Ik vraag me vaak af wat katten denken en ik weet zeker dat ik niet de enige ben.
Immers, onze katachtige vrienden lijken soms zo mysterieus en vreemd, maar andere keren lijken ze volkomen transparant in wat ze willen.
Maar een van de meest interessante gebieden om te onderzoeken is hoe katten ons zien. Zijn wij gewoon een andere kat voor hen, hoewel niet zo bekwaam als het op jagen aankomt. Of zit het iets dieper?
Er is veel bewijs dat katten en mensen een sterke band hebben, maar denken katten dat wij hun moeder zijn?
Hoewel katten ons in de eerste plaats op dezelfde manier behandelen als andere katten, is het onwaarschijnlijk dat katten denken dat wij de moeder zijn die hen gebaard heeft. Het is mogelijk dat ze denken dat wij een soort surrogaatmoeder zijn, maar er zijn ook genoeg aanwijzingen dat ze ons gewoon zien als een grote vindingrijke kat.
Ik neig meer naar het idee dat katten ons zien als een katachtige waar ze een sterke band mee hebben, maar niet een waarvan ze denken dat ze er verwant mee zijn.
Toch zullen we het bewijs voor beide kanten nauwkeurig bekijken, te beginnen met te leren hoe katten hun menselijke metgezellen zien en van daaruit zullen we proberen te begrijpen hoe katten hun eigenlijke biologische moeder zien en waarom zij ons waarschijnlijk niet in dezelfde categorie plaatsen.
Maar we zullen ook leren waarom dat niet zo’n slechte zaak is!
Laten we beginnen!
Hoe kijken katten naar mensen?
Terwijl katten misschien niet als hun moeder zien, is het waarschijnlijk dat ze ons wel als een soort kat zien.
Dat is een groot verschil met honden, die ons duidelijk als een andere soort lijken te behandelen, en een van de dingen die ik zo leuk vind aan katten.
Feline gedragsdeskundige John Bradshaw legt uit dat “Er veel onderzoek is gedaan met honden en hoe honden met mensen omgaan. [It’s] heel duidelijk geworden dat honden ons waarnemen als anders dan zijzelf: Zodra ze een mens zien, veranderen ze hun gedrag. De manier waarop een hond met een mens speelt is totaal verschillend van [the way it plays] met een hond.”
Maar bij katten is dat net niet het geval en dezelfde lichaamstaal die katten met andere katachtigen gebruiken, gebruiken ze ook met ons.
Dat omvat vocalisaties zoals trillen, maar ook het wrijven van hun wangen en staarten over elkaar. Wanneer een kat een vriendelijke katachtige begroet waarmee ze zich op hun gemak voelen of waarmee ze een band hebben, zullen ze vaak hun wangen, staart en hele lichaam over hen heen wrijven, op dezelfde manier als katten over onze benen wrijven.
Er is hier echter sprake van een machtsdynamiek en in een gesprek met Scientific American legt Bradshaw verder uit dat “wanneer ze in een familiegroep leven, kittens zich tegen hun moeder wrijven, poezen zich tegen katers wrijven en kleinere katten zich tegen grotere katten wrijven. Het omgekeerde komt zelden voor – een indicatie van het kleine gebrek aan machtsevenwicht in elk van deze relaties.”
Katten leven echt volgens de regel dat iedereen gelijk moet worden behandeld, maar in hun geval betekent dat dat iedereen als katten moet worden behandeld!
Bradshaw vat zijn punt verder samen door te zeggen dat katten “duidelijk weten dat wij groter zijn dan zij, maar zij schijnen hun sociale gedrag niet veel te hebben aangepast. Hun staart in de lucht steken, rond onze poten wrijven, naast ons zitten en ons verzorgen is precies wat katten met elkaar doen.”
Dit is ook het eerste bewijs dat katten konden. ons als hun moeder zien. Het feit dat ze hun gedrag niet veranderen suggereert dat ze denken dat er niet veel verschil is tussen ons!
Hoe zit het met miauwen?
Hoewel katten misschien geen verandering in lichaamstaal laten zien als ze bij ons in de buurt zijn, is er een ding dat anders is in de manier waarop katten met ons omgaan in vergelijking met andere katachtigen en dat is het miauwen.
