillende werking
• Ontstekingsremmende medicatie zoals ciclosporine kan in sommige gevallen worden gebruikt.
• Omega-interferon oraal of per injectie toegediend kan helpen om de immuunrespons te wijzigen.
• CO2-lasertherapie kan soms worden gebruikt voor specifieke gevallen.
• Boviene lactoferrine, aangebracht op het tandvlees, kan het vermogen van bacteriële pathogenen om ziekte in de mond te veroorzaken verminderen
• Goudzouten, gegeven als intramusculaire injecties, kan helpen om een overactief immuunsysteem te moduleren.
• Stamceltherapie kan in sommige gevallen worden gebruikt.

Hoe gingivitis bij katten te voorkomen

Een hypoallergeen dieet van hoge kwaliteit (met hoogwaardige eiwitten uit een laag aantal bronnen) kan helpen om de blootstelling van de mondholte aan irriterende stoffen en allergene stoffen te verminderen. Suppletie met omega 3- en omega 6-vetzuren kan de ontstekingsreactie verminderen.

Topische mondhygiëneproducten die de ophoping van tandplak verminderen (bijv. chlorhexidine, of een reeks anderen) kan ook helpen. Een goed tandheelkundig thuiszorgregime (bijv. poetsen met een tandenborstel en tandpasta, en / of regelmatig gebruik van tandheelkundige behandelingen die het VOHC-keurmerk dragen) zal waarschijnlijk ook helpen.