In de meeste gevallen miauwen volwassen katten niet naar andere katten. In plaats daarvan, is het miauwen meestal gereserveerd voor mensen en men denkt dat katten onafhankelijk uitvinden dat miauwen de beste manier is om met mensen te communiceren.
Deze video van de BBC (met ook John Bradshaw) legt uit dat kittens miauwen naar hun moeder, maar dat ze stoppen met miauwen als ze ouder worden en hun moeder niet meer reageert.
Dat suggereert een van de twee dingen: ofwel katten doen zien ons als hun moeder, daarom is miauwen hun favoriete vorm van vocalisatie. of ze zien ons als een ander schepsel, of in ieder geval als een ander soort kat.
De verklaring zou zo simpel kunnen zijn als onze katachtige vrienden erachter komen dat miauwen werkt voor het zeer specifieke type kat waar ze mee leven (dat ben jij).
Maar het is onwaarschijnlijk dat we het ooit echt zullen weten, en dat is een deel van het plezier.
Waarschijnlijk niet. Maar niet omdat ze niet van je houden. In plaats daarvan besteden katten waarschijnlijk geen tijd aan nadenken over hun afkomst en wie hen gebaard heeft.
Aan het eind van de dag, zijn dit meestal menselijke zorgen.
Katten willen weten wie hen gaat aaien, wanneer hun volgende maaltijd is, en hoe lang het nog duurt voor je hun favoriete speeltje tevoorschijn haalt – niet hun mysterieuze oorsprongsverhaal!
We kunnen dit echter niet helemaal uitsluiten, omdat het onmogelijk is de mening van een kat over een concept als zijn geboorte echt te begrijpen.
Toch kan ik niet anders dan geïnteresseerd zijn in dit idee, omdat ik mijn kat Debbie heb opgevoed sinds ze 2 weken oud was. Het was moeilijk voor mij om niet te denken dat zij zich mij voorstelde als haar (mannelijke) moeder, maar nogmaals, Debbie heeft waarschijnlijk niet veel tijd besteed aan het nadenken over wie haar gebaard heeft!
Hoe zit het met zeer jonge kittens?
Tot nu toe hebben we ons bijna volledig gericht op volwassen katten, maar hoe zit het met kittens?
Als het gaat om kittens die zogen van hun moeder, moet het voor kittens vrij duidelijk zijn dat jij niet hun moeder bent. Het is duidelijk voor het hongerige kitten wie hen melk geeft en dus is het ook duidelijk wie hun moeder is.
Maar de dingen worden een stuk minder voor de hand liggend als je een heel jong kitten beschouwt, vooral die zonder moeder zoals mijn kat Debbie.
Als ze twee weken oud zijn, is het dan mogelijk dat een heel klein katje denkt dat jij hun moeder bent?
In dit geval, lijkt het zeker mogelijk!
Tenslotte geef je alles wat een moederpoes zou geven, op de leeftijd waarop zij het zou geven, en zonder de aanwezigheid van een andere, echte katachtige moeder. Hoewel een kitten misschien niet nadenkt over zijn afkomst of zich afvraagt wie hem gebaard heeft, is het niet moeilijk voor te stellen dat hij zijn verzorger op dezelfde manier zou zien als zijn moeder.
Slotgedachten
Zoals vaak het geval is met complex kattengedrag, is het niet helemaal duidelijk of katten ons al dan niet als hun moeder zien.
We weten dat katten ons op dezelfde manier behandelen als andere katten, althans voor het grootste deel.
Maar volwassen katten zouden geen relatie hebben met een andere kat, ook niet met hun moeder, die lijkt op de relatie die zij met ons hebben.
Zeker, moederpoezen brengen voedsel mee naar huis voor hun kittens, maar zij zouden dit gedrag niet volhouden als hun kittens eenmaal volwassen zijn.
In de meeste gevallen is het dus waarschijnlijker dat katten een nauwe band met ons hebben en verder is er niet veel aandacht voor moeders, surrogaatmoeders of geboorteoorsprong.
De grote uitzondering hier zijn zeer jonge kittens zonder moeder. Zonder een moederpoes om voor hen te zorgen, kunnen deze jonge kittens veronderstellen dat alle katten opgroeien met drinken uit flessen met menselijke moeders.
Maar wat denk jij?
Denk je dat je kat denkt dat jij hun ouder bent?
Inhoudsopgave